Τι θέλει να πει o… ποιητής Γιώργος;

«Οι προοδευτικές δυνάμεις πρέπει να αποτελέσουν τον καταλύτη για τη συνεννόηση των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων». Αυτή η δήλωση-παρέμβαση του Γιώργου Παπανδρέου την περασμένη Κυριακή μέσω της εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ» προκάλεσε πολλές συζητήσεις σε όλο το φάσμα του εγχώριου πολιτικού συστήματος.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Μπορεί όλοι να εκτιμούν ότι ο Γιώργος Παπανδρέου επιθυμεί την επιστροφή του, αλλά ουδείς δίνει στις επιθυμίες του πιθανότητες ευδοκίμησης. Οι περισσότεροι θεωρούν ότι ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δείχνει τον δρόμο προς συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά με τη φράση «η συνεργασία και ενότητα των προοδευτικών δυνάμεων είναι, πέρα από αναγκαία, εγγύηση για μια βιώσιμη πορεία από την οποία έχουν ανάγκη οι Έλληνες και η χώρα». Μάλιστα, πολλοί σκέφθηκαν ότι το «παράλληλο χτύπημα» με τις δηλώσεις Ραγκούση ήταν σε συνεννόηση, καθώς δεν πρέπει να λησμονούμε πως οι δυο τους –μαζί με τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου– αποτελούσαν την ισχυρή τρόικα του ΠΑΣΟΚ τη διετία 2007-2009, ενώ και στην πρώτη κυβέρνηση Παπανδρέου αποτελούσαν τα ισχυρά πρόσωπα. Ο μεν Ραγκούσης ως ο πρώτος τη τάξει υπουργός αναλαμβάνοντας το Εσωτερικών και επιβάλλοντας τον Καλλικράτη, ενώ ο Παπακωνσταντίνου ήταν ο «τσάρος της οικονομίας» υπογράφοντας το πρώτο μνημόνιο τον Μάιο του 2010.

Όπως, όμως, διαβεβαιώνουν οι στενοί συνεργάτες του πρώην πρωθυπουργού, με τον Γ. Ραγκούση έχουν χωρίσει οι δρόμοι τους, καθώς ο πρώην υπουργός έχει αυτονομηθεί εδώ και χρόνια και γι’ αυτό δεν ακολούθησε τον Γ. Παπανδρέου στο ΚΙΔΗΣΟ. Ας μη λησμονούμε ότι ο κ. Ραγκούσης έφτιαξε το κόμμα «Επόμενη Ελλάδα», εν συνεχεία πήγε στην «Ώρα Αποφάσεων» των Διαμαντοπούλου – Φλωρίδη, ήταν μεταξύ των υποψηφίων για την ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής και τώρα όλοι στη Χαριλάου Τρικούπη θεωρούν ως δεδομένο ότι θα είναι μεταξύ των υποψηφίων στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.

Ανησύχησαν στο ΚΙΝ.ΑΛ.

Πάντως, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, στο Κίνημα Αλλαγής ανησύχησαν και γι’ αυτό ο Παύλος Χρηστίδης (προφανώς με εντολή της κας Γεννηματά) έσπευσε να επεξηγήσει τις δηλώσεις Παπανδρέου: «Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε και δεν έχει τίποτα το προοδευτικό στην πολιτική του. Ο κ. Παπανδρέου, με τη συνέντευξή του για τις προοδευτικές δυνάμεις, αναφέρεται σε όλον αυτόν τον κόσμο που ψήφισε και στήριξε τις δυνάμεις της δημοκρατικής παράταξης τις προηγούμενες δεκαετίες, τη νέα γενιά που αγωνιά να βρει λύσεις προοδευτικές στα ζητήματά της, μακριά από διχασμούς και δίπολα, και μακριά κι από τις λογικές ότι καθόμαστε και μετράμε κουκιά και εξουσίες και προχωράμε, αυτά ανήκουν στο παρελθόν».

Είναι όμως αυτή η αλήθεια; Ότι ο Γ. Παπανδρέου αποκλείει τον ΣΥΡΙΖΑ από τις λεγόμενες προοδευτικές δυνάμεις; Ή απλά ο στόχος του είναι να πείσει το ΚΙΝ.ΑΛ. να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ μετά τις επόμενες εθνικές εκλογές και να υπάρξει μία συνεργασία ανάλογη της Πορτογαλίας και της Ισπανίας;

«Κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει τι ακριβώς σκέφτεται ο Γιώργος», λένε παλιές καραβάνες του ΠΑΣΟΚ, που έχουν συνεργαστεί επί δεκαετίες με τον πρώην πρωθυπουργό, όχι μόνο τη διετία 2009-2011, όπου χρημάτισε πρωθυπουργός, αλλά και προγενέστερα ως υπουργός των κυβερνήσεων του πατέρα του, Ανδρέα Παπανδρέου, και του Κώστα Σημίτη, αλλά ακόμη και στο διάστημα της προεδρίας του στο ΠΑΣΟΚ την πενταετία 2004-2009, όπου το κόμμα καθόταν στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Οι στενοί του συνεργάτες αρκετές φορές έχουν κάνει λόγο ότι «ο Γιώργος επιθυμεί σφόδρα να δικαιωθεί για τις επιλογές του τη διετία της πρωθυπουργίας του και να αναδειχθούν οι ευθύνες του Κώστα Καραμανλή στη χρεοκοπία της χώρας». Οι ίδιες πηγές αναφέρουν πως «όσο η κυβέρνηση Τσίπρα έχει στο απυρόβλητο την περίοδο Καραμανλή, ο Γιώργος τρελαίνεται». Όμως η αλήθεια είναι πως και τη διετία του Παπανδρέου μοιάζει να την έχει ξεχάσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι περισσότεροι υπουργοί αναφέρονται στις προγενέστερες δεκαετίες, στην περίοδο Σημίτη και μετά υπάρχει ένα κενό επτά χρόνων 2004-2011. Κι επανέρχονται το 2012, όταν την ηγεσία της χώρας ανέλαβε ο Αντώνης Σαμαράς σε συνεργασία με τον Ευάγγελο Βενιζέλο.

Βέβαια, στο περιβάλλον Παπανδρέου υπάρχουν πολλοί που βγάζουν σπυράκια ακούγοντας για συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο της συμπόρευσης των προοδευτικών δυνάμεων. Είναι αυτοί που έχουν ακούσει τα εξ αμάξης μετά την υπογραφή του πρώτου μνημονίου. Είναι αυτοί που άκουγαν προβεβλημένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να τους αποκαλούν «γερμανοτσολιάδες» και «προδότες». Όλοι αυτοί, ειδικά όσοι εξακολουθούν να μετέχουν των οργάνων του ΚΙΔΗΣΟ, προσπαθούν να καταλάβουν τι θέλει να πει ο… ποιητής.

 Θυμήθηκαν τα λάθη

Οι άνθρωποι του Γ. Παπανδρέου έχουν μάθει να ζουν από τον Νοέμβριο του 2011 κατηγορώντας τον Ευ. Βενιζέλο και την ομάδα του ότι ανέτρεψε την εκλεγμένη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με συνέπεια να οδηγηθεί η χώρα στην υπηρεσιακή λύση του Λουκά Παπαδήμου. Βέβαια, την ίδια ώρα δεν είναι λίγοι ακόμη και στο ΚΙΔΗΣΟ που εκτιμούν πως ο κ. Παπανδρέου σε κρίσιμες περιόδους υπέπεσε σε σφάλματα ακούγοντας λάθος συμβουλές από λάθος ανθρώπους.

Δεν ξεχνούν ότι στην κρίσιμη περίοδο πριν από τις 10 Μαΐου του 2010, όπου υπεγράφη το πρώτο μνημόνιο ο Γ. Παπανδρέου αρνήθηκε την πρόταση του Ευ. Βενιζέλου να ψηφιστεί η προσφυγή στον μηχανισμό με 180 ψήφους, προκειμένου να εγκλωβίσει τη Ν.Δ. και να μην επιτρέψει στην τότε αξιωματική αντιπολίτευση να βρεθεί στην απέναντι όχθη. Μάλιστα ο κ. Βενιζέλος είχε εξηγήσει τον τρόπο για να αποφευχθεί η άτακτη χρεοκοπία με δεύτερη ψηφοφορία, αν η Ν.Δ. τότε αρνείτο να ψηφίσει την προσφυγή στον μηχανισμό.

Λίγους μήνες αργότερα από την υπογραφή του πρώτου μνημονίου ήταν προγραμματισμένες οι περιφερειακές και δημοτικές εκλογές. Και τότε οι εισηγήσεις προς τον κ. Παπανδρέου ήταν να προχωρήσει στην διενέργεια πρόωρων βουλευτικών εκλογών μαζί με τις αυτοδιοικητικές εκλογές ζητώντας νωπή εντολή από τον λαό. Και πάλι αρνήθηκε λέγοντας πως «δεν θα βάλω τον τόπο σε περιπέτειες». Όπως αποδείχθηκε από τα αποτελέσματα των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών, έκανε λάθος. Το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τους δήμους Αθήνας και Θεσσαλονίκης, όπως και τις περισσότερες περιφέρειες.

Δίχως νωπή λαϊκή εντολή το ΠΑΣΟΚ του Παπανδρέου από εκεί και πέρα αντιμετώπισε το Κίνημα των Αγανακτισμένων και κατρακύλησε στον κατήφορο. Έτσι φθάσαμε στον Οκτώβριο του 2011, όπου οι… αγανακτισμένοι δεν επέτρεψαν να διεξαχθεί η παρέλαση της Θεσσαλονίκης και ο Παπανδρέου προέβη στην ακατανόητη απόφαση να ζητήσει την διενέργεια δημοψηφίσματος που τον οδήγησε στην έξοδο από το Μαξίμου, καθώς εκτός των ξένων ηγετών που αντέδρασαν ακόμη και η Κοινοβουλευτική του ομάδα ήταν εναντίον του δημοψηφίσματος.

 Αναζητεί περίεργες συμμαχίες

Ο Γιώργος Παπανδρέου, για όσους τον γνωρίζουν καλά, είναι ένας πολιτικός, που πιστεύει μεν στη συναίνεση και στις συνεργασίες, αλλά ο τρόπος που προσπαθεί να τις υλοποιήσει δεν είναι καθόλου εύκολος. Τουναντίον χρειάζεται λεπτούς χειρισμούς, οι οποίοι σπάνια επιτυγχάνονται. Ειδικά στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό, που παρά το γεγονός ότι συμπλήρωσε μία εξαετία κυβερνήσεων συνεργασίας, εν τούτοις δεν έχει εντρυφήσει και την ανάλογη κουλτούρα.

Κι όμως, αυτή η ρήση για συμπόρευση των προοδευτικών δυνάμεων έρχονται σε αντίθεση με τα όσα είχε πει προ ενός έτους ο Αλέξης Τσίπρας στη Φώφη Γεννηματά: «Εσείς μας βάλατε στα μνημόνια, εγώ θα σας βγάλω. Θα πάμε μαζί στο Καστελόριζο, θα πάρω και τον Γιώργο μαζί, σε έναν χρόνο». Η απάντηση του Γιώργου Παπανδρέου ήρθε μέσω twitter: «Πάμε τώρα Καστελόριζο Αλέξη να σου πω πώς μας χρεοκόπησε ο φίλος σου ο Κώστας και πώς ο Αντώνης κι εσύ μας φορτώσατε άλλα 5 χρόνια Οδύσσειας!»

Κι εδώ βρίσκεται όλο το ζουμί για το τι πραγματικά επιδιώκει ο Παπανδρέου. Ξέχασε το πως τον αποκαλούσε ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος ο Τσίπρας και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να κατηγορηθεί ο Καραμανλής και γι’ αυτό στην απαντητική του ανάρτηση έβαλε στο κάδρο και τον Σαμαρά, προσφέροντας πάτημα στον πρωθυπουργό να αναγάγει τον προκάτοχο του στον υπ’ αριθμόν ένα εχθρό.

Υπάρχουν ανταλλάγματα; Επισήμως ουδείς μπορεί να πει το παραμικρό. Απλά ο κ. Τσίπρας αντιμετωπίζει με υπέρμετρη ευγένεια- για τα δικά του κυβικά- όχι μόνο την περίοδο Καραμανλή (2004-2009), αλλά και την περίοδο Παπανδρέου (2009-2011). Σε αντίθεση έχει στοχοποιήσει τον Αντώνη Σαμαρά και το δεύτερο μνημόνιο του Δεκεμβρίου του 2012, λησμονώντας το πρώτο μνημόνιο του Μαΐου του 2010. Ο κ. Τσίπρας κατηγορεί τον κ. Βενιζέλο ως υπαίτιο του PSI τον Μάρτιο του 2012 (επί κυβέρνησης Παπαδήμου), λησμονώντας πως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τότε ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος είχε διαγράψει από το κόμμα όλους όσοι αρνήθηκαν να ψηφίσουν το κούρεμα του χρέους. Κάτι ανάλογο είχε πράξει και ο Αντώνης Σαμαράς στη Νέα Δημοκρατία.

«Όλα αυτά δείχνουν πως υπάρχουν κάποιες οφειλές», λένε κάποιοι στη Χαριλάου Τρικούπη, οι οποίοι αναζητούν απαντήσεις στο ερώτημα για την επιλεκτική μνήμη του κ. Παπανδρέου. Ακόμη και στο θέμα της συμφωνίας για το Σκοπιανό ήταν περίεργος ο τρόπος που αντέδρασε. Ήταν αντίθετος με την απόφαση της Φώφης Γεννηματά, που οδήγησε επί της ουσίας στο διαζύγιο με τον Σταύρο Θεοδωράκη, αλλά απέφυγε να πάρει ξεκάθαρη θέση. «Προτίμησε να κρυφθεί πίσω από τη Σοσιαλιστική Διεθνή (στην οποία παρέμεινε πρόεδρος με πλάτη που έβαλε η κα Γεννηματά) με συνέπεια να δημιουργήσει πονοκεφάλους στην επικεφαλής του ΚΙΝΑΛ, η οποία δέχθηκε τις επιπλήξεις των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών», λένε στη Χαριλάου Τρικούπη, οι οποίοι δεν βλέπουν με καθόλου καλό μάτι, τόσο τις τελευταίες δηλώσεις του, όσο και τις προ καιρού επισκέψεις του σε Τσίπρα και Κοτζιά με αστεία αφορμή την επίσκεψη του στην Τουρκία, όπου θα τον βράβευε ένα πανεπιστήμιο.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες τον έχουν κατατάξει μεταξύ των πολιτικών που απολαμβάνουν ασυλία σε οποιαδήποτε κριτική. Κάτι ανάλογο που γίνεται και με τον Κώστα Καραμανλή. Μάλιστα, για τις επισκέψεις του Παπανδρέου σε πρωθυπουργό και υπουργό Εξωτερικών φιλοκυβερνητικές ιστοσελίδες ανακάλυψαν πως προκάλεσε προβλήματα στη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη… Και η δικαιολογία γι’ αυτές τις… αποκαλύψεις ήταν ότι πλέον ο κ. Μητσοτάκης κινδυνεύει να απολέσει τη συμμαχία του ΚΙΝΑΛ. Στα εν λόγω ρεπορτάζ αναφέρονταν η πρόθεση του Μαξίμου, αλλά και της Κουμουνδούρου να προκαλέσει προβλήματα στο Κίνημα Αλλαγής, χρησιμοποιώντας τον κ. Παπανδρέου με όποιον τρόπο μπορεί.

Και βέβαια ποιος μπορεί να ξεχάσει τη δήλωση του Παπανδρέου μετά τη συνάντησή του με τον Τσίπρα: «Θεωρώ σημαντική τη συνεννόηση με την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση, γιατί η χώρα για να προχωρήσει μπροστά χρειάζεται εθνική συναίνεση και συνεννόηση». Μια δήλωση που ήταν σε αντίθετη κατεύθυνση με το αίτημα που είχε υποβάλει η κα Γεννηματά λίγα 24ωρα νωρίτερα για «εκλογές εδώ και τώρα».

Κάποιοι άλλοι λένε πως ο Γιώργος Παπανδρέου ακολουθεί τη στρατηγική Λαλιώτη για συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο που το “Θείο βρέφος” του ΠΑΣΟΚ μετά τις 212.000 ψηφοφόρους που προσέτρεξαν να συμμετάσχουν στην εκλογή αρχηγού του Κινήματος Αλλαγής, άλλαξε τακτική και επιθυμεί συνεργασία, αλλά με άλλους όρους. Δηλαδή, να φέρει τούμπα το παιχνίδι και στον ρόλο του φτωχού συγγενή να βρεθεί εκ νέου ο ΣΥΡΙΖΑ.