Το λιμάνι της αγωνίας

Όταν πρωτoκυκλοφόρησε η φήμη ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης θα ασχοληθεί με την πολιτική και ότι ενδέχεται να υποβληθεί στην εκλογική βάσανο ως υποψήφιος στις αυτοδιοικητικές κάλπες του Μαΐου, κάποιοι χαμογέλασαν. Άλλοι γιατί δεν το πίστεψαν και άλλοι γιατί κάτι… ήξεραν!

Αυτοί οι τελευταίοι επιβεβαιώθηκαν το απόγευμα της περασμένης Δευτέρας (7/4) όταν ο Γιάννης Μώραλης, πρόεδρος της Super League και αντιπρόεδρος του Ολυμπιακού, ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για τη δημαρχία του Πειραιά, με τον πρόεδρο των «ερυθρόλευκων» Βαγγέλη Μαρινάκη να συμμετέχει στον συνδυασμό ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος. Μάλιστα, στη δική του δήλωση ο διοικητικός ηγέτης του Ολυμπιακού δεν άφηνε περιθώρια αμφισβήτησης. «Η υποψηφιότητα του Γιάννη Μώραλη», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Β. Μαρινάκης, «αποτελεί μια επιλογή νίκης (…). Θέτω υποψηφιότητα ως δημοτικός σύμβουλος και έμπρακτα στέκομαι δίπλα του για τη μεγάλη ανατροπή».

Σε ποια ανατροπή αναφέρεται ο Β. Μαρινάκης; Η μη μυημένοι θα πουν –έστω και καθ’ υπερβολή– ότι ο Ολυμπιακός έχει την οπαδική εκλογική δεξαμενή να αλλάζει μέχρι και… κυβερνήσεις! Επομένως το να κερδίσει ένας Ολυμπιακοκρατούμενος συνδυασμός έναν ολυμπιακοκρατούμενο δήμο ίσως να μην είναι ακατόρθωτο. Σε κάθε περίπτωση ένα είναι σίγουρο: ότι η υποψηφιότητα Μώραλη-Μαρινάκη έχει πολυδιάστατο ενδιαφέρον, τόσο σε πολιτικό όσο και σε επιχειρηματικό επίπεδο. Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να ξετυλίξουμε το κουβάρι…

Η ιστορία κύκλους κάνει

Στα πολιτικά πράγματα του Πειραιά τα επώνυμα Μαρινάκης και Μιχαλολιάκος έχουν ιστορία. Για μεν το πρώτο, ο κύκλος ανοίγει με τον πατέρα τού νυν προέδρου του Ολυμπιακού, Μιλτιάδη, ο οποίος στις εθνικές εκλογές του 1985 κατέβηκε υποψήφιος με τη Ν.Δ. και μπήκε στη Βουλή το 1986 αντικαθιστώντας τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο που εξελέγη τότε δήμαρχος Πειραιά. Στις εκλογές του Νοεμβρίου του 1989 (οικουμενική κυβέρνηση) οι πολίτες τής Α΄ Πειραιά ξαναστέλνουν από πλευράς Ν.Δ. τον Μιλτιάδη Μαρινάκη στη Βουλή (μαζί με τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο, τον Γεώργιο Καλό και τον Μιχαήλ Πατλάκα). Η σύμπτωση; Οι εθνικές κάλπες που ξαναστήθηκαν το 1990 βγάζουν αυτοδύναμη κυβέρνηση την υπό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη Νέα Δημοκρατία, αλλά ο Μιλτιάδης Μαρινάκης δεν καταφέρνει να εκλεγεί, χάνοντας την έδρα από τον νυν δήμαρχος Πειραιά Βασίλη Μιχαλολιάκο.

Το παράδοξο της ιστορίας είναι ότι τον Βασ. Μιχαλολιάκο έστεψε στην «αρένα» του Πειραιά ο τότε πρόεδρος της Ν.Δ., Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, που σήμερα έχει συγγενικές σχέσεις με τον Βαγγέλ Μαρινάκη, ως κουμπάρος της Ντόρας και του Ισίδωρου. Τον άνθρωπο, δηλαδή, τον οποίο θα βρει απέναντί του ο συνδυασμός στον οποίο κατεβαίνει υποψήφιος ο Β. Μαρινάκης.

Τα ατού των μονομάχων

Κάπου εδώ όμως σταματάνε οι συμπτώσεις και αρχίζει η κόντρα. Μία κόντρα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ενδοπαραταξιακή, καθώς ο Β. Μαρινάκης δεν έκρυψε ποτέ την ιδεολογική του τοποθέτηση, την οποία σφραγίζει η φιλία και η σχέση της οικογένειάς του με την οικογένεια Μητσοτάκη, η οποία ενισχύθηκε περισσότερο το 1998, όταν ο «ερυθρόλευκος» πρόεδρος πάντρεψε την Ντόρα Μπακογιάννη με τον Ισίδωρο Κούβελο.

Από τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό ότι και ο συνδυασμός τού νυν δημάρχου Πειραιά Β. Μιχαλολιάκου και ο συνδυασμός στον οποίο μετέχει ο Β. Μαρινάκης ψαρεύουν περίπου στην ίδια –«γαλάζια»– δεξαμενή ψηφοφόρων. Αυτό που τους διαφοροποιεί είναι τα όπλα που θα βγάλουν από τη φαρέτρα τους οι δύο μονομάχοι.

Είναι προφανές ότι ο μεν Β. Μαρινάκης ποντάρει πολλά στη στήριξη των οπαδών του Ολυμπιακού και εν γένει στην αθλητική «κληρονομιά» της ομάδας. Λέγεται για παράδειγμα ότι στον συνδυασμό θα ενταχθεί και ο γραμματέας του Παναγιώτη Φασούλα, που είχε ως υποψήφιος δήμαρχος στηριχθεί από το ΠΑΣΟΚ και τον Ολυμπιακό, ενώ την υποψηφιότητά του ως δημοτικός σύμβουλος με τον ίδιο συνδυασμό ανακοίνωσε ήδη ο πρώην πρόεδρος της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Πειραιά, Στέλιος Μπρατσόλης.

Οι οπαδοί του Ολυμπιακού είναι το μεγάλο χαρτί του Β. Μαρινάκη. Ας μην ξεχνάμε ότι το σερί του «γαλάζιου» δημάρχου Πειραιά Χρήστου Αγραπίδη διεκόπη από τον Π. Φασούλα, ο οποίος βεβαίως βγήκε από «ερυθρόλευκες» ψήφους, αφού οι προηγούμενοι υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ έβλεπαν τις πλάτες των νεοδημοκρατών αντιπάλων τους.

Επιπρόσθετα, ο συνδυασμός Μώραλη μπορεί να εκφράσει και ένα ακροατήριο που δεν είναι αυστηρά δεξιόστροφο. Του δίνει αυτό το δικαίωμα το πολιτικό DNA του πατρός Μώραλη –του Πέτρου Μώραλη–, ο οποίος υπήρξε επί σειρά ετών βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και ήταν από τα ιδρυτικά μέλη του Κινήματος. Επ’ αυτού είναι χαρακτηριστική η προ ημερών δήλωση του Γ. Μώραλη σύμφωνα με την οποία ο συνδυασμός του θα κινηθεί «από την παραδοσιακή δεξιά ως την παραδοσιακή αριστερά. Θα έχουμε υποψηφίους από όλους τους χώρους, δεν θα έχουμε κομματικό χρίσμα».

Από την άλλη πλευρά, ο Β. Μιχαλολιάκος κουβαλάει μία 4ετία δημοτικής διακυβέρνηση του Πειραιά, η οποία δεδομένων των πολιτικο-οικονομικών που επέβαλαν τα μνημόνια θα μπορούσε να χαρακτηριστεί επιτυχημένη. Αυτήν την επιτυχία του την πίστωσε σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Στην περίφημη βόλτα των δύο ανδρών του Φεβρουαρίου στο Πασαλιμάνι, ο Αντώνης Σαμαράς εξέφρασε τη στήριξή του στον Β. Μιχαλολιάκο, δηλώνοντας ότι ο «γαλάζιος» υποψήφιος «κατόρθωσε μέσα σε μια θητεία να αλλάξει τον Πειραιά» και προσθέτοντας ότι «κανείς δεν αλλάζει έναν πετυχημένο δήμαρχο-πρότυπο».

Επιπρόσθετα, ο Β. Μιχαλολιάκος ελπίζει ότι θα εκμεταλλευτεί την εκλογική επιρροή του βουλευτή της Ν.∆. στην Α΄ Πειραιά και γαμπρού του, Κώστα Κατσαφάδου (σ.σ. έχει παντρευτεί την κόρη του, Νόρα), ο οποίος στις τελευταίες εκλογές κόντραρε στα ίσια τον νυν υπουργό Παιδείας Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο για τη «γαλάζια» έδρα (τελικά εξελέγησαν και οι δύο).

Τέλος, ο Β. Μιχαλολιάκος ποντάρει και στον μπαλαντέρ που λέγεται «μανιάτικο λόμπι». Ο αστικός –πειραιώτικος εν προκειμένω– μύθος λέει ότι εφόσον αποφασιστεί κάτι στη γειτονιά που οριοθετούν οι οδοί Αιτωλικού και Λακωνίας, αυτό και θα γίνει. Όσοι, δε, ασπάζονται αυτόν τον μύθο, χρησιμοποιούν ως απόδειξη της μανιάτικης επιρροής το γεγονός ότι από όταν ο γεννημένος στα Κορογονιάνικα της Μέσα Μάνης και άλλοτε αντιδήμαρχος του Μιλτιάδη Έβερτ στην Αθήνα, Β. Μιχαλολιάκος, πήρε το 1989 «φύλλο πορείας» για την Α΄ εκλογική περιφέρεια του Πειραιά εκλέγεται ανελλιπώς βουλευτής. Δεν είναι και λίγα 25 χρόνια…

Η… ταμπακιέρα

Μπορεί στην επίσημη δήλωση του για την υποψηφιότητα Μώραλη ο Βαγγέλης Μαρινάκης να υποστήριξε πως «Ο Πειραιάς πρέπει να βγει νικητής και να αποτελέσει πρότυπο διοίκησης και ευημερίας για όλους», αναδεικνύοντας το όραμα του για το μεγάλο λιμάνι . Όμως πίσω από το ενδιαφέρον του ιδιοκτήτη της ΠΑΕ Ολυμπιακός  για την πόλη και την κόντρα του με τον Βασίλη Μιχαλολιάκο, υπάρχει και  background μάχης και στο κάδρο πλέον εισέρχεται και ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Είναι πανθομολογούμενο ότι με την επιστροφή του «Τίγρη» στην ΑΕΚ και κυρίως με τη συμμετοχή του στην κοινοπραξία που απέκτησε το 33% του ΟΠΑΠ, το τσεκούρι του πολέμου ξεθάφτηκε. Η δε τελευταία μπαλωθιά έπεσε τον Σεπτέμβρη του 2013, τότε δηλαδή που ο Δ. Μελισσανίδης πρόσφερε €50.000 για την επαναλειτουργία του εμβληματικού για τον Πειραιά Δημοτικού Θεάτρου.

Τη χορηγία του «Τίγρη» ακολούθησαν οι ευχαριστήριες δηλώσεις Μιχαλολιάκου με την υπόμνηση η πράξη του επιχειρηματία να βρει μιμητές. Τότε ήταν που ξεχείλισε το ποτήρι στις σχέσεις Μιχαλολιάκου-Μαρινάκη, με τους γνωρίζοντες να κάνουν πλέον λόγο όχι για πολιτική μάχη Μαρινάκη-Μιχαλολιάκου, αλλά για προσωπική κόντρα Μαρινάκη-Μελισσανίδη. Πού στηρίζουν την εκτίμησή τους;

Στο ότι «βασιλιάς του ανεφοδιασμού» στο λιμάνι είναι σήμερα ο Δ. Μελισσανίδης, καθώς διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό του κύκλου εργασιών της Aegean Marine Petroleum τζιράρεται αρόδο του Πειραιά.

Και μπορεί ο λόγος του επόμενου δημάρχου να μην έχει τόση βαρύτητα στην κλειστή ζώνη του ΟΛΠ (μία θέση έχει ο δήμος στο Δ.Σ. του Οργανισμού), ωστόσο με δήμαρχο τον αντιπρόεδρο του Ολυμπιακού και δημοτικό σύμβουλο τον πρόεδρο των «ερυθρόλευκων», ίσως η επιχειρηματική θάλασσα του Πειραιά να μην είναι απ’ όλες η πιο… γλυκιά για τον «Τίγρη».

 

 

 

 

 

 

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα