ΣΥΡΙΖΑ: Μέθυσαν από την εξουσία, «τράκαραν» το όχημά τους

Ο Αμερικανός δημοσιογράφος Πάτρικ Τζέικ Ο’ Ρουρκ είναι γνωστός στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού για τα καυστικά-σατιρικά πολιτικά κείμενά του. Αλλά στα ιντερνετικά «ανθολόγια» τα όποια … κλικ στο όνομά του τα χρωστάει στην επική ατάκα του ότι «το να δίνεις λεφτά και δύναμη στην κυβέρνηση είναι σαν να δίνεις ουίσκι και κλειδιά αυτοκινήτου σε εφήβους».

Είναι απολύτως βέβαιο ότι ο 73χρονος Αμερικανός «γραφιάς» δεν είχε στο μυαλό του το ελληνικό πολιτικό σύστημα όταν εκστόμιζε το δηκτικό απόφθεγμά του. Κι όμως, ο Δημήτρης  Παπαγγελόπουλος, ο Νίκος Παππάς, ο Παύλος Πολάκης και οι ων ουκ έστιν αριθμός αειθαλείς ριζοσπάστες του ΣΥΡΙΖΑ καταφέρνουν να δικαιώσουν και με το παραπάνω τον Ο’Ρουρκ: καβάλησαν επί μία τετραετία και βάλε το κυβερνητικό αυτοκίνητο και με τον Αλέξη Τσίπρα στο τιμόνι κατάφεραν να τρακάρουν αμέτρητες φορές, μεθυσμένοι από τη δύναμη της εξουσίας.

Το θέμα είναι ότι πλέον η κοινή γνώμη και η εγχώρια πολιτική ζωή ταλανίζεται από τη δημοσιοποίηση και κάποιων ανεξιχνίαστων έως σήμερα «δυστυχημάτων» που προκάλεσε το ΣΥΡΙΖΑϊκό roller coaster.

Η αρχή έγινε με τον Σάμπυ Μιωνή που έφερε στο φως ηχογραφημένο διάλογο που είχε με τον πρώην υπουργό και νυν τομεάρχη του ΣΥΡΙΖΑ Νίκο Παππά, όπου ο τελευταίος ακούγεται να «θάβει» τον πρώην αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης, Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, επικαλούμενος προσωπικές ατζέντες, «μαγαζιά» και άλλες… ομορφιές.

Ακολούθησε ο Χρήστος Καλογρίτσας που ξαναέβγαλε στον… τάκο το σύστημα Τσίπρα. Τι ισχυρίστηκε ο κατασκευαστής; Ότι το 2016, υπό την πλήρη γνώση και συμφωνία των τότε ενοίκων του Μεγάρου Μαξίμου συστάθηκε η εταιρεία που διεκδικούσε την τηλεοπτική άδεια και πως υπό την εποπτεία και την καθοδήγηση του ΣΥΡΙΖΑϊκού «Λευκού Οίκου» δημιουργήθηκε εικονική σύμβαση υπεργολαβίας μεταξύ της κατασκευαστικής «Τοξότης» (συμφερόντων Καλογρίτσα) και του λιβανέζικου κατασκευαστικού κολοσσού CCC, ώστε να δοθούν στον Έλληνα εργολάβο €3.000.000 για την εγγυητική επιστολή που θα του επέτρεπε τη συμμετοχή του στον αλήστου μνήμης διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες.

Τo κερασάκι στην τούρτα με τις προσωπικές ατζέντες και τα πολιτικά παραμάγαζα την εποχή της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. το έβαλε η δημοσιοποίηση της επίσημης (σ.σ. από την αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου Εξωτερικών) μετάφρασης του εξωδικαστικού συμβιβασμού της Novartis με το αμερικανικό Δημόσιο. Δηλαδή, με ένα αδιαμφισβήτητο επίσημο έγγραφο, όπου ενώ ξεκαθαρίζεται πως η αναφορά σε «αλλοδαπούς αξιωματούχους» αφορά εργαζόμενους σε νοσοκομεία και κλινικές και σε καμία περίπτωση πολιτικά πρόσωπα, μόνο οι έχοντες επιστημονικού είδους και συνωμοσιολογικά καλπάζουσα φαντασία μπορούν να πειστούν από τους διασταλτικούς ισχυρισμούς του ΣΥΡΙΖΑ ότι από την ίδια μετάφραση προκύπτει(;;;) «γαλάζια» κυβερνητική εμπλοκή στο σκάνδαλο της πολυεθνικής φαρμακοβιομηχανίας.

Αθροίζοντας τα παραπάνω και άλλα πολλά (από τον «πρέπει-να-βάλουμε-κάποιους- φυλακή» Πολάκη έως τον «κτηματομεσίτη» Παπαδημούλη) μοιάζει να μην υπάρχει ιστορικό προηγούμενο κόμματος που ευρισκόμενο επί ένα χρόνο στην αντιπολίτευση να έχει περισσότερους μώλωπες από ό,τι ο βασικός του αντίπαλος που στο ίδιο διάστημα αναγκάστηκε να παίξει… ξύλο με μία σοβαρή εθνική πρόκληση (βλ. Έβρος) και μια ακόμη σοβαρότερη πανδημία που συνεχίζει να αφαιρεί ζωές σε ολόκληρη την υφήλιο.

Το πέτυχε κι αυτό όμως το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα. Και μάλιστα με τρόπο δύσοσμο που δεν περιποιεί τιμή στην Αριστερά, την οποία επαίρεται ότι υπηρετεί ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ.

Κι επειδή τα στερνά τιμούν τα πρώτα, ουδείς θέλει να φανταστεί τι άλλο θα διαβάζαμε σήμερα αν ο Αλ. Τσίπρας είχε ελέγξει σε απόλυτο βαθμό τους περίφημους «κρίσιμους αρμούς της εξουσίας» που υποκριτικά λέει ότι δεν κατάφερε να το πετύχει…