Ζητείται φταίχτης για το αχρείαστο αυτογκόλ με το «Τουρκ-Αιγαίο»

Σε αντίθεση με το αμερικανικό υπουργείο Εμπορίου που απάντησε… γιόκ στο αίτημα της Τουρκίας να αναγνωρίσουν οι ΗΠΑ τον εμπορικό όρο «Τουρκικό Αιγαίο» με τον οποίο η Άγκυρα αποπειράται να οικειοποιηθεί κομμάτι του Αρχιπελάγους, όλα δείχνουν ότι οι αντίστοιχες υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν εξαιρετικά δεκτικές. Οι δε ελληνικές; Πολύ κοιμισμένες. Για να μην πούμε τίποτα χειρότερο…

«Λυπούμαι πάρα πολύ για αυτό που συνέβη, ζητώ συγνώμη από όσους στεναχώρησα για το ότι συνέβη αυτό το πράγμα, αλλά δεν είχα καμία απολύτως ενημέρωση, το έμαθα αφού είχε συμβεί». Αυτές οι 30 λέξεις ανήκουν στον υπουργό Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Άδωνι Γεωργιάδη, και αφορούν το θέμα του εμπορικού σήματος «TurkAegean» που κατάφερε να παραμερίσει από την εγχώρια επικαιρότητα τον πόλεμο στην Ουκρανία, τον συνεχιζόμενο καλπασμό της ακρίβειας και την αναζωπύρωση της πανδημίας. Όχι άδικα, βεβαίως, καθώς σε μία περίοδο που οι γείτονες αμφισβητούν ανοιχτά την ελληνική κυριαρχία στη νησιωτική χώρα η αβελτηρία των ελληνικών αρχών και το… ανιστόρητο της ευρωπαϊκής ενωσιακής γραφειοκρατίας έδωσαν μία ανώφελη μεν αλλά αχρείαστη «νίκη» στην Άγκυρα που συνεχίζει την προπαγάνδα της κατά της Ελλάδας και μέσω Τουρισμού.

Το πώς ξεκίνησε η τουρκική κουτοπονηριά είναι πλέον λίγο-πολύ γνωστό: στις 16 Ιουλίου του 2021 η Τουρκία κατέθεσε αίτημα στην Επιτροπή Δικαιωμάτων Πνευματικής Ιδιοκτησίας της Ε.Ε. (EUIPO – European Union Intellectual Property Office) ζητώντας να της κατοχυρωθεί o εμπορικός όρος «TurkAegean» τον οποίο η γείτονα χώρα θα χρησιμοποιούσε (σ.σ. όπως ήδη κάνει) για να διαφημίσει το δικό της τουριστικό προϊόν στα μικρασιατικά παράλια. Αφού πέρασε κάτι παραπάνω από ένας μήνας για την εξέταση του αιτήματος, στις 7 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους το αίτημα δημοσιεύτηκε στην EUTM, την ευρωπαϊκή βάση δεδομένων για την κατοχύρωση εμπορικών σημάτων. Δεδομένου ότι μέχρι τις 7 Δεκεμβρίου που ήταν και η σχετική καταληκτική ημερομηνία ουδείς έχων έννομο συμφέρον εναντιώθηκε, στις 15 Δεκεμβρίου του 2021 η EUIPO έκανε δεκτό το τουρκικό αίτημα, οπότε έζησαν οι γείτονες καλά κι εμείς… χειρότερα, αφού με τη αποκάλυψη του θέματος από τη συνάδελφο Κατερίνα Άτση στο naftemporiki.gr άρχισε το (παρα)πολιτικό αλαλούμ.

Επιχείρηση «κατάσβεσης», αλλά…

Σε πρώτο χρόνο η κυβέρνηση προσπάθησε να ρίξει τους τόνους, καθώς δια του εκπροσώπου της Γιάννη Οικονόμου υποστηρίχθηκε ότι η αναγνώριση του όρου «Τουρκ-Aιγαίο» δεν προέρχεται από την Ε.Ε. αλλά από ένα ιδιωτικό γραφείο εμπορικών σημάτων που λειτουργεί στην Ισπανία. Όταν ωστόσο το θέμα άρχισε να παίρνει έκταση ξεκίνησε και η αναζήτηση των πραγματικών ευθυνών για την γκάφα ολκής. Ξεπερνώντας το γεγονός ότι κάποιοι υπάλληλοι της Ε.Ε. έβαλαν την υπογραφή τους σε μία τόσο εξόφθαλμη πρόκληση κατά κράτους-μέλους της Ένωσης, αποτελεί μέγα ζητούμενο ποιοι εγχώριοι υπεύθυνοι(;) αρμένιζαν και πάτησαν τη μπανανόφλουδα. Για την ώρα το μπαλάκι των ευθυνών πηγαίνει δεξιά κι αριστερά, με άλλους να δείχνουν τον εκπρόσωπο της Ελλάδας στο Δ.Σ. του οργάνου που αδειοδότησε το «TurkAegean» (σ.σ. εκπροσωπούνται όλες οι χώρες-μέλη της ΕΕ) και άλλους τις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Ανάπτυξης.

«Συγγνώμη» και ΕΔΕ από τον Άδωνι

Οι ελπίδες για τη διαλεύκανση του «εγκλήματος» εναπόκεινται πλέον σε εκείνους που θα διενεργήσουν την Ένορκη Διοικητική Εξέταση την οποία διέταξε ο Άδωνις Γεωργιάδης, προκείμενου να διαπιστωθεί αν υπάρχουν ή όχι πειθαρχικά παραπτώματα υπαλλήλων της πρώην Διεύθυνσης Σημάτων της Γενικής Γραμματείας Εμπορίου του ΥΠΑΝΕ.

Το πρόβλημα είναι ότι κι αυτή η ενέργεια άνοιξε ένα άλλο κύκλο αντιπαράθεσης αυτή τη φορά του υπουργού Ανάπτυξης με τους υπαλλήλους του υπουργείου οι οποίοι θεωρούν ότι βγαίνουν στη… σέντρα. Λένε, συγκεκριμένα, ότι η Υπηρεσία Σημάτων του υπουργείου Ανάπτυξης δεν εμπλέκεται με κανένα τρόπο, καθώς «δεν έχει από το νόμο καμία αρμοδιότητα στην καταχώριση του ανωτέρω σήματος, αφού αρμόδιο για τον έλεγχο και την καταχώριση του Ευρωπαϊκού Εμπορικού σήματος είναι το Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO), το οποίο δεν δίνει λογαριασμό στα κράτη-μέλη για το ποια σήματα έχουν κατατεθεί και αν τυγχάνουν της αποδοχής τους».

Σύμφωνα, πάντα, με τους υπαλλήλους του ΥΠΑΝΕ, στο πλαίσιο ενός προγράμματος συνεργασίας που εφαρμόζεται ανάμεσα στην Υπηρεσία Σημάτων και το εν λόγω Ευρωπαϊκό Γραφείο, «ο υπάλληλος ο οποίος συμμετέχει σε αυτό το πρόγραμμα, σημειώνει την αγγλική σημασία των ελληνικών (είτε γραμμένων με ελληνικούς είτε με λατινικούς χαρακτήρες) λέξεων οι οποίες περιλαμβάνονται στα σήματα που κατατίθενται στο Ευρωπαϊκό Γραφείο, χωρίς να έχει αρμοδιότητα ελέγχου της εγκυρότητας της καταχώρησης του ευρωπαϊκού σήματος». «Στο συγκεκριμένο σήμα» καταλήγουν οι υπάλληλοι του υπουργείου «η λέξη δεν ήταν ελληνική ούτε καν ελληνική έκφραση γραμμένη με λατινικούς χαρακτήρες, οπότε δεν χρειαζόταν να σημειωθεί η αγγλική μετάφραση του, συνεπώς δεν υπήρχε η οποιαδήποτε, εμπλοκή θεωρήσει κάποιος, της Υπηρεσίας Σημάτων».

Θα πρέπει, πάντως, εδώ να διευκρινιστεί και το εξής: ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι αυτός που επί θητείας του στο ΥΠΑΝΕ κατήργησε με νομοθετική παρέμβαση –τον Απρίλιο του 2021– την Υπηρεσία Σημάτων, καθώς κρίθηκε ότι η λειτουργία της δεν πληρούσε τα στάνταρντ αξιοπιστίας. Χαρακτηριστικό ήταν τότε το επιχείρημα του υπουργού Ανάπτυξης, που επαναλαμβάνεται και τώρα, ότι στην εν λόγω υπηρεσία δεν υπήρχε ηλεκτρονικό πρωτόκολλο και αν κάτι πήγαινε στραβά, κανείς δεν μπορούσε να το μάθει.

Κατά δήλωση Γεωργιάδη, οι σχετικές με τα εμπορικά σήματα αρμοδιότητες έχουν μεταφερθεί πλέον στον Οργανισμό Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας (ΟΒΙ) που από τον περασμένο Φεβρουάριο λειτουργεί με ηλεκτρονικά πρωτόκολλα και συστήματα ελέγχου. Σε κάθε περίπτωση, ο υπουργός Ανάπτυξης ξεκαθάρισε πως ούτε ο ίδιος, ούτε γενικός του γραμματέας, ούτε καν ένας διευθυντής του ΥΠΑΝΕ δεν ενημερώθηκε από τον ένα και μοναδικό υπάλληλο που έλαβε το «επίδικο» σήμα, δεσμευόμενος όμως παράλληλα ότι θα κάνει τα πάντα για να αποτρέψει το μπραντάρισμα του «Turkaegean».

Αν, πάντως, ανοίξει η βεντάλια των ευθυνών –όχι απαραιτήτως των τυπικών, αλλά των κατ’ εξοχήν πολιτικών– η μπάλα θα πρέπει να πάρει κι άλλους. Λ.χ. το υπουργείο Τουρισμού ή τον ΕΟΤ που παρακολουθούν στενά τις διαφημιστικές καμπάνιες της τουριστικής βιομηχανίας, όχι μόνο της εγχώριας αλλά και των αγορών ππυ ανταγωνίζονται την ελληνική. Ακόμη-ακόμη και από το υπουργείο Εξωτερικών με τους κατά τόπους εμπορικούς ακολούθους των ελληνικών πρεσβειών θα μπορούσε κάποιος να προσδοκά περισσότερη «επιμέλεια» και παρατηρητικότητα. Άλλωστε δεν μιλάμε για ένα θέμα διαβαθμισμένης εθνικής ασφάλειας που απαιτούσε εξειδικευμένη γνώση και πρόσβαση σε απόρρητες πληροφορίες. Ένα απλό σερφάρισμα στο διαδίκτυο αρκούσε για να διαπιστωθεί ότι η ιστορία του «Τουρκ-Αιγαίου» έχει αναπαραχθεί ως είδηση από τα ελληνικά ηλεκτρονικά ΜΜΕ ήδη από τον Νοέμβριο του 2021.