Τα… κακουργήματα του ΣΥΡΙΖΑ με τις αλλαγές του Ποινικού Κώδικα  

Σάλος αντιδράσεων παρά τις εξηγήσεις Καλογήρου - Το ανέλεγκτο των «πληρεξούσιων του ελληνικού Κράτους» για τα εθνικά θέματα!

Νομοπαρασκευαστικό μπάχαλο προκάλεσαν οι μπαχαλάκηδες στη Δικαιοσύνη, καθώς ο «υποβιβασμός» της κατοχής μολότωφ από κακούργημα σε πλημμέλημα ήταν η αιχμή του δόρατος της πανταχόθεν επίθεσης στην επιτροπή που συνέταξε τα νομοσχέδια του νέου Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα της Ποινικής Δικονομίας.

Του Νίκου Τσαγκατάκη

Με μια ψυχραιμότερη ανάγνωση ακόμη και η παραπάνω πρόταση είναι… πταίσμα, μπροστά στις προτεινόμενες αλλαγές που αναμένεται να αλλάξουν τον ρου σε σημαντικότατες δικαστικές υποθέσεις, όπως είναι η δίκη της Χρυσής Αυγής, οι δεκάδες θάνατοι στη Μάνδρα και το Μάτι, η πρόωρη αποφυλάκιση πολυ-ισοβιτών εγκληματιών (π.χ. Κουφοντίνας κτλ) και άλλες.

Στις σοβαρές ενστάσεις που εγείρουν οι προτεινόμενες από το υπουργείο Δικαιοσύνης τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα, ο αρμόδιος υπουργός Μιχάλης Καλογήρου έκανε το προφανές. Ισχυρίστηκε ότι πρόκειται για σχέδια που έχουν τεθεί σε δημόσια διαβούλευση, επομένως συνιστούν απλώς προτάσεις των ειδικών νομοπαρασκευαστικών επιτροπών προς το υπουργείο Δικαιοσύνης, οι οποίες δύναται να τροποποιηθούν προς το καλύτερο.

Αυτό που ξέχασε, ωστόσο, να πει είναι ότι τα προς διαβούλευση σχέδια δημοσιοποιήθηκαν επισήμως από το υπουργείο, υιοθετώντας τα εμμέσως πλην σαφώς (σ.σ. σε αντίθετη περίπτωση θα έπρεπε να διατυπώνει τις αντιρρήσεις του ή να τα επιστρέψει στους «σοφούς») πριν ξεσπάσει ο σάλος. Ξεχνά, επίσης, να εξηγήσει ο κ. Καλογήρου για τη διαδικασία ψήφισης των τροποποιήσεων, καθώς  μέχρι το τέλος του τρέχοντα μήνα θα ψηφιστούν από τη Βουλή με τη διαδικασία των Κωδίκων, δηλαδή δεν θα ψηφιστούν κατ’ άρθρο, αλλά ως ένα άρθρο συνολικά και μάλιστα σε μία μόνο συνεδρίαση της Βουλής. Και δεν είναι τελικά τόσο εξωπραγματικό το να ισχυριστεί κάποιος ότι συγκεκριμένες διατάξεις που επιχειρείται να εισαχθούν ή να εξαλειφθούν από τον Ποινικό Κώδικα τείνουν να επιβεβαιώσουν τους επικριτές της κυβέρνησης, που έστω και υπερβολικά την κατηγορούν ότι αντιμετωπίζει με περίσσια θαλπωρή λογής-λογής μολοτοφώρους μπαχαλάκηδες.

Οι «κακές γλώσσες» το πάνε δε ακόμα παραπέρα, «ανακαλύπτοντας» στις επιχειρούμενες αλλαγές την προετοιμασία της Κυβέρνησης για τις επερχόμενες ημέρες της στην αντιπολίτευση, που με τον τρόπο αυτό φροντίζει να «αποποινικοποιήσει» μελλοντικούς διαμαρτυρόμενους σαματατζήδες κατά της καινούργιας διακυβέρνησης.

