Συζητήθηκε η πρώτη αγωγή για την υπόθεση της «Τράπεζας της Ανατολής»

Το μυθικό ποσό του 1.384.833.349.455,66 ευρώ διεκδικεί ως αποζημίωση από την Εθνική Τράπεζα κάτοικος του Ρόδου με αγωγή που κατέθεσε ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου του νησιού. Το συγκεκριμένο ποσό αποτελεί, σύμφωνα με τον ενάγοντα, το τίμημα εξαγοράς του παθητικού μετοχών της «Τράπεζας της Ανατολής».

Αντίστοιχη αγωγή έχει καταθέσει στα αρμόδια αστικά δικαστήρια και κάτοικος Καλύμνου, ο οποίος διεκδικεί ως αποζημίωση για δυο μετοχές της Τράπεζας της Ανατολής ποσό ύψους 1.585.537.785.760,58! Η δεύτερη αυτή αγωγή έχει προσδιοριστεί να συζητηθεί στις 14 Ιανουαρίου του 2014.

Η πρώτη αγωγή συζητήθηκε ήδη στο Πολυμελές Πρωτοδικείο της Ρόδου και από το περιεχόμενο της απόφασης που θα εκδώσει το δικαστήριο θα εξαρτηθεί και η στάση και άλλων, δεκάδων, μετόχων της εν λόγω τράπεζας, οι οποίοι προσανατολίζονται και εκείνοι να στραφούν με αγωγές τους κατά της Εθνικής Τράπεζας για την είσπραξη της αξίας των μετοχών τους.

Η Τράπεζα της Ανατολής ήταν μια από τις πέντε μεγαλύτερες τράπεζες της δεκαετίας του 1930. Ιδρύθηκε το 1904 από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και την αντίστοιχη της Γερμανίας, οι οποίες συμμετείχαν στο μετοχικό της κεφάλαιο. Από το 1906 έως το 1930 έγιναν αρκετές επιτυχημένες αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου, που στηρίχτηκαν κυρίως από Έλληνες της ομογένειας. Το 1932 η Τράπεζα της Ανατολής εξαγοράστηκε και συγχωνεύτηκε με τη μητρική της Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος. Τότε ήταν που αποφασίστηκε, η δημιουργία ενός αλληλόχρεου – τραπεζικού λογαριασμού στον οποίο έπρεπε να συμπεριληφθεί ένα μεγάλο ποσό υπέρ των μετόχων.

Στο συγκεκριμένο λογαριασμό θα συνυπολογιζόταν και το εταιρικό κεφάλαιο, το οποίο συμφωνήθηκε να μοιραστεί στους μετόχους μετά τη λήξη της εκκαθάρισης. Αυτό φαίνεται ως τμήμα του παθητικού στις λογιστικές εγγραφές, όμως είναι ποσό που έπρεπε να διατεθεί υπέρ των μετόχων, εφόσον η εκκαθάριση το επέτρεπε. Δηλαδή, οι μέτοχοι θα έπρεπε στην περίπτωση αυτή να πάρουν πίσω τουλάχιστον τα χρήματα που επένδυσαν. Τα χρήματα του αλληλόχρεου λογαριασμού σύμφωνα με τη σύμβαση τοκίζονται με 7% ετησίως έως τη στιγμή που θα διανεμηθούν στους μετόχους και μέχρι τη λήξη της εκκαθάρισης.

Επιπλέον, σύμφωνα πάντα με την πλευρά των μετόχων, εκτός από την ελάχιστη κάλυψη της μερίδας του παθητικού που αφορούσε το μετοχικό κεφάλαιο και μετά την απογραφή των περιουσιακών στοιχείων της Τράπεζας Ανατολής, η υπόλοιπη περιουσία της έπρεπε να εκποιηθεί και το χρηματικό ποσό που θα προέκυπτε από την εκποίηση θα έπρεπε, μετά την εκπλήρωση των υποχρεώσεων της Τράπεζας προς τρίτους, να διανεμηθεί στους μετόχους.

Σύμφωνα, ωστόσο, με τους ενάγοντες η εκκαθάριση αν και προβλέφθηκε ότι θα έπρεπε να διενεργηθεί εντός δύο ετών από τη δημοσίευση της σύμβασης συγχώνευσης, δηλαδή εντός δύο ετών από την 31η Δεκεμβρίου του έτους 1932, με δυνατότητα παρατάσεως εφάπαξ ή αλληλοδιαδόχως, παρά ταύτα, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.

Στη σύμβαση συγχώνευσης, ορίζεται ρητά ότι μετά το πέρας της εκκαθάρισης, η Εθνική Τράπεζα θα πρέπει να καταβάλει το – σε εκάστη των 280.000 μετοχών της «Τράπεζας της Ανατολής»- αναλογούν, επιπλέον του προκαταβληθέντος ποσού, υπόλοιπο του προϊόντος της ειδικής εκκαθάρισης, με παράλληλη παράδοση του τίτλου της μετοχής προς ακύρωση. Σύμφωνα με δημοσιεύματα η αξία εκάστης των μετοχών σήμερα αγγίζει τα 650 δισεκατομμύρια ευρώ!

Από την πλευρά της η Εθνική Τράπεζα διατείνεται ότι η ειδική εκκαθάριση ολοκληρώθηκε το Δεκέμβριο του 1936 και ότι το αποτέλεσμά της όχι μόνο δεν κάλυψε τις προκαταβληθείσες 150 δρχ. ανά μετοχή, αλλά άφησε και υψηλό «άνοιγμα» σε βάρος της. Υποστηρίζει τέλος ότι μετά την εξαγορά, όλες οι μετοχές της «Τράπεζας της Ανατολής», ακυρώθηκαν.