Στον καλύτερο τελικό της 10ετίας, τα… ζόμπι ασχολούνται με την ομάδα τους, όχι με το ποδόσφαιρο

Να πούμε δυο πραγματάκια ψύχραιμα για τον τελικό Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ 1-2 στο ΟΑΚΑ. Οι οπαδοί και των δυο ομάδων κι όλων των ομάδων, εν αγαπάμε το ποδόσφαιρο. Μονάχα την ομάδα τους. Τελεία και παύλα.

Στο ΟΑΚΑ έγινε ο καλύτερος τελικός μετά από εκείνο Ολυμπιακός – ΑΕΚ 4-4, που βαρέθηκαν να βαράνε πέναλτι και τελικά, το σήκωσε ο Ολυμπιακός. Ουδείς ασχολήθηκε. Βλέπεις τα δημοσιεύματα και σε πιάνει εμετός. Έτσι πάτησε ο ΠΑΟΚ τον Ολυμπιακό, έτσι έχασε ο υπερόπτης ο Ολυμπιακός.

Από μπάλα, τίποτα απολύτως. Κανένας δεν ευχαριστήθηκε που έγινε μεγάλο ματς με ευκαιρίες, με γκολ, δοκάρια. Τίποτα απολύτως. Στα παπάρια τους και δυο αυγά Τουρκίας.

Δεν το αντέχει το καλό ο καριόλης ο Έλληνας. Ο ωραίο ποδόσφαιρο, δεν τον έλκει. Δεν το γουστάρει. Μονάχα η νίκη των ενδιαφέρει. Κι αν το γκολ του Κρμέντσικ ήταν καθαρό οφσάιντ και μετρούσε, ακόμα καλύτερα. Μίσος για τον αντίπαλο, αυτό είναι ο καριόλης ο Έλληνας.

Δεν φταίει αυτός όμως. Έτσι τον εκπαιδεύσανε τον φίλαθλο. Τον αγνό φίλαθλο τον κάνανε οπαδό. Χούλιγκαν. Του σέρβιρε ο οπαδικός Τύπος αυτό που ήθελε να ακούσει. Τίποτα άλλο. Τον βλέπει σαν πελατάκι ο Τύπος τον οπαδό. Πρώτα του διαμορφώνει το πλαίσιο και μετά, τον ελέγχει απόλυτα για να πάρει ένα «κλικ».

Μιλάμε για σαθρές συνειδήσεις, πυροβολημένες, καμένες. Γι αποχαυνωμένους ανθρώπους που καταπίνουν άκριτα ό,τι μαλακία τους σερβίρει ο οπαδικός Τύπους. Αυτός ο Τύπος που τον θέλει τυφλό και υπάκουο. Ζόμπι, δηλαδή.