Τέλος στους υπουργούς Επικρατείας

Εντεκα δέσμες ριζοσπαστικών αλλαγών παρουσίασε από τα Χανιά ο Αλέξης Τσίπρας ανοίγοντας τη συζήτηση για τις αναγκαίες αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, με στόχο «να φέρουμε και πάλι στο προσκήνιο τους πολίτες και την πολιτική» όπως χαρακτηριστικά είπε.

Οι δέσμες αυτές είναι:
1. Η εισαγωγή και συνταγματική καθιέρωση των θεσμών της λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας, της λαϊκής αρνησικυρίας και των δημοψηφισμάτων με πρωτοβουλία των πολιτών.
Οι πολίτες θα έχουν τη δυνατότητα με έναν ορισμένο αριθμό υπογραφών να καταθέτουν σχέδια νόμου στη κρίση της Βουλής, να αποπέμπουν νόμους, να επιβάλουν δημοψηφίσματα για κρίσιμα κοινωνικά ζητήματα.

2. Η αποφασιστική ενδυνάμωση του Κοινοβουλίου ως νομοθετικού και ελεγκτικού θεσμού της εκτελεστικής εξουσίας.
Με τη δραστική μείωση της χρήσης διαδικασίας του κατ επείγοντος στη νομοπαρασκευαστική διαδικασία.
Με τη δυνατότητα υποβολής νομοσχεδίων και προτάσεων Νόμου όχι μόνο από τη κυβέρνηση αλλά και από συγκεκριμένο αριθμό βουλευτών, με δεσμευτική χρονική διαδικασία για τη συζήτηση και ψήφισή τους στην ολομέλεια.
Με δικαίωμα πρότασης των βουλευτών για διεξαγωγή δημοψηφίσματος για ψηφισμένο νομοσχέδιο που ρυθμίζει σοβαρό κοινωνικό ζήτημα.
Με διασφάλιση δυνατότητας σύστασης εξεταστικής επιτροπής από μικρότερο αριθμό βουλευτών.
Με δυνατότητα πρόσβασης του βουλευτή σε κάθε κρατικό έγγραφο.

3. Η αποφασιστική ενδυνάμωση της διαφάνειας στη διοίκηση του κράτους και της δυνατότητα ελέγχου των αποφάσεων από όλους τους πολίτες χωρίς μεσολαβητές και μεσολαβήσεις.

4. Η καθιέρωση της απλής αναλογικής ως πάγιο εκλογικό σύστημα διεξαγωγής όλων των εκλογικών αναμετρήσεων σε Βουλή, Ευρωβουλή και Αυτοδιοίκηση.
Με τη διαμόρφωση ισόρροπων πληθυσμιακά εκλογικών περιφερειών, με τη κατάργηση των μονοεδρικών- διεδρικών αλλά και των μεγάλων εκλογικών περιφερειών. Τη κατάργηση των βουλευτών Επικρατείας. Τη κατάργηση των εκλογικών ορίων. Αλλά και τη δυνατότητα στους εκλογείς να ανακαλέσουν τους αιρετούς τους, αν προκύψει σοβαρός λόγος.

5. Η καθιέρωση ανώτατου ορίου συνολικής βουλευτικής θητείας, η υπέρβαση του οποίου θα συνεπάγεται αυτοδίκαια κώλυμα εκλογιμότητας. Και η κατάργηση των βουλευτικών προνομίων στην αποζημίωση, στη σύνταξη, στη συμμετοχή σε επιτροπές κλπ.

6. Τέλος στον νόμο περί ευθύνης υπουργών. Τέλος στην ανισότητα απέναντι στο νόμο ανάμεσα στο Βουλευτή και τον απλό πολίτη. Δραστικός περιορισμός χρήσης της βουλευτικής ασυλίας, που θα χρησιμοποιείται μόνον σε περιπτώσεις πολιτικών διώξεων.

7. Η ριζική αλλαγή του νόμου περί χρηματοδότησης των κομμάτων, με γνώμονα την απόλυτη διαφάνεια των οικονομικών τους και την διαφύλαξή τους ως θεσμών της κοινωνίας και όχι ως γραφειοκρατιών με ίδια συμφέροντα. Το κράτος δε θα χρηματοδοτεί τα κόμματα αλλά θα αποζημιώνει μέρος των αποδεδειγμένων δαπανών τους.

8. Η ριζική αλλαγή της αρχιτεκτονικής της δημόσιας διοίκησης. Τρία επίπεδα διοίκησης: Κεντρικό Κράτος – Περιφέρειες – Δήμοι, με σαφώς προσδιορισμένες αρμοδιότητες και οικονομικά μέσα.

9. Η εμβάθυνση της διάκρισης μεταξύ δικαστικής και εκτελεστικής εξουσίας.
Ο Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος του ΣτΕ, του Αρείου Πάγου και του Ελεγκτικού Συνεδρίου θα εκλέγονται από Ειδικό Εκλεκτορικό Σώμα, με συμμετοχή της Ολομέλειας του αντίστοιχου δικαστηρίου, των Προεδρείων των Δικηγορικών Συλλόγων και των Καθηγητών Δημοσίου και Ιδιωτικού Δικαίου των δημόσιων ΑΕΙ της χώρας.

10. Η ίδρυση της Αρχής Εγγύησης της δημόσιας Περιουσίας – Υπηρεσιών.

11. Η δημιουργία ενός σύγχρονου και δημοκρατικού τοπίου για την επικοινωνία και τα ΜΜΕ στην Ελλάδα.