Τζάμπα φόρεσε το καλό κοστούμι ο Φάμελλος

Το 1848 ο Καρλ Μάρξ στο «κομμουνιστικό μανιφέστο» είχε γράψει την φράση που πέρασε στην ιστορία το «Προλετάριοι όλων των λαών, ενωθείτε!». Οι προλετάριοι όχι μόνο δεν τον άκουσαν, αλλά σε διάφορες κρίσιμες στιγμές της ιστορίας ακολουθούσαν τον δικό τους δρόμο, μακριά από συντρόφους, ομοϊδεάτες και φίλους.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Στην ελληνική αριστερά η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη. Εκεί μάλιστα υπάρχει και το ανέκδοτο πως λόγω της αριστεράς οι επιστήμονες ανακάλυψαν το άτομο. Δηλαδή ένα μόριο δεν μπόρεσε να αντέξει και διασπάστηκε σε άτομα. Φυσικά υπάρχουν κι άλλα ανέκδοτα. Το πιο παλιό από αυτά, αναφέρει ότι οι αριστερές οργανώσεις είναι σαν τις ατομικές βόμβες. Αφήνεις μία να πέσει και αυτή πολλαπλασιάζεται εκθετικά –γίνεται δύο, τέσσερις, δεκαέξι, διακόσιες πενήντα έξι και πάει λέγοντας

Όταν ο αείμνηστος Λεωνίδας Κύρκος είχε πει στα γεράματα του το «να μάθουμε να συνεργαζόμαστε» είχε βιώσει στην πολιτική του διαδρομή ουκ ολίγες διασπάσεις στην αριστερά, με κορυφαία του 1968, όταν ξαφνικά ξυπνήσαμε ένα πρωί και υπήρχε το ΚΚΕ εξωτερικού και το ΚΚΕ Εσωτερικού.

Όπως και να έχει η σχέση της Αριστεράς με την έννοια «διάσπαση» αποτέλεσε διαχρονικά αντικείμενο ειρωνειών -άλλες φορές πάλι, η κωμωδία εναλλασσόταν με την τραγωδία, καθώς αρκετοί είναι εκείνοι που οικτίρουν τη δυσκολία της Αριστεράς «να ενωθεί». Πιο ψύχραιμοι και διαλεκτικοί μελετητές ωστόσο, θα μπορούσαν να αντιπαραβάλουν μερικά ιστορικά στοιχεία που αμφισβητούν τον καταστροφικό χαρακτήρα των συχνών διασπάσεων στην Αριστερά. Για παράδειγμα η μεγαλύτερη ιστορική επιτυχία της, παγκοσμίως, βασίστηκε σε δύο διασπάσεις που σχεδίασε και οργάνωσε ο Βλαντιμίρ Ίλιτς Ουλιάνοφ, γνωστότερος ως Λένιν. Η πρώτη το 1903 μεταξύ Μπολσεβίκων και Μενσεβίκων (που κατέληξε στην κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων του Τσάρου κατά την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 και την κατάληψη της εξουσίας από τους πρώτους στην πάλαι ποτέ Ρωσική Αυτοκρατορία) και η δεύτερη, σε παγκόσμιο επίπεδο, ανάμεσα σε σοσιαλιστές και σοσιαλδημοκράτες από τη μία και κομμουνιστές από την άλλη. Οι μεν χωρίστηκαν στη Β’ Διεθνή, οι δε στη Γ’ Διεθνή, η οποία πρόσφερε αργότερα στην πρώην Σοβιετική Ένωση ένα πανίσχυρο διεθνές κίνημα υποστηρικτών και της επέτρεψε να μετατραπεί σε παγκόσμια υπερδύναμη.

Κι όπως είχε πει και ο ιστορικός Ιταλός κομμουνιστής ηγέτης Αντόνιο Γκράμσι (1891-1937) «Η ιστορία διδάσκει αλλά δεν έχει κανέναν μαθητή». Κάπως έτσι κινούνται και τα κόμματα της αριστεράς στην Ελλάδα. Αυτή τη στιγμή στην Βουλή υπάρχουν τέσσερα κόμματα που προέρχονται από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τον Σωκράτη Φάμελλο, η Πλεύση Ελευθερίας υπό την Ζωή Κωνσταντοπούλου, το Κίνημα Δημοκρατίας υπό τον Στέφανο Κασσελάκη και η Νέα Αριστερά, υπό τον Αλέξη Χαρίτση, ενώ εκτός Βουλής παλεύει για να επανέλθει στην Βουλή το ΜέΡΑ 25 του Γιάνη Βαρουφάκη. Φυσικά υπάρχουν κι άλλα που κινούνται μεταξύ 0,5% κι 1% και που δεν σταματούν την αέναη πορεία τους στον χρόνο μέσω διασπάσεων.

Η σειρά της Νέας Αριστεράς

Τώρα ήρθε και η σειρά της Νέας Αριστεράς να πιει το πικρό ποτήρι της διάσπασης. Με βάση τα δεδομένα που έχουν δημιουργηθεί για εκεί πάει το πράγμα. Ο Αλέξης Χαρίτσης, η Έφη Αχτσιόγλου και όσοι έφυγαν τελευταίοι από τον ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε ότι είναι μειοψηφία εντός της Νέας Αριστεράς, όπως φάνηκε στην ψηφοφορία της Κεντρικής Επιτροπής όπου οι Ευκλείδης Τσακαλώτος και Γαβριήλ Σακελλαρίδης ελέγχουν την κατάσταση. Οι δύο ύψωσαν τείχος στη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, προς τέρψη του Νίκου Ανδρουλάκη και απογοήτευση του Σωκράτη Φάμελλου, που περίμενε να επιστρέψει ο ΣΥΡΙΖΑ στην θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ο Αλέξης Χαρίτσης επιμένει στην δημιουργία ενός Λαϊκού Μετώπου, όπως έγινε στην Γαλλία, όμως οι κ.κ. Τσακαλώτος και Σακελλαρίδης το εν λόγω μέτωπο το θεωρούν καρικατούρα εάν δεν συμμετάσχει το ΠΑΣΟΚ. Και αυτό διότι όλα τα υπόλοιπα κόμματα δεν έχουν την οργάνωση του ΠΑΣΟΚ σε τοπική αυτοδιοίκηση, συνδικάτα και κοινωνικούς φορείς, οπότε «η δημιουργία οποιουδήποτε Μετώπου θα θεωρηθεί καρικατούρα μόνο με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά στην ομιλία του ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης, ο οποίος διαφώνησε οριζοντίως και καθέτως με τον Αλέξη Χαρίτση.

Κι όπως αντιλαμβάνεται πλέον και ο κάθε αδαής η Νέα Αριστερά είναι ένα κόμμα με δύο γραμμές. Η μία του προέδρου, του Αλέξη Χαρίτση και η άλλη του γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής, Γαβριήλ Σακελλαρίδη. Και από πίσω ο αφανής αρχηγός, Ευκλείδης Τσακαλώτος να κινεί τα κομματικά νήματα. Ακόμη και κάποιος που δεν γνωρίζει βαθιά το πώς λειτουργούν τα αριστερά κόμματα, βλέποντας όλα αυτά κατανοεί τα πάντα.

Το βέβαιο είναι ότι πλέον η Νέα Αριστερά εισέρχεται σε μία βαθιά εσωστρέφεια και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αποκλειστεί νέα διάσπαση. Μία διάσπαση που στην συγκεκριμένη περίοδο θα την ήθελε και ο ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να επιστρέψουν κάποιοι από τους βουλευτές της Νέας Αριστεράς στην Κουμουνδούρου και ο Σωκράτης Φάμελος να ηγηθεί κοινοβουλευτικά της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιτέθηκε μεν σε ΠΑΣΟΚ και Νέα Αριστερά τα οποία χαρακτήρισε ως «κατώτερα των περιστάσεων» προσθέτοντας ότι «δεν ανταποκρίνονται στο αίτημα των πολιτών. Εμείς δεν έχουμε κομματικό εγωισμό, είμαστε συνεπείς και ενωτικοί και δεχόμαστε και στηρίζουμε και προτάσεις των άλλων, όπως την πρόταση του ΠΑΣΟΚ για το ασφαλιστικό στη Βουλή. Είμαστε έτοιμοι να συμφωνήσουμε και να στηρίξουμε και προτάσεις άλλων. Εμείς προτείναμε να κάνουμε μία δημόσια συζήτηση για αυτά που συμφωνούμε και όχι για αυτά που διαφωνούμε, αλλά δίχως ανταπόκριση. Οι επιλογές τους είναι κατώτερες των περιστάσεων και αποτελεί άρνηση όχι μόνο σε εμάς, αλλά στους πολίτες. Η πρότασή μας περιλαμβάνει να συνεργαζόμαστε στην Βουλή, να κάνουμε ένα δημόσιο φόρουμ διαλόγου και να πάμε μαζί».

Το πρόβλημα για τον κ. Φάμελλο είναι ότι ένα μεγάλο ποσοστό του κόμματος, που στηρίζει τον Παύλο Πολάκη, δεν συμφωνεί με τα ανοίγματα του προέδρου. Τουναντίον επιθυμεί επιστροφή κάποιων βουλευτών μόνο εάν ζητήσουν συγνώμη. Και από την άλλη ο πρώην υπουργός σε συνεργασία με το Νίκο Παππά δεν επιθυμεί και την συμπόρευση με το ΠΑΣΟΚ. Εξάλλου πάνω σε αυτή την γραμμή κινήθηκε και ο κ. Παππάς με την δήλωση που έκανε για τον κ. Ανδρουλάκη, η οποία αποτέλεσε και τον οριστικό ενταφιασμό στα όνειρα κάποιων για συμπόρευση.