Το… ΕΜΕΙΣ (της οικονομίας) κόντρα στο ΕΣΥ (της υγείας)

Την ελπίδα των πολιτών επιδιώκει να συντηρήσει η κυβέρνηση με την χαλάρωση των μέτρων

Ούτε γκάγκαρος Σκωτσέζος δεν θα ανοιγόκλεινε με τέτοια ευκολία το ζεστό-κρύο στην μπανιέρα του με τον τρόπο που η πανδημία υποβάλλει σε σκωτσέζικο ντους την κυβέρνηση και κατ’ επέκταση τους πολίτες.

Ως γνωστόν, τα νέα στο μέτωπο του τρίτου κύματος του κορωνοϊού δεν είναι χαρμόσυνα. Σχεδόν 4 μήνες εσώκλειστοι και με τα ρολά της οικονομίας κατεβασμένα, οι επιδημιολογικοί δείκτες δεν λένε να υποχωρήσουν. Οι διασωληνώσεις έχουν τρυπήσει το ταβάνι, οι διαγνώσεις νέων λοιμώξεων παραμένουν σε υψηλά επίπεδα, ενώ το ιικό φορτίο στα αστικά λύματα δείχνει ότι ο κορωνοϊός διασπείρεται στην κοινότητα με σπασμένα τα φρένα.

Αυτή η εικόνα βάζει στη μέγγενη τις αντοχές τού ΕΣΥ, με τους υπεύθυνους να επιστρατεύουν κάθε δυνατή αλχημεία προκειμένου να κρατηθεί όρθιο. Την ίδια ώρα, όμως, ασφυκτιά και το… εμείς, σε απλά ελληνικά η κοινωνία και η οικονομία. Κι αυτός είναι ο λόγος που, παρά την κάκιστη επιδημιολογική εικόνα της χώρας, συντηρείται η συζήτηση για σταδιακή επανεκκίνηση των εμπορικών δραστηριοτήτων.

Μοιάζει απολύτως παράλογο να γίνονται τέτοιες σκέψεις, όταν πριν από μερικά 24ωρα –την Τετάρτη, 17 Μαρτίου– είχαμε διπλό «μαύρο» ρεκόρ από την αρχή της πανδημίας, με 3.465 κρούσματα και 630 διασωληνωμένους, αλλά είναι και περίπου μονόδρομος. Το μυστικό πώς μπορεί να συμβαίνουν και τα δύο ταυτόχρονα κρύβεται πίσω από τα λόγια της κυβερνητικής εκπροσώπου Αριστοτελίας Πελώνη, η οποία εξήγησε ότι στην Ηρώδου Αττικού αναζητούνται «βαλβίδες αποσυμπίεσης». Αυτές οι «βαλβίδες αποσυμπίεσης» δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ανάσα, το καύσιμο, το… καρότο, αν θέλετε, που χρειάζονται οι πολίτες για να αντέξουν στο τελευταίο βιράζ πριν από τον τερματισμό της πανδημικής περιπέτειας.

Ναι, είναι ανάσα για τους πολίτες το άνοιγμα αρχικά των κομμωτηρίων, των εμπορικών καταστημάτων στη συνέχεια, των σχολείων λίγο αργότερα. Κι αυτή την ελπίδα σπεύδει να συντηρήσει η κυβέρνηση, σκεπτόμενη τα χειρότερα: την περαιτέρω αύξηση των κρουσμάτων που προέρχεται από τους κουρασμένους να τηρήσουν επιμελώς τα μέτρα πολίτες. Αλλά σκεπτόμενη και τον κοινωνικό θυμό που βουβά σιγοβράζει όσο επιτείνεται η οικονομική αβεβαιότητα.

Ο πρωθυπουργός και οι σύμβουλοί του ξέρουν πολύ καλά ότι η ελληνική κοινωνία είχε το ατυχές προνόμιο να μπει σε μία πρωτόφαντη υγειονομική κρίση μη έχοντας καλά-καλά προλάβει να βγει από τη σχεδόν δεκαετή δημοσιονομική κρίση των μνημονίων. Και τώρα η ίδια κοινωνία μπαίνει σε έναν τρίτο κύκλο δημοσιονομικής αστάθειας, απόρροια των πληγμάτων της πανδημίας στην εθνική οικονομία.

Όλα αυτά τα ξέρουν καλά στο Μέγαρο Μαξίμου. Για αυτό, άλλωστε, το ελληνικό Δημόσιο ξαναβγήκε στις αγοράς με 30ετές ομόλογο, ώστε εκμεταλλευόμενο την ευνοϊκή συγκυρία (σ.σ. η ΕΚΤ έχει κλείσει το μάτι στις χώρες μέλη ότι θα συνεχίσει τις καθαρές αγορές ομολόγων μέσω του έκτακτου προγράμματος αγοράς στοιχείων ενεργητικού λόγω πανδημίας) να διατηρήσει… αφράτο το «μαξιλάρι» διαθεσίμων που σήμερα ανέρχονται σε περίπου 30 δισ. ευρώ.

«Οι δυνάμεις μας είναι πεπερασμένες. Τα διαθέσιμα δεν είναι ατελείωτα (…) Τα δανεικά κάποια στιγμή θα πρέπει να επιστραφούν», λέει και ξαναλέει ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Θόδωρος Σκυλακάκης. Οπότε, αφού και οι δυνάμεις των πολιτών είναι πεπερασμένες και τα διαθέσιμά τους σε υπομονή δεν είναι ατέλειωτα, το λελογισμένο άνοιγμα της βαλβίδας αποσυμπίεσης εκτιμάται πως δεν θα αργήσει. Έστω και αν καταρριφθεί το ρεκόρ του σουρεαλισμού να έχει επιβληθεί η καραντίνα  με 1.500 κρούσματα την ημέρα και να συζητιέται η μερική άρση της τώρα που έχουν «χτυπήσει» το τριχίλιαρο…

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα