Το «casus belli» των κυβερνοπειρατών

H μεγάλη εικόνα είναι ότι η χώρα πρέπει να θωρακιστεί για τέτοιου είδους επιθέσεις με την ίδια λογική που το κάνει εξοπλίζοντας τις Ένοπλες Δυνάμεις της

Η είδηση της διήμερης κατάρρευσης της Τράπεζας Θεμάτων από την οποία αντλούνται οι «δοκιμασίες» των λυκειόπαιδων της χώρας στις προαγωγικές εξετάσεις τους ήρθε να ταράξει το προεκλογικό momentum που θέλει τα κόμματα να τσακώνονται για το ποιος θα αυξήσει περισσότερο τους φόρους, ποιος εκπροσωπεί καλύτερα την Κεντροαριστερά και άλλα τινά, ευτράπελα και μη.

Όχι ότι δεν έγινε και το θέμα της Τράπεζας Θεμάτων αντικείμενο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Το αναμενόμενα αντίθετο συνέβη: στην μέχρι πριν από μερικές ημέρες κυβερνώσα Νέα Δημοκρατία φταίνε οι κυβερνοπειρατές που έκαναν «ρεσάλτο» στην πλατφόρμα αλλά και λίγο ο… ΣΥΡΙΖΑ, που έχοντας ψηφίσει την απλή αναλογική οδήγησε στον μη σχηματισμό μια κανονικής (όχι υπηρεσιακής, δηλαδή) κυβέρνησης που θα αντιμετώπιζε το πρόβλημα.

Όσο για τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αυτά πετροβολούν την «γαλάζια» κυβέρνηση που όμως δεν είναι κυβέρνηση εδώ και μερικές ημέρες για να ασκεί πολιτική και να λύνει τα προβλήματα που ανακύπτουν.

Χωρίς να αξιολογείται το δίκιο και το άδικο κάθε εκδοχής, η ουσία είναι ότι αν καθαρίσουμε τη σκόνη που σήκωσε ο χαρτοπόλεμος ανακοινώσεων των κομματικών επιτελείων –είπαμε, εκλογές έχουμε σε 20 ημέρες…–, θα αποκαλυφθούν πτυχές ενός συμβάντος που μπορεί να είναι σοβαρότερες από όσο φαίνεται σε πρώτη ανάγνωση.

Καταρχάς είναι το ζήτημα της ετοιμότητας που οφείλει να έχει μια κρατική μηχανή ανεξαρτήτως του ποιος ηγείται των υπουργείων και ποιανού το όνομα αναγράφεται στο… κουδούνι του Μεγάρου Μαξίμου. Είναι τουλάχιστον αφελές να αναζητούνται ευθύνες π.χ. από τη Νίκη Κεραμέως επειδή διατελούσε υπουργός Παιδείας μέχρι προ ημερών. Η λογική επιτάσσει ότι οι απαραίτητες εξηγήσεις πρέπει να αναζητηθούν στο στελεχιακό δυναμικό δημόσιων λειτουργών  που έχουν την ευθύνη της εύρυθμης λειτουργίας των εκπαιδευτικών «εργαλείων». Αυτοί είναι οι άνθρωποι που παραμένουν στις θέσεις τους πριν και μετά από τις εκλογές, ώστε να πράττουν τα δέοντα. Δηλαδή να φροντίζουν να μην «κρασσάρει» το εκάστοτε σύστημα κι αν παρ΄ ελπίδα αυτό συμβεί να βγάζουν από τα συρτάρια τους τα πρωτόκολλα κρίσεων και να θέτουν σε εφαρμογή τα εναλλακτικά σχέδια δράσης.

Ακόμη κι αυτή η ανορθογραφία, πάντως, είναι πταίσμα μπροστά στους βαθύτερους και σοβαρότατους κινδύνους που μπορεί να κρύβουν κυβερνοεπιθέσεις σαν κι αυτή που φέρεται να δέχτηκε η «Τράπεζα Θεμάτων» του υπουργείου Παιδείας.

Στους καιρούς της 4η Βιομηχανικής Επανάστασης και της εξάπλωσης της Τεχνητής Νοημοσύνης, ο κόσμος αλλάζει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και μαζί του τρανσφορμάρονται όλα: η οικονομία, οι κοινωνικές σχέσεις, τα εκπαιδευτικά οικοσυστήματα, αλλά και η παραβατικότητα στην ψηφιακή εκδοχής της. Είναι αυτονόητο ότι η εισαγγελική παρέμβαση του Ισίδωρου Ντογιάκου δεν έγινε για να πιαστεί ένας αμελής δημόσιος υπάλληλος που ξέχασε να ανοίξει ή να κλείσει ένα ρελέ στον ηλεκτρικό πίνακα της εκπαιδευτικής πλατφόρμας, αλλά για να πάει η έρευνα σε πιο δαιδαλώδη και ύποπτα μονοπάτια. Ήδη η Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος έχει αναλάβει δράση, βάζοντας στο στόχαστρό της νοικιασμένους servers, υπολογιστές με κακόβουλο λογισμικό και χάκερς από διάφορες χώρες που μοιάζει να έδρασαν συνδυαστικά, δεδομένου ότι σε μόλις μία ώρα η ιστοσελίδα της Τράπεζας Θεμάτων δέχτηκε 165.000.000 «χτυπήματα» προερχόμενα από 114 χώρες, οδηγούμενη μοιραία στην κατάρρευση.

Υπό αυτό το πρίσμα, η μεγάλη εικόνα είναι ότι η χώρα πρέπει να θωρακιστεί για τέτοιου είδους επιθέσεις με την ίδια λογική που το κάνει εξοπλίζοντας τις Ένοπλες Δυνάμεις της. Κι αυτό διότι μέχρι σήμερα η Ελλάδα ήταν αντιμέτωπη με ένα και μοναδικό casus belli από τον εξ Ανατολών «πειρατή». Τώρα, όμως, ο «πόλεμος» κηρύσσεται και από τους πειρατές του διαδικτύου που ένας Θεός ξέρει ποια και ποιου τα συμφέροντα εξυπηρετούν. Αυτή η πρόκληση δεν μπορεί να γίνει ανεκτή ούτε μπορεί η χώρα να παίξει με τις πιθανότητες να χτυπηθούν άλλες κρισιμότερες υποδομές της είτε λ.χ. στην ενέργεια ή στις τηλεπικοινωνίες της.

Ας προσθέσουν, επομένως, όλα τα κόμμα στις προγραμματικές ατζέντες τους ακόμη ένα «κεφάλαιο», αυτό των ασύμμετρων ψηφιακών απειλών. Κι επειδή το θεσμικό πλαίσιο υπάρχει και είναι καλό όπως λένε οι ειδικοί, ας βρεθεί αυτή η… ρημάδα η συναίνεση μπας και γλυτώσουμε κανά μεγαλύτερο κακό…

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα