«Τελεσίγραφο» ανάκαμψης της οικονομίας η νέα ΚΑΠ  

Ο κανόνας λέει πως η βάση μιας οικονομίας χτίζεται πάνω σε 3 πυλώνες: αγροτική παραγωγή, βιομηχανία, τουρισμός/υπηρεσίες. Στην ελληνική κρίση, ο τουρισμός τίναξε την μπάνκα στον αέρα και ο πρωτογενής τομέας έδειξε δυναμική εξωστρέφειας. Χιλιάδες επιχειρήσεις έβγαλαν κωδικούς και δοκιμάστηκαν στο εξωτερικό, ενώ άλλες ενδυνάμωσαν την παρουσία τους στην αλλοδαπή.

Της Άννας Στεργίου(*)

Σχεδιασμός υπήρξε και πριν με το Enterprise Greece. Συνεχίστηκαν και κάποια βήματα επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όπως λ.χ. η επανεργοποίηση των εμπορικών ακολούθων. Όμως, αρκεί αυτό; Πόσον καιρό, για παράδειγμα, χρειάζεται για να υπογραφεί ένα φυτοϋγειονομικό πρωτόκολλο; Ή πόσο χρόνο κάνει να υπογραφεί μία συμφωνία με την Ε.Ε. με μία τρίτη χώρα; Μέχρι να γίνουν οι διαπραγματεύσεις, να συζητηθεί, να μεταφραστεί, να καθαρογραφεί, μέχρι να φτάσει η ώρα της για να κυρωθεί και στην ελληνική Βουλή και σε άλλα Κοινοβούλια της Ε.Ε., όπως ο λαός μας λέει: «Φέξε μου και γλίστρησα…». Γραφειοκρατία ελληνική, κοινοτική uber alles…

 

Ο ΦΠΑ στο κρασί

Όμως, υπήρξαν και αποφάσεις του ελληνικού οικονομικού επιτελείου, υπό πίεση, που εξακολουθούν να ταλαιπωρούν  παραγωγούς και  ελληνική οικονομία. Η αύξηση του ΦΠΑ στο κρασί «κλώτσησε» μία αγορά που μόλις είχε ανοίξει. Μικρή, τόση δα, αλλά, πάνω που είδαμε φως στο τούνελ, εμείς βγάλαμε μόνοι μας τα μάτια μας.

Παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες να πάρει πίσω το λάθος η κυβέρνηση, όπως σημειώνουν φορείς του κλάδου, έκοψε δρόμο στο ελληνικό κρασί. Κάτι ανάλογο συνέβη και με την καλλιέργεια καπνού, που φέρνει έσοδα ύψους κοντά 3 δισ. στην ελληνική οικονομία. Τα εγχώρια καπνά –παρά τα φετινά προβλήματα– είναι ποιοτικά κι από τα καλύτερα στον κόσμο.

Σαφώς θα συνηγορήσουμε πως υπάρχει  υποκρισία από την πλευρά της Κοινότητας, η οποία λέει πως ακολουθεί οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Τα   4 στα 5 τα καπνά είναι εισαγόμενα από τρίτες χώρες, αλλά επιμένει να έχει για πέταμα τους Ευρωπαίους καπνοπαραγωγούς, που εκτείνονται σε 12 ευρωπαϊκά κράτη μέλη.

Με τον σχεδιασμό της νέας ΚΑΠ οφείλει η κυβέρνηση να δει ποια προϊόντα θέλει ν’ αναπτύξει, ποια  να παραμείνουν στην αγορά, γιατί φέρνουν έσοδα στους παραγωγούς και τα ταμεία αλλά και ποια προϊόντα στηρίζουν  την κοινωνική συνοχή στην ύπαιθρο. Κυρίως να διδαχτεί από λάθη και αβλεψίες του παρελθόντος, που καταδίκασαν την ελληνική ζάχαρη, τίναξαν στον αέρα τον κλάδο του βάμβακος, την τοπική οικονομία της Αιτωλοακαρνανίας στον καπνό. Κι αυτό διότι ορισμένοι παράγοντες της Αχαρνών, που ασχολούνται με την εξωστρέφεια, επιμένουν να σχεδιάζουν τη νέα ΚΑΠ, αγνοώντας σε ποιο περιβάλλον ζουν!

Χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες έχουν συρρεύσει στη χώρα μας και ουδέποτε έγινε σχεδιασμός ανάμεσα στα δυο υπουργεία ΥΠΑΑΤ και Μεταναστευτικής Πολιτικής, πώς να συνεργαστούν, όχι για το πού θα μείνουν, αλλά για το πώς θα ενταχθούν, αντί να τους έχουμε πεταμένους στα hot spot. Η Ελλάδα ανέκαμψε οικονομικά, μετά την απορρόφηση προσφύγων από τη Σμύρνη και τον Πόντο. Χρειάζεται αγροτικό κονδύλι σε επίπεδο Κοινότητας για  ένταξη μεταναστών, νέα προϊόντα λόγω της εγκατάστασης προσφύγων.

 

Αύξηση του εισοδήματος

Η επιδότηση, όπως σωστά ανέφερε ο νέος υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Σταύρος Αραχωβίτης, δεν είναι μισθός. Ορθό και το κούρεμα ασφαλιστικών εισφορών, κατά Πετρόπουλο, όταν βουλιάζουν σε αριθμούς αλλά δεν υπάρχει εισπραξιμότητα. Όμως, αν θέλουμε να μιλάμε για αύξηση του εισοδήματος  στον πρωτογενή τομέα χρειαζόμαστε επτά δείκτες:

-1. Μείωση του κόστους παραγωγής

-2. Μείωση γραφειοκρατίας

-3. Αύξηση  παραγωγής

-4. Βελτίωση μεταποίησης

-5. Ένταξη της καινοτομίας στην καθημερινότητα της παραγωγής

-6. Μάρκετινγκ

-7. Δημιουργία προαιρετικού κουμπαρά ασφαλιστικών εισφορών, ο οποίος δεν θα είναι μηνιαίος αλλά εθελοντικός και ευέλικτος μέσα στην τριετία και δίχως όριο σε συνεργασία με τις τράπεζες για βελτίωση της αγροτικής σύνταξης.

Η μείωση του κόστους παραγωγής δεν είναι απαραίτητο να συμβεί με μείωση του εργασιακού κόστους κι ορθώς κατατέθηκε στη Βουλή η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών. Όμως,  μπορεί να συμβεί μέσω της εισαγωγής καινοτομίας στο μοντέλο παραγωγής.

>>Δεν γίνεται να μιλάμε για εξωστρέφεια κι οι μισοί Έλληνες να αγνοούν ότι έχουμε 20 τυριά ΠΟΠ/ΠΓΕ, αλλά να περιμένουμε να τα προστατέψουν οι ξένοι. Ευθύνη έχουν και οι εταιρείες.

>>Δεν γίνεται το 80% των κτηνοτρόφων να μην είναι αδειοδοτημένοι.

>>Δεν γίνεται να θέλουμε ν’ αυξηθούν τα έσοδα από το κρασί και τον καπνό αλλά να μην κοιτάμε ότι οι επιλογές μας πετούν  ή μας παραγκωνίζουν στις ξένες αγορές.

Πριν μερικές δεκαετίες ο καπνός πέρασε και πάλι κρίση. Η απότομη αύξηση των συντελεστών παραγωγής δημιούργησε στρεβλώσεις σε συνδυασμό με την αύξηση ζήτησης  άλλων ποικιλιών. Η Ελλάδα βρέθηκε προ απροόπτου και οι καπνοβιομηχανίες κατέρρευσαν, αφού δεν μπορούσαν ν’ ανταποκριθούν στον ανταγωνισμό. Καπνεργάτες και καπνεργάτριες βρέθηκαν στον δρόμο. Όποιος βρεθεί στη Βόρεια Ελλάδα, μπορεί να δει κουφάρια από παλιά καπνομάγαζα.

Δυστυχώς, ο λαϊκισμός περισσεύει, όταν  μικροσυμφέροντα και συντεχνίες τρέχουν να ελέγξουν μία κατάσταση. Η νέα ΚΑΠ 2020-7 είναι η τελευταία ευκαιρία ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, που έχει περάσει οδυνηρές μέρες μέσα στην κρίση. Κι ενώ έχουν δημιουργηθεί συμμαχίες για τον προϋπολογισμό της νέας ΚΑΠ χρειάζεται άμεσα ανασχεδιασμός του προγράμματος, με μακρόπνοη στρατηγική από το ΥΠΑΑΤ και βασική αρχή την εξωστρέφεια αντί για κοπτορραπτική από το υπουργείο Οικονομικών.

Διότι το διακύβευμα δεν είναι μόνο το εισόδημα του παραγωγού. Είναι πώς θα συμβάλει ο πρωτογενής τομέας στην έξοδο της ελληνικής οικονομίας από την κρίση, αυξάνοντας τη συμμετοχή του στο ΑΕΠ της χώρας, μειώνοντας το εμπορικό έλλειμμα, που πήρε ξανά την ανηφόρα και δημιουργώντας συνθήκες ικανές, ώστε να μπορούν οι αγρότες να παραμείνουν στην ύπαιθρο και  στην παραγωγή.

 

(*) Η Άννα Στεργίου είναι κοινοβουλευτική συντάκτρια εξειδικευμένη σε θέματα αγροτικής παραγωγής