Τους πνίγει το ποτάμι (της λαϊκής οργής), τους σώζει ο… ποταμός (του Θεοδωράκη)

Με προίκα τα έστω και ετερόκλητα 151 «ναι» της ψήφου εμπιστοσύνης, τα κομπιουτεράκια στο Μαξίμου έχουν πάρει φωτιά μετρώντας τα κρίσιμα κουκιά για την επόμενη μεγάλη κοινοβουλευτική μάχη ζωής και θανάτου που έχουν μπροστά τους: αυτήν της κύρωσης ή μη της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Της Πωλίνας Βασιλοπούλου

Η αγωνία των στελεχών που σχεδιάζουν τη στρατηγική του κυβερνόντος κόμματος μπορεί να έχει αρχίσει να μετριάζεται τα τελευταία 24ωρα όπου άρχισε να αχνοφαίνεται διάθεση στήριξης της Συμφωνίας των Πρεσπών από στελέχη του Ποταμιού, ίσως και κάποιων ανταρτών του ΚΙΝ.ΑΛ., παραμένει ωστόσο πολύ εύλογη. Διότι αν βρεθούν οι έξι κομβικές ψήφοι που θα συμπαραταχθούν με τις 145 του κόμματος, ο Αλέξης Τσίπρας θα πάει ανακουφισμένος μέχρι τις εθνικές εκλογές, προσπαθώντας να βελτιώσει τη διαφορά του με τη Ν.Δ., που έχει διψήφιο νούμερο. Αν, όμως, συμβεί το κατά Μαξίμου απευκταίο και το κοντέρ σταματήσει έστω και στους 150, τότε θα κληθούν να χορέψουν τον τελευταίο χορό, προκηρύσσοντας εκλογές και ελπίζοντας ότι η εκλογική κατάληξη θα είναι λιγότερο τραγική από τον αντίστοιχο χορό των Σουλιωτών στο Ζάλογγο…

Οι σίγουροι 145+4

Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, τα δεδομένα που έχουν καταγραφεί στα κυβερνητικά μπλοκάκια είναι λίγο-πολύ γνωστά. Ξεκινώντας από τους 145 σίγουρους βουλευτές του κόμματος και από ’κεί και πέρα αρχίζουν οι προσθαφαιρέσεις.

Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου σίγουρα θα πρέπει να θεωρούνται τα «ναι» της διεγραμμένης από τους ΑΝ.ΕΛ. υπουργού Τουρισμού Έλενας Κουντουρά, του επίσης ΑΝΕΛίτη βουλευτή Θανάση Παπαχριστόπουλου, της (κεντροδεξιάς για να μην ξεχνιόμαστε) υφυπουργού Προστασίας του Πολίτη Κατερίνας Παπακώστα, και φυσικά του καρατομημένου από το ΠΟΤΑΜΙ Σπύρου Δανέλλη.

Όμως οι παραπάνω 149 δεν αρκούν. Υψηλόβαθμα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, προεξάρχοντος του πρωθυπουργού, έχουν δηλώσει δημοσίως ότι θα αναζητηθεί η απόλυτη πλειοψηφία των 151, μιας και σε κάθε χαμηλότερο πήχη θα υπάρχει όχι μόνο πολιτικό αλλά και τυπικό ζήτημα νομιμοποίησης, όπως τουλάχιστον ισχυρίστηκε επίσης δημόσια ο υπουργός Ναυτιλίας, Φώτης Κουβέλης.

Το πρόβλημα είναι ότι οι δύο «χρυσοί» ψήφοι είναι δύσκολο να αναζητηθούν στις εξωΣΥΡΙΖΑϊκές ψήφους εμπιστοσύνης που πήρε η κυβέρνηση στην ψηφοφορία της περασμένης Τετάρτης. Σε αυτές δηλαδή του «Πυρίκαυστου» Κώστα Ζουράρι, αλλά και του άρτι διαγραφέντα από τους ΑΝ.ΕΛ. υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης, Βασίλη Κόκκαλη. Στο Μαξίμου δεν ξεχνούν ότι και οι δύο βουλευτές έχουν στηρίξει την κυβέρνηση, αλλά έχουν ξεκαθαρίσει από καιρό ότι στο ζήτημα του Μακεδονικού η μέχρι πρότινος συγκυβέρνηση θα τους βρει απέναντί της.

Ποντάρουν σε τέσσερις επιλαχόντες

Υπό τις παραπάνω συνθήκες, καταλύτης των όποιων εξελίξεων καθίσταται το Ποτάμι και η στάση που θα κρατήσουν οι εναπομείναντες βουλευτές της Σεβαστουπόλεως καθώς και οι συνάδελφοί τους από το όμορο ΚΙΝ.ΑΛ. Συγκεκριμένα στο κυβερνητικό και όχι μόνο στρατόπεδο θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι θα ακούσουν το «ναι» από τα στόματα του επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρου Θεοδωράκη και του αντιπροέδρου του κόμματος, Γιώργου Μαυρωτά, δυνητικά και του αμφιταλαντευόμενου έως την ύστατη ώρα Σπύρου Λυκούδη.

Στο Μαξίμου εκφράζουν, εξάλλου, μία συγκρατημένη αισιοδοξία ότι το πολυπόθητο για αυτούς «151 plus» θα… χτιστεί και με κάπoιες ψήφους από το Κίνημα Aλλαγής. Δεν αποκλείουν ένας από τους πρόθυμους να είναι π.χ. ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος, ο πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ., που ανεξαρτήτως της ψήφου του έχει ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας με την Κουμουνδούρου – και αυτή είναι μία πληροφορία που δύσκολα μπορεί να διαψευστεί.

Μια δυνητική θετική ψήφος για τις Πρέσπες θα μπορούσε να προέλθει από τον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Δημήτρη Κρεμαστινό, που είχε απαντήσει αινιγματικά για το αν θα ψηφίσει υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών (σ.σ. δεν επικαλέστηκε πολιτικούς λόγους, αλλά ότι δεν είχε δει το κείμενο της συνταγματικής μεταβολής), ωστόσο μάλλον η εν λόγω πιθανότητα «καίγεται» μετά την ντιρεκτίβα Γεννηματά ότι θα έχουν συνέπειες όσοι διαταράξουν την ενότητα του ΚΙΝ.ΑΛ.

Εκλογές πότε;

Η αριθμητική, λοιπόν, της ψηφοφορίας για το ονοματολογικό των Σκοπίων θα καθορίσει όχι μόνο την τύχη του Μακεδονικού ζητήματος ως προς το ονοματολογικό των Σκοπίων, αλλά και τον χρόνο που θα στηθούν οι κάλπες. Διότι, αν στον ΣΥΡΙΖΑ κάτσει το «ονειρικό» σενάριο να ξεπεράσει ακόμη και τις 152 θετικές ψήφους η ψηφοφορία για την κύρωση των Πρεσπών,  τότε στα πέριξ της Ηρώδου Αττικού θα στηθεί πάρτι τρικούβερτο, μιας και ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα δώσει πολιτική ανάσα περίπου 9 μηνών στον Αλέξη Τσίπρα να ξεδιπλώσει την «ιδεολογική του αντεπίθεση» έναντι του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Αν όμως τα κουκιά δεν βγουν και η κατά την αντιπολίτευση πλειοψηφία-κουρελού ξηλωθεί για τα καλά,  τότε οι εθνικές εκλογές θα προκηρυχτούν… χθες, με τους κυβερνητικούς να ελπίζουν σε ένα πράγμα: να μειώσουν την έκταση του Βατερλό.

Αν και όπως είπαμε η ιστορία μοιάζει μισοτελειωμένη, αφού την ώρα που την  Κυριακή το ποτάμι της λαϊκής αντίδρασης για το Μακεδονικό θα πνίγει την κυβέρνηση ένα άλλος… ποταμός, αυτός του Σταύρου Θεοδωράκη, θα γίνει η σωσίβια λέμβος μίας διαλυμένης τέως συγκυβέρνησης…

Και αυτό είναι το οξύμωρο του πολιτεύματός μας. Σε ένα τεράστιος εθνικό θέμα, όπως το Μακεδονικό, αντί να ζητηθεί η γνώμη και βεβαίως η συγκατάθεση του ελληνικού λαού, κάτι που έγινε από τους γείτονές μας Σκοπιανούς, οι κυβερνώντες έχουν συνταγματικά το δικαίωμα να αποφασίσουν όχι με πλειοψηφία άνω των 180 ψήφων, αλλά και με εκείνη κάτω των 150!

Στην προσπάθειά τους να πετύχουν τον σωτήριο –επικοινωνιακά και πολιτικά– αριθμό των 151 ψήφων, δελεάζουν βουλευτές με υπουργικές θέσεις, κατ’ ουσίαν ανύπαρκτους πολιτικά σε βάθος χρόνου, και μιας χρήσεως.

Τύποι σαν τον Θανάση Παπαχριστόπουλο, την Κουντουρά, τον Θεοδωράκη, τον Μαυρωτά, τον Θεοχαρόπουλο, ποια πολιτική θητεία έχουν ώστε να σηκώνουν το ανάστημά τους σε ένα εθνικό θέμα, με τις αρνητικές για τη συμφωνία των Πρεσπών δημοσκοπήσεις που αγγίζουν το 70%;

Η περιστασιακή παρουσία τους στα βουλευτικά έδρανα μέσω κομμάτων μικρής εμβέλειας που διαλύονται στο πέρασμα του χρόνου, από την πρώτη κιόλας θητεία τους, τους δίνει αυτό το δικαίωμα;

Η ιστορία μας, που έχει κρατήσει στα κιτάπια της τον φονιά του Καποδίστρια, τον δικαστή που καταδίκασε σε θάνατο τον Κολοκοτρώνη, τους δοσίλογους της Κατοχής, να είναι σίγουροι ότι και τα δικά τους τα ονόματα θα αναγραφούν και θα μείνουν στις σελίδες της ως μελανά περιστατικά, μικρών ανθρώπων, που μετράνε το ανάστημά τους με τη σκιά τους…