Βρίσκει και τα κάνει ο “Αττίλας”

Έχουμε και λέμε: Η Γαλλία εξέφρασε τη «βαθιά λύπη» της για τη «μονομερή κίνηση» της Τουρκίας, που «συνιστά πρόκληση» να εξαγγείλει τον μερικό αποχαρακτηρισμό της περίκλειστης περιοχής των Βαρωσίων στην κατεχόμενη Κύπρο. Για τη Γερμανία ας μη συζητήσουμε καλύτερα, που όταν πρόκειται για την Τουρκία παριστάνει εκείνο το μπιμπελό με τα τρία μαϊμουδάκια που το ένα δεν ακούει, το δεύτερο δεν βλέπει και το τρίτο δεν μιλάει.

Ευτυχώς να λέμε που η Ευρωπαϊκή Ένωση, διά στόματος της αρμόδιας για θέματα Εξωτερικών Υποθέσεων εκπροσώπου τής Κομισιόν, Ναμπίλα Μασράλι, διαβεβαίωσε Λευκωσία και Αθήνα ότι παρακολουθεί τις εν εξελίξει διαβουλεύσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την Κύπρο και θα αποφασίσει αναλόγως για τα επόμενα βήματα.

Στενός παρατηρητής του θέματος και η Ουάσινγκτον, παρακαλώ, που θεωρεί τις τουρκοκυπριακές ενέργειες στα Βαρώσια προκλητικές, απαράδεκτες και ασυμβίβαστες με τις προηγούμενες δεσμεύσεις τους και προανήγγειλαν παραπομπή του ζητήματος στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Όσο για τις άμεσα εμπλεκόμενες, δηλαδή την Κύπρο και την Ελλάδα, οι δύο κυβερνήσεις διακήρυξαν για… εκατομμυριοστή φορά ότι βαδίζουν χέρι-χέρι ξορκίζοντας τη λύση των δύο κρατών και συντονίζουν τις περαιτέρω διπλωματικές ενέργειές τους σε απάντηση της τουρκικής προκλητικότητας.

Πόσο έξω θα μπορούσε, άραγε, να πέσει κάποιος, αν στοιχημάτιζε πως όταν ο Ταγίπ Ερντογάν άκουσε Ευρωπαίους και Αμερικανούς να τον μαλώνουν για την Αμμόχωστο, εκείνος κάγχασε και άπλωσε τα πόδια του σε κάποιον από τους ανατολίτικους καναπέδες του θερινού παλατιού του στη Μαρμαρίδα; Και γιατί να μην το κάνει, δηλαδή, ο Ερντογάν;

Ουδεμία σοβαρή τιμωρία, καμία παραδειγματική επίπτωση δεν έχει υποστεί ο πειρατής –πολλαπλώς επίκαιρη η ατάκα του Αντώνη– της περιοχής, ούτε για το επαναλαμβανόμενο ρεσάλτο στο Αιγαίο, ούτε για τον υβριδικό μίνι πόλεμο στον Έβρο με την απόπειρα εισβολής μεταναστών σε ελληνικό έδαφος, ούτε για τον αναθεωρητισμό και την υποδαύλιση επικίνδυνων παιχνιδιών με τη θρησκευτική μειονότητα της Θράκης που «βαφτίζει» εθνική, ούτε για τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, ούτε, ούτε, ούτε…

Βρίσκει και τα κάνει, λοιπόν, η Τουρκία. Όσο πιο προκλητική γίνεται, τόσο πιο πολλά κερδίζει. Τρανό παράδειγμα η τελευταία Σύνοδος Κορυφής του Ιουνίου, στο μενού της οποίας ήταν η τουρκική προκλητικότητα στην ανατολική Μεσόγειο, αλλά ταυτόχρονα η Κομισιόν της κας Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν παρουσίασε πρόταση περί νέας κοινοτικής χρηματοδότησης ύψους 3,5 δισ. ευρώ προς την Τουρκία για το μεταναστευτικό. Κατανοητό… Ας μην ξεχνάμε ότι είναι Γερμανίδα…

Το τι κέρδισε η Ελλάδα –όχι μόνο σε εκείνη τη Σύνοδο, αλλά και στη συνέχεια– δεν μπορούμε να το γράψουμε όπως το λέμε οι Έλληνες στις παρέες μας γιατί δεν θέλουμε να γίνουμε αγοραία χυδαίοι. Μπορούμε, όμως, και πρέπει  να θυμίσουμε πως η χώρας μας δεν κέρδισε ούτε το μίνιμουμ ενός ήσυχου καλοκαιριού το οποίο αρκέστηκε να αξιώσει από τον ομολογουμένως εξαίρετο τακτικιστή Ερντογάν.

Εκτός πια αν θεωρείται τόσο μεγάλος κέρδος ακόμη μία λεκτική καταδίκη  των μονομερών ενεργειών Ερντογάν και Τατάρ στο Κυπριακό στην οποία προχώρησε την Παρασκευή το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Για να μη μακρηγορούμε: 47 χρόνια από την εισβολή του Αττίλα και τη στρατιωτική κατοχή του βορείου τμήματος της Κύπρου η Άγκυρα απεργάζεται σε κοινή θέα και… ανεμπόδιστα την ουσιαστική διχοτόμηση της μαρτυρικής μεγαλονήσου.

Για αυτό, όσοι ενοχλούνται με τις ηχηρές επισημάνσεις που κάνουν γνώστες των εθνικών θεμάτων όπως ο Αντώνης Σαμαράς και άλλοι, καλά θα κάνουν να… ενοχληθούν από στρατηγική του κατευνασμού που ως απολύτως αναποτελεσματική οδηγεί συχνά σε μεγάλα εθνικά σφάλματα. Ενίοτε και σε εθνικές τραγωδίες…