ΥΠΟΘΕΣΗ NOVARTIS: Μεθοδεύουν αθώωση της Τουλουπάκη

Εάν δεν ασκηθεί ποινική δίωξη κατά της εισαγγελέως Διαφθοράς με την κατηγορία της κατάχρησης εξουσίας, τότε αυτομάτως καταρρέει και το οικοδόμημα της δίωξης για ηθική αυτουργία σε βάρος του Δημ. Παπαγγελόπουλου!!!

Στο… νεκροταφείο της Δικαιοσύνης οδεύει η υπόθεση των ποινικών ευθυνών της εισαγγελέως Διαφθοράς Ελένης Τουλουπάκη, που ελέγχεται ποινικά από το δίδυμο των αντιεισαγγελέων ΑΠ Ευάγγελου Ζαχαρή και Λάμπρου Σοφουλάκη, για κατάχρηση εξουσίας σε σχέση με τους χειρισμούς της στην υπόθεση Novartis;

Της Πωλίνας Βασιλοπούλου

Αυτό το… εφιαλτικό σενάριο αναδύεται ως μυρωδιά κακομαγειρεμένου φαγητού στους διαδρόμους του Αρείου Πάγου, όπου παίζεται η τελευταία πράξη της κακοστημένης παράστασης, που ξεκίνησε από την προηγούμενη κυβέρνηση, με πρωταγωνιστές τον πρώην υπουργό Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, τον επονομαζόμενο «Ρασπούτιν», και τους… βραχίονές του στη Δικαιοσύνη, που όπως φαίνεται εξακολουθούν να κινούν τα νήματα.

Ίσως αυτό να εννοούσε ο πρώην υπουργός Διαφθοράς, στην τελευταία του ομιλία στη Βουλή τις προηγούμενες ημέρες, όπου μεταξύ των επιθέσεων, τις οποίες εξαπέλυσε κατά του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, των εισαγγελέων Γιάννη Αγγελή και Ελένης Ράικου,  είπε μια φράση με πολύ νόημα, την οποία μόνον οι γνωρίζοντες νομικά μπόρεσαν να αποκρυπτογραφήσουν:

«Δεν μπορεί να κατηγορούμαι για ηθική αυτουργία, όταν δεν υπάρχει φυσικός αυτουργός», είπε ο κ. Παπαγγελόπουλος. Και είχε δίκιο. Όπως είναι γνωστό, η Βουλή θα διερευνήσει εάν ο πρώην υπουργός Διαφθοράς έχει διαπράξει ηθική αυτουργία σε κατάχρηση εξουσίας στην περίπτωση της Novartis, δηλαδή εάν αυτός κινούσε τα νήματα στο στήσιμο της σκευωρίας σε βάρος των δέκα πολιτικών προσώπων, που αποτελούσαν πολιτικούς αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ, και εάν αυτός καθοδηγούσε την επικεφαλής της Εισαγγελίας Διαφθοράς Ελένη Τουλουπάκη, που μαζί με τους επίκουρους εισαγγελείς Χρήστο Ντζούρα και Στέλιο Μανώλη «αλώνιζαν» στην υπόθεση, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν.

Αυτό προϋποθέτει όμως, όπως πολύ καλά είπε ο πρώην υπουργός, να καταλογιστεί ποινική ευθύνη, για κατάχρηση εξουσίας στον φυσικό αυτουργό του αδικήματος και, εν προκειμένω, στην εισαγγελέα Ελένη Τουλουπάκη.

Ο δόλος και οι… δόλιοι

Οι αντιεισαγγελείς ΑΠ Ευάγγελος Ζαχαρής και Λάμπρος Σοφουλάκης, οι οποίοι διερευνούν τις καταγγελίες Αγγελή, για τους χειρισμούς της κας Τουλουπάκη στην υπόθεση της Novartis, ελέγχουν εάν η εισαγγελέας Διαφθοράς διέπραξε κατάχρηση εξουσίας, εάν δηλαδή είναι φυσικός αυτουργός, στο αδίκημα για το οποίο ελέγχεται από την Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής ο κ. Παπαγγελόπουλος.

Επομένως, εάν οι πράξεις της κας Τουλουπάκη κριθούν αξιόποινες και ασκηθεί σε βάρος της ποινική δίωξη για κατάχρηση εξουσίας, αυτομάτως θα έχει χτιστεί η βάση, για να οικοδομηθεί η δίωξη που ενδεχομένως θα ασκηθεί εναντίον του πρώην υπουργού Δημήτρη Παπαγγελόπουλου, ο οποίος ελέγχεται από τη Βουλή για ηθική αυτουργία σε κατάχρηση εξουσίας.

Εάν όμως δεν ασκηθεί ποινική δίωξη κατά της κας Τουλουπάκη για κατάχρηση εξουσίας, τότε αυτομάτως καταρρέει και το οικοδόμημα της δίωξης για ηθική αυτουργία σε βάρος του Δημ. Παπαγγελόπουλου.

Πώς μπορεί να γίνει αυτό; To σενάριο, που αναδύεται τις τελευταίες ημέρες πίσω από τις δρύινες πόρτες των εισαγγελικών γραφείων του Αρείου Πάγου, μιλάει για το ενδεχόμενο να θεωρηθεί η κα Τουλουπάκη… ΑΔΟΛΗ!

Τι σημαίνει αυτό; Να διαπιστωθούν λάθη, παραλείψεις και κακός χειρισμός στον τρόπο, που διενεργεί την έρευνα για τη Novartis, αλλά να κριθεί ότι όλο αυτό έγινε χωρίς η ίδια να έχει δόλο και σκοπιμότητα στις πράξεις της, αλλά να λειτούργησε κατά παράβαση των δικονομικών κανόνων, διαπράττοντας μεν παράπτωμα που διώκεται πειθαρχικά, αλλά λόγω ελλείψεως δόλου δεν έχει διαπράξει ποινικό αδίκημα(!!!). Κάτι σαν… δολοφονία εξ αμελείας!

Γίνεται; Όσο γίνεται να διαπράξει κάποιος δολοφονία εξ αμελείας, άλλο τόσο γίνεται και η κατάχρηση εξουσίας χωρίς δόλο.

Ο νόμος 239 ΠΚ ορίζει ότι «υπάλληλος στα καθήκοντα του οποίου ανάγεται η δίωξη ή η ανάκριση αξιόποινων πράξεων: α) αν μεταχειρίστηκε παρανόμως εκβιαστικά μέσα για να πετύχει οποιαδήποτε έγγραφη ή προφορική κατάθεση κατηγορουμένου, μάρτυρα ή πραγματογνώμονα τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους, εφόσον η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα κατά τα άρθρα 137Α και 137Β· β) αν εν γνώσει του εξέθεσε σε δίωξη ή τιμωρία κάποιον αθώο ή παρέλειψε να διώξει κάποιον υπαίτιο ή προκάλεσε την απαλλαγή του από την τιμωρία τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών».

Περίπτωση κατάχρησης εξουσίας σε βαθμό πλημμελήματος δεν υπάρχει.

Επομένως, εάν δεν αποδειχτεί ότι η κα Τουλουπάκη και οι επίκουροί της εισαγγελείς Ντζούρας – Μανώλης –γιατί και αυτοί ελέγχονται– είχαν σκοπιμότητα στους χειρισμούς της Novartis, τότε όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό η εις βάρος τους έρευνα αρχειοθετείται ή ενταφιάζεται, ΜΕ Ο,ΤΙ ΑΥΤΟ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ! Πόσο εφικτό είναι όμως να… ταφεί ένα θωρηκτό, όπως σε μία λακκούβα;

Ο δόλος

Ο πρώτος, που μίλησε ευθέως για διάπραξη του αδικήματος της κατάχρησης εξουσίας (άρθρο 239 ΠΚ) της εισαγγελέως Διαφθοράς Ελένης Τουλουπάκη, που χειρίζεται την υπόθεση της Novartis, ήταν ο αντιεισαγγελέας ΑΠ Γιάννης Αγγελής, ο οποίος στο κείμενο της 25σέλιδης αναφοράς του, με την οποία άνοιξε τον Ασκό του Αιόλου, ανέφερε:

«Η ευθιξία μου οφείλεται πρωτίστως στο γεγονός ότι δεν επιθυμώ να συνδεθεί το όνομά μου με όσα τουλάχιστον περίεργα, παράτυπα και ενδεχομένως παράνομα (άρθρο 239 ΠΚ) αναφέρω παραπάνω, τόσο δηλαδή στην αρχική από 7-1-2019, όσο και στην παρούσα συμπληρωματική αναφορά μου, το περιεχόμενο των οποίων παρακαλώ να κληθώ (εάν κρίνετε αναγκαίο) να επιβεβαιώσω και ενόρκως».

Ο έμπειρος εισαγγελικός λειτουργός είχε προβλέψει και αυτή την πιθανότητα, γι’ αυτό στην ίδια αναφορά του είχε θέσει και θέμα απόπειρας κατάχρησης εξουσίας από πλευράς Τουλουπάκη και επίκουρων, αναφέροντας επί λέξει:

«Σε κάθε δε περίπτωση διευκρινίζω ότι, η παρούσα αναφορά μου υποβάλλεται εκ λόγων υποχρεώσεως και κατά την έννοια του άρθρου 37 ΚΠΔ, προκειμένου να κριθεί εάν υπάρχουν ενδείξεις για τέλεση ποινικών αδικημάτων, είτε τετελεσμένων είτε σε απόπειρα (άρθρο 42 συνδ. με 239 ΠΚ)».

Με απλά λόγια, δηλαδή, ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου μιλάει για την τέλεση αξιόποινων πράξεων εκ μέρους των εισαγγελέων, είτε τετελεσμένων είτε απόπειρα.
O κ. Αγγελής, ο οποίος ήταν τότε επόπτης της ανάκρισης για τη Novartis, εκτός από το ότι είχε χαρακτηρίσει «ανεπαρκείς» τους εισαγγελείς Διαφθοράς στην άσκηση των καθηκόντων τους και είχε ζητήσει την αντικατάστασή τους το ταχύτερο δυνατόν, είχε εντοπίσει ενέργειες, που δεν μπορεί να έγιναν από αμέλεια και επισημαίνει ότι:

– Βιασύνη, για την άσκηση διώξεων.

Ο κ. Αγγελής αναφέρει στο έγγραφό του προς την κα Δημητρίου:

«Είναι αυτονόητο ότι μια τόσο σοβαρή υπόθεση όπως αυτή της Novartis, με οικονομικές, πολιτικές ενδεχομένως και κομματικές προεκτάσεις, απαιτεί τη χάραξη κάποιας συγκεκριμένης στρατηγικής χειρισμού και έρευνας. Τέτοια στρατηγική δεν χαράχθηκε με βάση τους κανόνες της ανακριτικής επιστήμης και τεχνικής, αλλά με “κριτήρια”, όπως προκύπτει από τα πραγματικά περιστατικά που αναφέρω παρακάτω. Συγκεκριμένα από την αρχή της τοποθέτησής μου ως επόπτης Διαφθοράς, αντιλήφθηκα ότι υπήρχε “σχετική βιασύνη” να ασκηθεί “κάποια ποινική δίωξη, για κάποιους πολιτικούς”, να παραπεμφθεί η υπόθεση σε ανακριτή (και μάλιστα χωρίς κλήση σε εξηγήσεις, αφού τα ονόματα θα τα προσδιόριζε ο ανακριτής) και “τα υπόλοιπα θα τα έβρισκε ο ανακριτής”»

– Σαλαμοποίηση της έρευνας για τη Novartis, άποψη που, όπως σημειώνει, ήταν αντίθετη «με τη μέχρι τότε ισχύουσα “γραμμή” που συνίστατο στο ότι “ασκούμε δίωξη στηριζόμενοι στις καταθέσεις των προστατευόμενων μαρτύρων”». 

Χαρακτηριστικά ο κ. Αγγελής αναφέρει: «Από την αρχή επίσης κατέστησα σαφές στην κυρία Τουλουπάκη ότι η έρευνα πρέπει να περαιωθεί ταυτόχρονα για όλους τους (και τους δέκα) εμπλεκόμενους πολιτικούς και προπάντων δεν πρέπει να “κομματιαστεί” χρονικώς και ένα “κομμάτι” της να συνδυαστεί με την άσκηση ποινικής δίωξης, αφού έτσι θα δοθεί η εντύπωση ότι θα υπάρχει βιασύνη που στοχεύει σε συγκεκριμένο αποτέλεσμα (άσκηση μερικής ποινικής δίωξης), γεγονός που ήθελε δημιουργήσει αρνητικά σχόλια για τη δικαιοσύνη για ευνόητους λόγους. Σε κάθε περίπτωση επίσης κατέστησα σαφές ότι θα πρέπει να διερευνηθεί η ύπαρξη επαρκών ή μη ενδείξεων ενοχής, εναντίον συγκεκριμένων προσώπων, που πρέπει να προσδιοριστούν, να κληθούν σε παροχή εξηγήσεων (άρθρο 31 ΠΔ) και σε περίπτωση που τα άτομα αυτά προστατεύονται από συνταγματικές διατάξεις, θα έπρεπε να προσδιοριστεί επακριβώς και το ποινικό αδίκημα που θα τους αποδοθεί (ύπαρξη του λεγόμενου “υπουργικού αδικήματος”), προκειμένου να εξεταστεί το ενδεχόμενο παραγραφής του. Σε κάθε περίπτωση δε, εξακολουθεί στα έργα της εισαγγελέως διαφθοράς το άτομο εκείνο το οποίο έχει προσδιοριστεί ως “Ρασπούτιν” από την κυρία Ράικου;» διερωτάται ο ανώτατος εισαγγελικός λειτουργός.
Και συνεχίζει στην αναφορά του:

«H βιασύνη για την όπως-όπως άσκηση ποινικής δίωξης αποδεικνύεται από τα όσα έλαβαν χώρα μεταξύ της κυρίας Τουλουπάκη και του κλιμακίου του FBI στη Βιέννη». Όπως αναφέρει, η κα Τουλουπάκη είχε πρόθεση να πληροφορήσει τους Αμερικανούς ότι «γύρω στις 20 Δεκεμβρίου θα ασκήσουμε δίωξη κατά τριών πολιτικών προσώπων και συγκεκριμένα κατά των Γεωργιάδη, Λοβέρδου και Σαλμά».
Kαι συμπληρώνει:
«Με μεγάλη μου έκπληξη τους άκουσα να με πληροφορούν διά στόματος κυρίας Τουλουπάκη (κατά λέξη) ότι “θα πούμε στους Αμερικάνους ότι γύρω στις 20 Δεκεμβρίου θα ασκήσουμε δίωξη κατά τριών πολιτικών προσώπων και συγκεκριμένα κατά των Γεωργιάδη, Λοβέρδου και Σαλμά», λέει ο κ. Αγγελής και συνεχίζει: «Αντέδρασα έντονα και τους είπα (κατά λέξη): “Καλά, εμένα δεν με υπολογίζετε ως επόπτη σας, την κυρία Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου την έχετε ενημερώσει;” μου απάντησαν αρνητικώς. Στην ερώτησή μου “πώς είναι δυνατόν να δίνουν στους Αμερικανούς αναφορά για θέματα που δεν γνώριζε ούτε η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου”, ουδέν μου απάντησαν. Στην ερώτησή μου “με τι αποδεικτικά στοιχεία θα ασκήσετε την δίωξη;”, μου απάντησαν “με τις ενδείξεις που προκύπτουν από τις καταθέσεις των προστατευομένων μαρτύρων, μετά την άσκηση της ποινικής δίωξης ο ανακριτής θα τα βρει”».
Εκτός όμως από τις καταγγελίες Αγγελή, πώς είναι δυνατόν να θεωρηθούν… άδολες ενέργειες της κας Τουλουπάκη, όπως:

– Η θέση τού μετέπειτα κατηγορουμένου Νικολάου Μανιαδάκη σε καθεστώς προστασίας.

Παρά την ύπαρξη δύο προκαταρκτικών εξετάσεων εναντίον του και παρά το γεγονός ότι αναφέρεται ως εμπλεκόμενος-ύποπτος στις έστω και παράτυπες πληροφορίες των αμερικανικών Αρχών, είναι «λογικώς ανεξήγητη» η ενέργεια να τεθεί υπό καθεστώς προστασίας.

Το σημαντικότερο όμως είναι ότι, με την ενέργεια αυτή, δόθηκε η ευκαιρία στον ίδιο (Νικόλαο Μανιαδάκη) αλλά και στους άλλους εμπλεκόμενους να μαθαίνουν πληροφορίες σχετικά με την πορεία της έρευνας και έτσι να προετοιμάζουν τη στρατηγική της υπεράσπισής των.

– Η μη διενέργεια συντονιστικών συναντήσεων στο πλαίσιο της Eurojust, αλλά, αντ’ αυτών, οι αμφιβόλου νομιμότητας, άτυπες συναντήσεις με τις Αμερικανικές Αρχές υπό το πρόσχημα της Δικαστικής Συνδρομής, χωρίς αυτές να προβλέπονται από τον νόμο και χωρίς την τελική λήψη κάποιου συγκεκριμένου νόμιμου αποδεικτικού στοιχείου.

– Η δημιουργία απόλυτων ακυροτήτων με τη συμμετοχή της προϊσταμένης Εισαγγελέως διαφθοράς στη λήψη ενόρκων καταθέσεων. 

– Η προειλημμένη απόφασή των για άσκηση ποινικής δίωξης τύπου «όπως όπως, τύπου fast track». 

– Η γνωστοποίηση απόρρητων στοιχείων που λέχθηκαν στη Βιέννη σε τρίτο άτομο και η εντεύθεν «κατασκευασμένη» διαρροή των στα ΜΜΕ, γεγονός που οδηγεί σε σκέψεις «χειραγώγησης» της υπόθεσης.

– H μη συνέχιση της δικαστικής συνδρομής, που άρχισε νομότυπα και η χωρίς λόγο παύση της.

– Μη διερεύνηση κρίσιμων πληροφοριών, που έστω και παράτυπα δόθηκαν από τις Αμερικανικές Αρχές (π.χ. πληροφορίες για νομιμοποίηση χρήματος από συγκεκριμένο εκδότη, μη διερεύνηση συγκεκριμένων τραπεζικών λογαριασμών.

– Κατάτμηση της δικογραφίας και τμηματική της εξέταση αφού αυτό αποδυναμώνει τη συγκέντρωση αποδεικτικών στοιχείων.

Επίσης:

Ποιος ξεχνάει ότι η κα Τουλουπάκη, με απίστευτη ταχύτητα εντός δύο μηνών και παρά το γεγονός ότι το FBI είχε ενημερώσει ότι «δεν υπάρχουν ενδείξεις για πολιτικά πρόσωπα», μέσω τριών «προστατευομένων μαρτύρων», τριών… «κουκουλοφόρων», εκμαίευσε καταθέσεις, για χρηματισμό 10 πολιτικών προσώπων, με εγκυρότητητα τύπου «μου είπαν», «άκουσα», «λέγεται στην πιάτσα».

Ποιος ξεχνάει, όπως είχε αποκαλύψει η «Α» ότι ο προστατευόμενος μάρτυρας, ενώ είχε δώσει συνολικά επτά καταθέσεις, οι δύο από αυτές, που δόθηκαν εκ νέου στις 12 και 15 Ιανουαρίου παρουσία της εισαγγελέως Διαφθοράς, Ελένης Τουλουπάκη, παρουσίαζαν ιδιαίτερο ΓΡΑΦΟΛΟΓΙΚΟ ενδιαφέρον;

Συγκεκριμένα, ο Μάξιμος Σαράφης στις 12/1 κλήθηκε να απαντήσει σε μία και μόνη ερώτηση (σ.σ. Αν γνωρίζει για παράνομες πρακτικές της Novartis Ελλάς και λοιπών φαρμακευτικών εταιρειών στην Ελλάδα), αλλά η ως διά μαγείας μακροσκελέστατη απάντησή του, εκτός του ότι είναι σχεδόν αποκλειστικά στοχοποιημένη στον Ευρωπαίο επίτροπο Δημήτρη Αβραμόπουλο, είναι καταγεγραμμένη με άλλη γραμματοσειρά(!!!) σε σχέση με το σώμα του υπόλοιπου εγγράφου.

Η ίδια γραφολογική ασυμβατότητα εντοπίζεται και στην κατάθεση του ίδιου μάρτυρα στις 15/1, όπου πάλι τα λεγόμενά του έχουν καταγραφεί από τη γραμματέα της ανάκρισης με διαφορετική γραμματοσειρά από το υπόλοιπο κείμενο.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Πώς μπορεί να περάσει απαρατήρητο ότι η εισαγγελέας κα Τουλουπάκη, η οποία ανέλαβε αμέσως την Εισαγγελία Διαφθοράς και φυσικά συνέχισε την έρευνα μετά την κα Ράικου, δεν έστειλε αμελλητί τη δικογραφία στη Βουλή για τον τότε υπουργό Υγείας κ. Κουρουπλή,  προκειμένου να διερευνηθούν ενδεχόμενες ευθύνες του, που ακόμη δεν είχαν παραγραφεί, αφού δεν είχε κλείσει η Βουλή, αλλά άφησε να περάσει η βουλευτική σύνοδος, ώστε οποιεσδήποτε ευθύνες του υπουργού για Novartis να ενταφιαστούν στον λάκκο της παραγραφής;

– Γιατί οι τρεις εισαγγελείς, μόλις έγινε αναφορά πολιτικών προσώπων, στις 6/11/2017, δεν εφάρμοσαν το Σύνταγμα, στέλνοντας αμελλητί στη Βουλή τις επίμαχες καταθέσεις, αλλά συνέχισαν να εξετάζουν τους προστατευόμενους μάρτυρες;

 

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα