Τα κουρέλια (της Κεντραοριστεράς) τραγουδάνε ακόμη…

Ζήλεψε ο Αλέξης Τσίπρας από τη δόξα του αείμνηστου Νίκου Νικολαΐδη και ξεκίνησε να φτιάχνει τη δική του πολιτική τριλογία,  χρησιμοποιώντας τους «τελειωμένους» πολιτικά Τζουμάκα, Ραγκούση, Μπίστη, Ρεπούση και Θεοχαρόπουλο

Ο αείμνηστος Νίκος Νικολαΐδης ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες σκηνοθέτες (από τους αγαπημένους της ανανεωτικής αριστεράς). Θεωρείτο ένας εκπρόσωπος της ευρωπαϊκής αβάν-γκαρντ και του πειραματικού κινηματογράφου. Οι ταινίες του είχαν διχάσει πολλές φορές κοινό και κριτικούς, λόγω των μεθόδων κινηματογράφησης, του σεναρίου, καθώς και της θεματολογίας. Οι χαρακτήρες στις ταινίες του ήταν συνήθως άνθρωποι που βρίσκονται στα όρια, σε παράλογες ή ακραίες καταστάσεις, που παίζουν το τελευταίο τους, συνήθως καμένο, χαρτί.  Μία από αυτές ήταν το 1979 με τον τίτλο «Τα Κουρέλια Τραγουδάνε Ακόμα”, που αποτελούσε το πρώτο μέρος της τριλογίας «Χρόνια της Χολέρας». Αργότερα ο Νικολαΐδης συνέχισε με τη «Γλυκιά Συμμορία» (1983) και με το «Ο χαμένος τα παίρνει όλα» (2002).

Στα Κουρέλια πρωταγωνιστούσαν οι Άλκης Παναγιωτίδης. Κωνσταντίνος Τζούμας, Ρίτα Μπενσουσάν, Χρήστος Βαλαβανίδης (βραβεύτηκε στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης), Ντόρα Καλογρίδη, Γιούλα Καζόνη, Μαριτίνα Πάσσαρη, Αντιγόνη Αμανίτου, Δημήτρης Πολύτιμος και Όλια Λαζαρίδου. Πέντε φίλοι εκπρόσωποι της γενιάς του ’50 ξανασυναντιούνται μετά από πολλά χρόνια. Ο ένας έρχεται από τη φυλακή όπου μπαινόβγαινε επί χρόνια, ο άλλος από μία σειρά τυφλών φόνων, ο τρίτος αφήνοντας πίσω του γυναίκα και παιδιά, ο τέταρτος από περιπλανήσεις δίχως καμία ουσία, και η πέμπτη της παρέας, η οποία το έσκασε από το τρελοκομείο. Δεν γνωρίζουμε εάν στον Αλέξη Τσίπρα αρέσουν οι ταινίες του Νίκου Νικολαΐδη. Όμως αυτό που ξέρουμε είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας αντιγραφέας.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Το πιθανότερο είναι να ζήλεψε την ταινία του Νικολαΐδη κι έτσι αποφάσισε να στήσει τη δική του ταινία. Βρήκε τα δικά του «κουρέλια», τον Τζουμάκα, τον Ραγκούση, τον Μπίστη, τον Θεοχαρόπουλο και άλλα «ρετάλια» της κεντροαριστεράς κι έστησε το σόου της προοδευτικής συμμαχίας. Και για να γίνει πιο πιστευτός ότι κάνει βουτιά στο παρελθόν, χρησιμοποίησε και τα πούλμαν για να μεταφέρει κόσμο, όπως έκαναν οι συγκεντρωσιάρχες του ΠΑΣΟΚ τις χρυσές εποχές της δεκαετίας του ’80, ο ένας και μοναδικός Κίμων Κουλούρης και ο συγχωρεμένος Γιώργος Παναγιωτακόπουλος.

Το μόνο λάθος που έκανε ο κ. Τσίπρας, προφανώς όχι αυτός αλλά ο λογογράφος του, ήταν η ατάκα: «Και να πω κάτι και σε όλους εσάς που σήμερα βρίσκεστε σ’ αυτό εδώ το στάδιο, πολλοί από σας κρατώντας κόκκινες σημαίες και κάποιοι από σας που κράτησαν για πολλά χρόνια τις πράσινες σημαίες. Τώρα θέλω να σας πω ότι όλοι μαζί πρέπει να κρατήσουμε μια νέα πράσινη σημαία. Αλλά η νέα αυτή πράσινη σημαία είναι η σημαία της πράσινης αριστεράς, είναι η σημαία των αγώνων για έναν κόσμο με βιώσιμη προοπτική».

Δυστυχώς για τον πρωθυπουργό, αυτή η αποστροφή της ομιλίας του δεν θυμίζει Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά Άκη Τσοχατζόπουλο κατά την προσυνεδριακή διαδικασία του ΠΑΣΟΚ πριν από το συνέδριο του Ιουνίου του 1996, όπου γνώρισε δεύτερη συνεχόμενη ήττα από τον Κώστα Σημίτη. Τότε υπήρξε σκληρή ιδεολογική αντιπαράθεση για το μέλλον του Σοσιαλισμού. Και από την πίκρα του για τις δύο κατραπακιές ο «ωραίος Μπρούμελ», που ήταν το παρατσούκλι του Άκη στο ΠΑΣΟΚ, το έριξε στο… φαγοπότι.

Κι όμως, ο Τζουμάκας έμεινε ξύπνιος στη σύναξη του Γαλατσίου

Η αλήθεια είναι ότι στην εαρινή σύναξη των… αγροφυλάκων του προοδευτισμού ο Στέφανος Τζουμάκας όχι μόνο μίλησε, αλλά παρέμεινε και… ξύπνιος. Κάποιοι πρώην σύντροφοί του το παρατήρησαν και σχολίασαν με κακεντρεχή τρόπο: «Ήταν νωρίς το απόγευμα η σύναξη και ο Στέφανος είχε προλάβει να ξεκουραστεί ακόμη και εάν την προηγουμένη είχε ξενυχτήσει».

Ο Στέφανος Τζουμάκας επί 26 χρόνια εκλέγονταν βουλευτής στη Β΄ Αθήνας (1981-2007). Τότε, το 2007, οι πολίτες τον βαρέθηκαν και τον άφησαν εκτός Κοινοβουλίου. Κι αυτός σιγά-σιγά απομακρυνόταν από το ΠΑΣΟΚ. Βέβαια, το 2011 έκανε μία προσπάθεια, δηλώνοντας ότι θα είναι υποψήφιος για την προεδρία, αλλά δεν κατάφερε να βρει ούτε την υπογραφή του. Πικραμένος απομακρύνθηκε, έκανε μία προσπάθεια, ιδρύοντας ένα κόμμα (όπως λέμε μονοπρόσωπη εταιρεία) με τον τίτλο «Σοσιαλιστικό Κόμμα» το 2014 και τώρα είδε το φως το αληθινό, λησμονώντας ότι το 2011 γλίτωσε το λιντσάρισμα στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο από φοιτητές και αγανακτισμένους του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όπου είχε κληθεί ως ομιλητής από την ΠΑΣΠ.

Πριν από το Γαλάτσι, ο Στέφανος Τζουμάκας είχε κάνει το πέρασμά του από τη ΣΥΡΙΖΑϊκή ΕΡΤ, προκειμένου να του ζητήσουν… ταπεινά συγγνώμη από το Μαξίμου που ο Βερναρδάκης το 2012 είχε γράψει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το περίφημο «ό,τι και να πει ο αγαπητός Τζουμάκας, τώρα πια θα καταταχτεί στη σφαίρα του γραφικού. Στέφανε, 20 χρόνια σαχλαμάρας δεν σβήνονται έτσι». Και ο Στέφανος, για να ανταποδώσει τη συγγνώμη, φρόντισε στην αντικειμενική εκπομπή του ταγού της αμερόληπτης ΣΥΡΙΖΑϊκής δημοσιογραφίας Κώστα Αρβανίτη να καταγγείλει ότι ο Κώστας Σημίτης ήταν ο πρώτος Σόιμπλε. Μόνο που ο συμπαθής Στέφανος δεν απάντησε ποτέ γιατί στήριξε τον Σημίτη, αφού ήταν Σόιμπλε, και για ποιον λόγο αποδέχθηκε να γίνει υπουργός Γεωργίας τον Σεπτέμβριο του 1996; Όσο για τον Σόιμπλε, ήταν στην πρώτη γραμμή της γερμανικής πολιτικής σκηνής πολλά χρόνια πριν. Εξάλλου, όλοι τον θεωρούσαν ως αντικαταστάτη του Χέλμουτ Κολ, ο οποίος τον είχε κάνει υπουργό από το 1984, και μάλιστα στις 12 Οκτωβρίου του 1990 είχε πέσει θύμα δολοφονικής επίθεσης.

 

Ο ύπνος στη Σύνοδο

Προφανώς ο κ. Τζουμάκας το κρατάει μανιάτικο στον Σημίτη για την αποπομπή του τον Οκτώβριο του 1998, μία πραγματικά άτυχη χρονιά για τον ίδιο. Εκείνο το καλοκαίρι ο Τζουμάκας, ως υπουργός Γεωργίας, είχε την έμπνευση να παραδώσει στην Πυροσβεστική τη δασοπυρόσβεση, με συνέπεια να καεί το σύμπαν, με τον ίδιο να δηλώνει ότι δεν ευθύνεται, δημιουργώντας τεράστιο πρόβλημα στην κυβέρνηση λίγες εβδομάδες πριν από τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 1998.

Στις δημοτικές εκλογές το ΠΑΣΟΚ υπέστη τεράστια ήττα και στις 30 Οκτωβρίου στον ανασχηματισμό ο Σημίτης άφησε εκτός κυβέρνησης τον Τζουμάκα. Πολλοί λένε πως πλήρωσε την ήττα του ΠΑΣΟΚ στις αυτοδιοικητικές εκλογές, όμως συνεργάτες τού τότε πρωθυπουργού υποστηρίζουν ότι η αποπομπή του κ. Τζουμάκα οφειλόταν στην ελλιπή προετοιμασία του υπουργείου Γεωργίας στη διαπραγμάτευση της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής.

Εξάλλου, ποτέ δεν έχει διαψευσθεί ότι ο Στέφανος Τζουμάκας αποκοιμήθηκε σε μία Σύνοδο Κορυφής των υπουργών Γεωργίας, τότε που συζητείτο η νέα ΚΑΠ. Ήταν γνωστό τοις πάσι ότι ο κ. Τζουμάκας γνώριζε αγγλικά επιπέδου «greek lover» ή «greek kamaki», καθώς οι σύντροφοί του τον αποκαλούσαν «γυπαετό» για τον τρόπο που φλέρταρε το ωραίο φύλο.

Στη Σύνοδο Κορυφής, λοιπόν, ο κ. Τζουμάκας δεν καταλάβαινε γρι από αυτά που έλεγαν οι άλλοι υπουργοί και γι’ αυτό χρησιμοποιούσε, είτε ακουστικά για μετάφραση, είτε του τα μετέφραζαν οι συνεργάτες του. Όμως κάποια στιγμή αποκοιμήθηκε στην καρέκλα. Αυτός ο υπνάκος μεταφέρθηκε στο Μαξίμου, όπου ο Κώστας Σημίτης έγινε στην κυριολεξία…  Τούρκος. Κάποιοι από τους τότε συνεργάτες του στο Μαξίμου ακόμη και σήμερα θυμούνται πως έβγαζε αφρούς από το στόμα, όταν του μεταφέρθηκε ότι την παραμονή της κρίσιμης συνόδου η ελληνική αποστολή με επικεφαλής τον Στέφανο Τζουμάκα διασκέδαζε μέχρι σχεδόν το πρωί σε ελληνικό μαγαζί στις Βρυξέλλες, με αποτέλεσμα ο υπουργός να μεταβεί στη σύνοδο άυπνος και η Ελλάδα να είναι επί της ουσίας απούσα από τη διαπραγμάτευση.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ

Kαιροσκόπος κηπουρός

Όταν ένας πολιτικός αποκαλεί τον αντίπαλό του ως τον «πιο ανέντιμο πρωθυπουργό της μεταπολίτευσης» και μετά του κάνει τεμενάδες, τότε σίγουρα χρήζει ψυχιατρικής παρακολούθησης. Τι να σου κάνουν οι ψυχαναλυτές και οι ψυχολόγοι σε τέτοια βαριά περιστατικά; Διότι ο κ. Γιάννης Ραγκούσης, περί αυτού ο λόγος, έχει πει κι άλλα. Όπως ότι «ο πρωθυπουργός είναι αρρωστημένα εγωπαθής», ότι «ρίχνει μαύρο στη Διάυγεια». Μάλιστα, είχε πει ακόμη απευθυνόμενος προς τον πρωθυπουργό: «Σε αντίθεση με εσένα, ο Ανδρέας δεν έγινε πρωθυπουργός κάνοντας αντιπολίτευση σε μια πτωχευμένη πατρίδα».

Ο Γιάννης Ραγκούσης μπορεί να προσπαθεί να χτίσει ένα προφίλ διανοούμενου, αλλά δεν είναι τίποτε άλλο από ένα κομματικό φυτό, για τα οποία πάντα έδειχνε ενδιαφέρον ο Γιώργος Παπανδρέου. Έτσι, ο πρώην δήμαρχος Πάρου, εκμεταλλευόμενος το ότι ο κ. Παπανδρέου προτιμούσε το νησί του για τις καλοκαιρινές διακοπές, προσεφέρθη να ενταχθεί στη μεγάλη των κηπουρών σχολή. Έτσι ανέβηκε με υψηλές ταχύτητες τα σκαλιά στην κομματική πυραμίδα κι έφθασε να είναι το Νο2 του ΠΑΣΟΚ, ως γραμματέας (ναι, την εποχή που στο Κίνημα μία χοάνη εξαφάνιζε τα εκατομμύρια ευρώ στο λεπτό) κι έγινε βουλευτής Επικρατείας δίχως να περάσει τη βάσανο του σταυρού. Κι όταν αποφάσισε να είναι υποψήφιος το 2012 στη Β΄ Αθήνας, απέτυχε να εκλεγεί.

Ο κ. Ραγκούσης, που τώρα παθαίνει ρίγη ανακαλύπτοντας την αίγλη της αριστεράς, ήταν βαθύτατα μνημονιακός υπουργός. Όπως θυμούνται πρώην σύντροφοί του εντός των κυβερνήσεων Παπανδρέου ουδέποτε κατέθεσε μία πρόταση που να πήγαινε κόντρα στις προσταγές των εκπροσώπων των δανειστών.  Και τώρα, αφού περιπλανήθηκε από εδώ και από εκεί και αφού βρήκε επιτέλους έναν ρόλο ως μαϊντανός στην «Επιχείρηση Κεντροαριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ, αποφάσισε να το παίξει τιμητής και υπέρμαχος της κάθαρσης.

Οι άσπονδοι φίλοι του, ακόμη και από την ομάδα των κηπουρών, τον κατηγορούν για καιροσκόπο: «Ο Γιάννης ούτε για την κάθαρση ενδιαφέρεται, ούτε καν για την προοδευτική παράταξη. Βαρέθηκε να είναι στην απέξω και είπε να βρει ξανά πολιτική στέγη για να τρυπώσει από κάτω. Για να νιώσει ξανά σημαντικός και αναντικατάστατος».

ΘΑΝΑΣΗΣ ΘΕΟΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

Η σύγχρονη εκδοχή του «Θανασάκη του πολιτευόμενου»

Ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος είναι μία ξεκάθαρη περίπτωση ενός πολιτικάντη προηγούμενων δεκαετιών. Θα μπορούσε άνετα να είναι ο πρωταγωνιστής στο ριμέικ της ταινίας «Θανασάκης ο πολιτευόμενος».

Τι κι εάν έχουν περάσει 65 χρόνια από την υπέροχη δημιουργία του Αλέκου Σακελάριου (πρώτη προβολή το 1954) με πρωταγωνιστές τον Ντίνο Ηλιόπουλο, την Άννα Συνοδινού, τον Βύρωνα Πάλλη (ο Θανασάκης), την Τζόλυ Γαρμπή και τη Δέσπω Διαμαντίδου, ο σύγχρονος Θανασάκης (ο Θεοχαρόπουλος) ακολουθεί κατά γράμμα το σενάριο των Σακελάριου – Γιαννακόπουλου στην πολιτική του καριέρα.

Ο τότε Θανασάκης (ο Βύρων Πάλλης) παντρεύτηκε την κόρη μιας εύπορης οικογένειας μεγαλομπακάληδων στην Ελβετία κι επέστρεψε στην Ελλάδα αποφασισμένος να υπηρετήσει τη χώρα ως πολιτικός. Με τα χρήματα του κουνιάδου κατέβηκε στις εκλογές, αλλά εις μάτην. Έτσι, άλλαζε συνεχώς κόμματα ξοδεύοντας και την περιουσία της συζύγου, αλλά και πάλι δεν τα κατάφερε.

Ο σύγχρονος Θανασάκης εξέλιξε το σενάριο. Μπήκε στη ΔΗΜ.ΑΡ.  και με τη βοήθεια του Φώτη Κουβέλη εξασφάλισε μία θέση στην κυβέρνηση Σαμαρά. Διορίστηκε Ειδικός Γραμματέας Κοινοτικών Πόρων και Υποδομών του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων από τον Ιούλιο του 2012 έως τον Ιούλιο του 2013, όπου και παραιτήθηκε όταν η Δημοκρατική Αριστερά αποχώρησε από την κυβέρνηση.

Ο κ. Θεοχαρόπουλος, μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, όπου η ΔΗΜ.ΑΡ. εξαϋλώθηκε, έβαλε μπρος το σχέδιο με την κωδική ονομασία «βουλευτής Επικρατείας». Κατ’ αρχάς, άρπαξε το κόμμα από τον Κουβέλη με τη βοήθεια αρκετών προβεβλημένων που δεν άντεχαν τα μπρος-πίσω του κυρ-Φώτη, δίχως να καταλάβουν ότι ο χαμογελαστός νεαρός ενδιαφέρεται πρωτίστως για την πάρτη του.

Εν συνεχεία, ο κ. Θεοχαρόπουλος κατάφερε να πείσει τους κορυφαίους της ΔΗΜ.ΑΡ. (Χατζησωκράτη, Μαργαρίτη, Τσούκαλη και σία) ότι η ΔΗΜ.ΑΡ. δεν έχει τύχη αν συνεχίσει μόνη της. Έτσι, ο Θανασάκης το καλοκαίρι του 2015 κινήθηκε προς το Ποτάμι. Προσέφερε στον Σταύρο Θεοδωράκη τη ΔΗΜ.ΑΡ. στο πιάτο, έχοντας έναν μόνο όρο: Να είναι ο ίδιος επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Ο Θεοδωράκης αρνήθηκε και το φλερτ με το Ποτάμι τελείωσε εκεί. Τον Αύγουστο του 2015, όταν ο κ. Τσίπρας προκήρυξε εκλογές για τον Σεπτέμβριο, μέσα σε μία νύχτα ο Θανασάκης συμφώνησε σε όλα με τη Γεννηματά εξασφαλίζοντας την πρώτη θέση στο Επικρατείας. Εξελέγη, οπότε είχε έτοιμο το παραμύθι προς τους ΔΗΜΑΡίτες: «Το κόμμα μας έγινε και πάλι κοινοβουλευτικό».

Στις εσωκομματικές εκλογές για το ΚΙΝΑΛ ο Θανασάκης φοβήθηκε να θέσει υποψηφιότητα, διότι όλοι ήξεραν ότι μπροστά στα μεγαθήρια δεν θα είχε τύχη. Περίμενε στη γωνία. Στην αρχή σκέφθηκε την Ευρωβουλή, αλλά όταν έμαθε ότι ανθυποψήφιοί του θα ήταν, πέραν του Νίκου Ανδρουλάκη και της Εύας Καϊλή, και οι Νίκος Παπανδρέου και Γιώργος Καμίνης, έκοψε λάσπη, που λέει και ο λαός μας.

Άρχισε τις πιέσεις προς τη Φώφη Γεννηματά για να είναι εκ νέου στην πρώτη θέση του Επικρατείας, απειλώντας ότι θα ψηφίσει τη συμφωνία των Πρεσπών. Η Γεννηματά του ξεκαθάρισε ότι επικεφαλής του Επικρατείας θα είναι ο Βενιζέλος. Έτσι, ο Θανασάκης ο πολιτευόμενος, που είχε διατηρήσει ανοιχτούς τους διαύλους με το Μαξίμου, έθεσε τους όρους του: «Ψηφίζω τις Πρέσπες, φέρνω τη ΔΗΜ.ΑΡ. στον ΣΥΡΙΖΑ και θα βρίσκομαι σε εκλόγιμη θέση στο Επικρατείας». Έτσι κι έγινε, και ο Θανασάκης ο πολιτευόμενος εξασφάλισε άλλη μία τετραετία. Μετά από τέσσερα χρόνια, έχει ο Θεός. Μέχρι τότε, όπως λέει και ο λαός μας, «ποιος ζει, ποιος πεθαίνει»...

 

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα