ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ – Βασιλεία Δημηνίδου «Η Μονρόε υπήρξε το απόλυτο θηλυκό»

Η σκηνοθέτις και ηθοποιός μιλά στην Καίτη Νικολοπούλου για τον μονόλογο Merilyn Monroe – «Συνέντευξη με το θάνατο», που ανεβαίνει στο Akroasis Theatre

Νέα, όμορφη και πολυτάλαντη, με πολυποίκιλες σπουδές και πολυβραβευμένη, έρχεται να μας ξαφνιάσει με τη νέα της θεατρική παράσταση-πρόκληση: Merilyn Monroe – «Συνέντευξη με το θάνατο», που ανεβαίνει στο Akroasis Theatre & Bar. Μας εντυπωσίασε στον κινηματογράφο με το «Greenfish» του Γ. Παρασκευόπουλου, ενώ πέρα από την «Αναλαμπή» του Καλβίνο, οι μονόλογοι θα λέγαμε είναι το φόρτε της. Σημαντική παράσταση η «Κατάθεση ψυχής», όπου «σάρωσε» κυριολεκτικά τα βραβεία, αλλά και το «Μάθημα» του Ιονέσκο κ.ά. Αναφερόμαστε στη Βασιλεία Δημηνίδου, η οποία αυτήν τη φορά φέρνει κοντά μας έναν διαφορετικό μονόλογο, καθώς αποπειράται να μας πάει πίσω, στο προάστιο Μπρέντγουντ του Λος Άντζελες, στις 5 Αυγούστου του 1962, ενώ η είδηση για τον θάνατο της Μέριλιν Μονρόε έχει ξεκινήσει να ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο με ταχύτητα, και η ίδια βρίσκεται κλεισμένη σε μια ντουλάπα με σκούπες και ετοιμάζεται να δώσει  την τελευταία της συνέντευξη: μια συνέντευξη στον θάνατο…

Ιχνηλατώντας… με την Καίτη Νικολοπούλου   

Ποιο ήταν το έναυσμα για να ασχοληθείτε με τον μύθο Μαίριλιν Μονρόε;

«Η πολυτάραχη ζωή της γυναίκας αυτής,  η εμβληματική προσωπικότητά της και τα κοινά στοιχεία που βρήκα στον χαρακτήρα της σε σχέση με τον δικό μου. Η Μονρόε υπήρξε το απόλυτο θηλυκό, η μεγάλη ντίβα και το εύθραυστο κοριτσάκι, ήταν σύμβολο ομορφιάς, δύναμης και η ζωντανή απόδειξη ότι μπορεί κανείς από ένα τίποτα να γίνει τα πάντα…»

Χρειαστήκατε χρόνο και πόσο για να μελετήσετε τη ζωή της και τον χαρακτήρα της προκειμένου να καταλήξετε σε αυτή την παράσταση;

«Δύο χρόνια περίπου έκανα έρευνα. Το έργο το έγραψα όμως μέσα σε δύο μήνες!»

Πόσο σας βοήθησε η ομοιότητά σας –εμφανισιακά– με τη μεγάλη ντίβα του κινηματογράφου;

«Αρκετά, πιστεύω. Δεν ήταν τυχαίο που ασχολήθηκα με το θέμα αυτό. Από πολύ μικρή μου έλεγαν ότι της μοιάζω…»

«Συνέντευξη με τον θάνατο»… Και μόνο ο τίτλος φέρνει ρίγος… Πώς επιλέξατε το περιεχόμενο αυτού του μονολόγου;

«Δεν επέλεξα, η ζωή και η καριέρα της με οδήγησε στο να γράψω αυτό το έργο… Το κείμενο πραγματεύεται τη ζωή και το θάνατο, το φως και το σκοτάδι στη διαδρομή για τον δρόμο της επιτυχίας, τις ανασφάλειές της, τις ψυχολογικές μεταπτώσεις αλλά και τους έρωτες, τους γάμους, τις αποτυχίες, τις εξαρτήσεις της, τους φόβους, τα δύσκολα παιδικά χρόνια, την ορφάνια…»

«Ο θάνατος δεν υφίσταται, γιατί αυτό που αποσυντίθεται δεν έχει αισθήσεις και ό,τι είναι χωρίς αισθήσεις δεν είναι τίποτε για μας», έλεγε ο Επίκουρος. Συμφωνείτε μαζί του;

«Κανείς δεν ξέρει… Μόνο να εικάζουμε μπορούμε από τη θέση αυτή…»

Πιστεύετε πως η Μαίριλιν Μονρόε θα συμφωνούσε μαζί του;

«Φαντάζομαι πως δεν σκεφτόταν τον θάνατο, το αναφέρω και στο κείμενο. Την τρόμαζε η ιδέα του σκοταδιού… Μόνο ως νεκρή τον συζητά».

Είστε πολύ νέα. Ωστόσο οι σπουδές σας είναι πολυποίκιλες και σημαντικές. Ανάμεσα στη σκηνοθεσία, στο σενάριο και στην υποκριτική, τι προτιμάτε; Μη παραβλέποντας βεβαίως ότι στη «Συνέντευξη με τον θάνατο» κρατάτε όλους τους τίτλους.

«Η γραφή είναι η αρχή όλων, η γέννηση. Αν δεν έχεις ένα καλό έργο, δεν έχεις τίποτα. Γράφω από παιδί, περισσότερο επειδή ήθελα από τότε να ακουστεί η φωνή μου. Κι άλλωστε, αυτό ήταν κάτι για το οποίο δεν κατέβαλα καμία προσπάθεια, πάντα ένιωθα ότι τα λόγια τα γεννά ο Θεός και εκφράζονται μέσα από μένα. Και την υποκριτική την αγαπούσα από παιδί. Όσο για τη σκηνοθεσία, η φαντασία μου καλπάζει».

Μονόλογος… Θεωρείτε πως το ταλέντο ενός ηθοποιού κρίνεται σε έναν μονόλογο;

«Δεν ξέρω, ανάλογα. Για μένα είναι πρόκληση πάντως…»

Και μετά από έναν τόσο σημαντικό ρόλο, τι έχετε στα σκαριά; Ή, μάλλον, τι θα θέλατε να έχετε;

«Το επόμενο έργο μου που θα ήθελα να παρουσιάσω έχει τίτλο “Γράμμα από τις φυλακές”. Ένα ζευγάρι Έλληνες, έγκλειστοι στην εποχή της κρίσης, που μας μιλάνε για το πώς τους οδήγησαν οι καταστάσεις, τον άντρα πίσω από τα κάγκελα και τη γυναίκα του σε ψυχιατρική κλινική με διπολική κατάθλιψη».

«Σε λίγο θα έρθουν να με πάρουν, το φως θα χαθεί, το φως μου απ’ τον κόσμο αυτό, το φως απ’ τα μάτια μου, σε λίγο δεν θα υπάρχει ζωή για μένα ποτέ ξανά, αλλά, αν ξαναβρεθώ εδώ, και πάλι βιαστική θα περάσω, και στη σιωπή ίσως να έχει μείνει το φως μου ακόμα στον κόσμο αυτό, και τότε να μπορώ να απολαμβάνω τη φήμη μου μέσα απ’ την ανωνυμία μου χωρίς να χρειάζεται να κρύβομαι πίσω απ’ τα μεγάλα μαύρα γυαλιά μου… Και σαν μια γνωστή άγνωστη θα απολαμβάνω τη φιλοξενία της επιστροφής μου, χωρίς να θέλω να φωνάξω: Μ’ αγαπάει κανείς;»

Merilyn Monroe – «Συνέντευξη με το θάνατο»

Akroasis Theatre & Bar (Κυψέλης 15, Αθήνα, Σταθμός ΗΣΑΠ Βικτώρια, Τηλ.: 211-1822336)

Κείμενο/Σκηνοθεσία: Βασιλεία Δημηνίδου

Β΄ Σκηνοθέτης: Γιάννης Φυρός

Σκηνικά/Κουστούμια: Akroasis Team

Σχεδιασμός Φώτων: Βαγγέλης Μαρούλης – Γιάννης Φυρός

Φωτογραφίες: ANNY ICON

Video: Άρης Αγγέλου

Σχεδιασμός αφίσας: Αλέξανδρος Πολιτάκης

Επικοινωνία-Δημόσιες σχέσεις: Χρύσα Ματσαγκάνη

Στον ρόλο τής Marilyn η Βασιλεία Δημηνίδου

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα