Τσίπρας: Όταν παίρνω φόρα, φόρα κατηφόρα…

Φεύγανε τα πρόβατα από το «μαντρί» και ο Αλέξης πετούσε αετό, κάνοντας όνειρα για την καρέκλα στο Μαξίμου, όσο ο Κυριάκος είχε μάτια και στην πλάτη για να μην ξεφύγει ούτε «και» παραπάνω από τα «γαλάζια» παιδιά

Πολλά ειπώθηκαν, πολλά εννοήθηκαν, πολύ μελάνι χύθηκε, ανθρώπους μάς έκαναν, ρόιδο τα έκαναν αναμεταξύ τους μέσα σε δέκα μέρες, και μια ΣΥΓΓΝΩΜΗ μετά το «χαστούκι» της κάλπης δεν ακούσαμε από το στόμα σου Αλέξη

Γράφει η Εύα Διαμαντή

Διότι θέλει μαγκιά να παραδεχτεί κάποιος ότι έχασε γιατί έφταιξε. Φεύγανε τα πρόβατα από το «μαντρί» και ο Αλέξης πετούσε αετό, κάνοντας όνειρα για την καρέκλα στο Μαξίμου, όσο ο Κυριάκος είχε μάτια και στην πλάτη για να μην ξεφύγει ούτε «και» παραπάνω από τα «γαλάζια» παιδιά. Άσε που λογικά ξέχασε και τι χρώμα είχε η καρέκλα του, αφού δεν άφησε πλατεία για πλατεία απάτητη, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου.

Πράγματι, ήταν μια περίοδος πολύ βαρετή. Η ίδια κασέτα, η ίδια μανιέρα απ’ όλους. Κι ο Αλέξης εκεί. Στην κλάψα. Άσε τι κάνει ο άλλος και πες τι θα κάνεις εσύ. Εγώ, που ούτε σύμβουλος πρωθυπουργού είμαι, ούτε καφέδες στη Βουλή φτιάχνω για να κάνω κονέ, μήπως πω το κατιτίς μου, περίμενα να ποντάρει στο ότι «Είχα ΣόιμπλεΜέρκελΝτάισελμπλουμ, αλλιώς τα περίμενα, αλλιώς μου ήρθανε. Δώσε, λαέ, άλλη μια ευκαιρία, μπας και δω προκοπή». Αλλά, όχι! Τον απασχόλησε η καμπούρα του Χανιώτη και τελικά έχασε αυγά, πασχάλια, τον μπούσουλα, μέχρι και το χωριό του στην Άρτα!!!

Πού πήγε η «μαγεία» τού 2015; Αυτοί οι πύρινοι λόγοι, που ξεσήκωσαν τη χώρα, πού πήγαν; Τους ξέχασε; Τελείωσε το μαγικό φίλτρο και χάθηκε η ενέργεια; Η διαφορά τού 20% δεν χωνεύεται. Από κανέναν. Στην Πειραιώς, πάω στοίχημα ότι ακόμα κοιτάζονται μεταξύ τους με έκπληξη. Το έργο φαινόταν εξ αρχής. Αυτοδυναμία δεν θα είχαμε, οι δεύτερες κάλπες ήταν δεδομένες. Ούτε Τσίπρα πρωθυπουργό θα είχαμε, γιατί δεν διεκδίκησε τη δεύτερη ευκαιρία όπως θα έπρεπε. Απλά, περιμέναμε το τελικό σκορ.

Το πρωινό της περασμένης Κυριακής και αφότου είχα ολοκληρώσει τα εκλογικά μου καθήκοντα, έριξα μια ματιά στον κόσμο κι έπεσε το μάτι μου πρώτα στα τουρκικά site, που μιλούσαν για «κατακερματισμό της Αριστεράς» και ομολογώ ότι γέλασα και δεν έδωσα μεγάλη σημασία, αν και μετέφερα την είδηση στην apopsi.gr, πιο πολύ για τον βαρύγδουπο και βαρυσήμαντο τίτλο της. Και μετά πήρε το μάτι μου ένα άρθρο στους «Financial Times», που έκανε λόγο για «μεγάλη διαφορά», βασιζόμενο καθαρά στις επιτυχίες της ελληνικής οικονομίας.

Εκεί στάθηκα λίγο πιο σοβαρά και επειδή μιλούσαν με αριθμούς, αλλά και επειδή τα αποτελέσματα των τουρκικών εκλογών στις 14 Μαΐου με είχαν κάνει να αναφωνήσω ότι είναι άξιοι της μοίρας τους. Δεν θέλησα να το μεταφέρω όμως, καθότι βρισκόμασταν ήδη εν μέσω εκλογικής διαδικασίας και απαγορεύονταν οι προϊδεασμοί.

Επανέρχομαι, λοιπόν, στο βράδυ των εκλογών και ομολογώ ότι κατάφερα να ψυχολογήσω τη μάζα από τις 19:05μμ, μόλις πέρασε το αρχικό σοκ από τα exit polls. «Ο φόβος φυλά τα έρμα», λέει μια παλιά ποιμενική παροιμία, και καθώς φαίνεται στους «Financial» εκεί ακριβώς βασίστηκαν κι έβγαλαν πόρισμα.

Ο Έλληνας πιέζεται, ασφυκτιά, πάει super market και τρέμει από νεύρα στο ταμείο μη χρειαστεί να αφαιρέσει τίποτα από τη «λυπητερή». Πάει για βενζίνη και αναθεματίζει. Βλέπει τον ΕΝΦΙΑ και πιάνει φτέρνισμα τον Βενιζέλο. Όμως…

Κωλοτούμπες δεν σηκώνει άλλο. Τα ψεύτικα, τα λόγια τα μεγάλα τον κουράσανε. Με Μητσοτάκη, δεν χορεύει ανέμελος στα λιβάδια και βλέπει τα μπουζούκια από την τηλεόραση τα Σάββατα, αλλά δεν είναι και στον πάτο του πηγαδιού όπως το ’15. Δεν μπήκε σε ομαδικό τάφο, όπως στο Μπέργκαμο με την πανδημία, που δεν είχε χώρο ούτε στο parking των νοσοκομείων από τους ασθενείς, ούτε του κόψανε το ρεύμα τον χειμώνα, όπως στας Ευρώπας.

Η Ελλάδα, πάει Βρυξέλλες κι έχει «κούτελο» πια. Ακούγεται η φωνή της. Κάθεται στα στρογγυλά τραπέζια κι έχει ατζέντα. Κι ο Τούρκος που είπε να κάνει μια επίσκεψη στον Έβρο, έκανε μεταβολή και πήγε σπίτι του.

Γι’ αυτό κέρδισε ο Μητσοτάκης με 20% διαφορά. Διότι πάτησε στα αγαθά και στην ενίσχυση της μνήμης. Δεν είχε προτεραιότητα να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα. Τον ένοιαζε το παρόν και το μέλλον. Οι Έλληνες πήγαν στην κάλπη με τον φόβο του Τσίπρα, έχοντας φρέσκες τις γκάφες του Τσίπρα και τα προεκλογικά «παπάκια» του Τσίπρα. Το βρήκε από τον Κατρούγκαλο, τη Φωτίου, τον Κασιδιάρη, τον Αντώναρο και, τελικά, από τον ελληνικό λαό.

Γι’ αυτό παραπονέθηκα στην εισαγωγή μου. Μετά τη μη ανάληψη της διερευνητικής εντολής, δήλωσε ότι αναλαμβάνει την ευθύνη της ήττας, αλλά «παραμένει». Μίλησε για «οδυνηρό σοκ» πρώτα στον ΣΥΡΙΖΑ και μετά για ένα «οδυνηρό σοκ» στην ΚΟΙΝΩΝΙΑ που ψήφισε Νέα Δημοκρατία.

Τώρα θυμήθηκε το «μαντρί» του ο Αλέξης. Η κοινωνία μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Τώρα τον νοιάζει που θα περάσει η 25η Ιουνίου και θα του γυρίσουν όλοι την πλάτη. Θυμήθηκε τα ποσοστά του Αλαβάνου όταν του έδωσε το χρίσμα και μακάρι να βγω ψεύτρα, όμως πιστεύω ότι στα ίδια ποσοστά θα παραδώσει τα ηνία στον δικό του διάδοχο. Γιατί ό,τι ανεβαίνει, κατεβαίνει μια μέρα. Ας ζητούσε μια ταπεινή συγγνώμη παραδεχόμενος το σφάλμα. Σε μια δακρύβρεχτη δήλωση τα έριξε στους άλλους.

Κύριε Τσίπρα, δεν σας φταίει το ΚΚΕ, δεν σας είχε ποτέ ανάγκη. Δεν σας φταίει το ΠΑΣΟΚ, στη γωνία σάς περίμενε και να που τελικά «ψήφισε ο λαός και μίλησε ο μουγκός», όπως σχολίασε ο δικός σας, Λάκης Λαζόπουλος.

Το φλερτ και τα «ναζάκια» στον Κασιδιάρη έπεισαν τους Έλληνες ότι ένα pass μπορεί να μη φέρνει την άνοιξη, τα ναζιστικά μορφώματα όμως έχουν τη θέση που τους ανήκει. Στον κάλαθο των αχρήστων…

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα