Το πρωί δάσκαλος, το βράδυ συνδικαλιστής

Μπορεί η ΟΛΜΕ να θεωρεί ότι έχει συμπαραστάτη στον αγώνα της την πλειοψηφία του κοινωνικού συνόλου, φαίνεται ωστόσο ότι οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις του συνδικαλιστικού οργάνου των καθηγητών δεν έχουν την «κοινωνική νομιμοποίηση» των άμεσα εμπλεκομένων σε αυτή την ιστορία: τους ίδιους του μαθητές!

Ήδη από την Παρασκευή οπότε και γνωστοποιήθηκε η πρόθεση των εκπαιδευτικών να απεργήσουν κατά τη διάρκεια των Πανελλαδικών, στηλιτεύτηκε η συνδικαλιστική πρακτική της ΟΛΜΕ να κρατήσει ομήρους τους μαθητές και τις οικογένειές τους. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό το «κατηγορώ» που ανήρτησε ένας μαθητής της Γ’ Λυκείου στο προφίλ του στο facebook την Παρασκευή το απόγευμα και σήμερα κάνει τον γύρο του διαδικτύου. Συγκεκριμένα ο Μαρίνος Σωτηρόπουλος που φοιτά στη Λεόντειο Σχολή Νέας Σμύρνης εκφράζει την αγανάκτησή του και στο κείμενο που τιτλοφορεί  «Το πρωί δάσκαλος, το βράδυ συνδικαλιστής» (βλ. σχετικά στο www.protagon.gr) αναφέρει τα εξής:

«Όπως αρέσκονται να τονίζουν οι καθηγητές, ο ρόλος τους δεν είναι επάγγελμα, αλλά λειτούργημα. Οι “λειτουργοί” μας, λοιπόν, προκηρύσσουν την απεργία τους για την πρώτη μέρα των Πανελλαδικών εξετάσεων, για να αντισταθούν στα αντιεκπαιδευτικά μέτρα του Προεδρικού Διατάγματος (που παρουσιάστηκαν στον Τύπο στις 26 Απριλίου!).

Είναι τόσο σημαντικός αυτός ο λόγος, ώστε να τους ωθήσει να εκμηδενίσουν πλήρως τον ρόλο τους ως εκπαιδευτικοί, που ασκούν το λειτούργημα να προσφέρουν παιδεία στους νέους;

»Η συζήτηση για το ποιόν του εκπαιδευτικού συστήματος και των εισαγωγικών εξετάσεων δεν είναι της παρούσης. Πώς μπορούν, όμως, οι καθηγητές να περιμένουν ότι οι μαθητές, οι οποίοι προετοιμάζονται έναν χρόνο τώρα για τις εξετάσεις που, εν τέλει (και χωρίς μελοδραματική υπερβολή) καθορίζουν το μέλλον τους, θα γίνουν παράπλευρες απώλειες στο παιχνίδι της ΟΛΜΕ με το Υπουργείο; Ξέρουμε, ξέρουμε, δεν εξυπηρετούν συντεχνιακά συμφέροντα, αλλά αντιστέκονται στην υποβάθμιση της Παιδείας.

Πώς αντιστέκεται κανείς στην υποβάθμιση της Παιδείας, θυσιάζοντας τους μαθητές του, ενώ αφοσιώθηκε επί έναν χρόνο στην προετοιμασία τους; Και ας υποθέσουμε πως το θέμα δεν είναι ούτε το περιεχόμενο του Προεδρικού Διατάγματος, ούτε το δίκιο των εκπαιδευτικών, ούτε, στην τελική, ακόμη και η καθυστέρηση των εξετάσεων κατά λίγες ημέρες.

»Τι μαθαίνουμε σήμερα; Ότι τα πράγματα λειτουργούν με τη λογική “έχω το δικαίωμα να σε κρεμάσω την τελευταία στιγμή και θα το κάνω γιατί με συμφέρει εμένα, για να εκβιάσω κάποιον άλλον”. Κάθε μέρα, εδώ και δώδεκα χρόνια, ζούμε μαζί με τους δασκάλους μας. Και έχω σκεφτεί πολλές φορές πόσο δύσκολο πρέπει να είναι να κινείσαι καθημερινά ανάμεσα σε παιδιά, που την κάθε σου κίνηση και τη στάση σου γενικότερα, την καταγράφουν, συνειδητά και υποσυνείδητα, ως πρότυπο ζωής.

Δεν μπορείς να σκέφτεσαι το πρωί ως δάσκαλος και το βράδυ ως συνδικαλιστής. Ειδικά αν αποκαλείς το επάγγελμά σου “λειτούργημα”. Μαθαίνουμε να μισούμε την Ελλάδα, φοβάμαι».

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα