ΣΩΤΗΡΗΣ ΚΑΨΩΧΑΣ Ντενεκές, ή απλά αδιάβαστος προπαγανδιστής;

Ένα χαρακτηρισμό που χρησιμοποιούσε κατά κόρον στις δημόσιες τοποθετήσεις του ο αείμνηστος Ευάγγελος Γιαννόπουλος, το “ντενεκέ ξεγάνωτε” ανέσυρε και ο πρώην πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΝΕΡΙΤ, Γιώργος Προκοπάκης. Ο καθηγητής που είχε αμφισβητηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και για τα πτυχία του, αναφέρθηκε στα όσα είπε ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ, Σωτήρης Καψώχας, κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη που είχε ως συνέπεια να ξεκινήσει εμπάργκο η αξιωματική αντιπολίτευση κατά της κρατικής ραδιοτηλεόρασης.  Ο Καψώχας είπε ότι η ομιλία του κ. Μητσοτάκη του θύμισε μία πολιτική σάλτσα από όσα έλεγε ο θεωρητικός του Φασισμού στην Ιταλία, Σέρτζιο Πανούτσιο.

Σε ανάρτηση του ο κ. Προκοπάκης, χρησιμοποιώντας πολύ σκληρές εκφράσεις για τον δημοσιογράφο ισχυρίζεται ότι ο Σέρτζιο Πανούτσιο, τον οποίο επικαλέστηκε ο Καψώχας, ήταν αριστερός, θεωρητικός του μαρξισμού, θεωρητικός του συνδικαλισμού ο οποίος πρέσβευε πως ο συνδικαλισμός ήταν η μετουσίωση της μαρξιστικής θεωρίας.

Η αλήθεια είναι ότι αναζητώντας ποια είναι η αλήθεια μέσω ιστορικών βιβλίων καταλήγουμε στο συμπέρασμα, ότι είτε ο Καψώχας δεν είχε διαβάσει καλά το μάθημα του που του απέστειλαν από το Μαξίμου, είτε ο Θανάσης Καρτερός (που θεωρείται βέβαιο ότι έχει βάλει το χέρι του) από το μένος του κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη μάλλον τα έχει μπλέξει. Ή πιο σωστά θεωρώντας ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει ελλιπή στοιχεία θα πλήξει τη Νέα Δημοκρατία.

Πριν περάσουμε να σας παρουσιάσουμε όσα αλιεύσαμε από το διαδίκτυο να πούμε δύο λόγια για τον δημοσιογράφο Καψώχα. Ο εν λόγω κύριος πέρασε ζωή χαρισάμενη στα γραφεία Τύπου υπουργείων επί ΠΑΣΟΚ. Ήταν δίπλα στον Γιάννο Παπαντωνίου στα υπουργεία ως γραφείο Τύπου, ενώ όταν το αστέρι του μονίμως γελαστού Γιάννου έδυε φρόντισε να μετακομίσει στην Λούκα Κατσέλη και φυσικά να δικαιολογεί την ανάγκη του πρώτου μνημονίου. Αργότερα μαζί με την κ. Κατσέλη πέρασε στο μνημονιακό μπλοκ και τώρα για την προσφορά του έπιασε θέση προπαγανδιστή στην δημόσια τηλεόραση. Η δουλειά που του είχε ανατεθεί είναι μία: Να υμνεί σε καθημερινή βάση την κυβέρνηση και τον κ. Τσίπρα και να καθυβρίζει τη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Τι αναφέρει η ιστορία

Ας περάσουμε τώρα στο τι αναφέρει η ιστορία για τον Σέρτζιο Πανούτσιο και τον Γκαμπριέλε Ντ’ Ανούντσιο (ποιητή , γνωστό εθνικιστή που εφηύρε τον φασιστικό χαιρετισμό).

Ο Σέρτζιο Πανούτσιο (20 Ιουλίου1886 – 8 Οκτωβρίου 1944) ήταν Ιταλός θεωρητικός του εθνικού συνδικαλισμού. Ξεκίνησε την πολιτική του εμπλοκή με νέους, συνδέοντας τους συνδικαλιστικούς κύκλους το 1902. Από το Πανεπιστήμιο της Νάπολης απέκτησε δύο βαθμούς στη νομολογία το 1908 και στη φιλοσοφία το 1911.

Ο Πανούτσιο έλεγε, ότι ο συνδικαλισμός είναι η ιστορική εξέλιξη του μαρξισμού. Μαρξιστής στα νιάτα του, αναθεώρησε τον Μαρξ ώστε να ταιριάζει στις εποχές και να τον ενθαρρύνει. Ο ίδιος λέγεται ότι είχε καθοδηγήσει τον ρεβιζιονισμό που οδήγησε πολλούς συνδικαλιστές μέσω του παρεμβατισμού στην εταιρική συμπεριφορά και φαινομενικά «έδωσε τη δικτατορία του Μουσολίνι επαναστατικής νομιμότητας». Με τον όρο ρεβιζιονισμός χαρακτηρίζονται οι ιδεολογικές τάσεις (πρακτικές ή θεωρητικές) που αποβλέπουν στην τροποποίηση ή την κατάργηση των συνθηκών που ισχύουν μεταξύ δύο, ή περισσοτέρων κρατών. Θεωρώντας ότι η πραγματικότητα είχε διαψεύσει κάποιες θεωρίες ή προβλέψεις του Καρλ Μαρξ, η ρεβιζιονιστική θεωρία υποστήριξε ότι είναι δυνατή η άμβλυνση της πάλης των τάξεων  και η οργάνωση του εργατικού αγώνα μέσα από νόμιμες διαδικασίες στο πλαίσιο του αστικού κράτους. Με άλλα λόγια τασσόταν ευθέως εναντίον της ιδέας της σοσιαλιστικής επανάστασης.

Ο Πανούτσιο επέκρινε το σοβιετικό κράτος ως «δικτατορία για το προλεταριάτο». Επίσης, ανέφερε ότι «η Μόσχα τίναξε ενώπιον του φωτός που ακτινοβολεί από τη Ρώμη. Η Κομμουνιστική Διεθνής δεν μιλά πλέον με το πνεύμα, είναι νεκρό».  Σε όλη του τη ζωή ήταν φανατικός υποστηρικτής του κράτους (προερχόμενος από την αριστερά) και είχε μια μακροχρόνια ακαδημαϊκή διαμάχη με τον άλλο κυβερνητικό Κάρλο Κοσταμάνια σχετικά με το ρόλο του φασισμού και της ιδιωτικής οικονομίας. Ο Πανούτσιο υπήρξε και επικεφαλής της Φασιστικής Σχολής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Περούτζια το 1928.

Ο Γκαμπριέλε Ντ’ Ανούντσιο ήταν ένας εθνικιστής ποιητής, από τους διαπρεπέστερους της εποχής του, δημοσιογράφος, δραματουργός, θεατρικός συγγραφέας, δοκιμιογράφος, σεναριογράφος, στρατιώτης κατά την διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου που για την πολεμική του δράση ανακηρύχθηκε εθνικός ήρωας της Ιταλίας. Ως πολιτικός ήταν υποστηρικτής του Φασιστικού καθεστώτος και προπομπός του Μπενίτο Μουσολόνι.

