Τους χάλασε τη σούπα ο Χρυσοχοΐδης κι έχουν λυσσάξει στον ΣΥΡΙΖΑ

Για ποιον λόγο θεωρούν ότι, λόγω του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, η Ν.Δ. απέσπασε καλύτερα στελέχη από το ΠΑΣΟΚ, έναντι του κατιμά που πήγε στην Κουμουνδούρου

Εντύπωση έχει προκαλέσει και στο Μαξίμου οι λυσσαλέες επιθέσεις που δέχεται ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν μιλάμε μόνο από τον Γιάννη Ραγκούση, με τον οποίο έτσι κι αλλιώς είχαν προηγούμενα από την εποχή που βρίσκονταν και οι δύο στο ΠΑΣΟΚ και ήταν στο Υπουργικό Συμβούλιο του Γιώργου Παπανδρέου από το 2009-2011. Πλέον ο κ. Χρυσοχοΐδης έχει στοχοποιηθεί και από τον νέο Τομεάρχη Προστασίας του Πολίτη, Χρήστο Σπίρτζη, με εντολή της ηγεσίας. Βέβαια, οι πορείες Χρυσοχοΐδη και Σπίρτζη στο ΠΑΣΟΚ δεν είχαν καμία σχέση. Ο νυν υπουργός Προστασίας του Πολίτη ήταν στην πρώτη γραμμή από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, ενώ ο Σπίρτζης στην πυραμίδα του ΠΑΣΟΚ ήταν κάτι σαν τον άγνωστο πόλεμο για το ευρύ κοινό.

Όπως είπαμε, στο Μαξίμου ανέμεναν ότι ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη θα δεχόταν περισσότερες επιθέσεις από το Κίνημα Αλλαγής, καθώς μπορεί να μην ήταν υποψήφιος στις εκλογές του Ιουλίου του 2019, αλλά ήταν μέλος του Κινήματος και μάλιστα είχε μετάσχει και σε κάποιες συσκέψεις. Κι όμως, μετά τη διαγραφή του, το ΚΙΝΑΛ σταμάτησε να ασχολείται και απλά του ασκεί κριτική, όταν κρίνει ότι έχει υποπέσει σε σφάλμα στα θέματα του υπουργείου.

Όμως η κατάσταση με τον ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεφύγει. Ακόμη και όταν ο Χρυσοχοΐδης απολαμβάνει υψηλή δημοφιλία, πάντα ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκει κάτι για να τον κατηγορήσει. Μέχρι και ότι δεν προχώρησε στη διερεύνηση της τραγωδίας της Μαρφίν, αν και ο ίδιος έμεινε τότε στο υπουργείο για ελάχιστο χρονικό διάστημα. Φυσικά, από την Κουμουνδούρου λησμόνησαν ότι στην τραγωδία της Μαρφίν το 2010 δεν είχαν πει κουβέντα. Ούτε καν καταδίκασαν τους δράστες.

Ο κατιμάς του ΠΑΣΟΚ

Στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι η συνεργασία του κ. Χρυσοχοΐδη με τον Κυριάκο Μητσοτάκη τούς χάλασε τα σχέδια. Η έλευση του Χρυσοχοΐδη στη Ν.Δ. άνοιξε τις πύλες σε ένα σωρό πρώην στελέχη της Κεντροαριστεράς με εκσυγχρονιστικό προφίλ και ταυτόχρονα «απέκλεισε» τις γέφυρες που ήθελαν να οικοδομήσουν οι Νίκος Παππάς και Χρήστος Σπίρτζης. Είναι χαρακτηριστικό ότι όλοι οι εκσυγχρονιστές που πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν παιδιά του ΠΑΣΟΚ. Τουναντίον, είχαν ανδρωθεί πολιτικά στην ανανεωτική Αριστερά και μετακόμισαν στο ΠΑΣΟΚ επί εποχής Κώστα Σημίτη. Και τώρα επέστρεψαν στη βάση τους. Οι υπόλοιποι του ΠΑΣΟΚ που πήγαν στην Κουμουνδούρου, είτε είναι τσοχατζοπουλικά στελέχη, είτε υπέργηροι κολλημένοι σε συνθήματα και καταστάσεις στις δεκαετίες του ’70 και του ’80. Ορισμένοι μάλιστα από αυτούς νομίζουν ότι βρίσκονται στην ταραγμένη περίοδο πριν από τη δικτατορία του 1967.

Τουναντίον, η επιλογή προσώπων εκτός της Ν.Δ. έγινε με προσεκτικό τρόπο και ήταν στοχευμένη. Αφορούσε και την τεχνοκρατική δυνατότητα του καθένα αλλά και τον πολιτικό συμβολισμό που έδειχνε την πρόθεση του πρωθυπουργού να διευρύνει την κεντροδεξιά παράταξη σε μια προσπάθεια να πέσουν διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος και να επιτευχθεί ο κεντρικός στόχος, που είναι η ανάταξη και εν συνεχεία η ανάπτυξη της χώρας. Τοποθετώντας ένα κεντρώο, εκ του μεσαίου χώρου και των εκσυγχρονιστών προερχόμενο στέλεχος σε ένα υπουργείο αιχμής, όπως αυτό της Προστασίας του Πολίτη, κατέρριψε εν τη γενέσει τους τα επιχειρήματα του ΣΥΡΙΖΑ περί αυταρχικού κράτους και κατάλυσης των δικαιωμάτων στο όνομα της ασφάλειας. Κι επίσης, αναφορά στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη έχουν και αρκετά πρόσωπα που αξιοποιήθηκαν στο κυβερνητικό σχήμα.

Είναι χαρακτηριστικό, όπως φαίνεται και από τις δημοσκοπήσεις, ότι οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ εγκρίνουν την κυβερνητική πολιτική, καθώς έτσι έχουν μάθει από τα τόσα χρόνια προ κινούνταν στον κεντρώο χώρο. Κι αυτό που ενόχλησε ακόμη περισσότερο τον ΣΥΡΙΖΑ είναι και οι δηλώσεις του ίδιου του κ. Χρυσοχοΐδη: «Στην Ελλάδα, η μεταρρυθμιστική δυναμική και η κοινωνική φροντίδα της κυβέρνησης περιορίζουν την εύκολη συγκρότηση μιας ουσιώδους Κεντροαριστεράς. Πολύ περισσότερο που, κυρίως, ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει να συνομιλεί με το παρελθόν χωρίς καν σκέψεις για αυτό που ζούμε, δηλαδή ένα πρωτόγνωρο παρόν και ένα απροσδιόριστο μέλλον που οφείλουμε να εφεύρουμε».

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα