Το «κατόρθωμα» του Ανδρουλάκη

Είχε δεν είχε ο Νίκος Ανδρουλάκης κατάφερε να βρεθεί στον αφρό της επικαιρότητας με τις δηλώσεις του ότι σε περίπτωση συγκυβέρνησης είτε με την Ν.Δ. είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ θα αρνηθεί την πρωθυπουργία σε Μητσοτάκη ή Τσίπρα, αντίστοιχα, και θα προτείνει στη θέση τους ένα πολιτικό πρόσωπο.

Πολλοί μίλησαν για αλαζονεία ακόμη και για βέρτιγκο του «πράσινου» αρχηγού να θέλει το κόμμα του που οριακά παίρνει διψήφιο ποσοστό στις δημοσκοπήσεις να επιβάλλει όχι μόνο το πρόγραμμά του αλλά και τον επικεφαλής ενός ενδεχόμενου μετεκλογικού κυβερνητικού σχήματος. Θα συμφωνήσουμε, ωστόσο, ότι αυτό που αποκαλείται αλαζονεία δεν είναι παρά πολιτικό πόκερ.

Κι εξηγούμαστε: Σε περίπου 50 ημέρες θα πάμε στις κάλπες του Μαΐου. Αυτό σημαίνει ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν έχει πολλά περιθώρια χρόνου να αυγατίσει το πολιτικό κεφάλαιό του ως καταλύτη κυβερνησιμότητας της χώρας. Όσο δεν επιτυγχάνεται ο στόχος της αυτοδυναμίας για κανένα από τα δύο πρώτα κόμματα στις πρώτες εκλογές, ο Ν. Ανδρουλάκης αντιλαμβάνεται ότι το ΠΑΣΟΚ θα αναβαθμίζεται σε μπαλαντέρ που θα κλείσει την «παρτίδα» των ενδεχόμενων αλλεπάλληλων εκλογών.

Αντιλαμβάνεται, επίσης, ότι αν πάμε σε επαναληπτικές κάλπες, το κόμμα του δεν αποκλείεται να συνθλιβεί στις Συμπληγάδες του διπολισμού και της υψηλής συσπείρωσης των ψηφοφόρων της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ.

Υπό αυτό το πρίσμα εξηγείται γιατί ο Ν. Ανδρουλάκης απαξιώνει Μητσοτάκη και Τσίπρα και το έχει ρίξει στην αριθμητική των γρίφων και του «άγνωστου Χ» πρωθυπουργού, ώστε να έχει κάτι για να διαπραγματευτεί την κρίσιμη ώρα. Και κρατήστε κατά νου τούτο: η διαπραγμάτευση δεν θα γίνει όταν ο Ν. Ανδρουλάκης πάρει την τρίτη εντολή αλλά όταν θα πάρει την εντολή το πρώτο κόμμα το οποίο μη έχοντας αυτοδυναμία θα χτυπήσει κατά τα φαινόμενα την πόρτα της Χαριλάου Τρικούπη.

Όλα τα υπόλοιπα που ακούγονται είναι για να γίνεται ντόρος και για να επιβεβαιώνεται ο Μπρένταν Μπίαν, ο Ιρλανδός συγγραφέας που είχε κάποτε αποφανθεί ότι δεν υπάρχει κακή δημοσιότητα εκτός από τη νεκρολογία σου.