
Τζάμπα μάγκες Κυριάκος-Γεραπετρίτης… (με τις πλάτες της Chevron…)
Τα κυριαρχικά μας δικαιώματα δεν κατοχυρώνονται μέσω πολυεθνικών αλλά με συμφωνίες κρατών
Γράφει η «Άγρια Μέλισσα» (*)

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης έσπευσε να διακηρύξει ότι «η επίσημη εκδήλωση ενδιαφέροντος από τον αμερικανικό κολοσσό αποτελεί μία έμπρακτη αναγνώριση της ενεργειακής και γεωπολιτικής θέσης της χώρας» και μίλησε για «την πιο ηχηρή απάντηση σε όσους αμφισβητούν με παράνομο τρόπο τα αυτονόητα κυριαρχικά μας δικαιώματα και το Διεθνές Δίκαιο».
Ο δε πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης δήλωσε ότι η Chevron «επιβεβαιώνει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελληνικής Δημοκρατίας» στην περιοχή, στέλνοντας «ηχηρή απάντηση» στην Τουρκία και το τουρκολιβυκό μνημόνιο του 2019.
Ας μην κοροϊδευόμαστε! Τα κυριαρχικά δικαιώματα μιας χώρας δεν κατοχυρώνονται ούτε με δηλώσεις ούτε με γεωτρήσεις. Κατοχυρώνονται αποκλειστικά με συμφωνίες μεταξύ κρατών. Ούτε η Chevron ούτε καμία άλλη πολυεθνική μπορεί να μοιράζει «πιστοποιητικά κυριαρχίας». Το κυβερνητικό αφήγημα, που θέλει μια ιδιωτική εταιρεία να στέκεται «φρουρός των εθνικών μας δικαίων», δεν είναι απλώς αβάσιμο, αλλά προσβλητικό για τη νοημοσύνη μας.
Η Chevron δεν ήρθε για να «σώσει την Ελλάδα». Η Chevron είναι μία πολυεθνική εταιρεία, που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι το οικονομικό της όφελος. Και αυτό αποδεικνύεται από τις κινήσεις της τα τελευταία 5 έτη.

Από το 2020, μετά την εξαγορά της Noble Energy, έχει απλώσει τα δίχτυα της σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο εστιάζοντας σε κοιτάσματα φυσικού αερίου και υποδομές μεταφοράς. Στο Ισραήλ διαχειρίζεται τα κοιτάσματα Λεβιάθαν και Ταμάρ, στοχεύοντας το 2025 σε παραγωγή ρεκόρ 812 δισ. κ.π. ετησίως! Όταν τον περασμένο Ιούνιο ξέσπασαν συγκρούσεις Ισραήλ–Ιράν και έκλεισε προσωρινά το Λεβιάθαν, η Chevron δεν συγκινήθηκε. Επανεκκίνησε τάχιστα. Όχι από «φιλειρηνικό ενδιαφέρον», αλλά επειδή κάθε μέρα διακοπής ισοδυναμεί με εκατομμύρια δολάρια χαμένα. Στην Κύπρο επενδύει 4 δισ. δολάρια στο κοίτασμα Αφροδίτη με σχέδια για πλωτή μονάδα παραγωγής και αγωγό προς την Αίγυπτο.
Στην Αίγυπτο ενισχύει την παραγωγή μέσω του οικοπέδου Νάργκις και άλλων περιοχών, ενώ εγκατέλειψε μη κερδοφόρες περιοχές όπως η Ερυθρά Θάλασσα. Η επιστροφή της Chevron στη Λιβύη το 2025, μετά από 15 χρόνια απουσίας, είναι ιδιαίτερα ενδεικτική του ότι δεν την ενδιαφέρουν τα γεωπολιτικά ζητήματα. Η εταιρεία συμμετέχει στον πρώτο ενεργειακό διαγωνισμό της Λιβύης από το 2011, διεκδικώντας 22 οικόπεδα για εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου!
Κι ενώ η κυβέρνηση μας λέει ότι η Chevron «δικαιώνει» την Ελλάδα, η ίδια εταιρεία χαμογελά και στην Τουρκία!
Η Τουρκία ενισχύει τη θέση της ως περιφερειακός ενεργειακός κόμβος, προσελκύοντας αμερικανικές εταιρείες, παρά τις εντάσεις με την Ελλάδα για το τουρκολιβυκό μνημόνιο και τις λοιπές αμφισβητήσεις των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Το 2025, η Τουρκία υπέγραψε συμφωνία με την αμερικανική Cheniere για προμήθεια 15 δισ. κ.μ. LNG μέχρι το 2028, ενισχύοντας τις ενεργειακές της υποδομές. Επιπλέον, ο Τούρκος υπουργός Ενέργειας Α. Μπαϊρακτάρ συναντήθηκε με στελέχη της Chevron στο περιθώριο της Energy Conference στην Ιταλία, συζητώντας πιθανές συνεργασίες, όπως ανέφερε σε πρόσφατη ανάρτηση στο X. Δεν υπάρχει ακόμη κάποια συμφωνία, αλλά κανείς δεν κλείνει την πόρτα. Γιατί; Διότι η Τουρκία, παρά τις κορώνες περί «Γαλάζιας Πατρίδας», παραμένει ελκυστικός ενεργειακός κόμβος για τις ΗΠΑ. Και η Chevron δεν θα αφήσει την οικονομική ευκαιρία να πάει χαμένη.
Η Chevron, με την παρουσία της στη Λιβύη και τις συνομιλίες με την Τουρκία, δείχνει ότι δεν περιορίζεται από τις ελληνοτουρκικές διαφορές.
Η Chevron επενδύει στην Κρήτη γιατί βλέπει πιθανά κοιτάσματα και γεωγραφική συνέχεια με τα οικόπεδα που διαχειρίζεται σε Ισραήλ και Κύπρο και όχι για να αντιμετωπίσει την Τουρκία ή το τουρκολιβυκό μνημόνιο για λογαριασμό του Κ. Μητσοτάκη!
Αν η Chevron «επιβεβαιώνει» τα ελληνικά δικαιώματα στην Κρήτη, τότε η δραστηριότητά της στη Λιβύη και η ανοιχτή στάση της προς την Τουρκία τι σημαίνουν; Προφανώς, η Chevron βλέπει την Ανατολική Μεσόγειο ως ενιαία ενεργειακή λεκάνη με εξαιρετικά υψηλές πιθανότητες κερδοφορίας, όπου επενδύει ανεξαρτήτως γεωπολιτικών διαφορών.
Η αντίφαση, λοιπόν, είναι εξόφθαλμη! Από τη μία, ο Μητσοτάκης καταγγέλλει ότι «κάποιοι αμφισβητούν με παράνομο τρόπο τα κυριαρχικά μας δικαιώματα» και από την άλλη, τον Μάιο 2025 η κυβέρνησή του ενέκρινε το υποθαλάσσιο καλώδιο Σμύρνης–Χανίων, που ενώνει την Τουρκία με την Ιταλία μέσω Κρήτης και βάζει τη Σμύρνη απευθείας στον ευρωπαϊκό χάρτη δικτύων. Την ώρα, δηλαδή, που «πολεμάμε» την Άγκυρα με λόγια, της ανοίγουμε δρόμους με έργα.
Σαν να μην έφτανε αυτό, στις 1-8-2025, στην Κωνσταντινούπολη, πραγματοποιήθηκε η τριμερής Τουρκίας–Ιταλίας–Λιβύης για την εκμετάλλευση ενεργειακών πόρων στη Μεσόγειο. Η Ιταλία, εταίρος μας στην ΕΕ, έκατσε στο ίδιο τραπέζι με την Τουρκία και τη Λιβύη, αναβαθμίζοντας εμμέσως το τουρκολιβυκό μνημόνιο. Και η Ελλάδα; Μάλλον αρκέστηκε να «παρηγορείται» με τις δηλώσεις Μαρινάκη ότι «η Chevron μας επιβεβαιώνει»!
Η επένδυση της Chevron στην Κρήτη φέρνει τεχνογνωσία και πιθανά έσοδα, ενισχύοντας τη γεωπολιτική θέση της Ελλάδας μέσω της ελληνοαμερικανικής συνεργασίας. Ωστόσο, η υπερβολική σύνδεση με δήθεν «επιβεβαίωση» κυριαρχικών δικαιωμάτων και δήθεν «de facto ακύρωση» του τουρκολιβυκού μνημονίου είναι παραπλανητική. Η Chevron δεν επενδύει για να υπερασπιστεί την ελληνική ΑΟΖ, αλλά για να εδραιώσει την παρουσία της σε μια πλούσια ενεργειακή λεκάνη!
Στην πραγματικότητα, αυτό που κρατά την Ελλάδα όρθια δεν είναι οι διπλωματικές «επιτυχίες» της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αλλά η γεωγραφία της χώρας. Δόξα τω Θεώ να λέμε, γιατί η «ενεργητική εξωτερική πολιτική» Μητσοτάκη εξαντλείται στον τζάμπα μάγκα Γεραπετρίτη, που υπόσχεται «απαντήσεις στο πεδίο» και στον δεν ξέρω δεν είδα δεν άκουσα πρωθυπουργό, που βαφτίζει τις συμβάσεις με πολυεθνικές εταιρείες ως «αναγνώριση κυριαρχίας»! Λυπάμαι, που σας το χαλάω παιδιά, αλλά τα κυριαρχικά δικαιώματα δεν κατοχυρώνονται με εξορύξεις. Κατοχυρώνονται μόνο με διακρατικές συμφωνίες και σοβαρή στρατηγική και όποιος πιστεύει ότι μια πολυεθνική θα μας λύσει τα εθνικά ζητήματα, μάλλον έχει μπερδέψει τις γεωτρήσεις με τη διπλωματία.
(*) Η «Άγρια Μέλισσα» είναι δικηγόρος-αρθρογράφος
