Στον λάκκο των 3 λεόντων η κυβέρνηση

Ούτε στον χειρότερο εχθρό του δεν θα ευχόταν τέτοιο καλοκαίρι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αφού το φούντωμα της πανδημίας, οι οικονομικές συνέπειες που αυτή θα φέρει σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό τον Σεπτέμβρη, και φυσικά η βαριά «λοίμωξη» των ελληνοτουρκικών έχουν βαλθεί να… γεράσουν απότομα και πριν την ώρα του τον Έλληνα πρωθυπουργό.

Του Νίκου Τσαγκατάκη

Αν ζούσε ακόμη ο Ουμπέρτο Έκο και παρακολουθούσε τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες εβδομάδες στη χώρα μας, είναι σίγουρο ότι θα έβαζε έναν τεράστιο αστερίσκο με την υποσημείωση «Εξαιρείται η Ελλάδα» δίπλα στη σοφιστεία του ότι τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις. Είναι μάλιστα τόσες πολλές και τόσο κακές οι ειδήσεις του φετινού ελληνικού Αυγούστου, που δικαιολογούν απόλυτα τη δημοσιογραφική υπερβολή ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβερνώσα Νέα Δημοκρατία βρέθηκαν σχεδόν από το πουθενά στον λάκκο των λεόντων.

Το θηρίο του κορωνοϊού
Το πρώτο από τα τρία λιοντάρια είναι αναμφίβολα η αναζωπύρωση της πανδημίας του κορωνοϊού. Τα επιδημιολογικά δεδομένα επιδεινώνονται με ταχύτατο ρυθμό και σε επίπεδο απόλυτων αριθμών αλλά και σε επίπεδο ποιοτικής αξιολόγησης. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος λοιμωξιολόγος για να καταλάβει ότι τα περίπου 1.000 νέα κρούσματα που επιβεβαίωσε ο ΕΟΔΥ μόνο στη διάρκεια του πρώτου δεκαημέρου του Αυγούστου (σ.σ. 262 έγραψε το κοντέρ την Τετάρτη) «κραυγάζουν» πως ο φονικός ιός είναι εδώ και δεν ξεμπερδέψαμε μαζί του επειδή κάνει ζέστη ή επειδή του κρυφτήκαμε κλεισμένοι στα σπίτια μας για περίπου 60 ημέρες.
Ακόμη πιο ανησυχητική είναι η ποιοτική επιδείνωση των επιδημιολογικών δεικτών: 4 στα 10 κρούσματα αφορούν πλέον νέους ανθρώπους, ο ηλικιακός μέσος όρος όσων νόσησαν τον Αύγουστο έχει κατρακυλήσει στα 36 έτη και η γεωγραφική διασπορά των καινούργιων λοιμώξεων είναι μεγάλη. Υπό αυτό το πρίσμα, στην κυβέρνηση κάνουν μία ύστατη προσπάθεια να πειστεί με κάθε πρόσφορο τρόπο –ενδεχομένως με νέα στοχευμένα τηλεοπτικά σποτ– η νεολαία να επιδείξει μεγαλύτερη κοινωνική υπευθυνότητα και να ξαναπιαστεί από την αρχή το νήμα των μέτρων υγειονομικής ασφάλειας (χρήση μάσκας, τήρηση αποστάσεων, συστηματική καθαριότητα), που με τη σειρά της θα βάλει φρένο στην υπερμετάδοση του κορωνοϊού μέσω μαζικών συναθροίσεων είτε αυτές αφορούν τα μπαρ και τα καταστήματα εστίασης είτε τις πλατείες και τις παραλίες.
Το θηρίο της ύφεσης
Με την καμπύλη των κρουσμάτων να τραβάει την ανηφόρα, η επιβολή τοπικών lockdown όπως αυτό στον Πόρο και στον Γαλατά ήρθε περίπου ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Με τη διαφορά ότι ένα ντόμινο αντίστοιχων περιοριστικών μέτρων ακολούθησε σχεδόν σε όλους τους τοπ τουριστικούς προορισμούς της χώρας, όπως η Μύκονος, η Σαντορίνη, η Κρήτη, η Κέρκυρα κ.ά.
Η εξέλιξη έφερε στα πρόθυρα νευρικής κρίσης τις τοπικές οικονομίες με τους δραστηριοποιούμενους σε αυτές να προβλέπουν λουκέτα, απολύσεις και οικονομική ασφυξία, που θα γίνει οριστικός πνιγμός αν επιβεβαιωθεί η πληροφορία της «Α» ότι μέχρι τα τέλη του Αυγούστου θα αυστηροποιηθούν κι άλλο τα περιοριστικά μέτρα, με λουκέτο στα καταστήματα εστίασης.
Αυτό το ενδεχόμενο φέρνει αντιμέτωπο το Μέγαρο Μαξίμου με το δεύτερο λιοντάρι της αρένας, που δεν είναι άλλο από το βάθεμα της ήδη υφιστάμενης ύφεσης. Στα συρτάρια του υπουργείου Οικονομικών υπάρχει η πρόβλεψη που δημοσιοποιήθηκε τον Ιούνιο (σ.σ. με τα κρούσματα στο ναδίρ) και η οποία «βλέπει» μείωση του ΑΕΠ κατά 8% στο σύνολο του 2020, ποσοστό που διαμορφώθηκε με βάση ένα σενάριο βαθιάς ύφεσης κατά 16% το δεύτερο τρίμηνο.
Πρόκειται για δείκτες που η χώρα δεν είδε ούτε τα χρόνια των μνημονίων, και το μόνο ορατό αλλά ακόμη μη διαθέσιμο σωσίβιο είναι τα 32+40 δισ. επιχορηγήσεων και δανείων που προβλέπονται για την Ελλάδα από το ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης. Στην αναρώτηση αν αρκεί το χρηματοδοτικό μπαζούκας για να σωθεί η παρτίδα, η απάντηση είναι «εξαρτάται». Από τι; Από το πόσα παραγωγικά γρανάζια της πραγματικής οικονομίας θα γυρίζουν ακόμη όταν θα αρχίσουν να πέφτουν στην αγορά τα πακέτα του ευρωπαϊκού σχεδίου Μάρσαλ.

Το τουρκικό θεριό
Το τρίτο λιοντάρι του λάκκου, η Τουρκία, είναι και το πιο γνώριμο θηρίο που καλείται να αντιμετωπίσει όχι μόνο η παρούσα αλλά διαχρονικά κάθε ελληνική κυβέρνηση. Η προκλητική συμπεριφορά της Άγκυρας δεν γεννήθηκε χτες, τείνει ωστόσο να παγιωθεί σε άγριο μπούλινγκ διαρκώς αυξανόμενης έντασης. Και αυτό είναι, τελικά, το μεγάλο στοίχημα της «γαλάζιας» διακυβέρνησης σε ό,τι αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις: να επιδείξει πειστικά την αποτρεπτική ισχύ της χώρας προστατεύοντας τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα, δίχως να (παρα)συρθεί σε ένα θερμό επεισόδιο που θα την ανάγκαζε να καθίσει στο τραπέζι ενός διαλόγου εφ’ όλης της ύλης και με το πιστόλι στον κρόταφο.

Στον λάκκο των λεόντων ο Κυριάκος
Η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου είναι το αν ο Κυρ. Μητσοτάκης καταφέρει να βγει πολιτικά ζωντανός από τον λάκκο των λιονταριών. Και σε αυτήν, οι ερωτώμενοι ανασηκώνουν τους ώμους από άγνοια. Δεν είναι εύκολο να μείνει άθικτο το πολιτικό κεφάλαιο του νυν πρωθυπουργού, αν η χώρα αρχίσει να μετράει νεκρούς από την πανδημία, αν διογκωθεί η λαϊκή δυσαρέσκεια των κοινωνικών ομάδων που θα πληγούν ανεπανόρθωτα από την ύφεση ή αν υπάρξει κάποια σοβαρή υποχώρηση στα εθνικά. Θα είναι μάλιστα το καθένα ξεχωριστά ή όλα μαζί και μία προσωπική ήττα του Κυριάκου, που πολλές φορές πήρε πάνω του το παιχνίδι. Επομένως, εφόσον του πιστώθηκαν –και όχι άδικα– τα εύσημα για τη διαχειριστική επάρκεια της κρατικής μηχανής σε απανωτές στιγμές κρίσης, θα δυσκολευτεί να χρεώσει σε άλλους ώμους ενδεχόμενη αποτυχία…