Τα «απόκρυφα» σημεία της συνέντευξης Μητσοτάκη

Η επετειακή συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στον ΣΚΑΪ επ’ αφορμή της συμπλήρωσης ενός χρόνου από το νικηφόρο για τη Νέα Δημοκρατία αποτέλεσμα στις εκλογές του περσινού Ιουλίου δεν έκανε σοφότερους όσους την άκουσαν.

Λίγο ως πολύ ειπώθηκαν πράγματα που ο πρωθυπουργός έχει επισημάνει κατά τη διάρκεια αυτών των 12 μηνών της «γαλάζιας» διακυβέρνησης, με εξαίρεση ίσως το νέο ότι «έχουν αποκατασταθεί οι θεσμικοί δίαυλοι επικοινωνίας» με την Τουρκία, αλλά και το ότι «θα ξανακλείσουμε τα σύνορα», αν αυτό το απαιτήσουν τα επιδημιολογικά δεδομένα του κορωνοϊού.

Έχει, ωστόσο, ξεχωριστό ενδιαφέρον να σταθούμε στην αποστροφή του λόγου του Κυρ. Μητσοτάκη που αφορούσε αφενός τον ανασχηματισμό και αφετέρου τις εκλογές.

Για μεν το πρώτο εξήγησε ότι ακόμη «δεν είναι της στιγμής να γίνει» και πως όταν ο ίδιος κρίνει «ότι θα υπάρξει ανάγκη για διορθωτικές κινήσεις, αυτές θα γίνουν». Αυτό που παραμένει θολό είναι η υποσημείωση του πρωθυπουργού ότι «αν κάτι μάθαμε αυτούς τους 12 μήνες είναι ότι τα πρόσωπα κάνουν τη διαφορά». Διότι δεν ξεκαθάρισε (ούτε ρωτήθηκε για αυτό) αν η «διαφορά» στην οποία αναφέρθηκε προκύπτει από τη σύγκριση των δικών του στελεχών με τα πρώην κυβερνητικά στελέχη του Αλέξη Τσίπρα ή αφορά τη σύγκριση των επιδόσεων των υπουργών.

Θα είχε ενδιαφέρον η απάντηση, γιατί κατ’ αρχάς καταρρίπτει το πολιτικό επιχείρημα ότι η Νέα Δημοκρατία ασκεί ένα άλλου είδους (και αντικειμένου μακράν πιο πετυχημένο) κυβερνητικό πρόγραμμα που απλώς υπηρετείται από τα στελέχη του κόμματος και ενισχύει την αίσθηση ότι η έμπνευση του επιτελικού κράτους είναι βολική αφού χρεώνει στα πρόσωπα τα όποια λάθη και πιστώνει τα καλά στους επικεφαλής.

Σε ό,τι αφορά, τώρα, τις εκλογές ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν συνεπής με την εν γένει τοποθέτησή του ότι υπό τις παρούσες συνθήκες θα ήταν ανέντιμο να προσφύγει πρόωρα στις κάλπες. Πόση αλήθεια όμως εμπεριέχει η δήλωση «εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας»; Το αν η χώρα πηγαίνει «στη σωστή κατεύθυνση» μόνο το μέλλον μπορεί να το δείξει. Το μόνο σίγουρο για την ώρα είναι ότι ο πρόεδρος της κυβέρνησης και της Νέας Δημοκρατίας κλωτσάει μία πολιτική ευκαιρία να κάνει σήμερα-αύριο αυτό που θα αναγκαστεί να κάνει… μεθαύριο, εμφανιζόμενος μάλιστα και ανακόλουθος ως προς υπεσχημένα. Διότι η ύφεση είναι παρούσα, δείχνει τα δόντια της και ακόμη απουσιάζει η ευρωσυμφωνία για το Ταμείο Ανάπτυξης, την ώρα που η ελληνική κυβέρνηση ζητάει να μην είναι… τσιφούτικο και φυσικά να μην έχει στην ούγια μνημονιακούς αστερίσκους.

Θυμίζεται ότι την Τρίτη η Κομισιόν δημοσιοποίησε τις αναθεωρημένες προβλέψεις της για την πορεία της ευρωπαϊκής οικονομίας, «βλέποντας» ελαφρώς ηπιότερη την εξέλιξη της ύφεσης στην Ελλάδα στο 9% (από το 9,7% που προβλεπόταν τον Μάιο), αλλά δυστυχώς αρκετά κουτσουρεμένο το ελληνικό ριμπάουντ του 2021, στο +6% από +7,9%.

Οι πλέον απαισιόδοξοι προσθέτουν στα παραπάνω τις γενικότερες εκτιμήσεις ότι η οικονομία θα χρειαστεί τρία χρόνια για να επανακτήσει τους προ κορωνοϊού δείκτες της. Γι’ αυτό και παρά τις περί του αντιθέτου πρωθυπουργικές διαβεβαιώσεις επιμένουν εμμονικά ότι η ώρα της κάλπης θα έλθει νωρίτερα και αναγκαστικά υπό χειρότερους όρους για την κυβέρνηση, αφού η φθορά είναι αναπόφευκτη.