Tο μέτωπο της Λιβύης

Σε ό,τι αφορά το μέτωπο της Λιβύης, η Αθήνα είδε με καλό μάτι την ανακοίνωση του Βερολίνου ότι θα υπάρξει μεγαλύτερη εμπλοκή της Γερμανίας και της Γαλλίας –για να σταματήσει ο εξοπλισμός του Σάρατζ μέσω της Τουρκίας– με την αποστολή πλοίων.

Παράλληλα, οι εμπειρογνώμονες του υπουργείου Εξωτερικών συνεχίζουν τις διαπραγματεύσεις με την Αίγυπτο για τον καθορισμό των θαλάσσιων ζωνών. Καλά πληροφορημένες πηγές επιμένουν ότι μπορεί ακόμη κι εντός Αυγούστου να υπάρξουν ευχάριστα νέα, με την Αθήνα και το Κάιρο να βρίσκονται κοντά σε συμφωνία.

Το σίγουρο είναι ότι διπλωματικοί κύκλοι στην Αθήνα εκτιμούν πως τελικά ο Αλ Σίσι δεν θα εισβάλει στη Λιβύη, καθώς κι αυτός έχει ανοικτά μέτωπα στο εσωτερικό, λόγω της οικονομικής κρίσης που έφερε η πανδημία. Ήδη η κυβέρνηση της Αιγύπτου έχει να διαχειριστεί την αντιπαράθεση με την Αιθιοπία για το Μεγάλο Φράγμα της Αναγέννησης που κατασκευάζεται στον Μπλε Νείλο και απειλεί να μειώσει κατά 20% τη ροή του ζωοδότη ποταμού της Αιγύπτου. Στα δυτικά σύνορα, την ηρεμία που επικρατεί κινδυνεύει να διαταράξει ενδεχόμενη ευρύτερη ριζοσπαστικοποίηση των αραβικών πληθυσμών, λόγω της εξαγγελθείσας προσάρτησης της Κοιλάδας του Ιορδάνη στο Ισραήλ, ενώ ο συνδυασμός πανδημίας και οικονομικής κρίσης έχει φέρει σε δεινή θέση την Αίγυπτο που συντηρεί τον πληθυσμό της μόνο χάρη στην τουριστική πρόσοδο και τη σαουδαραβική «γαλαντομία» (έναντι πολιτικών ανταλλαγμάτων).

Με άλλα λόγια, ο Σίσι κινδυνεύει να κερδίσει την ανατολική Λιβύη, χάνοντας την ίδια την Αίγυπτο, όπου η προοπτική μιας νέας επανάστασης σε συνθήκες πολύπλευρης εθνικής κρίσης, με πρωταγωνιστή τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, δεν μπορεί να αποκλειστεί.