ΣΥΡΙΖΑ: Όνειρο φθινοπωρινής νυκτός η αντιδεξιά συμπόρευση

Η επέτειος του Πολυτεχνείου και το κοινό ανακοινωθέν, που υπέγραψαν ΚΚΕ, ΜέΡΑ 25 και τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ, αναπτέρωσε τις ελπίδες της Κουμουνδούρου για την δημιουργία αντιδεξιού μετώπου, όπως είχε ζητήσει από τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης Μητσοτάκη ο Αλέξης Τσίπρας.

 Του Μ.Κ.

Πάνω σε αυτόν τον καμβά θα κινηθεί το επόμενο διάστημα η αξιωματική αντιπολίτευση, με στόχο να προκαλέσει φθορά στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, η οποία παρά τις κάποιες αστοχίες εξακολουθεί να έχει την εμπιστοσύνη των πολιτών, όπως αναδεικνύουν όλες οι δημοσκοπήσεις. Οι αποστάσεις της Ν.Δ. από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι απίστευτα μεγάλες και, παρά τις όποιες γκρίνιες, η πλειοψηφία αποδέχεται σε γενικές γραμμές την διαχείριση της υγειονομικής και της οικονομικής κρίσης λόγω της πανδημίας.

Την ίδια ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις όποιες μεταγραφές του από το βαθύ ΠΑΣΟΚ του Άκη Τσοχατζόπουλου, δημοσκοπικά εξακολουθεί να κινείται σε ρηχά νερά και ελάχιστοι πλέον θεωρούν τον Αλέξη Τσίπρα ως τον άνθρωπο για να λύσει τα προβλήματα της χώρας. Επίσης έχει παγιωθεί στην κοινή γνώμη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σε θέση να απειλήσει τη Νέα Δημοκρατία, ακόμη και εάν οι εκλογές διεξαχθούν κανονικά στο τέλος της τετραετίας, το 2023. Και αυτό το συμπέρασμα εξάγεται και από το γεγονός ότι δεν μπορεί να τραβήξει κόσμο, δεν μπορεί να στήσει μία διαδήλωση και να πείσει τους πολίτες να κατεβούν στον δρόμο. Παρά το ότι στις εκλογές τον ψηφίζουν εξαπλάσιοι από ό,τι το ΚΚΕ, ο Περισσός έχει την άνεση να κατεβάζει –ό,τι ώρα θέλει– τα μέλη του στους δρόμους, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το έχει. Μάλιστα, στην Κουμουνδούρου βλέπουν ότι ακόμη και το ΚΙΝΑΛ, λόγω και του ελέγχου στις συνδικαλιστικές οργανώσεις, έχει μεγαλύτερες δυνατότητες, οπότε η απόφαση που έχει ληφθεί είναι να εξελιχθεί σε «πιστό σκυλί» του Περισσού, ποντάροντας όπως είπαμε στην φθορά της κυβέρνησης.

Φυσικά, στο μυαλό κάποιων στην Κουμουνδούρου δεν έχει φύγει η ιδέα του αντιδεξιού μετώπου μαζί με ΚΚΕ, ΜέΡΑ 25 και το ΚΙΝΑΛ. Βέβαια, από το ΚΙΝΑΛ ακόμη και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας έχει φάει πόρτα (αρκετές φορές), αλλά ακόμη ελπίζει. Ειδικά μετά τον μετασχηματισμό της κίνησης του Νίκου Κοτζιά, του «Πράττω» σε κόμμα και της απόφασης του πρώην υπουργού Εξωτερικών να αποστείλει εκ νέου επιστολές σε ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ, ΜέΡΑ 25 και ΚΙΔΗΣΟ (το κόμμα του Γιώργου Παπανδρέου) για την δημιουργία προοδευτικού μετώπου. Βέβαια, την προηγούμενη φορά που το επεχείρησε ο Κοτζιάς έλαβε μόλις μία θετική απάντηση. Κι αυτή από τον πρώην πρωθυπουργό (δεν λέει σε κανέναν όχι και το κόμμα του είναι εκτός Βουλής) και μία αρνητική (Βαρουφάκης), ενώ οι υπόλοιποι ούτε καν ασχολήθηκαν με τις ιδέες του Κοτζιά.

Επιστροφή στο 1989

Στον ΣΥΡΙΖΑ θυμούνται το 1989 και ονειρεύονται κάτι ανάλογο. Τότε που ήταν η μοναδική φορά όπου η ελληνική Αριστερά εμφανίστηκε ενωμένη, δίχως φυσικά να καταφέρει να κάνει το μεγάλο μπαμ, παρά το γεγονός ότι συμπορεύθηκαν τα δύο ιερά τέρατα του χώρου, ο Χαρίλαος Φλωράκης και ο Λεωνίδας Κύρκος. Το 13,13% του Ιουνίου του 1989, όταν η σκανδαλολογία έπληττε πανταχόθεν το ΠΑΣΟΚ κρίθηκε ως πολύ λίγο, κάτι που φάνηκε και στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, τον Νοέμβριο του 1989 όπου ο ενιαίος Συνασπισμός έπεσε στο 10,97% και τον Απρίλιο του 1990 που κατρακύλησε στο 10,28%. Ακολούθησε η νέα διάσπαση και τελικά η αποτυχία να μπει ο ΣΥΝ στην Βουλή τον Οκτώβριο του 1993, με το ΚΚΕ να εισέρχεται με 4,54%.

Παρά το γεγονός ότι ούτε το ΚΚΕ, ούτε το ΜέΡΑ 25 έχουν αποδεχθεί ότι σημαίνει συμπόρευση η υπογραφή στο κοινό ανακοινωθέν για το Πολυτεχνείο, εν τούτοις ο Αλέξης Τσίπρας έσπευσε να προεξοφλήσει αυτές τις υπογραφές. Όπως είπε προς τους νεολαίους τους κόμματός του (από τα σύντομα ανέκδοτα), «δεν θα ήταν σωστό να δημιουργήσει αισιοδοξία, αλλά πρέπει να δημιουργήσει ελπίδα. Είναι μία σημαντική και ιστορική στιγμή, δεδομένου ότι από το 1990 και μετά ο χώρος της Αριστεράς διέρχεται μίας διαδικασίας πολύ μεγάλης έντασης και σύγκρουσης. Υπήρξε μία κοινή έκκληση. Μία σημαντική εξέλιξη. Πιστεύω ότι είναι πολύ κρίσιμο να υπάρξει ένα μέτωπο δυνάμεων απέναντι στην ολοένα και πιο αυταρχική μετάλλαξη της κυβερνητικής πολιτικής».

Παρά την προσεκτική αρχηγική διατύπωση –με την αντιδιαστολή αισιοδοξίας και ελπίδας– στον ΣΥΡΙΖΑ βλέπουν την πράξη της συνυπογραφής σαν μια ευκαιρία για ένα καινούργιο αφήγημα. Ένα αφήγημα, σύμφωνα με το οποίο το 40% του εκλογικού σώματος –ποσοστό που προκύπτει από το άθροισμα των επιδόσεων των τριών κομμάτων στις εθνικές εκλογές του 2019– βρίσκεται απέναντι στην κυβέρνηση. Και στο οποίο φυσικά εκείνοι είναι η ηγέτιδα δύναμη.

Καμία διάθεση

Επί του παρόντος, το ΚΚΕ και το ΜέΡΑ 25 δεν έχουν ούτε καν σκεφτεί αυτήν την συμπόρευση. Ειδικά σε ό,τι αφορά τον Περισσό, ο οποίος έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν ενδιαφέρεται να κυβερνήσει, ή έστω να συμμετάσχει σε μία συγκυβέρνηση των προοδευτικών δυνάμεων. Στην Κουμουνδούρου λησμονούν ότι ακόμη στο καταστατικό του ΚΚΕ αναφέρεται μόνο ένας τρόπος να έλθει το κόμμα στην εξουσία. Και αυτός είναι με την επανάσταση του προλεταριάτου. Από την άλλη, ο Γιάνης Βαρουφάκης έχει στείλει διάφορα μηνύματα στους πρώην συντρόφους του, ότι το εγχείρημα που ευελπιστεί να υλοποιήσει η Κουμουνδούρου είναι μάλλον καταδικασμένο σε αποτυχία.

Από τον Περισσό διαμηνύουν ότι δεν είναι διατεθειμένοι να ανοίξουν οποιαδήποτε χαραμάδα σε τέτοιου είδους διάλογο, κόβοντας με το «καλημέρα» τον βήχα. Κι επειδή θεωρούν ότι ακόμη και το άρθρο του Θανάση Καρτερού στην «Αυγή» (για στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς τα αριστερά και το ΚΚΕ) ως ύποπτο και γι’ αυτό δεν μπήκαν στον κόπο ούτε να το απαντήσουν.  Κι όπως αναφέρουν συνεργάτες του κ. Κουτσούμπα, η απόφαση να συνυπογράψουν το κείμενο ελήφθη μόνο και μόνο για να αναδειχθεί ότι στο συγκεκριμένο θέμα το ΚΚΕ δεν είναι μόνο του. Ήταν, λοιπόν, μια στρατηγική με ημερομηνία λήξης τα μεσάνυχτα της 17ης Νοεμβρίου.

Οπότε και η παραδοχή του Αλέξη Τσίπρα για τις αυταπάτες της πρώτης φοράς αριστεράς και φυσικά η υπογραφή του 3ου μνημονίου δεν επιτρέπουν στους εκπροσώπους της κομμουνιστικής Αριστεράς και της ψεκασμένης θεωρίας του Βαρουφάκη να μπουν στο ίδιο κάδρο μαζί του.