ΣΚΕΥΩΡΙΑ NOVARTIS: Η αριστοτεχνική «δολοφονία» του κράτους δικαίου

Γράφει η Άγρια Μέλισσα (*)

Ήταν καλοκαίρι του 2016, όταν έφτασαν οι πρώτες πληροφορίες στα ειδησεογραφικά γραφεία ότι το σκάνδαλο της φαρμακοβιομηχανίας Novartis έφτασε και στη χώρα μας.

Τότε φήμες ήθελαν δύο υψηλόβαθμοι υπάλληλοι της εν λόγω εταιρείας να έχουν καταγγείλει ενώπιον των αμερικανικών αρχών ότι η εταιρεία χρησιμοποιεί αθέμιτες μεθόδους, για να βελτιώσει τη θέση της στην ελληνική αγορά φαρμάκων επί σειρά ετών σε βάρος άλλων φαρμακοβιομηχανιών.

Με βάση τις καταθέσεις των υπαλλήλων αυτών στοιχειοθετούνταν αδικήματα για γιατρούς τού ΕΣΥ και ιδιώτες γιατρούς, οι οποίοι έπαιρναν μίζες – κατά το κοινώς λεγόμενο από την εταιρεία. Μέχρι το σημείο αυτό, όλα «ωραία και καλά».

Το κράτος αντιδρά άμεσα και ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης, Σταύρος Κοντονής, κατόπιν δημοσιευμάτων σχετικά με τα καταγγελλόμενα στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς των ΗΠΑ, ζητά από την τότε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ξένη Δημητρίου, τη διερεύνηση της βασιμότητας των καταγγελιών και την απόδοση ευθυνών. Τον Δεκέμβριο του 2016 κατόπιν εντολής της Ξ. Δημητρίου ξεκινά έρευνα από την τότε εισαγγελέα Διαφθοράς Ελένη Ράικου με βάση τα καταγγελλόμενα των ανωτέρω δύο μαρτύρων.

Από τότε μέχρι και σήμερα, δηλαδή επί σχεδόν 5 χρόνια, έχει γίνει της εκδιδομένης γυναικός το σιδηρούν κιγκλίδωμα. Θα εξηγηθώ εν συντομία, γιατί τα περισσότερα είναι γνωστά, ώστε να φτάσω στο διά ταύτα, το οποίο είναι η καταβαράθρωση της έννοιας του κράτους δικαίου.

Λοιπόν,

– Μάρτιος 2017: Η Ε. Ράικου υποβάλλει αίτηση αντικατάστασής της, λόγω αφόρητων πιέσεων που δεχόταν, καθώς και λόγω ενοχοποίησής της από «παράκεντρα εξουσίας και διαφθοράς», όπως χαρακτηριστικά η ίδια αναφέρει. Τη θέση της καταλαμβάνει η Ελένη Τουλουπάκη, η οποία συνεχίζει την έρευνα.

– Οκτώβριος 2017: 14 μήνες μετά τις αρχικές καταγγελίες, εμφανίζεται τρίτος μάρτυρας, ο οποίος καταγγέλλει ενώπιον των αμερικανικών αρχών επιπλέον στοιχεία για την υπόθεση.

– Νοέμβριος 2017: Η Ε. Τουλουπάκη μαζί με τους επίκουρους εισαγγελείς Χ. Ντζούρα και Σ. Μανώλη μετέβησαν στις ΗΠΑ και είχαν επαφές με τις αμερικανικές αρχές. Μέχρι τον χρόνο αυτό δεν είχε αναφερθεί κατ’ όνομα κανένα πολιτικό πρόσωπο.

– Νοέμβριος 2017: Τίθεται υπό καθεστώς προστασίας μαρτύρων η επονομαζόμενη «Αικατερίνη Κελέση».

– Δεκέμβριος 2017: Τίθεται υπό καθεστώς προστασίας μαρτύρων ο επονομαζόμενος «Ιωάννης Αναστασίου».

– Ιανουάριος 2018: Τίθεται υπό καθεστώς προστασίας μαρτύρων ο επονομαζόμενος «Μάξιμος Σαράφης».

– Φεβρουάριος 2018: Η Ε. Τουλουπάκη, αφού είχε λάβει 9 αποσπασματικές καταθέσεις του μάρτυρα «Κελέση», 4 αποσπασματικές καταθέσεις του μάρτυρα «Αναστασίου» και 7 αποσπασματικές καταθέσεις του μάρτυρα «Σαράφη», παρέδωσε τη δικογραφία στην κα Δημητρίου προκειμένου να διαβιβαστεί στη Βουλή με βάση τον νόμο Περί ευθύνης υπουργών, καθώς κατά αυτή είχαν αποκαλυφθεί αδικήματα τελεσθέντα από πολιτικά πρόσωπα.

Παράλληλα, τον Φεβρουάριο του 2018 κατατίθενται μηνύσεις σε βάρος των προστατευόμενων μαρτύρων, της Ε. Τουλουπάκη, των Χ. Ντζούρα και Σ. Μανώλη και κάθε άλλου αυτουργού και συνεργού αυτών από τους Αντώνη Σαμαρά, Δημήτριο Αβραμόπουλο και Ευάγγελο Βενιζέλο.

Κατόπιν ψηφοφορίας, η Βουλή ανακοίνωσε ότι γίνεται δεκτή η πρόταση της Ειδικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τη διενέργεια Προκαταρκτικής Εξέτασης που κατέθεσαν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ για τους δύο πρώην πρωθυπουργούς, Αντώνη Σαμαρά και Παναγιώτη Πικραμμένο, καθώς και για τους οκτώ πρώην υπουργούς Γιάννη Στουρνάρα, Ευάγγελο Βενιζέλο, Δημήτρη Αβραμόπουλο, Ανδρέα Λοβέρδο, Ανδρέα Λυκουρέντζο, Μάριο Σαλμά, Άδωνι Γεωργιάδη και Γιώργο Κουτρουμάνη.

Από το σημείο αυτό και μετά ξεκινά το ξεφούσκωμα του «μεγαλύτερου σκανδάλου από συστάσεως του ελληνικού κράτους», όπως το είχε χαρακτηρίσει ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης, Δ. Παπαγγελόπουλος, και πλέον καταλήγει σε ένα φιάσκο μεγατόνων.

– Απρίλιος 2018: Η κοινοβουλευτική επιτροπή Προκαταρκτικής Εξέτασης αποφάσισε ότι η Βουλή είναι αναρμόδια να προχωρήσει σε τυχόν διώξεις για την υπόθεση Novartis και επαναδιαβίβασε τη δικογραφία στην Εισαγγελία Διαφθοράς.

– Απρίλιος 2019: Αρχειοθετούνται οι δικογραφίες που έχουν σχηματιστεί σε βάρος των Παναγιώτη Πικραμμένου, Ευάγγελου Βενιζέλου, Γιώργου Κουτρουμάνη και Ανδρέα Λυκουρέντζου.

– Ιούνιος 2019: Ανασύρονται οι μηνύσεις των Αντώνη Σαμαρά, Ευάγγελου Βενιζέλου και Δημήτρη Αβραμόπουλου κατά των προστατευόμενων μαρτύρων, της Ε. Τουλουπάκη και των επίκουρων εισαγγελέων και παντός άλλου αυτουργού ή συνεργού αυτών.

– Ιούλιος 2019: Αρχειοθετείται η δικογραφία που έχει σχηματιστεί σε βάρος του Μάριου Σαλμά.

– Αύγουστος 2019: Αρχειοθετείται η δικογραφία που είχε σχηματιστεί σε βάρος του Αντώνη Σαμαρά και του Γιάννη Στουρνάρα.

Μέχρι σήμερα, υπό διερεύνηση βρίσκονται ακόμα οι δικογραφίες που έχουν σχηματιστεί σε βάρος του Δ. Αβραμόπουλου και Α. Γεωργιάδη, ενώ έχει ασκηθεί ποινική δίωξη σε βάρος του Α. Λοβέρδου και η ανάκριση ακόμα εκκρεμεί.

– Σεπτέμβριος 2019: η ΝΔ ζητά από τη Βουλή τη σύσταση ειδικής κοινοβουλευτικής επιτροπής για τη διενέργεια Προκαταρκτικής Εξέτασης για τον πρώην αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης, Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, για τον ρόλο του στην υπόθεση Novartis. Η πρόταση της ΝΔ εγκρίθηκε στις αρχές Οκτωβρίου και ακολούθως συστάθηκε επιτροπή Προκαταρκτικής Εξέτασης.

– Ιούνιος 2019: Παραγγέλλεται διενέργεια ποινικής Προκαταρκτικής Εξέτασης επί των μηνύσεων που είχαν ασκήσει οι Α. Σαμαράς, Ευ. Βενιζέλος, και Δ. Αβραμόπουλος σε βάρος των Ε. Τουλουπάκη, Χ. Ντζούρα και Σ. Μανώλη και κάθε άλλο ενεχόμενο πρόσωπο (ηθικό αυτουργό, συναυτουργό ή συμμέτοχο). Στις μηνύσεις αυτές συσχετίστηκε και η μήνυση που κατέθεσε τον Σεπτέμβριο 2019 ο Α. Λοβέρδος. Η Προκαταρκτική Εξέταση διενεργήθηκε από τους αντεισαγγελείς του Αρείου Πάγου Ευάγγελο Ζαχαρή και  Λάμπρο Σοφουλάκη.

– Ιούλιος 2020: Δημοσιεύονται τα πορίσματα των αντεισαγγελέων του Αρείου Πάγου. Όμως κάτι παράδοξο συμβαίνει. Είχαν τα ίδια στοιχεία, άκουσαν τους ίδιους μάρτυρες, αλλά κατέληξαν σε διαφορετικά συμπεράσματα!

Ο μεν Ευ. Ζαχαρής ζητά να κινηθεί ποινική δίωξη σε βάρος της κ. Τουλουπάκη για κατάχρηση εξουσίας σε βαθμό κακουργήματος, κατάχρηση εξουσίας σε βαθμό πλημμελήματος, παράβαση καθήκοντος κατ’ εξακολούθηση, ψευδή βεβαίωση κατ’ εξακολούθηση, παραβίαση υπηρεσιακού απορρήτου και παραβίαση δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, ο δε Λ. Σοφουλάκης κρίνει ότι όσες δικονομικές παραβάσεις και αν διαπράχθηκαν, όσο και αν η διενέργεια της έρευνας καθυστέρησε, όσο και αν κακώς αποδόθηκε στους μάρτυρες η ιδιότητα του μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος, όσο και αν αποκρύφτηκαν έγγραφα, όσες παρατυπίες και αν έγιναν, όλα ήταν σύννομα και ίσως οι επίκουροι εισαγγελείς κάπως άπειροι!

