Τα μαύρα φεγγάρια των Χριστουγέννων 

Την Πρωτοχρονιά τού 2019 η έντυπη έκδοση της «Α» δημοσίευσε ένα εξαιρετικό άρθρο της Ελληνίδας ψυχολόγου, Ντούλης Θαλασσοχώρη, που περιέγραφε τα… blues των γιορτών.

Εκείνο δηλαδή το αίσθημα θλίψης που κυριεύει όχι λίγους ανθρώπους τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, νιώθοντας ότι εξαναγκάζονται να αποτελέσουν κομμάτι του χαρμόσυνου παζλ και ατμόσφαιρας, χωρίς όμως αυτοί να βιώνουν αντίστοιχη χαρά.

Προφανώς η διακεκριμένη επιστήμονας δεν θα μπορούσε να προφητέψει την εξέλιξη των πραγμάτων, πολλώ δε μάλλον ότι το τέλος εκείνης της χρονιάς θα μας επεφύλασσε το αντάμωμα με έναν απρόσκλητο και κυρίως ανεπιθύμητο επισκέπτη, τον κορωνοϊό.

Έκτοτε, η κα Θαλλασσοχώρη και οι συνάδελφοί της κρατούν σημειώσεις επί σημειώσεων στα ημερολόγιά τους αναφορικά με τα «μαύρα φεγγάρια» όχι μόνο των γιορτών, αλλά και όλων όσων έσπειρε στις ψυχές των ανθρώπων ο φόβος της ασθένειας, η αγωνία τού αν εμείς οι ίδιοι ή οι αγαπημένοι τους άνθρωποι καταλήξουν σε κάποια εντατική και κυρίως ο εγκλεισμός εντός των οικιακών τειχών.

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι τα δελτία ειδήσεων αφιερώνουν πια το μισό του τηλεοπτικού χρόνου τους σε αυτές τις σκληρές υπο-πανδημίες, που ως επί το πλείστον αφορούν έξαρση των εγκληματικών πράξεων και κυρίως των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας, με πιο… φρέσκα την καταγγελία μίας 15χρονης ότι οι γονείς της την ξυλοφόρτωσαν επειδή δεν πήρε πτυχίο στα Αγγλικά, καθώς και την επέμβαση αστυνομικών σε οικία στη Θεσσαλονίκη, χάρη στην οποία ένα παιδί θα κάνει γιορτές με τη μαμά του που απειλείτο να σφαγιαστεί από τον αφηνιασμένο σύζυγό της.

Δεν χωρά αμφιβολία ότι, όπως το 2020, και το 2021 που μας αποχαιρετά σε λίγο, έτσι και το 2022 θα είναι ακόμη ένα τεστ αντοχών, όπως ακριβώς λέει και ο χαρακτηριστικός τίτλος του βασικού θέματος της «Α» που κρατάτε στα χέρια σας.

Το πώς θα περάσουν αυτό το τεστ η κυβέρνηση και η κοινωνία εξαρτάται από τη διαχειριστική δεξιοτεχνία που θα επιδείξει η πρώτη και τα αποθέματα υπομονής που θα αντλήσει η δεύτερη. Το τελευταίο ίσως είναι και το πιο δύσκολο, δεδομένου ότι η αισιοδοξία για καλύτερες ημέρες στο άμεσο μέλλον δεν τρέχει κι από τα… μπατζάκια μας.

Μία ματιά σε όλες τις τελευταίες δημοσκοπήσεις αυτό αναδεικνύουν ως κυρίαρχο στοιχείο: τις ανησυχίες, τα «blues» που λέγαμε και προλογικά, που δηλώνουν ότι αισθάνονται οι πολίτες αναφορικά με την εξέλιξη της υγειονομικής κρίσης και την αβεβαιότητα για τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς που ματώνουν από την ακρίβεια.

Έστω κι έτσι, ένα διάλειμμα είναι αναγκαίο, ειδικά τώρα που τα Χριστούγεννα είναι εδώ. Ένα διάλειμμα και συνάμα μία ευκαιρία να εστιάσουμε για λίγο ΚΑΙ στα θετικά, να δοκιμάσουμε να ξεφορτωθούμε μη ρεαλιστικές προσδοκίες (π.χ. για το τέλειο δείπνο, την τέλεια οικογένεια, ακόμα-ακόμα και για την τέλεια ζωή), να αφιερώσουμε χρόνο στον εαυτό μας.

Ένεκα δε των ημερών, θα μας επιτρέψετε να υιοθετήσουμε τη «δωρολίστα» ενός αείμνηστου Αμερικανού συναδέλφου (δημοσιογράφος γαρ) και χιουμορίστα, του Όρεν Άρνολντ, που ως ιδανικά χριστουγεννιάτικα δώρα πρότεινε:

«Για τον εχθρό σας, συγχώρεση. Για τον αντίπαλό σας, ανοχή. Για τον φίλο σας, την καρδιά σας. Για τον πελάτη σας, υπηρεσία. Προς όλους, φιλανθρωπία. Σε κάθε παιδί, ένα καλό παράδειγμα. Για τον εαυτό σας, σεβασμό».

Καλά Χριστούγεννα!