Στο καλό, κύριε Φαν τ’ Σιπ

Η Εθνική ομάδα απέτυχε να νικήσει το Κόσοβο στο ΟΑΚΑ, έφερε 1-1. Είναι, όμως, «μία οικογένεια οι διεθνείς». Αυτός ο πεθαμένος ρομαντισμός είναι ένα επιχείρημα για να μείνει ο Ολλανδός τεχνικός, παντελώς αποτυχημένος Τζόνι Φαν τ’ Σιπ.

Σερβίρεται από μερίδα του Τύπου που ανήκει στον Ιβάν Σαββίδη ως ο «Μεσσίας», ως «πατερούλης». Ποιος ξέρει, μπορεί ο καλός «πατέρας» να φροντίζει και για το ψωμί πολλών ανθρώπων, παρατρεχάμενων της Εθνικής, που περιμένουν μία κλήση του πελάτη τους στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, για να πάρει υπεραξία η πραμάτεια τους. Οι γνωστοί μανατζαραίοι, που διαφεντεύουν τη μοίρα των παικτών, κυρίως αυτών που παίζουν στο εξωτερικό.

Εμείς εδώ στην «Α» και την iapopsi.gr ενδιαφερόμαστε για την ουσία κι όχι τις φιοριτούρες για τον καλλωπισμό του Τζόνι. Ούτε μας ενδιαφέρουν οι δηλώσεις του Πέλκα, πως οι διεθνείς θέλουν να μείνει ο Ολλανδός προπονητής. «Παιδί» του Ιβάν είναι κι αυτός.  Κατ’ αρχάς, ρώτησε ο Δημητράκης όλους τους διεθνείς και πήρε την ίδια απάντηση και μίλησε ως κυβερνητικός εκπρόσωπος;

Αλλά κι έτσι να είναι, όταν μιλάμε για το μέλλον μιας Εθνικής ομάδας, είναι απαραίτητη η ρεαλιστική προσέγγιση. Αν οι διεθνείς θεωρούν ότι είναι οικογένεια με τον Φαν τ’ Σιπ, ας τους στέλνουν λουλούδια και δώρα Πάσχα και Χριστούγεννα και στα γενέθλιά του.

Δηλαδή, αν φύγει ο Ολλανδός και έρθει στη θέση του ο Φερνάντο Σάντος, για παράδειγμα, οι διεθνείς θα «στραβώσουν»; Με ποιο δικαίωμα; Αν είναι έτσι κι αποφασίζουν οι διεθνείς για τον προπονητής τους, ας γίνει σχετική ψηφοφορία. Δημοκρατικά.

Ο διεθνής πρέπει να παίζει για την πατρίδα του, για το εθνόσημο, τον στόχο του να προκριθεί κι η Εθνική σε μεγάλες διοργανώσεις, να εκμεταλλευτεί και την υπεραξία του. Κι όχι να τοποθετεί την Εθνική ομάδα πάνω από την ίδια του την πατρίδα, όπως έκανε ο Πέλκας και σύσσωμο το Σαββιδοτεχνείο να σιγοντάρει, υπερασπιζόμενο την ΕΠΟ.

Ο Τζόνι Φαν τ’ Σιπ είναι ένας ανερμάτιστος προπονητής, όσο αφορά την δημιουργία καλής εθνικής ομάδας. Κι έχει την δικαιολογία ότι δεν εργάστηκε ποτέ σε εθνική ομάδα. Δεν γνωρίζει το αντικείμενο, ούτε φυσικά, έχει δίπλα του ανθρώπους που να κατέχουν. Δεν σημαίνει ότι ο Κώστας Κωνσταντινίδης με τον Τάκη Φύσσα επειδή «φυτεύτηκαν» στην εθνική, είναι γνώστες και της δημιουργίας της εθνικής.

Όλες οι εθνικές του κόσμου έχουν ένα συγκεκριμένο μοντέλο λειτουργίας. Πρώτον, έναν σταθερό κορμό. Ο κάθε προπονητής με το επιτελείο του, σημαδεύουν τους παίκτες που θα είναι αδιαπραγμάτευτοι. Θα παίξουν βρέξει χιονίσει, αν είναι υγιείς, φυσικά. Αυτήν τη στιγμή, οι αδιαπραγμάτευτοι είναι ο Τσιμίκας, ο Βλαχοδήμος, ο Μπακασέτας, ο Μασούρας και ο Ζέκα. Όλοι οι άλλοι μπαινοβγαίνουν.

Ο προπονητής κατασταλάξει στον βασικό κορμό, που θα είναι τουλάχιστον οκτώ παίκτες, όπως έκανε και ο Ρεχάγκελ και ο Σάντος και απ εκεί και πέρα, αρχίζει το σκάουτιγκ. Για την θέση του δεξιού μπακ, για παράδειγμα, πόσες είναι οι επιλογές; Ο Ανδρούτσος που δεν παίζει στον Ολυμπιακό, ο Σάλιακας που παίζει βασικός στον ΠΑΣ κι ο νεαρός Ρότα της ΑΕΚ. Άπαντες παρακολουθούνται και καταγράφονται στο laptop. Σοβαρή δουλειά. Το laptop δεν είναι για φιγούρα και e-mail.

Πάμε παρακάτω. Αμυντικά χαφ, δίπλα στον Ζέκα. Ο Μπουχαλάκης, ο Σιώπης και ο Αλεξανδρόπουλος. Αν υπήρχε στοιχειώδης ενημέρωση, το επιτελείο θα έπρεπε να γνωρίζει ότι ο Μπουχαλάκης είναι εξαντλημένος, μάλιστα, τον αφήνει στον πάγκο ο Μαρτίνς. Γιατί θα έπρεπε να παίζει; Γνωρίζει κανένας ποια είναι οι επιδόσεις του Βασιλειάδη με την Αρμίνια Μπίλεφελντ; Προφανώς και όχι. Εκτός κι αν έχουν ενημέρωσε οι «δίδυμοι» Τάκης και Κωστάκης από το δίκτυο των μανατζαραίων.

Αλλά να μην το κουράζουμε. Ο Φαν τ’ Σιπ είχε στα πόδια του τον Γούτα και δεν τον έβλεπε. Ούτε, φυσικά το ανεκπαίδευτο επιτελείο του. Τον πήρε στην Εθνική, επειδή προφανώς άκουσε ότι αν και αμυντικός, είναι πρώτος σκόρερ στην Σίβασπορ. Από τύχη βρέθηκε στην εθνική και άρεσε. Στον Ατρόμητο ήταν χειρότερος και βελτιώθηκε στην Τουρκία; Όχι φυσικά.

Άλλο παράδειγμα. Η στατιστική παίζει κι αυτή τον δικό της ρόλο, εξόχως σημαντικό, στο ποδόσφαιρο. Ένα παράδειγμα: Ο Ριζβάνης, που τώρα αγωνίζεται στην Ανόρθωση, στην τελευταία του θητεία στον Ατρόμητο ήταν ο καλύτερος Έλληνας κεντρικός αμυντικός σε επεμβάσεις και κοψίματα. Αυτό αναφέρει η στατιστική υπηρεσία CIES Football Observatory της FIFA που εδρεύει στο Νοσατέλ της Ελβετίας και συνεργάζεται με το πανεπιστήμιο της ομώνυμης πόλης. Την ξέρουν αυτή την υπηρεσία ο Κωνσταντινίδης, ο Φύσσας και οι άλλοι του τεχνικού επιτελείου; Προφανώς και όχι. Είναι κι δυο τους, πάντως, φιγουρίνια, ντυμένοι με την τελευταία λέξη της μόδας. Ο μισθός να πέφτει, ένα πράγμα.

Η «Α» και η iapopsi.gr δεν ανήκουν σε κανένα μπλοκ, κόκκινο, κίτρινο, μαύρο ή πράσινο, να κρίνουν τον Φαν τ’ Σιπ με κοινό παρονομαστή τη διάθεση που έχουν για τα πρόσωπα που απαρτίζουν την ΕΠΟ. Έχουμε δικά μας κριτήρια για όλους. Κι αν λέμε ότι ο Ολλανδός προπονητής πρέπει να κουνήσει το μαντίλι, το γράφουμε με επιχειρήματα για να στηλιτεύουμε στην ασχετοσύνη του, καθώς και του επιτελείου του, που έχουν αναγάγει την ιερότητα της δημιουργίας Εθνικής ομάδας σε δημοσιοϋπαλληλίκι των πρώτων χρόνων του ΠΑΣΟΚ με τους «πρασινοφρουρούς» της εξουσίας.

Ο Φαν τ’ Σιπ πρέπει ν’ απαλλάξει την Εθνική από τη μιζέρια της και τον ποδοσφαιρόκοσμο από τη δική του. Μόλις 1.388 εισιτήρια κόπηκαν στο ματς με το Κόσοβο. Η δε ΕΠΟ δεν πρέπει να περιμένει καμία τεχνική επιτροπή με Φύσσα και Κωνσταντινίδη για να πάρει αποφάσεις. Να αφήσει τον Ολλανδό να πάει στο καλό, μετά το «αγροτικό» που έκανε στην Εθνική μας και να προσλάβει έναν προπονητή που να είναι γενικά παραδεκτός. Δεν γίνεται από τον Ρεχάγκελ και τον Σάντος να ξεπέσουμε στον Αναστασιάδη και τον Φαν τ’ Σιπ. «Θα σηκωθούν να όνειρα να πάρουνε εκδίκηση», τα λόγια του Οδυσσέα Ελύτη.