ΥΠΟΘΕΣΗ NOVARTIS: Οι παράνομοι «κουκουλοφόροι» και ο εισαγγελικός ξεπεσμός για Αβραμόπουλο

Η «Α», ως γνωστόν, επί τριάμισι χρόνια έχει ασχοληθεί πολλές φορές με τη μεγάλη πολιτική σκευωρία που φέρει το όνομα Novartis.

Από την πρώτη στιγμή, στα τέλη του 2017, κάναμε λόγο για σκευωρία, αφού οι καταθέσεις των προστατευομένων μαρτύρων –που παρανόμως έλαβαν την ιδιότητα αυτή, κατόπιν εισήγησης της κας Τουλουπάκη– δεν είχαν κανένα σοβαρό στοιχείο εις βάρος των δέκα πολιτικών προσώπων, που ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να εμπλέξει μέσω των γνωστών διαύλων του στη Δικαιοσύνη, με αποτέλεσμα ακόμη και η «αιχμή του δόρατος» κα Τουλουπάκη να υποχρεωθεί σε αρχειοθέτηση των φακέλων για επτά εξ αυτών, δύο, οι κ.κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος και Άδωνις Γεωργιάδης να βρίσκονται μέχρι σήμερα σε καθεστώς ομηρίας –αφού επί 4 περίπου χρόνια η κα Τουλουπάκη δεν βρήκε τίποτε μεμπτό που να τους αφορά–, και ο δέκατος Ανδρέας Λοβέρδος, που μόνος του ζήτησε να αρθεί η βουλευτική του ασυλία, να μην έχει κληθεί ακόμη από τις γνωστές και μη εξαιρετέες ανακρίτριες, αρχικά από την κα Μπόσνου και στη συνέχεια από τη διάδοχό της κα Ιωαννίδου.

Όπως έχει γίνει πλέον αντιληπτό σε όλους, η εισαγγελέας Διαφθοράς κα Τουλουπάκη ασχολήθηκε μόνο με στοιχεία που θα ενοχοποιούσαν τα πολιτικά πρόσωπα, μέσω καταθέσεων προστατευομένων μαρτύρων, οι οποίοι δεν δικαιούντο την προστασία αυτή, σύμφωνα με τα αναγραφόμενο στο άρθρο 47 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.

Τι αναφέρεται στο άρθρο 47 του ΚΠΔ

Το άρθρο 47 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας ορίζει ότι: «σε υποθέσεις σχετικά με τις αξιόποινες πράξεις των άρθρων 159, 159Α, 235, 236, 237 και 237Α ΠΚ και τις συναφείς με αυτές πράξεις, είναι δυνατόν, μετά από έγκριση  του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου που εποπτεύει και συντονίζει το έργο των εισαγγελέων Διαφθοράς, να χαρακτηρίζεται ως μάρτυρας δημοσίου συμφέροντος με πράξη τού κατά τόπον αρμοδίου εισαγγελέα Πλημμελειοδικών ή του εισαγγελέα Εγκλημάτων Διαφθοράς, ΟΠΟΙΟΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΜΠΛΕΚΕΤΑΙ ΚΑΘΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΤΡΟΠΟ ΣΤΙΣ ΕΝ ΛΟΓΩ ΠΡΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΠΟΒΛΕΠΕΙ ΣΕ ΙΔΙΟΝ ΟΦΕΛΟΣ συμβάλλει ουσιωδώς, με τις πληροφορίες που παρέχει στις διωκτικές αρχές στην αποκάλυψη και δίωξή τους…».

Στην περίπτωσή μας όμως οι μάρτυρες Σαράφης και Κελέση, κατά κόσμον Δεσταμπασίδης και Μαραγγέλη δεν κάλυπταν καμία προϋπόθεση για να καταστούν μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος, επειδή:

α)  Είχαν εμπλοκή με την υπόθεση αφού ο μεν Δεσταμπασίδης είχε απολυθεί από τον Φρουζή, επειδή πιάστηκε να παίρνει μίζες από διαφημιστές, στη δε Μαραγγέλη ο Φρουζής έχει ασκήσει αγωγή, επειδή αυτή του άρπαξε 100.000 ευρώ από τον λογαριασμό του, καταχρώμενη την ιδιότητά της σαν γραμματέας του.

β) Είχαν καταθέσει στις Αμερικανικές Αρχές σε βάρος της NOVARTIS και προσδοκούσαν αμοιβή, και

γ) Όσα είπαν σε βάρος των πολιτικών ήταν ψέματα, αφού μέχρι στιγμής  οι υποθέσεις για επτά (7) από αυτούς έχουν τεθεί στο αρχείο.

Αίτημα δικαστικής συνδρομής με καθυστέρηση 4 ετών!!!

Σήμερα η «Α» παρουσιάζει έγγραφο της Εισαγγελίας Διαφθοράς που συνέταξε ο επίκουρος εισαγγελέας Διαφθοράς Χρήστος Ντζούρας, κατ’ εντολήν της Ελένης Τουλουπάκη, στις 28/1/2019, προς τις αμερικανικές Αρχές, με περιεχόμενο την αίτηση δικαστικής συνδρομής για τη συλλογή στοιχείων οικονομικής φύσεως του Λάμπρου-Φίλιππου Αβραμόπουλου, υιού του πρώην Επιτρόπου Δημήτρη Αβραμόπουλου, κατά τη διάρκεια των σπουδών του στη Βοστώνη τα έτη 2012-2015.

Όπως είναι γνωστό και έχει αναφέρει η «Α» σε προηγούμενα δημοσιεύματά της, ο υιός Αβραμόπουλος διέμενε φιλοξενούμενος σε φιλικό σπίτι καθ’ όλη τη διάρκεια των σπουδών του και η συνολική κίνηση των εμβασμάτων που λάμβανε από τον θείο του Κωνσταντίνο Αβραμόπουλο ήταν της τάξεως των 30.000 ευρώ περίπου.

Πέραν του γεγονότος ότι οι προστατευόμενοι μάρτυρες δεν κατέθεσαν κανένα συγκεκριμένο στοιχείο εις βάρος του πρώην Επιτρόπου, οι δε ενέργειές του ως υπουργός Υγείας το 2009 είχαν εγκριθεί τόσο από Διακομματική Επιτροπή όσο και από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους.

Ένα άλλο ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί δεν κάλεσαν αμέσως τον Δημ. Αβραμόπουλο με σκοπό να του θέσουν τα ίδια ερωτήματα. Πιστεύει κανείς ότι ένας πρώην υπουργός και πρώην Επίτροπος στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε να πει ψέματα ή να δώσει ψευδή στοιχεία; Το όλο θέμα θα μπορούσε να είχε λυθεί σε 10 ημέρες. Ποτέ όμως δεν ενδιέφερε  τους Τουλουπάκη και ΣΙΑ η εύρεση της αλήθειας. Αυτοί εφάρμοζαν το δόγμα Παππαγγελόπουλου με όλες τις παραλλαγές του, δηλαδή «άσκησε δίωξη και άσε να τα βρει ο ανακριτής» ή «ξεκίνα μια νομιμοφανή έρευνα και άσ’ τη να υπάρχει σε βάθος χρόνου». Έτσι δινόταν η ευκαιρία στους «ερευνητικούς» δημοσιογράφους τύπου Παπαδάκου, Παναγιώτου, Ακριβοπούλου  καθώς επίσης και σε πολιτικούς τύπου Κούλογλου, να γράφουν περισπούδαστα άρθρα  για 3,5 χρόνια ότι η Δικαιοσύνη ερευνά, οι πολιτικοί είναι ύποπτοι, το παλαιό πολιτικό σύστημα είναι σάπιο κ.λπ. Άλλωστε την ίδια τακτική εφάρμοσε η Τουλουπάκη και στον Ανδρέα Λοβέρδο, όταν αυτός 5 ημέρες μετά τη δημοσιοποίηση της υπόθεσης πήγε ο ίδιος στα γραφεία τις Εισαγγελίας κατά της Διαφθοράς και παρέδωσε όλους τους τραπεζικούς του λογαριασμούς, δηλώνοντας ταυτόχρονα ότι ποτέ δεν ήταν δικαιούχος τραπεζικού λογαριασμού στο εξωτερικό, ούτε υπήρξε ποτέ μέλος ελληνικής ή ξένης εταιρείας. Παρ’ όλα αυτά, η κυρία Τουλουπάκη έκανε δύο χρόνια δήθεν έρευνες για να διαπιστώσει  ότι δεν υπάρχει αδίκημα σε βάρος του ανθρώπου σχετικά με ξέπλυμα βρώμικου χρήματος.