Το σκληρό ροκ θα μοιάζει με μουσική δωματίου

Το μόνο ευχάριστο από όλο τοξικό κλίμα των ημερών είναι ότι οι πολίτες, αλλά και οι ψηφοφόροι των κομμάτων δείχνουν μία ολύμπια ψυχραιμία που είναι αναγκαία για να αποφευχθούν παρατράγουδα

Η συνεδρίαση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας την Τετάρτη και η χθεσινή προ ημερησίας συζήτηση στη Βουλή σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών ήταν το ορεκτικό για το τι θα ακολουθήσει μέχρι τις επόμενες εκλογές.

Η σύγκρουση των κομμάτων για το θέμα της παρακολούθησης των επικοινωνιών του Νίκου Ανδρουλάκη σε συνδυασμό με την ενεργειακή κρίση συνθέτουν ένα τοξικό κλίμα που ξεπερνά την φράση κλισέ που καθιέρωσε στο πολιτικό λεξιλόγιο ο Κώστας Λαλιώτης ως γραμματέας του ΠΑΣΟΚ (2001-2003), το «σκληρό ροκ».

Προς ώρας βέβαια η πολιτική σύγκρουση είναι σε επίπεδο κορυφής, καθώς οι ψηφοφόροι των κομμάτων δείχνουν να μην συγκινούνται ιδιαίτερα, έχοντας προφανώς το μυαλό τους στο δύσκολο χειμώνα που έρχεται. Δηλαδή δεν ζούμε τις ημέρες της δεκαετίας 1984-1994, όταν στο πολιτικό παλκοσένικο πρωταγωνιστούσαν ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Τότε που η σύγκρουση σε επίπεδο κορυφής είχε διαχυθεί και στη βάση με πλείστα επεισόδια σε όλη την επικράτεια. Τώρα, παρά τις ομολογουμένως φιλότιμες προσπάθειες των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, οι απλοί ψηφοφόροι των κομμάτων δείχνουν και αυτοσυγκράτηση και δεν επηρεάζονται από τις αλληλοκατηγορίες.

Διότι όπως και να το κάνουμε τον τελευταίο-ειδικά-μήνα λέγονται και χοντράδες. Διότι θεμιτό είναι να ζητάς την παραίτηση του πρωθυπουργού, αλλά είναι αθέμιτη πρακτική να πιέζεις βουλευτές του αντίπαλου κόμματος να καθαιρέσουν τον αρχηγό τους. Κάτι που σύμφωνα με έγκυρες πηγές έχουν κάνει φίλα προσκείμενοι στον ΣΥΡΙΖΑ, πρώην βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας. Είναι θεμιτό να έχεις αντίθετη άποψη και να συγκρούεσαι με το αντίπαλο κόμμα, αλλά αθέμιτο να κατηγορείς την διαφορετική άποψη ως αβάντα στους Τούρκους. Υπάρχουν και όρια στην πολιτική σύγκρουση και ως φαίνεται οι αντιμαχόμενοι δεν τα αγνοούν, απλά δεν τα υπολογίζουν.

Διακριτά όρια

Είπαμε το θέμα της παρακολούθησης εκ μέρους της ΕΥΠ των επικοινωνιών του κ. Ανδρουλάκη είναι πολύ σοβαρό και κατακριτέο από όλους. Ακόμη και ο πρωθυπουργός το κατέκρινε με την δήλωση του, όταν ζήτησε συγνώμη δημοσίως τονίζοντας πως «ήταν λάθος η παρακολούθηση του κ. Ανδρουλάκη». Όλοι συμφωνούν ότι πρέπει να υπάρξουν διακριτά όρια για το μέχρι που μπορεί να φτάσει η ΕΥΠ, η οποία πρέπει να ασχολείται με την ασφάλεια της χώρας και όχι να εμπλέκεται σε άλλα νταραβέρια.

Τούτες τις ημέρες καταφθάνουν στα σπίτια οι λογαριασμοί του ηλεκτρικού ρεύματος με τους καταναλωτές να βρίσκονται στα όρια του εγκεφαλικού με τα ποσά που αντικρίζουν και τα οποία πρέπει να πληρώσουν. Κι όλα αυτά πριν καλά-καλά φύγει η γεύση των λίγων ανέμελων ημερών των διακοπών.  Και αναμένουν λύσεις στο οξύ πρόβλημα του πληθωρισμού που έχει προκαλέσει ένα σοκ στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς.

Τις λύσεις βέβαια τις δίνει η εκάστοτε κυβέρνηση.  Όμως και η εκάστοτε αντιπολίτευση καταθέτει προτάσεις. Η απαίτηση για παραίτηση του πρωθυπουργού εδώ και τώρα δεν προσφέρει καμία απολύτως λύση στα προβλήματα της κοινωνίας. Και αυτό διότι εάν υποθέσουμε ότι γίνεται αποδεκτό το αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ τι θα συμβεί; Θα οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές. Εάν, λοιπόν, επανεκλεγεί ο κ. Μητσοτάκης τι θα πράξει ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ; Θα πάρουν τα βουνά παριστάνοντας τους αντάρτες;

Το μόνο ευχάριστο από όλο τοξικό κλίμα των ημερών είναι ότι οι πολίτες, αλλά και οι ψηφοφόροι των κομμάτων δείχνουν μία ολύμπια ψυχραιμία που είναι αναγκαία για να αποφευχθούν παρατράγουδα. Οι εποχές των μπλε, των πράσινων και των κόκκινων καφενείων έχουν παρέλθει, όσο και εάν τις αποζητούν προβεβλημένα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Οπότε καλό είναι όλοι να χαμηλώσουν την ένταση και τις λεκτικές ακροβασίες. Διότι έτσι όπως το πάνε το σκληρό ροκ θα μοιάζει με μουσική δωματίου στα αφτιά μας.

 

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα