Σέρτζιο Σκαριόλο: Είναι ρομπότ στον πάγκο, δεν είναι…«ταβερνιάρης»

To μπάσκετ είναι ένα άθλημα στο οποίο δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος.

Ο ρόλος του προπονητή είναι σημαντικός, γιατί έχει να πάρει πολλές αποφάσεις που μπορεί να αλλάξουν την ροή του αγώνα. Ενός πρωταθλητή, επίσης.

Ο Σέρτζιο Σκαριόλο το ξέρει καλά και δεν έκρυψε τον ενθουσιασμό του για τη νέα Εθνική Ισπανίας, που αποτελείται από ένα μίγμα ταλέντου και έμπειρων παικτών. Ήταν τόσο ενθουσιασμένος με το νέο πείραμά του πριν από το Μουντομπάσκετ, σε σημείο τις λίγες ελεύθερες ώρες του στο Τορόντο να σχεδιάζει συστήματα.

Άμυνες, που θα σταμτούσαν τα μεγάλα όπλα των αντιπάλων.

«Είχε πλάκα…» παραδέχτηκε ο Ιταλός που έχει δώσει στην Ισπανία εφτά μετάλλια σε οκτώ τουρνουά.

Μόνο στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 έμεινε εκτός βάθρου εξαιτίας του Τεόντοσιτς.

Σε νεαρή ηλικία ο Σκαριόλο επισκέφθηκε την Μάλαγα το 1986 για πρώτη φορά. Παθιασμένος με τα σπορ ο Ιταλός πήγε στην Ισπανία με την Εθνική ομάδα της χώρας του για το Μουντομπάσκετ. Μετά από πολλά χρόνια αυτό το ταξίδι αποδείχτηκε σημαντικό.

Γιός προπονητή ο ίδιος, του Τσέζαρε Σκαριόλο, έφαγε…σφαίρα με το μπάσκετ από μικρό παιδί ως αθλητ΄ής που γρήγορα πέρασε στον πάγκο. Ο Σκαριόλο έκανε άλματα στην καρι΄έρα του στην Ισπανία και βρέθηκε να προπονεί τις μεγαλύτερες ομάδες στην χώρα.

Έμεινε πέντε χρόνια στην Μάλαγα, τα καλύτερα στην ιστορία της. Τότε γνώρισε και ερωτεύτηκε την Μπλάνκα Άρες, την σύζυγό του. Από την γέννηση των παιδιών του (Καρλότα και Αλεσάντρο) τον ακολουθούν παντού σε όλο τον κόσμο. Από την Μαρμπέλα μέχρι την Μόσχα, Μιλάνο ή Τορόντο. Στην πορεία των χρόνων η οικογένειά του αναγκάστηκε να διαμοιραστεί. Ο γιός του πήγε στο Μαχνάταν να παίξει μπάσκετ. μετά την ανάδειξή του ως πρωταθλητής Ευρώπης με την U 18 της Ισπανίας.

Τα παιχνίδια που ο Σκαριόλο παρακολουθεί τον γιό του είναι και τα μόνο στα οποία διακατέχεται από ισχυρά συναισθήματα. Γιατί στον πάγκο δεν επιτρέπεται να έχει την οποιαδήποτε φόρτιση. Εκεί είναι ένα ρομπότ που αναλύει και παίρνει αποφάσεις σε δευτερόλεπτα. « Δεν επιτρέπεται να περνάω άσχημα. Παίρνω την μια απόφαση μετά την άλλη. Αυτό για μένα έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον» λέει. Μ αυτή την έννοια το Παγκόσμιο Κύπελλο υπ΄ήρξε ένα συναρπαστικό ταξίδι γιατί κατάφερε να δείξει την δουλειά του σε όλες τις διαστάσεις της.

Το ξεκίνημά του δεν ήταν τόσο ελπιδοφόρο…

Ο Σκαριόλο ανέλαβε την Εθνική ομάδα το 2009 λίγους μήνες πριν από το Ευρωπαϊκό της Πολωνίας. Ήταν καλή ομάδα, χωρίς ελλείψεις. Η παρουσία του σηματοδότησε την εφαρμογή νέων συστημάτων και τακτικών για τις οποίες οι παίκτες αισθάνθηκαν άβολα και ζητούσαν μεγαλύτερη ελευθερία. Δεν απέρριψαν τις μεθόδους τους, αλλά ζητούσαν…χώρο.

Ο Σκαριόλο πείστηκε και το αποτέλεσμα ήταν άμεσο αφού η Ισπανία πήρε το πρώτο χρυσό στην ιστορία της.

Ο Σκαριόλο γεννήθηκε στην Μπρέσια το 1961. Ο πατέρας του, προπονητής, ήταν το ίνδαλμά του.

Στα 29 έγινε ο ίδιος προπονητής στο Πέζαρο.

Πήγε στην Μπασκόνια το 1997, κι από εκεί στην Ρεάλ Μαδρίτης και στην Μάλαγα. Τις έκανε όλες πρωταθλήτριες πριν πάει στην Xίμκι και στην Ολύμπια Μιλάνο.

Έχει κερδίσει ως προπονητής τρια ευρωπαϊκά χρυσά μετάλλια, ένα ασημένο κι ένα χάλκινο. Επίσης, ένα χάλκινο Ολυμπιακό μετάλλιο και ένα χρυσό στο πρόσφατο Παγκόσμιο Κύπελλο.

Μερικοί σπουδαίοι παίκτες του, όπως ο Μαρκ Γκασόλ και ο Ρούκι Ρούμπιο αναγνωρίζουν την αξία του στην ιστορία του ισπανικού μπάσκετ. «Έχουμε έναν πολύ καλό προπονητή, ο οποίος πρέπει να αναγνωριστεί. Παίρνει το καλύτερο από τον καθένα. Είμαστε καλά μαζί του ολ αυτά τα χρόνια» εξήγησε ο Μάρκ Γκασόλ.

Ο Σκαριόλο αποφάσισε να αποχωρ΄ίσει το 2012 από την Εθνική Ισπανίας. Ήθελε χρόνο να περάσει με την οικογένειά του. Να βλέπει τα παιδιά του να μεγαλώνουν. Μετά τηνκαταστροφή στο Παγκόσμιο του 2014 η Ισπανική Ομοσπονδία χτύπησε ξανά την πόρτα του. Πήρε το Ευρωπαϊκό στη Γαλλία και το χάλκινο στους Ολυμπιακούς του Ρίο. Κι ένα χάλκινο το 2017 στο Ευρωμπάσκετ.

Το περασμένο καλοκαίρι η ζωή του συγκονίστηκε όταν οι Ράπτορς του πρόσφεραν μια θέση βοηθού στο τεχνικό επιτελείο της ομάδας, γιατί θα προκαλούσε πρόβλημα στην παρουσία του με την Εθνική Ισπανία. Δεν ήθελε να χάσει το τρένο του ΝΒΑ , αλλά ούτε και να αποδεσμευθεί από την Εθνική ομάδα. Ακολούθησαν σκληρές μέρες, επίπονες διαπραγματεύσεις με τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας, Χόρχε Γκαρμπαχόσα και στο τέλος έφτασαν  σε συμφωνία για την παράλληλη απασχόλη του Ιταλού.

Σ όλο αυτό το διάστημα ο Σκαριόλο δούλευε επίμονα σε συστήματα που ήθελε νε εφαρμόσει  με την Ισπανία στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας. «Είχα υποσχεθεί σε όλα τα παιδιά ότι θα είχαν το μετάλλιό τους» λέει σήμερα χαμογελώντας, ο Σκαριόλο.

Στο ΝΒΑ έμαθε πράγματα που βελτίωσαν την ομάδα του. Η φόρμουλα της νίκης που οδήγησε την Εθνική Ισπανίας στο χρυσό.

Μετά από λίγη ξεκούραση θα επιστρέψει στο Τορόντο για να δει την κόρη και την σύζυγό του, που τις έχει δει ελάχιστα τους πέντε τελευταίους μήνες.

Πάντα όμως, με το μυαλό στην χώρα που τον υιοθέτησε από νέο και δεν μπορεί πλέον να βγάλει από την καρδιά του…