Τι ΔΕΝ μας είπε η «madame» Merkel

«Σύγχρονο Άρλεκιν», «πολιτικό ΒΙΠΕΡ», «ανούσια ιστοριογραφία», «best seller πριν καν κυκλοφορήσει».

Αυτοί είναι ελάχιστοι από τους πολλούς χαρακτηρισμούς που θα βρει κάποιος στα κοινωνικά –και όχι μόνο– δίκτυα σχετικά με τα απομνημονεύματα της τέως καγκελαρίου της Γερμανίας, Άνγκελα Μέρκελ, που από την περασμένη Τρίτη που κυκλοφόρησαν σε 30 γλώσσες –συμπεριλαμβανομένων των ελληνικών– εξελίχθηκαν στο απόλυτο δημοσιογραφικό viral, εντός και εκτός των ελληνικών συνόρων.

Δεν είναι παράλογο το ενδιαφέρον που επιδεικνύουν τα διεθνή ΜΜΕ για όσα έχει να πει –μετά Χριστόν, βεβαίως– η κόρη του λουθηρανού πάστορα Χορστ Κάσνερ.

Και μόνο τα ιστορικά «παράσημά» της λ.χ. ότι έγινε η πρώτη γυναίκα καγκελάριος της Γερμανίας από το 1871 που ιδρύθηκε το Ομοσπονδιακό Κράτος, ότι υπήρξε η πρώτη ηγέτης της επανενωμένης χώρας της ούσα πολίτης της πάλαι ποτέ Ανατολικής Γερμανίας και ότι το όνομά της φιγουράρει σε διάφορες λίστες με τις ισχυρότερες γυναίκες του κόσμου και με τα πρόσωπα που έχουν ασκήσει τη μεγαλύτερη επιρροή παγκοσμίως, είναι λόγοι ικανοί να τραβήξει πάνω της η Άνγκελα Μέρκελ τα φώτα της δημοσιότητας.

Και μάλλον δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά καθώς στις 752 σελίδες του αυτοβιογραφικού βιβλίου τής επί 16 συναπτά έτη «Σιδηράς Κυρίας» της Γερμανίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης χώρεσαν εκτός της πολιτικής και αρκετά «πικάντικα»: από τον λόγο που προτιμούσε να φοράει έντονα χρωματιστά σακάκια μέχρι τον φόβο της για τα σκυλιά και το κλακάζ που έπαθε όταν αντίκρισε το μαύρο λαμπραντόρ του Βλάντιμιρ Πούτιν σε μία από τις συναντήσεις της με τον Ρώσο «τσάρο» στο Κρεμλίνο.

Επίσης όχι παράλογα, τα απομνημονεύματα της έχουν… μπόλικη από Ελλάδα, αφού στη βάρδιά της «έκατσε» η οκταετής ελληνική δημοσιονομική κρίση και η εφαρμογή τριών –γερμανικής έμπνευσης και επιβολής– σκληρών μνημονίων προκειμένου να αποφύγει η χώρα μας τη χρεοκοπία και την έξοδο από το ευρώ.

Το δυστύχημα είναι ότι ανοίγοντας την ελληνική «ταμπακιέρα» της η κυρία Μέρκελ είπε τη μισή αλήθεια και μάλιστα όχι ιστορικά τεκμηριωμένη αλλά πασπαλισμένη με απολύτως προσωπικές συναισθηματικές κρίσεις.

Δικαίωμά της, θα πει κάποιος, να επιδεικνύει η Γερμανίδα πολιτικός τέτοια λατρεία στον Αλέξη Τσίπρα και να ομολογεί ότι αδημονούσε να γνωρίσει την προσωπικότητα του κατά 20χρόνια νεότερού της πρωθυπουργού, δηλαδή του ανθρώπου που την αποκαλούσε «madame Merkel» καλώντας την να «γυρίσει σπίτι της» και που στο πρώτο εξάμηνο της θητείας του ανατίναξε τη διαπραγμάτευση στον αέρα παίζοντας στα ζάρια την τύχη της χώρας του.

Αυτό που δεν δικαιούται να κάνει η πρώην καγκελάριος της Γερμανίας είναι να διαστρεβλώνει την ιστορική αλήθεια υποστηρίζοντας για παράδειγμα ότι ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είχε αντιληφθεί τον επείγοντα χαρακτήρα της ελληνικής δημοσιονομικής κρίσης ή ότι ο Αντώνης Σαμαράς «απέτυχε να υλοποιήσει ό,τι είχε συμφωνηθεί στο δεύτερο πρόγραμμα διάσωσης».

Η αλήθεια βρίσκεται στα όσα ΔΕΝ είπε η κυρία Μέρκελ στα απομνημονεύματά της και τα οποία συνθέτουν μία εικόνα που το ιστορικό τεκμαρτό αποδεικνύει ότι:

 >> Οι συμπατριώτες της Άνγκελα Μέρκελ και πρώην ομόλογοί της καγκελάριοι Χέλμουτ Σμιτ και Χέλμουτ Κολ –ο μέντοράς της, για να μην ξεχνιόμαστε– έχουν κάνει σκληρή αυτοκριτική για τον «άτακτο» τρόπο με τον οποίο εντάχθηκε η Ελλάδα στο ευρώ, παραδεχόμενοι παράλληλα ότι η Ελλάδα χρειαζόταν συμπαράσταση και όχι τιμωρία.

 >> Η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης αντέδρασε με ταχύτητες χελώνας στην κρίση χρέους της Ελλάδας αργώντας να εφαρμόσει έναν μηχανισμό δανειοδότησης, που όταν «στήθηκε» με συμμέτοχους την περίφημη Τρόικα (Κομισιόν, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) εμπεριείχε στραγγαλιστικούς όρους.

>> Η επιβολή και εφαρμογή των τριών «γερμανόφρακτων» μνημονίων σε διάστημα 8 ετών οδήγησε σε απώλεια του 25% του ελληνικού ΑΕΠ, έστειλε εκατομμύρια κόσμου στην ανεργία, κούρεψε μισθούς, συντάξεις και κρατικές κοινωνικές δαπάνες με κατακόρυφη αύξηση των φορολογικών επιβαρύνσεων και υποθήκευσε για 100 χρόνια τα ασημικά της δημόσιας περιουσίας. Όσο για το ύψος του χρέους, ούτε λόγος: από τα 298 δισ. ευρώ που ήταν το 2009 (126,8% του ΑΕΠ) σύμφωνα με την αναθεωρημένη «μέτρηση» που έκανε η Εurostat τον Νοέμβριο του 2010 και κρίθηκε μη βιώσιμο, το κλείσιμο του 2023 βρήκε το ελληνικό χρέος στα 369,09 δισ. ευρώ (163,9% του ΑΕΠ) αλλά… βιώσιμο!!!

Έκανε το άσπρο μαύρο για τη διακυβέρνηση Σαμαρά

Ακόμη και η μομφή της Άνγκελα Μέρκελ κατά του Αντώνη Σαμαρά ότι «απέτυχε να υλοποιήσει ό,τι είχε συμφωνηθεί στο δεύτερο πρόγραμμα διάσωσης» είναι ρηχή και απολύτως αστήρικτη –κι ως εκ τούτου αναληθής–, διότι: 

>> Ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας ίσως στην πιο δύσκολη στιγμή της κρίσης, όπου συνυπήρχε ύφεση τα όρια του κραχ, ο πληθωρισμός λαϊκισμού και τοξικότητας και ο καλπασμός της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής.

Είναι δε η εποχή που ο Αντ. Σαμαράς δεν είχε την απόλυτη ελευθερία κινήσεων και ευθύνης όχι μόνο γιατί τον δέσμευαν οι ψηφισμένες μνημονιακές συμφωνίες αλλά και γιατί υποχρεώθηκε να συγκυβερνήσει την πρώτη φορά στην κυβέρνηση Παπαδήμου μαζί με το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου και το ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη και τη δεύτερη φορά με το ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου.

>> Παρά τις θηριώδεις δυσκολίες της συγκυρίας επί των ημερών της διακυβέρνησης Σαμαρά η Ελλάδα παρουσίασε για πρώτη φορά πρωτογενές πλεόνασμα, ο δείκτης των επενδύσεων που βρισκόταν στο -12% ανέκτησε το θετικό του πρόσημο με πολυεθνικούς επιχειρηματικούς κολοσσούς (βλ. Hewlett-Packard, Philip Morris) να εμπιστεύονται την αποτελεσματική προσπάθεια ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας, ενώ κατέστη δυνατός ο σημαντικός περιορισμός της ύφεσης στο 1,5% από το 6,4% που είχε «κλείσει» το 2012.

Ακόμη και το ασθμένων επί χρόνια ελληνικό Χρηματιστήριο είχε αποκτήσει παλμό την περίοδο της διακυβέρνησης Σαμαρά, δεδομένου ότι ο χρηματιστηριακός δείκτης ψυχορραγούσε στις 500 μονάδες όταν ο Μεσσήνιος ανέλαβε τα ηνία της χώρας, κατά τη διάρκεια της θητείας του το ταμπλό έφτασε να κινείται στην περιοχή των 1.400 μονάδων, για να πάρει ξανά την κατηφόρα στις 1.000 μονάδες όταν ανέλαβε η εξουσία πέρασε στα χέρια του αγαπημένου της κ. Μέρκελ, Αλέξη Τσίπρα, και του Πάνου Καμένου.

>> Οι περίφημες μεταρρυθμίσεις για τις οποίες οι δανειστές της χώρας είχαν βάλει το μαχαίρι στον λαιμό των Ελλήνων πρωθυπουργών είναι πλέον κοινά παραδεκτό ότι «έτρεξαν» όσο ποτέ στο παρελθόν την περίοδο που στο Μέγαρο Μαξίμου βρισκόταν ο δήθεν «αναποτελεσματικός» για τη Γερμανίδα πρώην καγκελάριο, Αντώνης Σαμαράς.

Απόδειξη πρώτη ότι στον μόνιμο ελληνικό βραχνά που ακούει στο όνομα «ασφαλιστικό σύστημα» έγινε πράξη η οργανική ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων που από 7 έγιναν 3 και τα οποία σύμφωνα με μελέτη αναγνωρισμένη και από τις υπηρεσίες της Κομισιόν, απέκτησαν βιωσιμότητα έως το 2060.

Απόδειξη δεύτερη ότι επί διακυβέρνησης Σαμαρά πραγματοποιήθηκαν εμβληματικές αποκρατικοποιήσεις όπως αυτή του ΟΠΑΠ (σ.σ. τα χρήματα που μπήκαν στα κρατικά ταμεία ξεπέρασαν τα 650 εκατ. ευρώ, ενώ εξασφαλίστηκαν και φορολογικά έσοδα της τάξης του 30% επί των μικτών κερδών) και φυσικά η παραχώρηση 14 περιφερειακών αεροδρομίων στην κοινοπραξία Fraport–Slentel, με την συμφωνία να περιλαμβάνει όχι μόνο το μεγάλο τίμημα των 2,1 δισεκατομμυρίων ευρώ αλλά με την υποχρέωση του επενδυτή να «ρίξουν» κεφάλαια ύψους 1,4 δισ. ευρώ προκειμένου να αναγεννηθούν οι συγκεκριμένες υποδομές.

Απόδειξη τρίτη ότι την ίδια περίοδο η διακυβέρνηση Σαμαρά συνεργάστηκε με τους δανειστές της χώρας ώστε το ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα να στηριχτεί στους πυλώνες των τεσσάρων συστημικών τραπεζών και να μην καταρρεύσει υπό τον φόβο ενός bank run ή της επιβολής ενός «κουρέματος» των καταθέσεων των πολιτών όπως συνέβη στην περίπτωση της Κύπρου.

Όλα τα παραπάνω κι ακόμη περισσότερα στο επίπεδο των μακροπρόθεσμων προοπτικών της ελληνικής οικονομίας «ζύγισαν» και «μέτρησαν» οι Ευρωπαίο εταίροι τον Νοέμβριο του 2014 και στις εργασίες του Εurogroup εκείνου του μήνα πάρθηκε ομόφωνα η απόφαση ότι η Ελλάδα μπορούσε να βγει οριστικά από το σπιράλ των μνημόνια. Αυτή που προφανέστατα είχε διαφορετική γνώμη ήταν η τότε καγκελάριος της Γερμανίας μαζί με τον δεξί της χέρι, τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, που αποφάσισαν τότε να τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια της Ελλάδας.

Αυτή την εκτίμηση την έχει εκφράσει δημόσια ο Αντώνης Σαμαράς –δίχως να τολμήσει να τον διαψεύσει κάποιος– λέγοντας ότι κάποιοι εκτός Ελλάδος διέβλεψαν το «καβάλημα» του Αλέξη Τσίπρα στο κύμα της κοινωνικής οργής που γέννησαν οι πολιτικές της σκληρής λιτότητας ως σημαία ευκαιρίας να τιμωρηθεί παραδειγματικά η Ελλάδα για τη δημοσιονομική απειθαρχία της και να ξαναβάλουν στο τραπέζι το περίστροφο του Grexit, κόβοντας μαχαίρι τις βλέψεις άλλων κρατών μελών της Ε.Ε. να αντισταθούν στις ντιρεκτίβες των Βρυξελλών.

Το ποιος, τελικά, δικαιώθηκε στις εκτιμήσεις του –ο Σαμαράς ή η Μέρκελ– το έχει ήδη γράψει στα δικά της «απομνημονεύματα» η Ιστορία: η Ε.Ε. ζητούσε από την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου να κλείσουν την τελευταία αξιολόγηση μέχρι τις 14 Δεκεμβρίου του 2014, ο χρόνος πίεζε αφόρητα δίχως μέχρι εκείνη τη στιγμή να έχει αποφασιστεί κάποια επέκταση του δεύτερου μνημονίου και η γερμανική ηγεσία εκμεταλλευόμενη την ολέθρια πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που πλέον είχε ανέλθει στην εξουσία απέσπασε το «ναι» του Αλέξη Τσίπρα σε αδιανόητες υποχωρήσεις, τόσο στην οικονομία (τρίτο μνημόνιο, Υπερταμείο κλπ) όσο και στα εθνικά θέματα με κυριότερο τραύμα την Συμφωνία των Πρεσπών, για την οποία σημειωτέον η Ανγκ. Μέρκελ εκθειάζει ως αποφασιστική και θαρραλέα τη δράση του Αλέξη Τσίπρα και του Σκοπιανού τότε πρωθυπουργού Ζόραν Ζάεφ.

 Αυτοκριτική ούτε για δείγμα

Τα υπόλοιπα που εντέχνως παρέλειψε να συμπεριλάβει στα απομνημονεύματά της η 70χρονη σήμερα Άνγκελα Μέρκελ αφορούν ευρύτερα θέματα γεωστρατηγικής πολιτικής της Γηραιάς Ηπείρου που όμως δεν παύουν να είναι εξίσου σοβαρά και συνδέονται άμεσα με αυτά που ζουν σήμερα οι συμπατριώτες της τέως καγκελαρίου και οι Ευρωπαίοι πολίτες γενικότερα. Δεν χρειάζεται να έχει κάποιος ντοκτορά στις διεθνείς σχέσεις και την παγκόσμια διπλωματία για να αντιληφθεί ότι η γερμανική πολιτική ήταν εκείνη που εν πολλοίς επέβαλε τον ενεργειακό σφιχταγκάλιασμα της Ευρώπης με τη Ρωσία που αποδείχτηκε όταν έπεσε η πρώτη… τουφεκιά στην Ουκρανία.

Το Βερολίνο ήταν επίσης εκείνο που υπερθεμάτιζε για την εμπορική διασύνδεση της Ε.Ε. με την Κίνα, που αποδέχτηκε να γίνεται παρακολούθημα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής στα μέτωπα που άνοιγε η Ουάσινγκτον και που με τα Μέρκελ στο τιμόνι τα γερμανικά σύνορα κρατήθηκαν ανοιχτά σε σχεδόν ένα εκατομμύριο πρόσφυγες το 2015.

Για όλα αυτά τα ζητήματα που σήμερα καίνε τον μέσο Ευρωπαίο πολίτη η αυτοβιογραφούμενη Άνγκελα Μέρκελ δεν άρθρωσε ούτε μια συλλαβή αυτοκριτικής εμμένοντας στο αφήγημα ότι ανά περίσταση και χρονική συνθήκη έκανε το σωστό μη έχοντας την επιλογή να κάνει κάτι διαφορετικό. Αν είναι έτσι, να τις στείλουμε της γυναίκας ένα μεγάλο σοκολατένιο χριστουγεννιάτικο αυγό που μας φύλαξε(;) από κανα μεγαλύτερο κακό…