Το φαινόμενο «Πολάκης»… Η τεράστια σημασία των βλακών ή τα λόγια ενός λεβεντομ@λ@κ@

Την τελευταία εβδομάδα προέκυψαν δύο σημαντικά θέματα στον χώρο της υγείας. Το πρώτο ήταν ότι ο διοικητής του Νοσοκομείου Νίκαιας είχε προσκομίσει όχι ένα, όχι δύο, αλλά τέσσερα πλαστά πτυχία, προκειμένου να επιλεγεί και να διοριστεί στη θέση αυτή, και το δεύτερο ήταν οι θάνατοι δύο μικρών παιδιών στο Νοσοκομείο Λαμίας, που σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, οφείλονται σε λανθασμένες διαγνώσεις των ιατρών.

Τα γεγονότα αυτά αποτέλεσαν αφορμή να «κλέψει» τα φώτα της δημοσιότητας ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας, Παύλος Πολάκης, ο οποίος τοποθετήθηκε στα ζητήματα αυτά με τον τρόπο και το πολιτισμικό επίπεδο που διαθέτει. Η ανάδειξη όμως του προσώπου αυτού σε μεγάλο παράγοντα του δημοσίου βίου δυστυχώς γίνεται με τη βοήθεια του Τύπου αλλά και των πολιτικών του αντιπάλων, ο οποίοι αντιπαρατίθενται με τον συνήθη τρόπο λογικών επιχειρημάτων, αλλά παραγνωρίζοντας ταυτόχρονα το νοητικό του επίπεδο. Τον αναγάγουν, δηλαδή, σε σοβαρό «αντίπαλο» αναγνωρίζοντάς του έτσι εμμέσως ότι έχει προσόντα πολιτισμένου και ευφυούς ατόμου.

Το 1940 ο Ευάγγελος Λεμπέσης έγραψε το μνημειώδες δοκίμιο «Τεράστια σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω». Στο έργο αυτό, το οποίο, ειρρήσθω εν παρόδω, θα έπρεπε να διδάσκεται στην τελευταία τάξη του Λυκείου, κάνει την πιο εύστοχη και καίρια ανάλυση του κοινωνικού μετασχηματισμού και τον ρόλο των βλακών στην πορεία της κοινωνίας.

Αναφέρει σχετικά: «Η έμφυτος τάσις του βλακός, εξικνουμένη συχνότατα εις αληθή μανίαν όπως ανήκη εις ισχυράς και όσον το δυνατόν περισσοτέρας πάσης φύσεως οργανώσεις, εξηγείται πρώτον μεν εκ της ευκολίας της αγελοποιήσεως, εις ην μονίμως υπόκειται, λόγω ελλείψεως ατομικότητος, δεύτερον δε εκ του ατομικού ζωώδους πανικού, υπό του μονίμως πανικού υπό του οποίου μονίμως κατατρύχεται, εκ του δεδικαιολογημένου φόβου μήπως περιέλθη εις το παντός είδους προλεταριάτον» […] «Η κοινωνική δε ανέλιξις γίνεται με την βοήθεια του ενός βλακός στον άλλον, ο δε ανελθών βλαξ θα προωθήσει ο ίδιος πρόσωπα μόνον κατώτερα αυτού». […] «Η απλή παρουσία του ευφυούς ανθρώπου διά τον βλάκα είναι κατά κανόνα εις το έπακρον προκλητική. Το ψυχολογικό σύμπλεγμα των συναισθημάτων είναι το αυτό ακριβώς με εκείνο του καταδιωκομένου και πανικοβλήτου ζώου ή ανθρώπου ή ανθρώπου εν καταστάσει φυγής ή αμύνης. Το μίσος, ο φόβος, ο φθόνος μετά του θράσους συμπλέκονται δηλούντα εις εξησκημένον οφθαλμό την κατάστασιν αμύνης στην οποία ευρίσκεται… Ο βλαξ, ως πλησιέστρος προς το ζωικόν βασίλειον, έχει την ένστικτον καχυποψίαν ούτω ανεπτυγμένη, ώστε αδυνατεί να διαγνώσει ή να εννοήσει συλλογισμούς και λογικούς υπολογισμούς του ευφυούς. […] Πονηρία είναι η ενεργητική όψις της καχυποψίας και το δεύτερον στάδιον αυτής, ήτοι η δράσις αυτής, δράσις όμως ζωικώς αμυντικής φύσεως, διότι προϋποθέτει την πνευματικήν κατωτερότητα και την πνευματικήν αμηχανίαν του βλακός, ως ζώου ενστικτώδους και πνευματικώς πανικοβλήτου».

Όταν την περασμένη Κυριακή δημοσιοποιήθηκε το θέμα των τεσσάρων πλαστών πτυχίων του συγκεκριμένου διοικητή, ο κατέχων τη θέση του αναπληρωτή υπουργού Υγείας, και διαπιστώνοντας το πρόβλημα, περιήλθε σε κατάσταση ζωώδους πανικού, αλλά, επειδή είχε την άνεση χρόνου, έκανε έγγραφη δήλωση στην οποία αφενός προσπάθησε να αποτινάξει τις όποιες αντικειμενικές ευθύνες μπορεί να είχε, αφετέρου προέβη στο γνωστό υβρεολόγιο εναντίον του «παλαιού πολιτικού συστήματος». Δυστυχώς, όμως, όλος ο Τύπος έμεινε στην πολιτική αντιπαράθεση που είχε ο δεύτερος άξονας της έγγραφης δήλωσης και δεν εστίασε στα βλακικά επιχειρήματα, που διατύπωσε το πρόσωπο αυτό.

Συγκεκριμένα, επί λέξει ανέφερε: «Τα δικαιολογητικά (και τα πτυχία) που προσκόμισε ο πρώην διοικητής του Γενικού Κρατικού της Νίκαιας στον φάκελο υποψηφιότητάς του για τη θέση αυτή συνάδουν με τα απαιτούμενα στη σχετική προκήρυξη, ενώ ελέγχθηκαν κανονικά και αρμοδίως από τις υπηρεσίες του υπουργείου και βρέθηκαν χωρίς παρατυπίες ή πλαστογραφίες». Δηλαδή, το 2016 όλα τα έγγραφα αυτού του απατεώνα, που παρίστανε τον διοικητή, αφού βρέθηκαν χωρίς παρατυπίες ή πλαστογραφίες, ήσαν έγκυρα, αλλά το 2018 μετά από έλεγχο βρέθηκαν πλαστά. Έτσι, το μόνο λογικό συμπέρασμα, που μπορεί να συναχθεί, είναι το εξής: Ότι μετά τον διορισμό του ο διοικητής του Νοσοκομείου άλλαξε τα έγκυρα έγγραφα με πλαστά και τώρα αντιμετωπίζει προβλήματα με την ποινική Δικαιοσύνη.

Πολλοί μπορεί να θεωρούν ότι ο υπουργός επιδιώκει να παραπλανήσει, αλλά η αλήθεια είναι διαφορετική. Αυτά που λέει τα πιστεύει, γιατί ένας βλάκας μόνο βλακικά επιχειρήματα μπορεί να επικαλεσθεί. Δεν μπαίνουμε στην ουσία της υπόθεσης, αλλά διαφόρου είδους προβληματισμοί υπάρχουν: Είναι δυνατόν ο πρόεδρος της Επιτροπής, όταν διάβασε το βιογραφικό αυτού του απατεώνα, να μην υποψιάστηκε τίποτα, αφού αυτός παρουσίαζε πτυχίο Οικονομικών, Φιλοσοφίας και Μαθηματικών και μεταπτυχιακό σε πανεπιστήμιο της Αγγλίας και, παρ’ όλα αυτά, ήταν ένας απλός διοικητικός υπάλληλος στο Θριάσιο Νοσοκομείο; Τι στο διάολο τον ρώτησε στην προφορική συνέντευξη, όταν είχε μπροστά του έναν οικονομολόγο, μαθηματικό, φιλόσοφο και κάτοχο διδακτορικού τίτλου; Γιατί δεν τον πρότεινε, με τέτοιες γνώσεις, για σύμβουλο του υπουργού ή για γενικό γραμματέα, και άφηνε τέτοιο ταλέντο να πάει χαμένο;

Πάντως, αμέσως μετά το έργο που προσέφερε ο κύριος πρόεδρος έγινε επιτέλους δυνατή η μετάταξή του ως τακτικός καθηγητής στην Ιατρική Σχολή Αθηνών – κάτι που επεδίωκε πολλά χρόνια, αλλά κανείς πολιτικός από το παλιό πολιτικό σύστημα και ιδιαίτερα από το ΠΑΣΟΚ δεν ενέκρινε.

Στη δεύτερη περίπτωση, ο τύπος στον οποίο έχουν ορισθεί τα καθήκοντα του υπουργού Υγείας, αλλά και τον έχει ψηφίσει ο ελληνικός λαός σαν βουλευτή (αξίζει να τονισθεί η αντίφαση: Ικανός αριθμός βλακών τον όρισαν σαν εκπρόσωπό τους προκειμένου να είναι βουλευτής και να βουλεύεται, δηλαδή να σκέφτεται, πράγμα εξ ορισμού αδύνατον ως αλληλοαποκλειόμενο), μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες και σε ερώτηση γυναίκας δημοσιογράφου σχετικά με τους θανάτους δύο μικρών παιδιών στο νοσοκομείο Λαμίας και περιερχόμενος αμέσως σε κατάσταση ζωώδους πανικού, αντιλαμβανόμενος εξ ενστίκτου ότι χωρίς να έχει εύλογο χρόνο αντίδρασης μπορεί να υποπέσει σε σοβαρό λάθος, άρχισε τόσο την προσωπική επίθεση εναντίον της γυναίκας δημοσιογράφου («ποια είσαι που θα σου απολογηθώ»), αλλά και κατά του σάπιου πολιτικού συστήματος («σας έχω μόνος μου όλους σας»).

Και πάλι δυστυχώς όλοι οι δημοσιογράφου έπεσαν στην παγίδα να αντιπαρατεθούν με βάση τον ορθό λόγο και τη στοιχειώδη αστική ευγένεια, γιατί δεν ζήτησε μια συγγνώμη για τους θανάτους των δύο μικρών παιδιών. Οι νεαροί δημοσιογράφοι, αν είχαν διαβάσει το βιβλίο του Ε. Λεμπέση, θα είχαν δώσει απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματά τους.

Συγγνώμη ζητούν οι άνθρωποι που έχουν ενσυναίσθηση, ιδιότητα που προκύπτει από την πολιτισμική ανέλιξη και την κοινωνικοποίηση του ατόμου. Ποτέ αυτή η ιδιότητα δεν υπάρχει στον βλάκα, ο οποίος περιέρχεται σε κατάσταση ζωώδους πανικού, σε όποιο πρόβλημα συναντά και το οποίο ενδεχομένως να γίνει αιτία να πέσει σε κατώτερη κοινωνική θέση από αυτήν στην οποία ευρίσκεται τώρα, δηλαδή ενδεχομένως να φύγει από τη θέση του υπουργού.

Εξίσου σημαντικό όμως είναι και η ευκολία με την οποία ο συγκεκριμένος τύπος κάνει βίαια λεκτική και ανερυθρίαστη επίθεση, όταν έχει απέναντί του γυναίκα δημοσιογράφο. (Όταν του είχε επιτεθεί άνδρας δημοσιογράφος σε συνέντευξη Τύπου στο υπουργείο Υγείας, δεν είχε βγάλει άχνα). Ο θυμόσοφος λαός έχει μία και μοναδική λέξη για τέτοιου είδους περιπτώσεις, τη λέξη «κ@@@@@@μαγκας». Η περίπτωση όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Και το 1993 η ηγετική ομάδα του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος στη Γερμανία, προκειμένου να εδραιώσει την άνοδό της στην εξουσία, σε τέτοιου τύπους μαζανθρώπων και βλακών στηρίχτηκε, Τα παραδείγματα του Χάινριχ και του Ρεμ είναι χαρακτηριστικά. Εκτός και αν αυτός βρίσκει διέξοδο διαφυγής για να αντιμετωπίζει έτσι το γυναικείο φύλο, εξ αιτίας καταστάσεων που αντιμετωπίζει στο οικογενειακό του περιβάλλον, όπως γράφτηκε σε άλλες ιστοσελίδες (πχ. slpress.gr).

Είναι τελικά λάθος να παίρνεις στα σοβαρά έναν χαρακτηριστικό εκπρόσωπο, όπως τον περιέγραψε ο Ε. Λεμπέσης. Ίσως θα μπορούσε να υπάρχει μία στήλη με τον τίτλο «Τα λόγια ενός λεβεντομ@@@@@», αλλά με την οπτική που αναφέρθηκε παραπάνω.