– Ιούλιος 2020: Η Βουλή αποφασίζει την άσκηση ποινικής δίωξης κατά του πρώην αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης Δ. Παπαγγελόπουλου. Να σημειωθεί εδώ ότι με βάση τον νόμο Περί ευθύνης υπουργών, μόλις ασκηθεί δίωξη κατά του υπουργού από τη Βουλή, είναι υποχρεωτική και η ποινική δίωξη κατά των συμμετόχων.

– Αύγουστος 2020: Επικυρώνεται από το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθηνών η ποινική δίωξη σε βάρος της Ε. Τουλουπάκη.

Συνεπώς, μέχρι τον χρόνο αυτό (Αύγουστος 2020) έχουμε τρεις υποθέσεις, οι οποίες τρέχουν παράλληλα και αυτές είναι:

1. Η βασική υπόθεση της Novartis, που αφορά τις μίζες προς τους γιατρούς και τα σκέλη της δικογραφίας που αφορούν τους Αβραμόπουλο, Γεωργιάδη και Λοβέρδο,
2. Η ανάκριση επί της δικογραφίας που έχει σχηματιστεί σε βάρος της Ε. Τουλουπάκημε βάση το πόρισμα του Ευ. Ζαχαρή για κατάχρηση εξουσίας σε βαθμό κακουργήματος, κατάχρηση εξουσίας σε βαθμό πλημμελήματος, παράβαση καθήκοντος κατ’ εξακολούθηση, ψευδή βεβαίωση κατ’ εξακολούθηση, παραβίαση υπηρεσιακού απορρήτου και παραβίαση δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, και
3. Η ανάκριση, η οποία διενεργείται από το Δικαστικό Συμβούλιο του άρθρου 86 του Συντάγματος για τη δικογραφία που έχει σχηματιστεί σε βάρος του Δ. Παπαγγελόπουλουγια ηθική αυτουργία σε κακουργηματική κατάχρηση εξουσίας, ηθική αυτουργία σε πλημμεληματική κατάχρηση εξουσία, ηθική αυτουργία σε παράβαση καθήκοντος, παράβαση καθήκοντος κατά εξακολούθηση, απόπειρα εκβίασης, δωροληψία πολιτικού αξιωματούχου, δωροληψία υπαλλήλου και εγκληματική οργάνωση και των συμμετόχων του. Ας την λέμε για ευκολία υπόθεση Παπαγγελόπουλου αυτή.

Κατά τον χρόνο αυτό και ενώ έχουν γίνει όλα τα παραπάνω και ειδικότερα ενόσω εκκρεμεί ποινική δίωξη σε βάρος της Ε. Τουλουπάκη, καλείται ο νυν υπουργός Δικαιοσύνης, Κ. Τσιάρας –ο οποίος ειλικρινά απορώ τόσο γιατί τέθηκε εξαρχής στη θέση αυτή όσο και γιατί έχει παραμείνει στη θέση αυτή μετά από τους 2 μετασχηματισμούς της κυβέρνησης Μητσοτάκη–, να λάβει την πρώτη σοβαρή απόφαση κατά τη διάρκεια της θητείας του στο υπουργείο Δικαιοσύνης.

Ποια ήταν αυτή; Να προτείνει προς το ανώτατο δικαστικό συμβούλιο τη θέση σε προσωρινή αργία της κατηγορουμένης Ε. Τουλουπάκη.

Να σας θυμίσω ότι τον Απρίλιο του 2019, μετά την απόφαση της Βουλής ότι δεν εμπλέκονται πολιτικά πρόσωπα στην υπόθεση Novartis, η τότε αντιπολίτευση Ν.Δ. με ανακοίνωσή της είχε κάνει λόγο για τη «μεγαλύτερη σκευωρία που έχει στήσει ελληνική κυβέρνηση κατά των πολιτικών της αντιπάλων», προσθέτοντας ότι «το δυστύχημα είναι ότι στο σκάνδαλο αυτό, ηθελημένα ή μη, φαίνεται να συμπράττουν και δικαστικοί λειτουργοί, οι οποίοι δέχθηκαν να ανακοινώσουν σε… δόσεις το πόρισμά τους για την υπόθεση Novartis, εξυπηρετώντας έτσι τις επικοινωνιακές σκοπιμότητες του επί  ΣΥΡΙΖΑ Μαξίμου… Ας γνωρίζουν ότι θα απολογηθούν, καθώς εξακολουθούν να εργαλειοποιούν τη Δικαιοσύνη ενόψει των επικείμενων εκλογικών αναμετρήσεων… Όλοι οι πολίτες, άλλωστε, έχουν πια καταλάβει το φιάσκο της Novartis και τη σκευωρία που πήγε να στήσει μια κυβέρνηση η οποία έχει τα σκάνδαλα στο… πετσί-της».

Μετά από αυτά και μετά από ένα χρόνο μόλις διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, θα πίστευε κανείς εύλογα ότι ο υπουργός κ. Τσιάρας θα συμπορευόταν με τη «θέση» του κόμματός του και θα έδινε ένα τέλος στο «φιάσκο της Novartis», όπως το χαρακτήριζαν.

Αμ δε! Ο μικροβιολόγος Χαϊλάντερ των ανασχηματισμών όχι μόνο δεν έθεσε αυτή σε αργία, αλλά έκλεισε τα μάτια μπροστά στα αδικήματα με ιδιαίτερη ηθική απαξία τα οποία φέρεται ότι διέπραξε η Ε. Τουλουπάκη και σήμερα η διερευνώμενη εισαγγελική λειτουργός ανεβαίνει ανενόχλητη στην έδρα και δικάζει, αλλά και επιζητά και ανέλιξη στην καριέρα της, καθώς φήμες λένε ότι έχει θέσει υποψηφιότητα και για την πλήρωση μίας εκ των θέσεων των εντεταλμένων ευρωπαϊκών εισαγγελέων! Θα πέσει ο ουρανός στα κεφάλια μας!

Βέβαια, θα μου πείτε, αυτό σε πείραξε; Εδώ αυτή η κυβέρνηση ζήτησε την ψήφο του ελληνικού λαού ως κλασική ορθόδοξη δεξιά παράταξη και τρέχει πρόσω ολοταχώς προς την αριστερά, με τον πρωθυπουργό να δηλώνει ότι η ΝΔ εκπροσωπεί και την Κεντροαριστερά, χωρίς κανένας νεοδημοκράτης να αντιδράσει… Πιθανόν να αντιδράσουν ο Μπίστης, ο Ραγκούσης, ο Σπίρτζης ότι τους συκοφαντεί… Βαράει στραβοτιμονιές ο Κυριάκος και αλίμονο σε όποιον βρεθεί στο διάβα του. Τέλος πάντων, αυτή είναι μια άλλη ιστορία…

Λοιπόν, στα δικά μας! Αφού, λοιπόν, έχει κατορθώσει ο μικροβιολόγος να καβατζώσει την Ε. Τουλουπάκη, έχοντας κλείσει και τα στόματα των πολλών ενοποιώντας την Εισαγγελία Διαφθοράς με την Οικονομική Εισαγγελία (άλλη καταπληκτική τρίπλα αυτή), έρχεται η ώρα να συγκροτηθεί το Δικαστικό Συμβούλιο του άρθρου 86 του Συντάγματος, να οριστεί ανακριτής και εισαγγελέας και εδώ αρχίζουν τα πολύ δύσκολα και γίνεται το έλα να δεις. Αυτοί τώρα θα κρίνουν επί της υπόθεσης κατά του Παπαγγελόπουλου και των συμμετόχων. Όχι για τη βασική υπόθεση της Novartis.

Δικαστικό Συμβούλιο του άρθρου 86 και οι αρμοδιότητές του

Κατ’ αρχάς, να πούμε τι είναι το Δικαστικό Συμβούλιο του άρθρου 86 Σ, και ποιες είναι οι αρμοδιότητές του, για να καταλαβαινόμαστε.

Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 86 παρ. 4 του Συντάγματος, ορίζεται ότι «αρμόδιο για την εκδίκαση των σχετικών υποθέσεων σε πρώτο και τελευταίο βαθμό είναι, ως ανώτατο δικαστήριο… Στο πλαίσιο του Ειδικού Δικαστηρίου της παραγράφου αυτής λειτουργεί Δικαστικό Συμβούλιο που συγκροτείται για κάθε υπόθεση από δύο μέλη του Συμβουλίου της Επικρατείας και τρία μέλη του Αρείου Πάγου… Σε περίπτωση παραπομπής προσώπου που είναι ή διετέλεσε μέλος της Κυβέρνησης ή Υφυπουργός, ενώπιον του Ειδικού Δικαστηρίου συμπαραπέμπονται και οι τυχόν συμμέτοχοι, όπως νόμος ορίζει».

Σε εκτέλεση των διατάξεων αυτών του Συντάγματος εκδόθηκε ο ν. 3126/2003 με τον τίτλο Ποινική Ευθύνη των Υπουργών.

Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 8 παρ. 4 του ν. 3126/2003 ορίζεται ότι «με την επιφύλαξη των διατάξεων του παρόντος το Δικαστικό Συμβούλιο έχει τις αρμοδιότητες των άρθρων 307 επ. του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.»

Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 10 παρ. 4 εδ. β του ν. 3126/2003 ορίζεται ότι «κατά τα λοιπά ως προς τις αρμοδιότητες του ανακριτή και τη διενέργεια της Ανάκρισης εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας».

Τέλος, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 22 παρ. 1 του ν. 3126/2003 ορίζεται ότι «για όσα θέματα δεν ρυθμίζονται διαφορετικά στον νόμο αυτόν εφαρμόζονται οι διατάξεις του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας».

Από τα ανωτέρω συνάγεται ότι για τον τρόπο διενέργειας της ανάκρισης, τις αρμοδιότητες του ανακριτή και του Δικαστικού Συμβουλίου εφαρμόζονται οι διατάξεις του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.

Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 307 ΚΠΔ, ορίζεται μεταξύ άλλων ότι «κατά την διάρκεια της ανάκρισης το συμβούλιο των πλημμελειοδικών με πρόταση του εισαγγελέα ή ενός διαδίκου ή με αίτηση του ανακριτή αποφασίζει: α) όταν ο ανακριτής νομίζει ότι δεν πρέπει να συμμορφωθεί με πρόταση των παραπάνω, β) όταν πρόκειται να κανονιστεί στην προδικασία ένα δύσκολο ζήτημα…».

Συνεπώς, καθόσον χρονικό διάστημα διαρκεί η ανάκριση, μόνο αρμόδιο όργανο για να κρίνει είτε επί της άρνησης του ανακριτή να συμμορφωθεί με πρόταση του εισαγγελέα είτε επί ιδιαιτέρως δυσχερών νομικών ζητημάτων που ανακύπτουν είναι το Δικαστικό Συμβούλιο, το οποίο λειτουργεί στο πλαίσιο του Ειδικού Δικαστηρίου του άρθρου 86 του Συντάγματος.

Άρα, η ανακρίτρια που έχει οριστεί –εν προκειμένω η κα Αλεβιζοπούλου– θα διενεργήσει ανάκριση επί της ποινικής δίωξης που έχει ζητήσει η Βουλή σε βάρος του Δ. Παπαγγελόπουλου και των συμμετόχων, στους οποίους συμμετόχους συμπεριλαμβάνεται και η Ε. Τουλουπάκη, ως φυσικός αυτουργός των αδικημάτων για τα οποία κατηγορείται ο πρώην υπουργός ως ηθικός αυτουργός. Αυτή η ανακρίτρια, λοιπόν, καλεί μάρτυρες.

Μεταξύ των μαρτύρων που πρέπει να καλέσει είναι και οι Μάξιμος Σαράφης και Αικατερίνη Κελέση, κατά κόσμον Φιλίστωρ Δεσταμπασίδης και Μαρία Μαρανγκέλη αντίστοιχα. Όταν έπρεπε να κληθούν αυτοί οι μάρτυρες, ανέκυψε το ζήτημα ως προς το αν θα πρέπει να καταθέσουν με τις ιδιότητες που τους έχουν αποδοθεί από την Εισαγγελία Διαφθοράς στο πλαίσιο της βασικής υπόθεσης Novartis ή όχι. Η εισαγγελέας του Δικαστικού Συμβουλίου (κα Θεοδώρου) πρότεινε να καταθέσουν οι μάρτυρες αυτοί με τα πραγματικά τους ονόματα και χωρίς προστασία. Επί της πρότασης αυτής, η ανακρίτρια διαφώνησε.

Σύμφωνα με τα παραπάνω, λοιπόν, αρμόδιο για να επιλύσει τη διαφωνία μεταξύ εισαγγελέως και ανακρίτριας και δεδομένης της σπουδαιότητας του νομικού ζητήματος που τίθεται είναι αποκλειστικά και μόνο το Δικαστικό Συμβούλιο.

Τι έρχεται όμως το Δικαστικό Συμβούλιο και λέει; Εμείς δεν είμαστε αρμόδιοι να αποφασίσουμε επί του θέματος και αρμόδια είναι η ενοποιημένη πλέον Οικονομική Εισαγγελία (η οποία έχει απορροφήσει την πρώην Εισαγγελία Διαφθοράς)! Αν ακούσατε κάποια βουή και αν είδατε σκόνη να σηκώνεται δεν είναι σεισμός, είναι το Κράτος Δικαίου που μόλις κατέρρευσε! Όλα γης μαδιάμ! Ελάτε, παιδιά, να παίξουμε την κολοκυθιά!

Το βούλευμα αυτό του Δικαστικού Συμβουλίου είναι μη νόμιμο για δύο απλούς λόγους.

Πρώτον, δεν τίθεται θέμα διατήρησης της κουκούλας, γιατί δεν υπάρχει καμία απολύτως συνάφεια μεταξύ της βασικής υπόθεσης Novartis και της υπόθεσης Παπαγγελόπουλου και τούτο διότι, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 128 ΚΠΔ ορίζεται ότι «συναφή θεωρούνται μόνο τα εγκλήματα που τελούνται: α) από το ίδιο πρόσωπο είτε συγχρόνως είτε σε διαφορετικούς τόπους και χρόνους, β) από τη δράση πολλών που δεν είναι συναίτιοι στον ίδιο τόπο και χρόνο, γ) από πολλούς εναντίον αλλήλων είτε συγχρόνως είτε σε διαφορετικούς τόπους και χρόνους, και δ) με σκοπό να διευκολύνουν ή να κάνουν πιο εύστοχη την εκτέλεση ή να συγκαλύψουν ένα από αυτά».

Εν προκειμένω, οι δύο υποθέσεις αφορούν διαφορετικά εγκλήματα, διαφορετικούς υπαίτιους, διαφορετικούς τόπους και διαφορετικούς χρόνους. Συνεπώς, τα πρόσωπα τα οποία καλούνται να καταθέσουν ως μάρτυρες στο πλαίσιο της ανάκρισης που διενεργείται από το 5μελές Δικαστικό Συμβούλιο του Ειδικού Δικαστηρίου του άρθρου 86 Σ θα πρέπει να εξεταστεί εκ νέου αν θα πρέπει να λάβουν είτε την ιδιότητα του μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος είτε την ιδιότητα του προστατευόμενου μάρτυρα.

Θα πρέπει δηλαδή να εξεταστεί εκ νέου εάν πληρούνται οι προϋποθέσεις των άρθρων 47 ΚΠΔ και 218 ΚΠΔ.

Εκ προοιμίου βέβαια δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 47 ΚΠΔ που αφορά στους μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος, καθώς βασική προϋπόθεση είναι η μη εμπλοκή του μάρτυρα στις αποδιδόμενες σε βάρος του κατηγορουμένου πράξεις και στην προκειμένη περίπτωση ο πρώην υπουργός ελέγχεται ως ηθικός αυτουργός στην κατάχρηση εξουσίας της Ε. Τουλουπάκη και τον μη νόμιμο χαρακτηρισμό των Δεσταμπασίδη και Μαρανγκέλη ως μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος και ακολούθως ως προστατευόμενους μάρτυρες, άρα στην υπόθεση Παπαγγελόπουλου οι μάρτυρες έχουν άμεση εμπλοκή με την υπόθεση.

Επίσης δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 218 ΚΠΔ που αφορά στους προστατευόμενους μάρτυρες, καθώς μοναδική προϋπόθεση είναι η προστασία από πιθανολογούμενες πράξεις εκφοβισμού ή αντεκδίκησης και μέχρι σήμερα, ήτοι για μία περίοδο 4 περίπου ετών καμία πράξη εκφοβισμού ή αντεκδίκησης δεν έχει λάβει χώρα σε βάρος των προσώπων αυτών παρά το γεγονός ότι τα πραγματικά τους ονόματα έχουν δημοσιοποιηθεί.

Μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος και προστατευόμενοι μάρτυρες

(διά χειρός Τουλουπάκη)

Να σημειωθεί δε ότι οι μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος δεν είναι απαραίτητα και προστατευόμενοι μάρτυρες. Στην περίπτωση του Δεσταμπασίδη και της Μαρανγκέλη πέραν της ιδιότητας του μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος, αποδόθηκε από την πρώην Εισαγγελία Διαφθοράς και η ιδιότητα του προστατευόμενου μάρτυρα και για τον λόγο αυτό τα πρόσωπα αυτά καταθέτουν με αλλοιωμένα τα χαρακτηριστικά τους (αλλοίωση φωνής ή/και χρήση κουκούλας) και στις εκθέσεις εξέτασής τους, που συντάσσονται, καταθέτουν με ψευδώνυμα.

Τα πρόσωπα αυτά, λοιπόν, στο πλαίσιο της ανάκρισης ενώπιον της πρώην Εισαγγελίας Διαφθοράς κατέθεταν ως μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος με την επιπλέον προστασία του άρθρου 218 ΚΠΔ (προστασία μαρτύρων) προς υποστήριξη της κατηγορίας σε βάρος των πολιτικών.

Δεύτερον, η εισαγγελέας του Δικαστικού Συμβουλίου πρότεινε, ορθά, να καταθέσουν οι μάρτυρες με τα πραγματικά τους ονόματα, ενώ η ανακρίτρια διαφώνησε με την πρόταση αυτή της εισαγγελέως.

Επί της διαφωνίας αυτής μοναδικό όργανο αρμόδιο για την επίλυσή της είναι κατ’ άρθρο 307 ΚΠΔ σε συνδυασμό με το άρθρο 8 παρ. 4 του ν. 3126/2003 είναι το Δικαστικό Συμβούλιο, καθώς αφενός η ανακρίτρια αρνήθηκε να συμμορφωθεί με την πρόταση της εισαγγελέως και αφετέρου πρόκειται για ιδιαιτέρως δύσκολο νομικό ζήτημα που αφορά στην προδικασία και την πορεία της ανάκρισης.

Το Δικαστικό Συμβούλιο δεν χρειάζεται να κρίνει εάν είναι νόμιμη ή μη η απόδοση στα πρόσωπα αυτά της ιδιότητας του μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος ή του προστατευόμενου μάρτυρα από την Ε. Τουλουπάκη, το οποίο είναι εξάλλου και αντικείμενο της ανάκρισης ενώπιον του 5μελούς Δικαστικού Συμβουλίου και κατ’ επέκταση να αποφασίσει αν πρέπει να διατηρηθεί η κουκούλα ή όχι. Δεν τίθεται θέμα διατήρησης, όπως είπαμε και παραπάνω.

Χρειαζόταν να κρίνει μόνο εάν στα πρόσωπα αυτά πρέπει να αποδοθεί η ιδιότητα του προστατευόμενου μάρτυρα ή όχι στο πλαίσιο της συγκεκριμένης υπόθεσης. Εξάλλου, το άρθρο 218 παρ. 5 ΚΠΔ προβλέπει ρητά ότι «το δικαστήριο μπορεί να διατάξει την αποκάλυψη του πραγματικού ονόματος του μάρτυρα, αν τούτο ζητηθεί από τον εισαγγελέα ή από ένα διάδικο ή και αυτεπαγγέλτως» και η διάταξη αυτή έχει αναλογική εφαρμογή και στην παρούσα διαδικασία, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 22 του ν. 3126/2003, όπως παραπάνω αναφέρεται.

Συμπέρασμα

Συνεπώς, μη νόμιμα κήρυξε εαυτόν αναρμόδιο το Δικαστικό Συμβούλιο για την επίλυση της συγκεκριμένης διαφωνίας και μη νόμιμα υπέδειξε ως μόνο αρμόδιο για την «επίλυση» του θέματος τον προϊστάμενο της ενοποιημένης Οικονομικής Εισαγγελίας.

Ο τελευταίος είναι αρμόδιος για να ανακαλέσει τον χαρακτηρισμό του μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος και του προστατευόμενου μάρτυρα μόνο στο πλαίσιο της ανάκρισης που εξακολουθεί να διενεργείται ενώπιον του και δεν έχει καμία δικαιοδοσία στην διαδικασία που διεξάγεται ενώπιον του Δικαστικού Συμβουλίου που έχει συγκροτηθεί στο πλαίσιο του Ειδικού Δικαστηρίου του άρθρου 86 Σ.

Και άντε και επιδίδεται το βούλευμα του Δικαστικού Συμβουλίου στην ενοποιημένη Οικονομική Εισαγγελία, τι πιστεύετε ότι θα συμβεί; Τίποτα απολύτως. Η Εισαγγελία θα πει ότι εγώ τις διατάξεις με βάση τις οποίες προσέδωσα στους δύο αυτούς μάρτυρες την ιδιότητα του μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος και του προστατευόμενου μάρτυρα δεν τις ακυρώνω, γιατί στο κάτω-κάτω η υπόθεση που χειρίζεστε εσείς στο Δικαστικό Συμβούλιο δεν συνδέεται κάπως με την υπόθεση που χειρίζομαι εγώ.

Οπότε θα γυρίσουμε πάλι στο σημείο μηδέν. Και οι μάρτυρες αυτοί θα καταθέσουν πάλι με τις κουκούλες τους και πάλι τα πρόσωπα που θίχτηκαν από τις ψευδείς καταθέσεις τους δεν θα μπορούν να τους αντιμετωπίσουν, η δικαιοσύνη δεν θα μπορέσει να αποδοθεί και οι αρχές του κράτους δικαίου θα εξαφανιστούν ολοκληρωτικά από τον χάρτη.

Βέβαια, υπάρχουν και αυτοί οι όμηροι της όλης διαδικασίας. Οι Άδωνις Γεωργιάδης και Δημήτρης Αβραμόπουλος, για τους οποίους ακόμα διεξάγεται προκαταρτκτική έρευνα (ανάθεμα τι ερευνούν) και ο Ανδρέας Λοβέρδος σε βάρος του οποίου έχει ασκηθεί ποινική δίωξη και διενεργείται ανάκριση.

Βέβαια, ο προϊστάμενος της Οικονομικής Εισαγγελίας κ. Μπαρδάκης προέτρεψε τους εισαγγελείς να ανεβάσουν ταχύτητα, υπενθυμίζοντάς τους ότι «η καθυστέρηση δύναται να θεωρηθεί προσβολή του θεμελιώδους δικαιώματος της δίκαιης δίκης όπως ορίζεται από τη ΕΣΔΑ», καθώς και σε αυτόν, πλέον, τα 5 χρόνια προκαταρκτικής έρευνας φαίνονται πολλά!

Αλλά σε κάθε περίπτωση έπρεπε να υπενθυμίσει κάποιος σε αυτούς τους εισαγγελείς ότι έχουν αναλάβει να διεκπεραιώσουν μία προκαταρκτική έρευνα; Έπρεπε να τους προτρέψει κάποιος να κάνουν τη δουλειά τους; Πλάκα μάς κάνουν πια;

Και άντε πες ότι και αυτοί πάνε και υποβάλλουν αυτοτελή αιτήματα προς τον εισαγγελέα ή τον ανακριτή αντίστοιχα για να ακυρωθούν οι διατάξεις με βάση τις οποίες αποδόθηκε στους μάρτυρες η ιδιότητα του μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος και του προστατευόμενου μάρτυρα και προσκομίζουν το πόρισμα του Ευ. Ζαχαρή, δυνάμει του οποίου ζητήθηκε η άσκηση ποινικής δίωξης σε βάρος της Ε. Τουλουπάκη και το πόρισμα της Βουλής, δυνάμει του οποίου ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βάρος του Δ. Παπαγγελόπουλου και των συμμετόχων.

Τι θα τους απαντήσουν; Πάρα πολύ όμορφα και απολύτως βάσιμα θα τους πουν ότι δεν τις ακυρώνω γιατί η νομιμότητα αυτών εξαρτάται από την ποινική διαδικασία που εκκρεμεί αυτή τη στιγμή ενώπιον του Δικαστικού Συμβουλίου. Και αν τελειώσει η διαδικασία ενώπιον του Δικαστικού Συμβουλίου και παραπεμφθεί ο Δ. Παπαγγελόπουλος στο Ειδικό Δικαστήριο θα πρέπει να περιμένουμε την τελική αθώωση ή καταδίκη του.

Εάν τελειώσει η διαδικασία ενώπιον του Δικαστικού Συμβουλίου και εκδοθεί βούλευμα απαλλακτικό για τον Δ. Παπαγγελόπουλο και τους συμμετόχους θα πρέπει να περιμένουμε να προχωρήσει η ανάκριση για την αυτοτελή ποινική δίωξη που έχει ασκηθεί σε βάρος της Ε. Τουλουπάκη και πάει λέγοντας.

Άρα, για να κλείσουμε, γιατί έχουμε πει πάρα πολλά, το συμπέρασμα είναι ότι οι αρχές του κράτους δικαίου, που υπαγορεύουν ότι «αρχικά η κυβέρνηση, οι αξιωματούχοι και οι κρατικοί παράγοντες είναι υπόλογοι σύμφωνα με τον νόμο. Κατόπιν οι νόμοι είναι σαφείς, δημοσιοποιούνται και εφαρμόζονται ομοιόμορφα και προστατεύουν θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, στα οποία συμπεριλαμβάνεται η ασφάλεια των ατόμων και των αγαθών. Η διαδικασία με την οποία θεσπίζονται και επιβάλλονται οι νόμοι είναι προσβάσιμη, δίκαιη και αποτελεσματική. Τέλος, η δικαιοσύνη αποδίδεται έγκαιρα από ικανούς, ηθικούς, και ανεξάρτητους εκπροσώπους σε ικανό αριθμό, οι οποίοι διαθέτουν επαρκείς πόρους και αντικατοπτρίζουν την κοινότητα που υπηρετούν» (ορισμός του Παγκοσμίου Προγράμματος Δικαιοσύνης), δεν τηρούνται ή μάλλον, για να ακριβολογώ, τηρούνται κατά τη βούληση του εκάστοτε κυβερνώντος και στην έκταση που αυτός επιθυμεί.

Είναι τόσο αχανή τα όρια των αρχών αυτών έτσι όπως τίθενται, εξάλλου, που ο καθένας μπορεί να τα περιορίσει ή να τα επεκτείνει κατά το δοκούν. Αυτή όμως η αυξομείωση των ορίων των βασικών αρχών του κράτους δικαίου, μήπως καθιστά το κράτος άδικο; Μήπως καθιστά τη δημοκρατία ολίγον δημοκρατία και περισσότερο ολιγαρχία;

Μήπως εν τέλει δεν ξέρουμε που πατάμε, που πάμε και που θα καταλήξουμε; Και εν τέλει τι φταίνε αυτοί οι 10 Έλληνες πολίτες, που τυγχάνει να είναι πολιτικά πρόσωπα, των οποίων το όνομα συνδέθηκε αδίκως με ένα από τα χειρότερα σκάνδαλα των τελευταίων 20 ετών;

Τι φταίνε οι Γεωργιάδης, Λοβέρδος και Αβραμόπουλος, οι οποίοι έχουν καταστεί όμηροι σε μία διαδικασία, η οποία αν μη τι άλλο ως φιάσκο μπορεί να χαρακτηριστεί, καθώς επ’ ουδενί δεν μπορεί να αποδοθεί σε αποδεκτή χρονική καθυστέρηση των ανακριτικών αρχών;

Για ποιον λόγο αυτοί οι πολίτες να μην μπορούν να αντιμετωπίσουν τους ψευδείς κατηγόρους τους κατά πρόσωπο; Και ποιος φταίει; Την ευθύνη ποιος θα την πάρει για αυτό το πολιτειακό/δικαστικό μπάχαλο;

Πάντως αν το μπάχαλο αυτό που δεν οδηγεί επ’ ουδενί σε λύση το έχει σκεφτεί ανθρώπινος νους και δεν είναι απλά τακτική του χάους, ειλικρινά του βγάζω το καπέλο. Αριστοτεχνική κατακρεούργηση των θεμελιωδών αρχών του Συντάγματος και της ευνομούμενης δημοκρατίας μας. Εύγε!

(*) Η Άγρια Μέλισσα είναι δικηγόρος – αρθρογράφος

Πολιτικο-δικαστική «εμπλοκή» 

Θα σταθεί στο ύψος της

η κυβέρνηση;

 

Από το παραπάνω άρθρο προκύπτουν σοβαρά και εύγλωττα ερωτήματα, για τον ρόλο δικαστικών και πολιτικών προσώπων που εμπλέκονται στην υπόθεση Novartis.

Όταν, σύμφωνα με τον νομικό ισχυρισμό της αρθρογράφου, ο υπουργός Δικαιοσύνης παραμένει άβουλος, σε ένα τόσο σοβαρό θέμα,

όταν υπάρχει ήδη πόρισμα εισαγγελέως του Αρείου Πάγου (Ευ. Ζαχαρής) και άσκηση δίωξης κατά της κας Τουλουπάκη, με απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών,

όταν η Επιθεώρηση των Δικαστηρίων δεν παρεμβαίνει, ώστε να εκκαθαρισθεί άμεσα από τις δύο ανακρίτριες (κ.κ. Μπόζνου και Ιωαννίδου) η υπόθεση του Ανδρέα Λοβέρδου, που επί δύο χρόνια παραμένουν στο «κάτω συρτάρι»,

όταν σχεδόν επί μία 5ετία «ερευνώνται» οι Άδωνις Γεωργιάδης και Δημήτρης Αβραμόπουλος, σπάζοντας όλα τα χρονικά ρεκόρ μιας προκαταρκτικής εξέτασης,

όταν το 5μελές Δικαστικό Συμβούλιο του άρθρου 86 παρανόμως –σύμφωνα με το σκεπτικό της αρθρογράφου– δηλώνει αναρμόδιο, και τέλος, όταν όλα αυτά καταλήγουν σε αδιέξοδο για τη δικαίωση των δέκα πολιτικών προσώπων, αφού οι «κουκούλες» δεν βγαίνουν, ευλόγως γεννάται το ερώτημα που αφορά Κυβέρνηση και Δικαιοσύνη:

Πού είναι το κράτος δικαίου μιας ευνομούμενης πολιτείας, στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία;

Σοβαρό ερώτημα, το οποίο απαιτεί απάντηση από την κυβέρνηση, η οποία δεν μπορεί να «κρύβεται» πίσω από την κλασική ατάκα «Η Δικαιοσύνη μίλησε». Γιατί οι πολίτες που δεν τρώνε κουτόχορτο έχουν αντιληφθεί ότι όχι μόνο δεν μίλησε η Δικαιοσύνη,  αλλά τουναντίον σιώπησε εκκωφαντικά…

Η ΑΠΟΨΗ