Το υποχθόνιο χαμόγελο του Μαρκ Ρούτε

Ο Ολλανδός πρωθυπουργός ήταν ο μεγάλος νικητής της Συνόδου Κορυφής, κάνοντας ένα πραγματικό crash test για να αναλάβει τα ηνία της Ευρώπης με την αποχώρηση της Μέρκελ

Οι ακραίοι αντιευρωπαϊστές που παρεπιδημούν την τελευταία δεκαετία στον νότο της Ευρώπης έχουν κατασκευάσει πολλές θεωρίες συνωμοσίας για τον πρώην Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφρανγκ Σόιμπλε. Η πιο επιεικής έκφραση που έχει ακουστεί για τον νυν πρόεδρο της γερμανικής Βουλής ήταν «ο καταστροφέας της Ευρώπης».

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές που βιώνει όλος ο πλανήτης, ο χερ Σόιμπλε ανέλαβε πρωτοβουλία για να προχωρήσει το Ταμείο Ανάκαμψης που πρότειναν οι ΜέρκελΜακρόν κι ανέλαβαν να εξειδικεύσουν οι Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και Σαρλ Μισέλ. Φυσικά οι θεωρίες συνωμοσίας δεν σταμάτησαν, καθώς ο Σόιμπλε χωράει παντού. Έτσι ο Γερμανός, σύμφωνα με τους συνωμοσιολόγους, ήταν ο ιθύνων νους πίσω από την τετράδα χωρών που πίεζαν για λιγότερες επιχορηγήσεις μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης.

Κι όμως, ο Μαρκ Ρούτε εδώ και πολύ καιρό κινείται σε δική του ρότα. Πρωθυπουργός εδώ και μία δεκαετία, χαίρει της εκτίμησης των Ολλανδών για τον λιτό τρόπο ζωής του. Ακολουθεί κατά γράμμα τον νόμο και προτίμησε να μη δει τη μητέρα του, όταν νοσηλευόταν με κορωνοϊό, ενώ δεν πήγε ούτε στην κηδεία της ακολουθώντας κατά γράμμα τα πρωτόκολλα υγείας. Επίσης, αυτό που αρέσει στους Ολλανδούς είναι ότι κυκλοφορεί με ποδήλατο, ενώ οι σωματοφύλακές του τον ακολουθούν και αυτοί με ποδήλατο, αλλά τις περισσότερες φορές δεν είναι εμφανείς στους πολίτες.

Ο Ρούτε, λοιπόν, εξελίχθηκε σε πρωταγωνιστή της μαραθώνιας Συνόδου Κορυφής, όπου στο τέλος αποχώρησε με το πλατύ χαμόγελο του νικητή. Οι «φειδωλές χώρες» (Ολλανδία, Αυστρία, Δανία, Σουηδία) πήραν αυτό που ήθελαν και οι υποχωρήσεις του ήταν ηλεγμένες. Όμως ο Ρούτε κέρδισε κάτι που δεν το υπολόγιζαν οι υπόλοιποι. Ανεδείχθη ως ο ηγέτης της επόμενης ημέρας στην Ευρώπη. Ως γνωστόν, η Μέρκελ «μαζεύει» τα τελευταία ένσημα για να συνταξιοδοτηθεί και ο Ρούτε επιθυμεί διακαώς να πάρει τα σκήπτρα της Γηραιάς Ηπείρου.

Η δύναμη του ΕΛΚ

Θεωρητικά όλοι περιμένουν ότι ο Εμανουέλ Μακρόν θα είναι ο άτυπος διάδοχος ως ηγέτης της Ευρώπης. Όμως ο Γάλλος πρόεδρος αφενός μεν δεν έχει σίγουρη την επανεκλογή του, αφετέρου δε η ευρωπαϊκή του ομάδα, αυτή των πρώην φιλελεύθερων, εξακολουθεί να είναι η 3η σε δύναμη στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Τουναντίον, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, όπως εκτιμούν όλοι οι αναλυτές, θα συνεχίσει να είναι η κυρίαρχος δύναμη στην Ευρώπη και για την επόμενη πενταετία, το λιγότερο. Οπότε ο Ρούτε ως άτυπος ηγέτης του ΕΛΚ θα ανελιχθεί σε Μέρκελ στη θέση της Μέρκελ.

Ήδη ο Ολλανδός πρωθυπουργός μετράει μόνο νίκες το τελευταίο διάστημα. Μετέτρεψε σε μία γροθιά τις λεγόμενες μικρομεσαίες (σε πληθυσμό), αλλά ισχυρές (οικονομικά) χώρες και κατάφερε να εκλέξει στην ηγεσία του Eurogroup τον Ιρλανδό Πασκάλ Ντόναχιου, κόντρα στις επιθυμίες της Μέρκελ, του Μακρόν, του Σάντσεζ και του Κόντε, που πρότειναν για διάδοχο του Πορτογάλου Μάριο Σεντένο, την Ισπανίδα Νάντια Καλβίνο. Χαρακτηριστικά ο Φεντερίκο Φουμπίνι της «Corriere della Sera» σχολίασε τη συγκεκριμένη επιλογή πολύ επιθετικά: «Είναι ο υπουργός ενός οικονομικού παραδείσου που ανά τα χρόνια υπέκλεψε δεκάδες δισεκατομμύρια έσοδα από τους εταίρους του που έτρεξαν να τον υποστηρίξουν μόλις ζήτησε τη βοήθειά τους».

Ο Φουμπινί μετά το τέλος της Συνόδου κατέληξε στο συμπέρασμα:  «Η Ολλανδία του Ρούτε θα είναι επί χρόνια ένα αγκάθι στα πλευρά της Ευρώπης. Θέλει την ενιαία αγορά και τις φορολογικές έδρες των εταιρειών των άλλων χωρών του κλαμπ της Ε.Ε., αλλά δεν προτίθεται να χρηματοδοτήσει το σύστημα. Επιθυμεί ένα παγκόσμιο νόμισμα αλλά διεκδικεί το δικαίωμα της αρνησικυρίας για το Κοινοβούλιό του όσον αφορά τα ευρωπαϊκά προγράμματα των άλλων κυβερνήσεων και δεν αναγνωρίζει τον ρόλο της Κομισιόν».

Ο Ολλανδός πρωθυπουργός ενδιαφέρεται να μη φανεί περισσότερο ευρωσκεπτικιστής από τους χριστιανοδημοκράτες της πατρίδας του. Όμως αυτή η σκληρή στάση που δείχνει αρέσει στους ψηφοφόρους του. Κι αυτό διότι κατά βάθος οι περισσότεροι των Ολλανδών δεν εμπιστεύονται τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, θεωρώντας πως υποτιμούν τη χώρα τους. Εξάλλου στις δημοσκοπήσεις προηγείται και οι περισσότεροι αναλυτές θεωρούν ότι στις εκλογές του 2021 θα λάβει τουλάχιστον ένα 35%.

Επίδειξη δύναμης

Πολλοί εκ των αναλυτών που προέρχονται από τον νότο κατανοούν τη φιλοδοξία του Ρούτε να αναλάβει τα ευρωπαϊκά ηνία. Για πρώτη φορά ηγέτης της Ευρώπης θα είναι κάποιος από μία μικρή χώρα. Μία χώρα, όμως, που σε όλους τους δείκτες είναι ψηλά. Στην ανάπτυξη, την καινοτομία, την έρευνα και τις εξαγωγές. Το εμπορικό της ισοζύγιο δεν εξαρτάται από την εσωτερική αγορά. Γι’ αυτό και το επιχείρημα της Γερμανίας πως «το μεγάλο πακέτο διάσωσης θα ωφελήσει την εσωτερική αγορά», το άκουγε βερεσέ. Πρόκειται για ένα πλούσιο κράτος. Οι τράπεζες είναι ανεξάρτητες από την πολιτική εξουσία. Ο δανεισμός μπορεί να γίνει μέσω τραπέζης αλλά και ιδιωτικά, με ιδιωτική συμφωνία, που είναι αποδεκτή σε οποιαδήποτε ύψος.

Επίσης, στην Ολλανδία βρίσκονται οι μεγαλύτερες αντασφαλιστικές εταιρείες. Τι σημαίνει αυτό; Είναι οι εταιρείες που ασφαλίζουν τις ασφαλιστικές εταιρείες. Και αυτό στην πραγματικότητα σημαίνει ότι η χώρα έχει πολύ διαθέσιμο ρευστό χρήμα. Η χώρα έχει καταφέρει να συνδέσει άμεσα και πρακτικά την εκπαίδευση με την αγορά εργασίας. Σε πολλές χώρες, τα πανεπιστήμια συνδέονται με την αγορά εργασίας. Στην Ολλανδία, οι εταιρείες παραγγέλνουν προϊόντα και τα πανεπιστήμια τα σχεδιάζουν.

Κατά την είσπραξη των φόρων, είτε τελωνειακών δασμών, είτε ΦΠΑ, τα κράτη-μέλη κρατούν ένα ποσοστό για διοικητικά έξοδα και τα υπόλοιπα τα δίνουν στην ΕΕ. Η Κομισιόν είχε προτείνει το 20% των τελωνειακών δικαιωμάτων της Ολλανδίας να καταργηθεί, για να καλυφθεί το χρηματοδοτικό κενό του Brexit. Στην αρχική πρόταση του προέδρου Μισέλ, το ποσοστό είχε μειωθεί σε 10%. Ωστόσο, ο Ρούτε δεν ήθελε με τίποτα κάτι τέτοιο. Και πάλεψε να το αυξήσει. Στην πορεία, το ποσοστό έγινε 12,5%, αργότερα 15% και τελικά η συμφωνία που «πέρασε» έχει ένα ποσοστό 25%.

Και το ερώτημα που θέτουν οι προχωρημένοι επί των ευρωπαϊκών θεμάτων είναι μήπως ο Ρούτε, πέραν της δικής του ανέλιξης, έχει και κάποιους άλλους στόχους. Απλά ελέγχοντας τις χρηματοδοτήσεις του νότου, οι Ολλανδοί θα μπορούν να έχουν λόγο και για το πού θα κατευθυνθούν οι επενδύσεις.

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα