ΣΥΡΙΖΑ: Το δίλημμα Τσίπρα για σκληρή ή soft αντιπολίτευση

Τη σημαία της ανακωχής έκρυψε στην ντουλάπα με τα… χειμωνιάτικα ο Αλέξης Τσίπρας. Ταυτόχρονα, ξέθαψε το τσεκούρι του πολέμου εναντίον του Κυριάκου Μητσοτάκη, εκλαμβάνοντας ως casus belli την κυβερνητική διαχείριση των πυρκαγιών. Με μία διαφορά: η Κουμουνδούρου έχει αποφασίσει αυτός ο «πόλεμος» να μη γίνει αποκλειστικά με όρους σκληρού ροκ.

Του Νίκου Τσαγκατάκη

Το σχήμα λόγου περιγράφει με τον ακριβέστερο τρόπο τη στόχευση πίσω από τα όσα είπε ο αρχηγός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης το πρωί της Τρίτης, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε εκτάκτως από το αρχηγείο του ΣΥΡΙΖΑ. Αφορμή –τι άλλο;– το θέμα των καταστροφικών πυρκαγιών, που για τον Αλέξη Τσίπρα θα αποτελέσουν την αιχμή του δόρατος της αντιπολιτευτικής στρατηγικής του στο προσεχές διάστημα.

Και μόνο με την ανακοίνωση ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα δώσει συνέντευξη, έμοιαζε περίπου αυτονόητο ότι θα έστρεφε όλα τα βέλη του κατευθείαν στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη, όπερ και εγένετο.

Ο Αλ. Τσίπρας έθεσε τον πρόεδρο της κυβέρνησης και της Ν.Δ. στο κέντρο του κάδρου των ευθυνών, επαναλαμβάνοντας τους ισχυρισμούς περί απαράδεκτης επικοινωνιακής διαχείρισης της καταστροφής. Αυτό που δεν εντάσσεται στη λίστα με τα… αυτονόητα είναι η «μίξη» των αντιπολιτευτικών τόνων που χρησιμοποίησε ο τέως πρωθυπουργός.

Ήταν λ.χ. αρκούντως αιχμηρός, όταν αποκαλούσε «κυνισμό» την αποστροφή Μητσοτάκη στο διάγγελμα της 5ης Αυγούστου ότι η ταυτόχρονη προστασία και της ανθρώπινης ζωής και των περιουσιών και του φυσικού περιβάλλοντος και των κρίσιμων υποδομών είναι «απλά ανέφικτη». Δεν έγινε όμως ούτε και… Πολάκης, που μία ημέρα νωρίτερα συνέδεσε το ξέσπασμα των πυρκαγιών με δήθεν σχέδιο εμπρηστών ώστε να εξυπηρετηθούν επιχειρηματικά συμφέροντα στο Τατόι και στη Β. Εύβοια.

Εν προκειμένω, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να ακολουθήσει ένα μετριοπαθές (σ.σ. επιτηδευμένο λένε οι κακές γλώσσες) προφίλ, υπογραμμίζοντας με νόημα ότι εκείνος δεν θα ακολουθήσει «τον δρόμο της αντιπολίτευσης του κ. Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας στη δική μου κυβέρνηση, σε αντίστοιχα δύσκολες στιγμές», ούτε θα ακολουθήσει «την πεπατημένη, ζητώντας παραιτήσεις».

Ως κερασάκι στην τούρτα της μετριοπάθειας ήρθε η κατάθεση ενός εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης 7 αξόνων, για το οποίο ο Αλ. Τσίπρας κάλεσε την κυβέρνηση να αναλάβει πρωτοβουλία συνεννόησης με τα κόμματα της αντιπολίτευσης και τους επιστημονικούς φορείς ώστε αυτό το σχέδιο να υλοποιηθεί.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ανάμεσα στα ζητήματα που προκαλούν πολυγλωσσία και συχνά κακοφωνία στο εσωτερικό τού ΣΥΡΙΖΑ είναι και η ένταση του αντιπολιτευτικού λόγου. Μάλιστα, το ρεπορτάζ από την Κουμουνδούρου λέει ότι την παραμονή της συνέντευξης Τσίπρα και στο πλαίσιο ευρείας σύσκεψης στελεχών στο τραπέζι της κομματικής διαβούλευσης «ζυγίστηκε» αφενός η επιλογή των χαμηλών θεσμικών τόνων, αφετέρου εκείνη του αντιπολιτευτικού φραγγέλιου που θα κατέληγε στο «εδώ και τώρα εκλογές».

Το ποια από τις δύο επιλογές προκρίθηκε φάνηκε την Τρίτη. Το αν θα είναι και «επικερδής» μένει να φανεί στην πράξη, συνυπολογιζόμενου όμως και του γεγονότος ότι η οργή των πυρόπληκτων δεν έχει αποδέκτη μόνο την κυβέρνηση αλλά το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Αυτό το έχουν καταλάβει οι ψυχραιμότεροι του κόμματος, το αντιλήφθηκε πλήρως και ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας όταν στην προ ημερών επίσκεψή του στα καμένα της Εύβοιας μία κάτοικος αρνήθηκε να τον χαιρετήσει, λέγοντάς του μεταξύ άλλων ότι «θα προτιμούσα να μην έρθετε, γιατί το θεωρώ κοροϊδία, ειλικρινά, κοροϊδία…».