Στόχος τρεις νίκες με αντιπάλους πρωθυπουργούς

Η περίοδος χάριτος στην πολιτική είναι ότι ο μήνας του μέλιτος για τα νεόνυμφα ζευγάρια. Στο διάστημα αυτό σε ένα ζευγάρι ο ένας προσπαθεί να προσαρμοστεί στα χούγια του άλλου, συγχωρώντας του και αβλεψίες. Κάπως έτσι είναι η κατάσταση και για τον Νίκο Ανδρουλάκη. Το γεγονός ότι δεν μετέχει της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ τού επιτρέπει να κινείται πιο άνετα, να μην μπαίνει στο μικροσκόπιο των ΜΜΕ και να διατηρεί τον μύθο στον απλό κόσμο.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Αυτή την εποχή ο κ. Ανδρουλάκης διάγει τον μήνα του μέλιτος στη σχέση του με την κοινωνία. Δεν τσαλακώνεται, καθώς είναι εκτός Βουλής, έχει το ελεύθερο χρόνο να πραγματοποιήσει τις θεσμικές του επισκέψεις σε Πρόεδρο Δημοκρατίας, πρωθυπουργό, να κάνει τις επαφές του, να γυρίσει εκ νέου όλη την Ελλάδα και, το κυριότερο, να διατηρεί με άνεση τον μύθο του άγνωστου. Θυμίζει περισσότερο τον Γκοντό από το θεατρικό αριστούργημα του Σάμουελ Μπέκετ από το 1948 το «Περιμένοντας τον Γκοντό (En attendant Godot)». Στο εν λόγω θεατρικό, που αποτελεί έκφραση του Θεάτρου του παραλόγου, οι χαρακτήρες περιμένουν έναν άνθρωπο που δεν έρχεται ποτέ. Αυτός είναι ο Γκοντό, ο οποίος είναι ο κεντρικός ήρωας, καθώς όλοι τον περιμένουν.

Όταν ο Μπέκετ έγραψε αυτό το αριστούργημα υπήρξαν πολλές ερμηνείες και συζητήσεις για την ταυτότητα του Γκοντό. Μια ερμηνεία είναι ότι πρόκειται για την αγγλική λέξη God (Θεός) και τη συχνή γαλλική κατάληξη -ot, κάτι που θα έδινε μια μεταφυσική διάσταση στο έργο. Οι δυο χαρακτήρες περιμένουν την άφιξη μιας υπερβατικής φιγούρας που θα τους σώσει, αλλά δεν έρχεται ποτέ. Ο ίδιος ο Μπέκετ είχε αρνηθεί αυτή την ερμηνεία, ενώ τέσσερα χρόνια μετά, το 1952, ανέφερε σε επιστολή του πως ούτε ο ίδιος είχε σκεφτεί ή γνώριζε ποιος είναι ο Γκοντό. Το βέβαιο είναι ότι αυτό το θεατρικό έργο εξακολουθεί και σπάει ταμεία, γεμίζοντας τα θέατρα ακόμη και σήμερα.

Αυτή την εποχή, λοιπόν, για τους φίλους του ΠΑΣΟΚ ο Νίκος Ανδρουλάκης μοιάζει με υπερβατική φιγούρα που όλοι την περιμένουν. Και εάν την αείμνηστη Γεννηματά τη θεωρούσαν ως τη μητερούλα που έσωσε την οικογένεια από τη διάλυση, τον Ανδρουλάκη τον βλέπουν ως τον άνθρωπο που θα τους επαναφέρει σε τροχιά εξουσίας. Η αλήθεια είναι ότι ο νέος αρχηγός του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, πέραν της περιόδου χάριτος που έχει και που φτάνει έως μετά την εορταστική περίοδο έχει ένα επίσης σημαντικό πλεονέκτημα: Ανήκει σε μια γενιά που δεν κουβαλά τις αμαρτίες τού ΠΑΣΟΚ. Φέρει τη νοσταλγία του, χωρίς τις παθογένειές του. Όπως, όμως, αναφέρουν όλοι οι πολιτικοί αναλυτές στα manual της πολιτικής επιστήμης, η καλύτερη περίοδος να προχωρήσεις στις όποιες αλλαγές επιθυμείς είναι κατά την περίοδο χάριτος, όταν όλοι σού συγχωρούν και τις γκέλες σου.

Η επιστροφή του κ. Ανδρουλάκη από τις Βρυξέλλες ήταν άμεση. Στη βελγική πρωτεύουσα παρέμεινε για ένα 24ωρο, καθώς θέλει να κερδίσει τον χρόνο. Χθες τον δέχθηκε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, ενώ το επιτελείο του έχει ετοιμάσει μία σειρά από δράσεις εντός Ελλάδας. Εξάλλου σε αυτό παίζει μπάλα μόνος του, καθώς οι άλλοι πολιτικοί αρχηγοί έχουν υποχρεώσεις στη Βουλή.

Βέβαια, στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ έχουν ήδη ξεκινήσει οι συζητήσεις για το ποια στελέχη του Κινήματος θα αξιοποιηθούν, αν και όλοι προβλέπουν ότι η τάξη των σαραντάρηδων (τώρα) της παλιάς ΠΑΣΠ που δεν πήρε κρατικές θέσεις και παρέμεινε στο ΠΑΣΟΚ κατά τη διάρκεια της κρίσης θα είναι αυτή που θα έχει τον πρώτο λόγο και θα πάρει στα χέρια της το κόμμα. Ήδη οι στενοί συνεργάτες του κ. Ανδρουλάκη περνούν από κρησάρα όλες τις εισηγήσεις. Ο ίδιος, όμως, όπως επισημαίνουν οι στενοί του συνεργάτες, θα λάβει τις τελικές αποφάσεις.

Οι τρεις μάχες

Προεκλογικά ο κ. Ανδρουλάκης προέβλεψε ανατροπή των πολιτικών συσχετισμών. Ως στρατηγική θυμίζει πολύ την εποχή του Κώστα Σημίτη το 1996. Τότε ο πρώην πρωθυπουργός, ενώ όλη η Ελλάδα περίμενε το πότε θα ξυπνήσει από το τεχνητό κώμα στο Ωνάσειο ο Ανδρέας Παπανδρέου για να υπογράψει την παραίτησή του από πρωθυπουργός, έθεσε τρεις στόχους. Ο ένας ήταν η νίκη στις εκλογές της Κοινοβουλευτικής Ομάδας για να αναλάβει πρωθυπουργός. Η δεύτερη ήταν να κερδίσει τις εσωκομματικές εκλογές στο συνέδριο, αναλαμβάνοντας και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Και η τρίτη να κερδίσει στις εθνικές εκλογές τον Μιλτιάδη Έβερτ, που ηγείτο της Νέας Δημοκρατίας. Τα κατάφερε και στις τρεις μάχες.

Έχοντας την περίοδο του 1996 ως οδηγό, ο Νίκος Ανδρουλάκης ξεκίνησε έχοντας στον νου του τρεις μάχες. Και μάλιστα απέναντι σε τρία πρόσωπα με θητεία στο Μαξίμου. Η μία ήταν να κερδίσει τον πρώην πρωθυπουργό και ισχυρό όνομα στο ΠΑΣΟΚ, τον Γιώργο Παπανδρέου. Ο θρίαμβος επί ενός Παπανδρέου τού δίνει αέρα στα πανιά του για να επιχειρήσει το δεύτερο ρεσάλτο, δηλαδή τη νίκη, επί ενός άλλου πρώην πρωθυπουργού, του Αλέξη Τσίπρα, μετατρέποντας το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ από μία μικρομεσαία πολιτική δύναμη σε έναν πόλο εξουσίας. Και η τρίτη και πιο δύσκολη μάχη είναι να επικρατήσει σε κάποια χρόνια του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Αναμφίβολα οι στόχοι του προέδρου του ΚΙΝΑΛ, κάθε άλλο παρά εύκολοι είναι. Όμως τόσο ο ίδιος, όσο και οι συνεργάτες του μιλούν ότι η αμφίπλευρη διεύρυνση θα βοηθήσει το κόμμα, ώστε σε σύντομο χρονικό διάστημα να καταθέσει μία πρόταση εξουσίας, η οποία θα αναδείξει τη διαφορά φιλοσοφίας και ουσίας, τόσο με την κυβέρνηση, όσο και με την αξιωματική αντιπολίτευση. Όπως λέει ο κ. Ανδρουλάκης στους συνομιλητές του, «πρώτα θα συγκροτήσουμε στιβαρό πολιτικό και ιδεολογικό πρόγραμμα, γιατί μόνο έτσι θα ανοίξουμε διάπλατα και αξιόπιστα τις πόρτες σε πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες». Ο ίδιος αρνείται να ανοίξει τα χαρτιά του, αλλά εικάζεται ότι πρόσωπα όπως ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος, η πρώην Επίτροπος Άννα Διαμαντοπούλου, ο πρώην υπουργός Γιώργος Φλωρίδης, ο πρώην ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Χρυσόγονος και στελέχη με διακριτό πολιτικό αποτύπωμα στη διαδρομή τους θα μπορούσαν να συμβάλουν στη διαμόρφωση της συνθήκης για την ενδυνάμωση του εγχειρήματος προς τις κρίσιμες εθνικές εκλογές.

Νέα γενιά στελεχών
Ο Νίκος Ανδρουλάκης αναμένεται να αναδείξει μια νέα γενιά στελεχών που θα μπει μπροστά στην προσπάθεια για την αναγέννηση της παράταξης. «Δεν θα έχετε μόνο νέο πρόεδρο, θα έχετε και νέα στελέχη. Θα είναι όλες οι γενιές ενωμένες, όλες οι γενιές του ΠΑΣΟΚ θα είναι μπροστά με ένα μόνο κριτήριο, την κοινωνική τους αξιοπιστία και την ανάγκη τους να προσφέρουν στον ελληνικό λαό», λένε συνεργάτες του νέου προέδρου προς τους δημοσιογράφους που τους ρωτούν για το ποια πρόσωπα θα αξιοποιηθούν. Μάλιστα, υποστηρίζουν ότι δεν θα υπάρξουν αποκλεισμοί. Κάτι που μένει να το δούμε, όταν ξεκινήσουν οι αλλαγές στον κομματικό μηχανισμό.

Βέβαια, πολλές φορές οι αλλαγές προκαλούν και τεκτονικές δονήσεις. Μόνο που η νέα ηγετική ομάδα έχει μία συγκεκριμένη φιλοσοφία, ειδικά στην ανάγκη να ανακατευτεί η τράπουλα στις εκλογικές περιφέρειες με την αξιοποίηση νέων υποψηφίων με απήχηση στην κοινωνία: «Μόνο από τη σκληρή κόντρα μεταξύ δυνατών υποψηφίων σε έναν νομό καταφέρνεις να κινητοποιήσεις όλες τις δυνάμεις και να πετύχεις σημαντική αύξηση των ποσοστών». Αν συμβεί αυτό, τότε θα σταματήσει η λογική των τελευταίων χρόνων που αναγκάστηκε να υπηρετήσει και η αείμνηστη Γεννηματά, το «να μη σπάσουμε αυγά και να κρατήσουμε τις εσωκομματικές ισορροπίες ή για να μη δυσαρεστηθεί ο τάδε βουλευτής».

 Νέα οργάνωση

Αλλά και στην οργάνωση στους συνδικαλιστικούς φορείς και στις τοπικές οργανώσεις του κόμματος, η νέα ηγετική ομάδα εκτιμά πως με τον λήθαργο στον οποίο έχει πέσει η ΠΑΣΚΕ δεν υπάρχει φως στο τούνελ. Γι’ αυτό και ο στόχος είναι να υπάρξει νέα αυτοργάνωση και ανασυγκρότηση του κόμματος «από τα κάτω προς τα πάνω, πόρτα-πόρτα, σπίτι-σπίτι, με κοινωνικά δίκτυα αλληλεγγύης». Στόχος είναι νέες οργανώσεις στα πρότυπα των παλιών και περιφερειακές συνδιασκέψεις με την Αυτοδιοίκηση, τα επιμελητήρια, την κοινωνία των πολιτών και ένα πρόγραμμα μέσα από κάθε περιφέρεια.

Ο νέος πρόεδρος εκτιμά πως «εάν το δίκτυο αυτό ενταχθεί και δώσει δυναμικό αγώνα, τότε το ΠΑΣΟΚ θα λάβει μεγάλο διψήφιο ποσοστό στις επόμενες βουλευτικές εκλογές και θα καταφέρει να πρωταγωνιστήσει ξανά στην ελληνική κοινωνία». Ποντάρει αναμφίβολα στην αναζωογόνηση του κόμματος με νέο κόσμο. Βασικοί παίκτες στη νέα προσπάθεια για οργάνωση θεωρούνται οι στενοί συνεργάτες του, ο Ανδρέας Σπυρόπουλος και ο Στέφανος Ξεκαλάκης. Και οι δύο όργωσαν στην κυριολεξία τη χώρα πριν ακόμη ο Νίκος Ανδρουλάκης ανακοινώσει την υποψηφιότητά του. Έτσι γνωρίζουν πολύ καλά πρόσωπα και καταστάσεις και την ανθρωπογεωγραφία του Κινήματος Αλλαγής.

Στο πλαίσιο αυτό, ο Νίκος Ανδρουλάκης θα συνεχίσει τις περιοδείες του, λες και είναι προεκλογική περίοδος. Στόχος των περιοδειών είναι να ακούσει τα αιτήματα και τις προτάσεις της κοινωνίας. «Μόνο έτσι θα πείσει τους πολίτες ότι είναι διαφορετικός από τους άλλους», λένε από το επιτελείο του.

Οι πρώτες δημοσκοπήσεις είναι ενθαρρυντικές, καθώς δεν είναι μόνο ότι το ΚΙΝΑΛ καταγράφει για πρώτη φορά διψήφια ποσοστά, αλλά στην ερώτηση ποιος είναι ο καλύτερος εκφραστής της κεντροαριστεράς ο νέος πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ προηγείται κατά 16 ποσοστιαίες μονάδες του Αλέξη Τσίπρα (51%-35%), ενώ στην ερώτηση για τον καλύτερο εκφραστή στον χώρο του κέντρου υπολείπεται μόλις πέντε μονάδες του Κυριάκου Μητσοτάκη (33%-28%).