«Βλέπουν» στρώσιμο του χαλιού για ιδιωτικές φυλακές

Το προτεινόμενο σχέδιο για τον Ποινικό Κώδικα εμφορείται από ένα παράδοξο, κατά πολλούς νομικούς, πνεύμα: από τη μια αυστηροποιείται το πλαίσιο για τα πλημμελήματα που χάνουν το δικαίωμα αναστολής και μετατροπής της ποινής σε χρήμα, άρα η φυλακή θα είναι πλέον μονόδρομος (και μάλιστα κατά πολλούς στρώνεται ο δρόμος για ιδιωτικές φυλακές, όπως σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης και τις ΗΠΑ), ενώ για κάποια κακουργήματα μειώνονται οι ποινές, «υποβιβάζονται» σε πλημμελήματα και θεσμοθετούνται διαδικασίες που θα ρίχνουν στα μαλακά τους ομολογούντες και μετανοούντες δράστες. Και όλο αυτό στο πνεύμα της αποσυμφόρησης των δικαστηρίων και των φυλακών, με αποτέλεσμα συγκρινόμενος ο νόμος Παρασκευόπουλου με τις προτάσεις της νομοπαρασκευαστικής να φαίνεται εξαιρετικά αυστηρός, ειδικά τώρα που επιχειρείται η επέκταση των ηλικιακών ορίων της ποινικής ανηλικότητας μέχρι τα 25 χρόνια, με τα ανάλογα φυσικά ευεργετήματα για τους νεαρούς εγκληματίες.

«Υποβιβασμός» αδικημάτων

Στη σωρεία των καταργούμενων διατάξεων εντοπίζονται τα μέχρι σήμερα αδικήματα της βλασφημίας των Θείων, της περιύβρισης νεκρού, της διατάραξης των συνεδριάσεων των δικαστηρίων και των υπηρεσιακών συμβουλίων, της απάτης για αποφυγή της στράτευσης, της κατάρτισης ένοπλης ομάδας, της πρόκλησης σε δημόσιες βιαιοπραγίες κ.ά, πράξεις δηλαδή που δεν νοούνται ως αδικήματα στον λεγόμενο «προοδευτικό» χώρο που κινείται η κυβέρνηση, ευθαρσώς δηλωμένη άθεη και υπέρμαχη της με οποιονδήποτε τρόπο έκφρασης της αντίδρασης: με ή χωρίς μολότοφ.

«Πέφτουν κατηγορία» από κακούργημα σε πλημμέλημα και αποκτούν ευμενέστερη μεταχείριση μια σειρά αδικημάτων, όπως η κατασκευή και κατοχή εκρηκτικών (από κάθειρξη μέχρι 20 έτη σε μέγιστη ποινή 3 ετών, ενώ εάν παραδοθούν τα εκρηκτικά πριν από τον έλεγχο από τις αρμόδιες Αρχές δεν θα ασκείται καν ποινική δίωξη), στις προπαρασκευαστικές πράξεις εσχάτης προδοσίας (άρθρο 135) αφαιρούνται 10 χρόνια ποινής, όπως και στη νόθευση αποδεικτικών εγγράφων που ωφελούν το ελληνικό κράτος (άρθρο 139), ενώ το κακούργημα της παραβίασης του απορρήτου τηλεφωνικής επικοινωνίας και προφορικής συνομιλίας μετατρέπεται σε πλημμέλημα (άρθρο 370Α), ένα ακόμα όπλο στη φαρέτρα των επικριτών της Κυβέρνησης, που σε αυτή ακριβώς τη διάταξη διακρίνουν φίλους της με δικαστικές εκκρεμότητες.

Με μειωμένες επίσης ποινές θα τιμωρείται και η υπηρεσία στον εχθρό (άρθρο 143), η δωροδοκία πολιτικών προσώπων (άρθρο 159Α), η τρομοκρατική οργάνωση (άρθρο 187Α) και ο εμπρησμός (άρθρο 264) και η πλημμύρα (άρθρο 268), βάζοντας στην εικόνα τις τραγικές υποθέσεις στο Μάτι και τη Μάνδρα. Με τις μέχρι τώρα ισχύουσες διατάξεις σε συνδυασμό με το άρθρο 94 του Π.Κ. σε υποθέσεις πολλαπλών ανθρωποκτονιών από αμέλεια επαυξανόταν η ποινή, διάταξη η οποία προτάθηκε από τη Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή να καταργηθεί, δημιουργώντας ακόμα ένα ερωτηματικό για τη σκοπιμότητά της, ειδικά εν μέσω δικαστικής έρευνας σε εξέλιξη και μάλιστα με την εμπλοκή πολιτικών προσώπων.

Θύελλα αντιδράσεων για τον περιορισμό της έννοιας του βιασμού

Θύελλα αντιδράσεων έχει ξεσηκώσει ακόμη μια επερχόμενη τροποποίηση που θα επηρεάσει σημαντικά μια μεγάλη –δυστυχώς– γκάμα αδικημάτων που συνδέονται με τον βιασμό, καθώς στο εξής θα συνδέεται μόνο με την απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας, και όχι και με την απειλή σπουδαίου και άμεσου κινδύνου που ίσχυε μέχρι σήμερα. Με τις προηγούμενες διατάξεις ως απειλή σπουδαίου κινδύνου θεωρούνταν διασταλτικά οι απειλές μέσω βιντεοσκόπησης προσωπικών στιγμών και η άσκηση ψυχολογικής βίας, περιπτώσεις ιδιαίτερα διαδεδομένες κατά τα τελευταία χρόνια, ενώ οι νέες διατάξεις περιορίζονται αποκλειστικά στην άσκηση σωματικής βίας. Με ανακοίνωσή της η Διεθνής Αμνηστία τις χαρακτηρίζει οπισθοδρόμηση για τα δικαιώματα των γυναικών, ειδικά όταν το σύνολο του δυτικού κόσμου προσανατολίζεται στον ορισμό του βιασμού ως πράξη που δεν εμπεριέχει ρητή συναίνεση των συμμετεχόντων.

Τα ψιλά γράμματα με τις μεγάλες συνέπειες

Πρέπει να φτάσει κανείς στο τέλος του προτεινόμενου Ποινικού Κώδικα για να εντοπίσει το άρθρο 463, το οποίο με μια ολιγόλογη αλλά μεστή διατύπωση αναμένεται να φέρει τα πάνω-κάτω σε μια πλειάδα ειδικών ποινικών νόμων με μεγάλη κοινωνική απαξία:

Συγκεκριμένα προβλέπει ότι «Όπου σε ειδικούς νόμους απειλείται ποινή φυλάκισης, προστίθεται διαζευκτικά και η χρηματική ποινή, όπως αυτή προβλέπεται στο άρθρο 57 του παρόντος κώδικα. Όπου σε ειδικούς νόμους απειλείται κάθειρξη έως δέκα έτη, αυτή μετατρέπεται σε φυλάκιση τουλάχιστον τριών ετών και χρηματική ποινή. Όπου σε ειδικούς νόμους απειλείται μόνο ποινή ισόβιας κάθειρξης, προστίθεται διαζευκτικά και η πρόσκαιρη κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών». Αν συσχετίσουμε τις ποινές αυτές με τα αδικήματα που σχετίζονται με τους αλλοδαπούς, τις αρχαιότητες, την εργασία, τους καταχραστές του δημοσίου, τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, τη λαθρεμπορία, τα ναρκωτικά, τα όπλα, το περιβάλλον, την πνευματική ιδιοκτησία, τη φοροδιαφυγή και το ξέπλυμα μαύρου χρήματος, αλλά και το χρηματιστήριο, εύκολα αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος των επερχόμενων αλλαγών και τις μειώσεις ποινών σε τόσο ιδιαίτερα για την έννομη τάξη αγαθά.

Δειγματοληπτικά για την πράξη της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματική ενέργεια (ξέπλυμα μαύρου χρήματος επί το λαϊκότερον) η ποινή θα μειωθεί από κάθειρξη από 5 έως 10 έτη σε φυλάκιση μέχρι 3 έτη, μειώνοντας ανάλογα και την ηθική απαξία του αδικήματος, που πλέον θα αντιμετωπίζεται πλημμεληματικά.

Ανέλεγκτοι οι «πληρεξούσιοι του ελληνικού Κράτους» για τα εθνικά θέματα;

Εκείνες, όμως, οι διατάξεις, η κατάργηση των οποίων κινεί υποψίες ακόμα και στους πιο καλόπιστους κριτές, είναι των άρθρων 150 και 151 του Π.Κ., σύμφωνα με τις οποίες τιμωρούνταν με κάθειρξη εκείνοι που νόθευαν, κατέστρεφαν ή έκρυβαν έγγραφα ή άλλα αντικείμενα χρήσιμα για την απόδειξη δικαιωμάτων ή την υποστήριξη συμφερόντων του ελληνικού κράτους ή διεξήγαγαν με άλλη κυβέρνηση κρατικές υποθέσεις που έβλαπταν το κράτος. Σε αυτές ακριβώς τις διατάξεις στηρίζεται η ευθύνη κάθε κρατικού λειτουργού (ακόμα και του πρωθυπουργού, υπουργών κτλ.) κατά την άσκηση των καθηκόντων του, και στην κατάργησή τους πολλοί διακρίνουν όχι μόνο την υπογραφή των μνημονίων αλλά και της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Θυμίζεται ότι ο τότε υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς υπέγραψε τη Συμφωνία χωρίς να έχει λάβει εξουσιοδότηση από τη Βουλή, η οποία εκ των υστέρων την κύρωσε χωρίς καν να της έχει δοθεί το δικαίωμα τροποποιήσεων των ήδη υπογεγραμμένων από τον υπουργό διατάξεων, πολλώ δε μάλλον  υπό το πρίσμα της αντίθεσης της Συμφωνίας με την επί σειρά δεκαετιών χαραγμένη εθνική γραμμή πάνω σε αυτό το θέμα, όπως διαχρονικά αποτυπώθηκε  στις συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών, στην ενδιάμεση συμφωνία του 1995 και τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης στο Βουκουρέστι.

Αυτή λοιπόν η κατάργηση καθιστά πλέον ανέλεγκτους σε κρίσιμα εθνικά θέματα τους «πληρεξουσίους του ελληνικού Κράτους» και μάλιστα την ώρα που η Κυβέρνηση αυτοχειροκροτείται για την επιχειρούμενη κατάργηση του διαβόητου νόμου «περί ευθύνης υπουργών».

Σάλος και εντός ΣΥΡΙΖΑ για το φερόμενο «δώρο» στη Χρυσή Αυγή

Μία από τις σαρωτικές αλλαγές που προτείνονται στο «ποινολόγιο» αδικημάτων της τρέχουσας επικαιρότητας αφορά και στο αδίκημα της εγκληματικής οργάνωσης, καθώς πλην ελαχίστων εξαιρέσεων θα τιμωρείται στο εξής από 5 έως 10 χρόνια ως βαρύ πλημμέλημα, ενώ με την ισχύουσα νομοθεσία προβλέπονται ποινές από 10 έως 20 χρόνια.

Η πολιτική θύελλα που ξεσήκωσε ο συσχετισμός της διάταξης με την εν εξελίξει δίκη της Χρυσής Αυγής δεν προήλθε μόνο από την αντιπολίτευση, αλλά και από την ίδια τη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία με δήλωσή της χαρακτηρίζει ως απαράδεκτη την ευνοϊκή μεταχείριση που σκοπείται, ενώ με αιχμηρή ανακοίνωσή της  η ΝΔ τονίζει ότι η εύνοια της κυβέρνησης προς τη Χρυσή Αυγή δεν είναι καινούργια, αφού εδώ και τέσσερα χρόνια καθυστερεί τη δίκη της με φαιδρά προσχήματα. Και κάπου εδώ να θυμηθούμε την προ εβδομάδων δήλωση του Λευτέρη Πανούση, αρθρογράφου της εφημερίδας «Εμπρός» της Χρυσής Αυγής, ο οποίος παραδέχθηκε ευθέως ότι ο λόγος που η Χρυσή Αυγή ψήφισε την κα Θάνου για Πρόεδρο της Επιτροπής Ανταγωνισμού ήταν για να μπορέσει να αποφύγει τη δίκη των βουλευτών της. «Και θα ψήφιζα, όχι την κα Θάνου αλλά και τον διάβολο, αν χρειαζόταν για να παραμείνω ζωντανός στην πολιτική σκηνή».

Ν. 1608/1950 ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΧΡΑΣΤΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ: Και μία (δυνητικά) καλή αλλαγή

Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα δεν είναι λίγοι οι εκπρόσωποι του νομικού κόσμου που θεωρούν επιβεβλημένη την προβλεπόμενη κατάργηση του νόμου 1608/1950 περί καταχραστών του Δημοσίου.

Κι αυτό διότι αντικαθίσταται η προηγούμενη ποινή των ισοβίων με ποινή κάθειρξης μέχρι 15 χρόνια, ενώ καταχραστής θα θεωρείται πλέον εκείνος που με παράνομες πράξεις (πλαστογραφία, απιστία, ψευδείς βεβαιώσεις και άλλα) θα προκαλεί ζημιά μόνο στο στενά εννοούμενο Δημόσιο, στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης και τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου. Ρητά εξαιρούνται οι φορείς ιδιωτικής νομικής φύσεως που διαχειρίζονται Δημόσια περιουσία

Λένε επί της ουσίας οι ίδιοι άνθρωποι ότι η νέα πρόνοια του νόμου θα σπάει τα δεσμά μίας ιδιότυπης «ομηρίας» υπό την οποία τελούσαν στελέχη του δημοσίου, καθώς είχαν πάντοτε τον φόβο μιας ενδεχόμενης μελλοντικής και τραβηγμένης από τα μαλλιά δίωξης.

 

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα