ΣΥΡΙΖΑ: Ακονίζουν τα μαχαίρια για το Συνέδριο

Ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε να διαβεί τον Ρουβίκωνα, αλλά σε καμία περίπτωση ο δρόμος που έχει να περπατήσει δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Η πρότασή του να εκλέγεται ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ από τη βάση είναι πρωτοποριακή για το κόμμα της αριστεράς, αλλά ουδείς μπορεί να βάλει στο χέρι του στο ευαγγέλιο ότι θα περάσει αναίμακτα.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Τουναντίον, όπως φάνηκε και από τη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου, το συνέδριο του κόμματος το οποίο επαναπρογραμματίστηκε για τις 31 Μαρτίου κάθε άλλο παρά μοιάζει για συνέδριο ενότητας. Περισσότερο θυμίζει –προς ώρας τουλάχιστον– με ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Ήδη η εσωκομματική αντιπολίτευση ούτε καν θέλει να το συζητήσει και στο Πολιτικό Συμβούλιο οι αντιδράσεις ήταν έντονες. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος αντέδρασε πρώτος. Ακολούθησαν οι Νίκος Φίλης και Νίκος Βούτσης, οι οποίοι μονομιάς απέρριψαν την εισήγηση, υποστηρίζοντας ότι οι προτάσεις οδηγούν σε ένα αρχηγο-κεντρικό κόμμα, εντός του οποίου αυτονομείται ο αρχηγός και η ηγετική ομάδα, χωρίς να έχουν υποχρέωση λογοδοσίας. Υποστήριξαν ακόμα ότι οι αλλαγές αυτές είναι ξένες προς τις παραδόσεις της αριστεράς.

Και βέβαια μπορεί ο κ. Τσίπρας να κέρδισε την ψηφοφορία με 28-11, αλλά αναδείχθηκε με τον πλέον περίλαμπρο τρόπο ότι πλέον μιλάμε για ένα κόμμα με δύο διαφορετικούς κόσμους. Η πλειοψηφία του Πολιτικού Συμβουλίου θέλει να ανοίξει το κόμμα με μέτρο (θα μετέχουν της ψηφοφορία μόνο τα μέλη του κόμματος, δηλαδή περί τους 60.000), ενώ η μειοψηφία του Πολιτικού Συμβουλίου και συνολικά η εσωκομματική αντιπολίτευση ούτε που θέλουν να ακούσουν να πειραχθούν τα στενά κομματικά στεγανά. Ευκλείδης Τσακαλώτος, Νίκος Φίλης, Νίκος Βούτσης, Πάνος Σκουρλέτης, Δημήτρης Βίτσας, Τασία Χριστοδουλοπούλου, Θοδωρής Δρίτσας, Ράνια Σβίγγου, Πάνος Λάμπρου, Έφη Καλαμαρά και ο γραμματέας της Νεολαίας, Κώστας Βλαχάκης, καταψήφισαν την πρόταση Τσίπρα, τονίζοντας ότι είναι έξω από τις παραδόσεις της αριστεράς. Φυσικά, από τη διαδικασία η εσωκομματική αντιπολίτευση βγήκε λαβωμένη, καθώς υπέρ των προτάσεων Τσίπρα τάχθηκαν και δύο στελέχη που κινούνται πέριξ των «53+», ο Αριστείδης Μπάλτας και η Σία Αναγνωστοπούλου.

Πύρρειος νίκη

Όμως η νίκη του κ. Τσίπρα στο Πολιτικό Συμβούλιο μπορεί άνετα να χαρακτηριστεί Πύρρειος. Και αυτό διότι θα οδηγηθεί το κόμμα σε ένα συνέδριο που εκ των προτέρων θα υπάρχει διχασμός στους συνέδρους. Οπότε, γίνεται αντιληπτό ότι ο κ. Τσίπρας θα πρέπει όλο το επόμενο διάστημα να επιδοθεί σε μία τεράστια προσπάθεια να πείσει τους… αντιφρονούντες για να αποφύγει ένα συγκρουσιακό συνέδριο. Πόσο εύκολο είναι αυτό το εγχείρημα; «Καθόλου εύκολο», μας ανέφερε πηγή της Κουμουνδούρου που γνωρίζει πολύ καλά και την ανθρωπογεωγραφία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τα ιερά και όσια που υποστηρίζουν οι πολέμιοι της εκλογής από τη βάση.

Και βέβαια ο καθένας μπορεί να κατανοήσει πως εάν το συνέδριο του Μαρτίου εξελιχθεί σε πολεμικό, τότε κάθε άλλο παρά θα προσελκύσει νέους ψηφοφόρους. Το πιθανότερο σενάριο είναι να κινδυνεύσει να χάσει και τους ΠΑΣΟΚοφερμένους, οι οποίοι έχουν μάθει διαφορετικά. Επίσης, ένα πολεμικό συνέδριο είναι εξαιρετικά δύσκολο να δώσει πνοή στο κόμμα. Συνήθως στα κόμματα που βρίσκονται στην αντιπολίτευση, όταν βγαίνουν τραυματισμένα από τα συνέδριά τους, αυτό αποτυπώνεται και από τη μετασυνεδριακή τους εκλογική απήχηση. Το μόνο πολεμικό συνέδριο που δεν απέβη μοιραίο ήταν το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το 1996, όταν είχαμε την αδυσώπητη μάχη Σημίτη-Τσοχατζόπουλου με νικητή τον πρώτο. Όμως τότε το ΠΑΣΟΚ ήταν στην κυβέρνηση και όλοι μετά το τέλος του συνεδρίου έριξαν νερό στο κρασί τους για να παραμείνει το κόμμα στην εξουσία.

 

Μισό βήμα

Από την άλλη πλευρά, ο κ. Τσίπρας έχει απόλυτο δίκιο να θέλει εκλογή προέδρου από τη βάση ακολουθώντας τα βήματα του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και όλων των άλλων μεγάλων αστικών κομμάτων της Ευρώπης. Δεν τόλμησε, όμως, να κάνει ολόκληρο βήμα. Δηλαδή, να καλέσει να ψηφίσουν και τα μέλη και οι φίλοι. Προφανώς γιατί φοβήθηκε ότι εάν προσέλθουν λιγότεροι από όσους ψήφισαν στο ΚΙΝΑΛ, δηλαδή 270.000, μοιραία θα βγει χαμένος.

Απλά να υπενθυμίσουμε ότι για την εποχή και οι 270.000 του ΚΙΝΑΛ και οι 400.000 της Νέας Δημοκρατίας το 2016 μοιάζουν δυσθεώρητα νούμερα για τον ΣΥΡΙΖΑ, που με το ζόρι έχει 60.000 ενεργά μέλη, παρά το γεγονός ότι έκανε τεράστια καμπάνια, δίχως την ανάλογη ανταπόκριση. Φυσικά, δεν συζητάμε για τις 800.000 που ψήφισαν στις εκλογές του ΠΑΣΟΚ το 2007, ούτε για τις 900.000 που ανέδειξαν τον Αντώνη Σαμαρά πρόεδρο της Ν.Δ. τον Νοέμβριο του 2009 έναντι της Ντόρας Μπακογιάννη.

Βέβαια, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε στον κ. Τσίπρα ότι μπορεί να έκανε μισό βήμα με την εκλογή προέδρου μόνο από τα μέλη, όμως είναι πρωτοποριακή η πρόταση τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής να εκλέγονται από τα μέλη και όχι από το σώμα του Συνεδρίου.

Συνεργάτες του κ. Τσίπρα τονίζουν ότι «μόνο με ένα ισχυρό σοκ θα μπορέσει το κόμμα να ξεφύγει από το τέλμα». Η αλήθεια είναι ότι επί 2,5 χρόνια ο Αλέξης Τσίπρας βλέπει το ηγετικό του προφίλ να τσαλακώνεται από εσωτερικές αμφισβητήσεις, την απήχησή του στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς να μειώνεται και ουσιαστικά να οδηγείται σχεδόν με κατεβασμένα χέρια σε μία εκλογική αναμέτρηση, που μπορεί να αποτελέσει το πολιτικό τέλος και του «μεγάλου» ΣΥΡΙΖΑ της τελευταίας δεκαετίας, αλλά και το δικό του. Και με την εκλογή πρόεδρου από τη βάση ελπίζει ότι θα αλλάξει και τους συσχετισμούς στο εσωτερικό του κόμματος και σιγά-σιγά θα ξεπεράσει τα στεγανά του μικρού ΣΥΡΙΖΑ. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι συνεργάτες του κ. Τσίπρα έστω και με καθυστέρηση σχεδόν μίας δεκαετίας παραδέχθηκαν ότι «οι ΠΑΣΟΚογενείς ψηφοφόροι ποτέ δεν ένιωσαν τον ΣΥΡΙΖΑ σαν το σπίτι τους». Κάτι που σημαίνει ότι στην Κουμουνδούρου φοβούνται πως εάν το ΚΙΝΑΛ συνεχίσει να δείχνει δυναμική, τότε οι «πράσινοι» ψηφοφόροι θα σκεφθούν την επιστροφή τους στο παλιό τους σπίτι. Ειδικά τώρα που ο κ. Ανδρουλάκης ανακοίνωσε μία σειρά από σαραντάρηδες σε θέσεις ευθύνης στο κόμμα.

Όπως, λοιπόν, γίνεται αντιληπτό, από το βράδυ της Τετάρτης τίποτα δεν είναι ίδιο στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι φίλοι του κ. Τσίπρα ετοιμάζονται για μία επικράτηση και η εσωκομματική αντιπολίτευση για τη «μητέρα των μαχών». Στα κόμματα εξουσίας υπάρχουν περιθώρια συμβιβασμών. Οπότε, το ζητούμενο είναι εάν όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ νιώθουν ότι βρίσκονται σε κόμμα εξουσίας.