Το Ημερολόγιο Διάσωσης: Η αποστολή του Μαρκ Γκασόλ στη Μεσόγειο (φωτό+βίντεο)

Ο πρωταθλητής του ΝΒΑ συμμετέχει στη διάσωση προσφύγων που θαλασσοπνίγονται, προσπαθώντας να προσαράξουν στις ακτές της Ευρώπης

Της Βίκυς Καλοφωτιά

«Καθώς το σούρουπο δίνει τη θέση του στο σκοτάδι, αναρωτιέμαι: Πού να βρίσκονται άραγε εκείνοι οι πρόσφυγες, οι οποίοι αντίκρισαν την ανατολή πάνω σε μια λαστιχένια σχεδία, που βυθίστηκε κάπου στα ανοιχτά με κατεύθυνση προς βορρά;».

Αυτή είναι η ερώτηση που υποβάλλει ο Μαρκ Γκασόλ στον εαυτό του, τη στιγμή που ατενίζει τον ορίζοντα μεσοπέλαγα, στην επιφάνεια μιας θάλασσας που έχει πάνω από 3,5 φορές το μέγεθος του Τέξας των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

Το ημερολόγιο δείχνει Δευτέρα, 16 Ιουλίου, και ο 34χρονος Ισπανός καλαθοσφαιριστής και πρωταθλητής του NBA απέχει μίλια μακριά από τα παρκέ των γηπέδων και τις ιαχές των οπαδών που ακούγονται από τις κερκίδες μετά από κάθε καλάθι που βάζει, στέλνοντας την ομάδα του στην κορυφή.

Αυτήν τη φορά αποτελεί μέλος μιας εξίσου σημαντικής για εκείνον, ομάδας. Μιας ομάδας που τον κάνει να νιώθει ότι κάθε ημέρα που περνάει, γίνεται καλύτερος άνθρωπος και προσφέρει το δικό του μερίδιο ψυχής στην ανθρωπότητα. Συμμετέχει στην ιερή αποστολή της ισπανικής μη κυβερνητικής οργάνωσης “Proactiva Open Arms, που πασχίζει για τη διάσωση προσφύγων που θαλασσοπνίγονται, στο υπεράνθρωπης αντοχής ταξίδι τους με στόχο την προσάραξη στις ακτές της Ευρώπης όπου θα μπορέσουν ίσως να ονειρευτούν μια ζωή μακριά από τον πόλεμο, τη φτώχεια και την πείνα.

Ο διάσημος αθλητής έχει ακολουθήσει τα υπόλοιπα μέλη της παραπάνω ΜΚΟ, στη μέση της Μεσογείου, πάνω στο συγκεκριμένο πλοίο έρευνας και διάσωσης αποδεικνύοντας ότι πέρα από χαρισματικός στο παρκέ είναι πάνω απ’όλα φιλάνθρωπος. Έβαλε τα πράγματά του στο σακίδιο και ακολούθησε χωρίς δεύτερη σκέψη.

Σκέφτεται τους ανθρώπους που μέχρι πριν από κάποιες ώρες επέβαιναν στη σχεδία. Αλήθεια, πόσο τρομαγμένοι, πεινασμένοι, διψασμένοι και απογοητευμένοι πρέπει να ήταν…

Το τελευταίο σημείο όπου εντοπίστηκαν, ήταν σε απόσταση περίπου 80 μίλια από την ακτή της Λιβύης και έκτοτε η τύχη τους αγνοείται. Άραγε ζουν; Το ελπίζει. Και εκείνος και τα υπόλοιπα μέλη της πολύτιμης αυτής ανθρωπιστικής αποστολής. Το άλλο σενάριο, το οποίο όσο οι ώρες περνούν και εκείνοι εξακολουθούν να μην μπορούν ακόμη να εντοπίσουν την σχεδία, είναι κάτι παραπάνω από πιθανό, προτιμούν να το καταχωνιάζουν στην άκρη του μυαλού τους. Άλλωστε τίποτε δεν έχει ακόμη τελειώσει οριστικά, κι εκείνοι ακόμη ελπίζουν. Έστω κι αν οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος τους.

«Θα προσπαθήσω να ξαπλώσω για να ανακτήσω δυνάμεις και να συνεισφέρω στην υπεράνθρωπη αυτή προσπάθεια, όσο περισσότερο μπορώ. Ωστόσο, δεν πιστεύω ότι θα καταφέρω να κλείσω μάτι», συμπληρώνει στο ημερολόγιό του, όπου καταγράφει λεπτό προς λεπτό την πιο σημαντική περιπέτεια της ζωής του, ο νεαρός αθλητής, τον οποίο τόσο ο μισθός ως καλαθοσφαιριστής (24,1 εκατομμύρια δολάρια), όσο και το ύψος του (2,16 μ.) τον καθιστούν τον πλουσιότερο και ψηλότερο εθελοντή στην ιστορία της δράσης της οργάνωσης “Proactiva Open Arms, που επιβιβάστηκε ποτέ σε ένα από τα πλοία διάσωσης προσφύγων.

«Αρκετοί είναι αυτοί, που κατά καιρούς στρέφονται εναντίον μας. Μας έχουν πυροβολήσει, μας έχουν απειλήσει, μας έχουν κατηγορήσει ότι είμαστε μια εγκληματική ομάδα. Ωστόσο, όλα αυτά αξίζουν τον κόπο και με το παραπάνω αν μπορείς να σώσεις έστω και μια ανθρώπινη ζωή!», αναφέρει ο ιδρυτής και επικεφαλής της συγκεκριμένης οργάνωσης, Όσκαρ Καμπς.

Σύμφωνα με στοιχεία και εικόνες που κάνουν καθημερινά την εμφάνισή τους στα μέσα μαζικής ενημέρωσης παγκοσμίως, τα θαλάσσια νερά μεταξύ Ιταλίας και Λιβύης έχουν γίνει άπειρες φορές ένας «διάδρομος θανάτου» καθώς χιλιάδες είναι οι πρόσφυγες που έχουν χάσει μέσα σε αυτά τη ζωή τους, στην προσπάθειά τους να σωθούν από τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης που επικρατούν στη χώρα τους.

Ο Μαρκ Γκασόλ ακολούθησε το έργο της Proactiva Open Arms για περισσότερο από έναν χρόνο εξ’αποστάσεως πριν πάρει ενεργό μέρος σε μία αποστολή. «Είναι κάτι στο οποίο πιστεύω πραγματικά και κάτι που νιώθω σίγουρος ότι θέλω να το κάνω χωρίς καμία απολύτως αμφιβολία. Γνωρίζω ότι δεν θα είμαι πλέον ο ίδιος άνθρωπος όταν επιστρέψω από αυτήν την αποστολή», αποκαλύπτει ο ίδιος σε συνέντευξη που παραχώρησε στην ισπανική εφημερίδα “El Mundo”.

Είναι στο πλαίσιο της ίδιας συνέντευξης, που αναπτύσσει κι άλλες σκέψεις του σχετικά με τους ανθρώπους και την διάθεσή τους να απλώσουν το χέρι βοήθειας στο διπλανό τους. Είτε βρίσκεται δίπλα τους, είτε στην άλλη άκρη της γης.

«Αμφιβάλλω για την καλοσύνη των ανθρώπων. Πώς είναι δυνατόν να βλέπεις ένα αγοράκι τεσσάρων χρόνων μέσα στη νύχτα, έπειτα από τρεις μέρες στη θάλασσα και να μην κάνεις τίποτα; Είδα με τα μάτια μου ένα νεκρό παιδί δίπλα σε ένα άλλο άψυχο κορμί που επέπλεε. Δίπλα τους ήταν η μοναδική γυναίκα που βρήκαμε ζωντανή, η Ζοζεφίν. Αυτές οι καταστάσεις σε κάνουν να αμφιβάλλεις για πολλά, την ίδια στιγμή όμως σου επιτρέπουν να αισιοδοξείς βλέποντας ότι υπάρχουν άνθρωποι που ενδιαφέρονται και μάχονται», είναι κάποια από τα λόγια του Ισπανού σέντερ ανακαλώντας στη μνήμη του φρικτές εικόνες από το πώς είναι να έρχεσαι αντιμέτωπος σε απόσταση αναπνοής με το θάνατο, ψάχνοντας ανάμεσα σε άψυχα κορμιά που επιπλέουν στα σκουρόχρωμα νερά, με την ελπίδα να εντοπίσεις έστω και έναν επιζώντα(!).

Όταν αποφάσισε να λάβει μέρος στην επιχείρηση διάσωσης, ήταν αρκετοί εκείνοι που ανησυχούσαν για το αν θα ήταν ασφαλές για εκείνον, και ένας από αυτούς ήταν η σύζυγός του, Κριστίνα.

«Αν θέλεις να είσαι σε θέση να αφηγηθείς μια αξιομνημόνευτη ιστορία και επιπλέον να συμβάλεις στο να αποκτήσει ο κόσμος μεγαλύτερη επίγνωση ενός ζητήματος όπως είναι το συγκεκριμένο, τότε πρέπει να το αντιμετωπίσεις κατά πρόσωπο!», δηλώνει ο ίδιος χωρίς να χρειάζεται να το σκεφτεί περισσότερο. Γιατί κάθε λεπτό που περνάει, είναι πολύτιμο και η παραμικρή καθυστέρηση μπορεί να κοστίσει την ζωή ανθρώπων που θαλασσοπνίγονται, προσπαθώντας να καλοπιάσουν τη ζωή να φανεί λιγότερο ανελέητη μαζί τους.

Η Ζοζεφίν είναι μία από εκείνους που τα κατάφερε και άντεξε παραμένοντας ατέλειωτες ώρες στο νερό μέχρι οι άνθρωποι της αποστολής διάσωσης να την εντοπίσουν.

«Τα μάτια της γυναίκας που διασώσαμε, ήταν ανοιχτά αλλά κοιτούσαν στο κενό. “Καλώς ήρθες στην Ευρώπη”, της είπε ένας από τους διασώστες για να την καθησυχάσει ότι εκείνη δεν βρισκόταν πια στη Λιβύη και στον εφιάλτη που άφησε πίσω της. Το ιατρικό προσωπικό την περίμενε στο κατάστρωμα του πλοίου της “Proactiva Open Arms” για να της παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες», αναφέρει στο ημερολόγιό του ο Μ.Γκασόλ και συνεχίζει γράφοντας: «Την τύλιξαν σε μια μπλε κουβέρτα και μόλις την μετέφεραν στο κατάστρωμα, μια στοίβα από πορτοκαλί σωσίβια έγινε το αυτοσχέδιο κρεβάτι της. Η γυναίκα επιστρατεύει όση δύναμη της έχει πλέον απομείνει και ψιθυρίζει το όνομά της. Ζοζεφίν από το Καμερούν…».

Στον επίλογο της γραπτής αφήγησής του ο δημοφιλής καλαθοσφαιριστής σημειώνει: «Αν δεν ήταν εκεί αυτοί οι άνθρωποι για να σώσουν αυτήν τη γυναίκα, κανείς δεν θα είχε μάθει ποτέ για την ύπαρξή της. Αυτοί οι σπουδαίοι άνθρωποι είναι οι ήρωές μου! Βλέπουν κάποιον να κινδυνεύει, και την ίδια στιγμή δεν διστάζουν να βουτήξουν στο νερό για να τον σώσουν!».

Παρατηρώντας κανείς τέτοιες προσπάθειες που ισοδυναμούν με ανθρώπινη «αλυσίδα» για να κρατηθεί στη ζωή έστω και ένας μόνο άνθρωπος, δεν μπορεί παρά να πιστέψει ότι όντως υπάρχει ακόμη ελπίδα εκεί έξω…

«Νόμιζα ότι ήμουν ήδη νεκρή. Παρ’όλα αυτά, εκεί, μέσα στον υγρό “τάφο” μου άρχισα να προσεύχομαι. Άκουσα τον εαυτό μου να λέει: “Κάνε ένα θαύμα και έλα εδώ να με βρεις. Όταν άνοιξα ξανά τα μάτια μου, βρισκόμουν ασφαλής ανάμεσα σε ανθρώπους με μια μεγάλη καρδιά…».

Αυτά θα μπορούσαν να είναι τα λόγια της Ζόζεφιν και όλων εκείνων των ανθρώπων που επιβιβάζονται σε σχεδίες καταμεσής της θάλασσας με έναν και μόνο στόχο: να επιζήσουν για να μπορέσουν επιτέλους κάπως, κάπου, κάποτε να ζήσουν…

Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί, χαρακτηριστικά στιγμιότυπα από την συμμετοχή του Μαρκ Γκασόλ στην αποστολή διάσωσης προσφύγων με την “Proactiva Open Arms”:

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα