«Το χιούμορ είναι το όπλο μου»
Ο Μάρκος Σεφερλής έχει καταφέρει να είναι ένα μεγάλο κεφαλαίο μόνος του στον χώρο της υποκριτικής. Υπηρετεί ένα είδος όπως η επιθεώρηση που ελάχιστοι μπορούν να το φέρουν σε πέρας. Έχει μεγαλώσει γενιές και γενιές με τα σίριαλ στα οποία συμμετείχε στην τηλεόραση, αλλά και με τις θεατρικές παραστάσεις μέσα από τις οποίες χαρίζει άπλετο γέλιο.
Συνέντευξη στη Μαίρη Γεωργιάδου
Η φράση που αντιπροσωπεύει τον Μάρκο Σεφερλή είναι το «καλό, ε;» – και μόνο στο άκουσμά της, η εικόνα που μας έρχεται στο μυαλό είναι ο αγαπημένος κωμικός. Μετά την αποφοίτησή του από το λύκειο της Κορίνθου, ο Μ. Σεφερλής έρχεται στην Αθήνα όπου και σπουδάζει στην ανώτερη σχολή δραματικής τέχνης Μαίρη Βογιατζή – Τράγκα και η πρώτη του τηλεοπτική εμφάνιση ήταν το 1988 στην ΕΤ2. Παράλληλα με την τηλεόραση, εμφανίζεται στο θεατρικό σανίδι κι από το 1997 μέχρι και σήμερα διανύει μία ανοδική περίοδο. Ο Μάρκος γράφει τη δική του ιστορία στο «Δελφινάριο», το οποίο είναι πάντα γεμάτο από πλήθος κόσμου που τον αγαπάει και τον στηρίζει. Και γιατί να μην είναι γεμάτο, άλλωστε, αφού είναι «καλός, ε;». Από τη νέα σεζόν, του δίνεται η ευκαιρία για κάτι διαφορετικό –αν κι εκείνος δεν πρόκειται να αλλάξει, όπως μας αποκαλύπτει– μακριά από το θέατρο και πιο κοντά σε μας. Θα κρατήσει τα ηνία του πρωινού τού Mega, διατηρώντας τον χαρακτήρα του αλλά και τις συνήθειές του ίδιες.
Ποιο ήταν το πρότυπό σας και έμπνευσή σας για να ασχοληθείτε με τον χώρο;
«Δεν είχα πρότυπα, δεν είχα έμπνευση, έγινε τυχαία. Δεν είχα σκοπό να γίνω ηθοποιός και ούτε το όνειρό μου ήταν αυτό! Απλά, διέθετα ένα πηγαίο χιούμορ, ήμουν ο γελωτοποιός της παρέας. Και ερχόμενος στην Αθήνα να σπουδάσω (καθηγητής) –κάτι που δεν με ενδιέφερε εν τέλει– με παρότρυναν οι φίλοι μου να πάω σε δραματική σχολή. Το μικρόβιο μου κόλλησε από ’κεί, και έτσι αποφάσισα να γίνω ηθοποιός».
Η φετινή παράσταση ονομάζεται «AllouFunMark». Τι θέλει να μας «μαρτυρήσει» ο τίτλος της;
«Είναι γνωστό ότι είμαι αλλού σαν άνθρωπος, ο τρόπος σκέψης μου και η όλη συμπεριφορά μου προδίδει κάτι τέτοιο. Σε σχέση με άλλες χρονιές, η φετινή παράσταση διαθέτει διαφορετικά στοιχεία, όπως ζογκλερικά, ταχυδακτυλουργικά, ατραξιόν, θυμίζει λίγο τσίρκο και λούνα-παρκ. Ήθελα, να μεταφέρω αυτήν την παιδικότητα που με διακατέχει, να μεταδώσω αυτό το πνεύμα της ανεμελιάς και στο κοινό μου. Την παράσταση θα έχετε την ευκαιρία να την παρακολουθήσετε μέχρι τέλη Σεπτεμβρίου».
Τι είναι αυτό που έχει περισσότερο… fun για τον Μάρκο στη ζωή;
«Οτιδήποτε το βλέπω από τη δική μου οπτική γωνία. Ακόμα και σε δύσκολες καταστάσεις, λειτουργώ πάντα με χιούμορ και τις μετατρέπω σε κάτι αστείο και διασκεδαστικό. Μπορεί να ακούγεται παράλογο, αλλά το χιούμορ είναι το όπλο μου, η άμυνά μου για να μπορώ να ξεπεράσω κάθε εμπόδιο».
Ποιον πολιτικό θα επιλέγατε να συμμετέχει μαζί σας στην παράσταση;
«Κανέναν! Γιατί σίγουρα θα μου κλέβανε την παράσταση, είναι τόσο αστείοι και γελοίοι, που εγώ μπροστά τους ωχριώ. Απ’ την άλλη, δεν θα ερχόταν κανείς τους να παίξει γιατί δεν έχουν καθόλου χιούμορ για να σταθούν στο θεατρικό σανίδι. Άλλωστε και για το κοινό θα ήταν αποκρουστικό το θέαμα».
Το γέλιο είναι αντίδοτο στην κρίση;
«Είναι το αντίδοτο για όλα. Κι από τη στιγμή που μπορώ να το προσφέρω στον κόσμο απλόχερα, είμαι πολύ ευτυχής».
Ο Μάρκος Σεφερλής διασκεδάζει τον κόσμο – ο ίδιος όμως πώς διασκεδάζει;
«Μαζί με τον κόσμο, με αυτά που κάνω διασκεδάζω κι εγώ! Γι’ αυτό και όλα αυτά που κάνω τόσα χρόνια δεν με ταλαιπωρούν, και μάλιστα πολλοί απορούν, αλλά είναι η αλήθεια. Η ζωντάνια μου και η ενέργειά μου οφείλονται στην παρουσία μου εδώ. Το θέατρο είναι το δεύτερο σπίτι μου, και μάλιστα περνάω πολύ περισσότερο χρόνο εδώ».
Ποιος είναι ο λόγος που δεν έχετε εμφανιστεί ακόμα στην Επίδαυρο;
«Γιατί δεν το έχω κυνηγήσει αρκετά. Δεν μπορώ να πω ότι είναι οι πόρτες ανοιχτές, αλλά δεν τις έχω χτυπήσει κι εγώ ακόμα. Μπορεί για του χρόνου να κάνω κάποια πρόταση για το φεστιβάλ της Επιδαύρου –Αριστοφάνη κατά προτίμηση– και να είμαι εκεί τις δύο ημέρες που παίζει κάθε θίασος και τις υπόλοιπες στο θέατρό μου. Κάθε χρόνο βλέπουμε συγκεκριμένα πρόσωπα, προφανώς έχουν βρει τον τρόπο και περνάνε τις προτάσεις τους. Ακόμα δεν έχω προτείνει τίποτα, γιατί με έχει ανάγκη το “Δελφινάριο”».
Αρκετοί είναι εκείνοι που σας έχουν χαρακτηρίσει ως «φτηνό» και «μη ποιοτικό». Τι τους απαντάτε;
«Θα προτιμούσα να μου εξηγήσουν πρώτα τι είναι “ποιοτικό” και κατόπιν αυτού θα αποδεχτώ τον όρο. Αν ποιοτικό είναι αυτό που το παρακολουθούν 3-5 άνθρωποι, ναι, δεν ανήκω σε αυτούς. Αλλά αν το “μη ποιοτικό” είναι αυτό που το βλέπουν 2.000 κόσμος κάθε βράδυ, και ανάμεσά τους δικηγόροι, γιατροί επιστήμονες και απλός κόσμος, ναι, τότε είμαι “μη ποιοτικός”».
Ποια ήταν η πιο δύσκολη περίοδος στη ζωή σας;
«Ήταν χωρίς αμφιβολία τα πρώτα χρόνια του “Δελφιναρίου” όταν το αγόρασα, γιατί ήταν ένα μεγάλο ρίσκο. Το όνειρό μου όμως, η τρέλα μου και το ένστικτό μου με οδήγησαν στο να κάνω αυτή την κίνηση και ας ήταν δύσκολη από οικονομικής απόψεως, αποδείχτηκε ότι είχα δίκιο που το έκανα. Η μεγάλη αγάπη του κόσμου σε έναν “μη ποιοτικό” ηθοποιό, με στηρίζει όλα αυτά τα χρόνια και με έκανε να βγω αλώβητος από αυτήν τη δύσκολη περίοδο».
Μαζί στη ζωή, μαζί στη σκηνή, μαζί και στο γυαλί, υπάρχει κάτι που κάνετε χώρια από την Έλενα Τσαβαλιά;
«Διακοπές, που κάνει μαζί με τον γιο μας τον Χάρη. Εγώ πρέπει και θέλω να είμαι εδώ στο θέατρο. Γιατί υπάρχει κόσμος που περιμένει το καλοκαίρι να πάρει την άδειά του από κάποιο μέρος της Ελλάδας και να έρθει εδώ στην Αθήνα για να επισκεφτεί το θέατρο και να με παρακολουθήσει. Έτσι, λοιπόν, πρέπει να είμαι πιστός σε αυτό το κοινό».
Στο πλευρό σας πάντα είχατε ωραίες υπάρξεις. Ποιο είναι το δυνατό σας χαρτί που ελκύει τις γυναίκες;
«Το χιούμορ, αλλά συγκεκριμένα αυτό που προδίδει ευφυΐα και εξυπνάδα στον άνθρωπο είναι ένα κίνητρο και ένα στοιχείο που ελκύει τις γυναίκες. Έχει αποδειχτεί εδώ και χρόνια ότι οι κωμικοί είχαν μεγάλη επιτυχία στις γυναίκες. Άλλωστε και οι ίδιες ξέρουν ότι δεν παίζει πάντα ρόλο η εξωτερική εμφάνιση –καλή κι αυτή, γιατί είναι η πρώτη εντύπωση– αλλά ο εσωτερικός κόσμος είναι αυτός που μετράει, και καμιά φορά αποδεικνύεται πολύ πιο δυνατός».
Τι τίτλο θα δίνατε στη μέχρι τώρα πορεία της ζωής σας;
«“Καλό, ε;”… Είναι ένα σλόγκαν το οποίο με έχει χαρακτηρίσει και με ακολουθεί μέχρι και τώρα στη ζωή μου. Γενιές μεγάλωσαν και μεγαλώνουν με τη φράση αυτή. Αλλά όλο το “ταξίδι” που έχω κάνει μέχρι τώρα, από τα παιδικά μου χρόνια, της εφηβείας μου, τα χρόνια στη δραματική σχολή, η αγωνία με την εύρεση εργασίας, τα πρώτα μου βήματα στην υποκριτική, θα μπορούσα να πω ότι όλο αυτό ήταν πάρα πολύ καλό».
«Θα πάω λίγο παραπέρα το πρωινό…»
Το 2006 ήταν η τελευταία φορά που παρουσιαστήκατε στο γυαλί με το «Κορίτσια ο Μάρκουλης». Και φέτος ξανά μετά από τόσα χρόνια στο σόου του Mega «J2US». Tι γεύση σάς άφησε;
«Αγαπάω την τηλεόραση, μέσα από αυτήν έγινα γνωστός. Είναι άλλωστε ένα Μέσο που μπαίνει στα σπίτια όλων απ’ άκρη σε άκρη και ξέρω ότι με το πάτημα ενός κουμπιού έχω τη δυνατότητα να ψυχαγωγώ τον κόσμο. Μπορεί να βρέθηκα στη δεύτερη θέση, αλλά επειδή ο διαγωνισμός ήταν μουσικός άξιζε που πήρε την πρωτιά η Μυριέλλα, από φωνητικής απόψεως, γιατί ήταν καλύτερη απ’ όλους μας».
Από τη νέα σεζόν θα βρίσκεστε στο Μεγάλο Κανάλι. Τι είναι αυτό που σας παρακίνησε να πείτε το μεγάλο «ΝΑΙ»;
«Μ’ αρέσει η ιδέα του πρωινού, έχω υπάρξει συμπαρουσιαστής σε αντίστοιχα concept αλλά και καλεσμένος. Έχω καταλάβει τι κοινό παρακολουθεί εκείνες τις ώρες, και το σίγουρο είναι πως δεν θα δείτε κάποιον άλλον μου εαυτό. Ο Μάρκος προσαρμόζεται απλά στις ώρες και στις καταστάσεις που καλείτε να φέρει εις πέρας. Το σίγουρο είναι ότι όλοι ξέρουμε πώς λειτουργούν οι πρωινές εκπομπές, εγώ απλά θα το πάω λίγο παραπέρα σύμφωνα με τα δικά μου κριτήρια».
Η άγνωστη ταινία με θέμα τα ναρκωτικά
Πριν από 15 χρόνια συμμετείχατε σε μία ταινία με τίτλο ο «Νικητής» παραγωγή του Γενικoύ Επιτελείου Στρατού. Η ταινία είχε στόχο να αφυπνίσει τα στρατευμένα νιάτα σχετικά με τους κινδύνους των ναρκωτικών…
«Δεν προβλήθηκε στους κινηματογράφους, ήταν ταινία που έγινε για να προβληθεί αποκλειστικά στα στρατόπεδα. Οτιδήποτε γίνεται για φιλανθρωπικό σκοπό πρέπει να συμμετέχουμε όσοι μπορούμε. Τα πρόσωπα που είναι γνωστά, καλώς ή κακώς στο ευρύ κοινό ασκούν επιρροή στα νέα παιδιά. Ήταν μία ωραία εμπειρία, υποδυόμουν τον “παλιό” και αφηγούμην τις ωραίες εμπειρίες μου από το στρατόπεδο».
Τι μήνυμα θα στέλνατε στη νεολαία;
«Η νεολαία πρέπει να μείνει μακριά από τα ναρκωτικά, ακόμα κι αν κάποιοι τους τα “πασάρουν” ως εύκολη λύση στα προβλήματά τους. Πρέπει να χαίρονται με όσα καταφέρνουν μόνοι τους, να στηρίζονται γερά στα πόδια τους. Είμαι της άποψης ότι πρέπει να γευόμαστε και την επιτυχία και την αποτυχία, και να χαιρόμαστε για το οτιδήποτε δημιουργούμε μόνοι μας. Όταν έχουμε επιμονή και υπομονή για τους στόχους μας, είναι σίγουρο πως αργά ή γρήγορα θα τους πετύχουμε».