Το φάντασμα της εσωστρέφειας επιστρέφει…

Από την 10^η Σεπτεμβρίου που ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναφέρθηκε σε μία πιθανή συγκυβέρνηση των «χαμένων», δηλαδή ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ-ΜέΡΑ 25, την οποία μάλιστα την χαρακτήρισε ως τερατογένεση έχουν γραφτεί δεκάδες αναλύσεις που θα διεκδικούσαν βραβείο σεναρίου για τηλεοπτικά σίριαλ, όμως αναδεικνύει το πόσο δυσκολεύονται τα δύο μεγάλα κόμματα (με βάση την τωρινή τους δύναμη στην Βουλή) να πείσουν τους ψηφοφόρους να μην πάνε με χαλαρή διάθεση στις πρώτες εκλογές που θα διεξαχθούν με το σύστημα της απλής αναλογικής. Μάλιστα μετά το Σαββατοκύριακο Μητσοτάκη στην ΔΕΘ πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έλεγαν στους δημοσιογράφους, προσπαθώντας να εξηγήσουν τι εννοούσε ο πρωθυπουργός ότι «ο φόβος της χαλαρής ψήφου έχει χτυπήσει την πόρτα του Μαξίμου». Έλα όμως που έχει προκληθεί αναστάτωση στο εσωτερικό της Κουμουνδούρου, καθώς η στάση άλλαξε και αντί για Προοδευτική Διακυβέρνηση που ακούγαμε τόσο καιρό πάει στο σενάριο, ότι δεν μπορεί να υπάρξει κυβέρνηση ηττημένων. «Εάν ηττηθούμε, τον πρώτο λόγο θα τον έχει ο νικητής», είπε σε συνέντευξή του ο Νίκος Παππάς. Από την άλλη ο Πάνος Σκουρλέτης μίλησε για  «αναγκαίο και ρεαλιστικό πολιτικό σενάριο την συγκυβέρνηση των τεσσάρων κομμάτων». Και όπως μπορεί να παρατηρήσει και ο πλέον αδαής και πάλι στην Κουμουνδούρου υπάρχουν δύο διαφορετικές απόψεις. Η μία των προεδρικών που θέτουν ως προϋπόθεση τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ οι της Ομπρέλας την κοινοβουλευτική πλειοψηφία ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Η γρήγορη ανάγνωση θυμίζει μια «προσυνεδριακή μουρμούρα». Η προσεκτική δεύτερη ανάλυση δείχνει πως τα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης ισορροπούν ανάμεσα στο αφήγημα της σιγουριάς της νίκης –που οφείλει να υποστηρίζει κάθε κόμμα εξουσίας– και του «ατυχήματος» στην απλή αναλογική. «Ήττα με ήττα έχει διαφορά», όπως έλεγε και μία παλιά καραβάνα της ανανεωτικής αριστεράς.