Καταγόταν από πλούσια οικογένεια γαιοκτημόνων με ισχυρή πολιτική επιρροή. Γονείς του ήταν ο Φραντσέσκο Πάολο Ραπανιέτα και η Λουίζα ντε Μπενεντίκτις. Το 1897 εκλέχθηκε βουλευτής στην Ιταλική βουλή, στην οποία συντάχθηκε αρχικά µε μια ακραία συντηρητική παράταξη, όμως σταδιακά μετατοπίστηκε ιδεολογικά προς την αριστερά, ενώ παρέμεινε βουλευτής για τρία χρόνια. Επηρεάστηκε έντονα από τις ιδέες του Φρειδερίκου Νίτσε και ιδιαίτερα από τη θεωρία του Υπερανθρώπου. Υπήρξε ο εμπνευστής του χαιρετισμού με υψωμένο το δεξί χέρι, στη σύγχρονη εποχή, ο οποίος εμφανίστηκε στον κινηματογράφο στην ταινία του 1914, «Καμπίρια» το 1914. Η ταινία θεωρείται απ’ τα έργα που ενέπνευσαν τον ιταλικό εθνικισμό, καθώς παρουσίαζε τους αρχαίους Ρωμαίους ευγενείς ως ήρωες κατά τη διάρκεια του Καρχηδονιακού πολέμου. Ο Γκαμπριέλε Ντ’ Aνούντσιο, που έγραψε το σενάριο θεωρείται ο πατέρας του ιταλικού φασισμού και αυτός που διέδωσε το χαιρετισμό στην Ιταλία. Το 1919 ο Ντ’ Aνούντσιο χρησιμοποίησε τον χαιρετισμό στο Φιούμε και το 1926 ο χαιρετισμός έγινε υποχρεωτικός για όλους τους Ιταλούς πολίτες. Ο Ντ’ Aνούντσιο υποστήριζε φανατικά τον Μουσολίνι, αν και ο Ντούτσε θεωρούσε ότι ουδέποτε εξασφάλισε την πραγματική του υποστήριξη. Μάλιστα είχε πει το «όταν υπάρχει ένα σάπιο δόντι, έχεις δύο λύσεις. Ή βγάζεις το δόντι και το πετάς, ή το γεμίζεις χρυσάφι. Με τον Ντ’ Ανούντσιο προτίμησα τη δεύτερη λύση». Ο Λένιν είχε χαρακτηρίσει τον Ντ’ Αννούντσιο ως τον «μόνο αληθινό επαναστάτη της Ιταλίας» στον οποίο λόγω της γενικότερης προσφοράς του, του απονεμήθηκαν οι τίτλοι του Πρίγκιπα του Μοντενεβόζο το 1924 και το 1937, ο τίτλος του Προέδρου της Ιταλικής Ακαδημίας, ενώ στις μέρες μας το πανεπιστήμιο της Πεσκάρα φέρει το όνομα του.

Το Σεπτέμβριο του 1919 αν και σχεδόν τυφλός, πορεύθηκε μαζί με τους μαυροφορεμένους άτακτους εθνικιστές συντρόφους του προς την πολιορκημένη πόλη Φιούμε, στις ιταλικές ακτές της Αδριατικής, την οποία κατέλαβε. Παρέμεινε δούκας της πόλεως και εγκαθίδρυσε προσωπική δικτατορία η οποία διήρκεσε δεκαπέντε μήνες, έως ότου διαλύθηκε με την επέμβαση του Ιταλικού στρατού. Στο ενδιάμεσο διάστημα το κράτος του αναγνώρισε μόνο η κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση. Αυτοαναγορεύτηκε ως Αρχηγός της Αντιβασιλείας του Καρνάρο και η επιβολή Φασιστικών μέτρων στην περιοχή που είχε καταλάβει, προκάλεσαν σοβαρά προβλήματα στην Ιταλική κυβέρνηση, η οποία τελικά βομβάρδισε με το ναυτικό της την πόλη και τον υποχρέωσαν να την εγκαταλείψει, τον Δεκέμβριο του 1920, αφήνοντάς την στα χέρια των Γιουγκοσλαβικών αρχών. Στη διάρκεια αυτού του διαστήματος απαιτούσε να διακοσμούν το κρεβάτι του τρεις φορές την ημέρα με συγκεκριμένα είδη φρέσκων λουλουδιών.

Ο Ντ’ Αννούντσιο διατηρούσε προσωπική φιλική σχέση με τον εθνικιστή δημοσιογράφο και λογοτέχνη, Κώστα Καιροφύλα,  ο οποίος ως φοιτητής παρακολούθησε τη διάλεξη του Ιταλού διανοούμενου στον φιλολογικό όμιλο «Παρνασσός». Λίγα χρόνια αργότερα ο Καιροφύλας τον επισκέφθηκε στο ξενοδοχείο «Ρετζίνα» στη Ρώμη για να του δώσει ένα αντίτυπο της μεταφράσεως στα ελληνικά της ποιητικής συλλογής «Ροδοδάφνη».

Το 1902 δημοσίευσε μια μικρή ποιητική συλλογή με τίτλο «Φραντσέσκα Ντα Ρίμινι», που είναι γραμμένο υπό το φως του μεγαλείου, του εθνικισμού, της ηρωικής ηθικής και στο οποίο διαφαίνονται οι επιρροές από το αρχαίο ελληνικό θέατρο και τις νεότερες συμβολιστικές και βαγκνερικές εμπειρίες.

Η ανάρτηση του Προκοπάκη

Υπό τον τίτλο ο “Ο βλαμμένος του φασισμού”, ο πρώην πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΝΕΡΙΤ, Γιώργος Προκοπάκης επιτίθεται με σφοδρότητα όχι μόνο στον Καψώχα, αλλά και στην διοίκηση της ΕΡΤ. Αναλυτικά η ανάρτηση του καθηγητή είναι η ακόλουθη:
“Ο υποτίθεται δημοσιογράφος κ. Καψώχας είπε στην ΕΡΤ απίστευτες ανοησίες απευθυνόμενος στους κάφρους. Η Ακριβοπούλου βέβαια τον άκουγε με ανοιχτό το στόμα. Όταν είναι στα καλά του ο προϊστάμενός του, ας έχει υπ’ όψιν τα ακόλουθα. Και η διοίκηση βέβαια, η αριστερή ξεσποριασμένη μπάμια ο Λεοντής και ο αστείος τροχονόμος Κωστόπουλος. Έχουμε και λέμε:
* Ο Καψώχας είπε πως ακούγοντας τον Μητσοτάκη στη ΔΕΘ νόμιζε ότι άκουγε τον θεωρητικό του φασισμού Σέρτζιο Πανούντσιο. Ο Σέρτζιο όμως ήταν αριστερός, θεωρητικός του μαρξισμού, θεωρητικός του συνδικαλισμού, ο οποίος πρέσβευε πως ο συνδικαλισμός ήταν η μετουσίωση της μαρξιστικής θεωρίας. Όπως ο ίδιος ο Μουσολίνι και πολλοί άλλοι του φασισμού ήταν αριστεροί – καλή ώρα όπως ο Καψώχας και ο Καλογήρου – και έφτιαξαν το φασιστικό κίνημα. Το γύρισαν στον ολοκληρωτισμό, καλή ώρα όπως ο Καψώχας και ο Καλογήρου. Όλοι αυτοί πέρασαν και από μια περίοδο κριτικής του γραφειοκρατικού καθεστώτος της Σοβιετίας.
* Τι είναι ποτέ δυνατόν να είπε ο Μητσοτάκης το οποίο να έχει σχέση με τη μούρλια του Σέρτζιο για τη συνδικαλιστική οργάνωση των μαζών; Προφανώς σε άλλο πλανήτη βρισκόταν ο απατεώνας της δημοσιογραφίας. Ο βλαξ έχει ακούσει το όνομα Πανούντσιο ως θεωρητικό του φασισμού. Ανόητε αν ανοίξεις κείμενά του τις ανοησίες των συνδικαλιστών πατέρων θα βρεις. Αυτών ντε των αριστερών σαν και σένα.
* Ας το πούμε άλλη μια φορά για τους φορείς του ολοκληρωτισμού στην κυβέρνηση και στα χαμαιτυπεία της: ειδικά τον ιταλικό φασισμό τον έφτιαξαν αριστεροί, όπως τόσοι στην κυβέρνηση σήμερα την έχουν δει στον ολοκληρωτισμό. Οι θεωρητικοί του σχεδόν όλοι είχαν καθένας τους περισσότερα χρόνια στο αριστερό κίνημα από όλους τους παπάντζες της συριζαίικης αριστεράς. Η δε οργανωμένη (και μετά την πορεία στη Ρώμη) αριστερά έβλεπε με συμπάθεια και ενδιαφέρον τον Μουσολίνι – καλή ώρα όπως βλέπει ο Καψώχας τον Καμμένο – για καμιά δεκαριά χρόνια.
Εν ολίγοις, ο Καψώχας είναι ένας απατεώνας της πληροφόρησης. Δεν έχει ιδέαν για τι πράγμα μιλάει. Αμόρφωτος ντενεκές που πουλάει αριστερή μούρη σε αριστερούς ηλίθιους. “Τι λες ρε παιδάκι μου, ξέρει τους θεωρητικούς του φασισμού!” Την τύφλα του ο ντενεκές”.