Το ξεκαθάρισμα μπορεί να περιμένει…

«Στην ώρα τους και με συλλογικές διαδικασίες» θα αποφασιστούν τα θέματα των συμμαχιών. Αυτό ξεκαθάρισε ο Αλέξης Τσίπρας κλείνοντας μια συζήτηση που απειλούσε το κόμμα του. Οι παραδοσιακοί τού ΣΥΡΙΖΑ βλέπουν με καχυποψία τις ορδές των «αγανακτισμένων», αλλά κυρίως άστεγων που φλερτάρουν με την Κουμουνδούρου.

 

Ρεπορτάζ: Θεοδόσης Παπανδρέου

 

«Ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει στην πρότασή του για συνεργασία με τις δυνάμεις της Αριστεράς, της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας και της ριζοσπαστικής οικολογίας, μια πρόταση που βρίσκεται στον πυρήνα του σχεδίου για την Κυβέρνηση της Αριστεράς. Είναι σαφές ότι στις σημερινές έκτακτες συνθήκες δεν μπορούμε να περιμένουμε έως ότου οι ηγεσίες της Αριστεράς κατανοήσουν την ανάγκη της ενότητας και της ενωτικής δράσης. Ταυτόχρονα, όμως, δηλώνουμε πρόθυμοι ανά πάσα στιγμή, σήμερα και αύριο, πριν ή μετά τις εκλογές, να ανοίξουμε ένα διάλογο και να προχωρήσουμε σε βήματα ενότητας για την ανατροπή της καταστροφής και τη στήριξη της κυβέρνησης της Αριστεράς.

»Στην πορεία του ΣΥΡΙΖΑ για την κοινωνική, πολιτική ανατροπή και την αριστερή διακυβέρνηση θα διαφυλάξουμε τη φερεγγυότητα και αξιοπιστία μας. Πρόσωπα και δυνάμεις του χρεοκοπημένου και υπόλογου πολιτικού κόσμου, ιδίως όσοι αποδέχθηκαν την πολιτική του μνημονιακού μονόδρομου και έπαιξαν ενεργό ρόλο σε μνημονιακές κυβερνήσεις από θέσεις ευθύνης, δεν μπορεί να έχουν ρόλο στην κυβέρνηση της Αριστεράς».

Οι παραπάνω θέσεις εμπεριέχονται στην πολιτική απόφαση του Ιδρυτικού Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ αναφορικά με τις συνεργασίες. Και το ερώτημα που προκύπτει, πλέον, είναι πώς αυτές οι θέσεις εξυπηρετούνται μέσα από συνεργασίες με πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ, αλλά κυρίως τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Πάνου Καμμένου.

Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας αρνήθηκε να το απαντήσει στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ και έκλεισε την συζήτηση πριν αυτή ανοίξει για τα καλά. Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ήθελε ξεκαθάρισμα «εδώ και τώρα» για να καθοριστούν άπαξ και δια παντός οι επιλογές συνεργασιών. Μόνο που θα πρέπει να περιμένει. Η απάντηση μάλλον κρύβεται στην τελευταία παράγραφο της πολιτικής απόφασης της Κ.Ε.: «Να ανοίξουμε ακόμα περισσότερο το κόμμα στην κοινωνία. Να συγκροτήσουμε συμμαχίες. Με κοινωνικές αναφορές. Στη βάση της αξιοπιστίας και της ανοιχτής πολιτικής συνεννόησης. Χωρίς να ξεπλένουμε κανέναν, χωρίς να στρουθοκαμηλίζουμε. Αυτό σημαίνει ηγεμονία. Σημαίνει τη δυνατότητα να συγκροτήσουμε πλειοψηφικό ρεύμα με άξονα πάντα το πρόγραμμά μας».

 

Το πρόγραμμα

Και εδώ η συζήτηση για τον ΣΥΡΙΖΑ παίρνει νέα τροπή. Ποιο είναι το πρόγραμμα; Και πόσο έχει διαφοροποιηθεί από εκείνο που αρχικά είχε κατατεθεί; Μήπως η κεντρώα επίθεση έχει φέρει αλλοιώσεις;

Οι συζητήσεις αυτού του είδους στο εσωτερικό του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης καλά κρατούν. Τελευταίο «χτύπημα» εκείνο του μέλους της Κ.Ε. Αντώνη Νταβανέλου, ο οποίος, ενώ χαιρετίζει τις εξαγγελίες της ΔΕΘ, τονίζει πως «οι δεσμεύσεις αυτές συνιστούν προγραμματική αφετηρία, αλλά όχι “πρόγραμμα”».

«Ακόμα και μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ», εκτιμάει ο Αντ. Νταβανέλος, «αναπτύσσονται απόψεις που τις υποβαθμίζουν. Για παράδειγμα, η ένταξή τους στο πολυθρύλητο σενάριο “επανεκκίνησης της οικονομίας” σχετικοποιεί τη… δέσμευση στην υλοποίηση των δεσμεύσεων (αν οι επιχειρήσεις δεν πεισθούν από το “κεϊνσιανό” επιχείρημα ότι οι αυξήσεις στους μισθούς είναι προς το… συμφέρον τους, γιατί έτσι –λέει– θα αυξηθεί η ζήτηση και θα μεγεθυνθεί η οικονομία, τι θα κάνει μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ;). Ανάλογη σχετικοποίηση των δεσμεύσεων προκύπτει και από την υποχώρηση μπροστά στην παραδοσιακή αστική πολιτική για συγκεκριμένη, τάχα, “κοστολόγηση” των προγραμμάτων (αν, δηλαδή, οι “πόροι” 12-13 δισ. ευρώ που έχουν εντοπιστεί ως πηγή χρηματοδότησης από το οικονομικό επιτελείο αποδειχθούν “φύκια” και όχι “μεταξωτές κορδέλες”, τότε τι θα συμβεί στο “πακέτο” δεσμεύσεων;).

»Τη σημασία αυτών των ερωτημάτων –και άλλων πολύ πιο σοβαρών– ανέδειξε η δεύτερη σημαντική “στιγμή” της συγκυρίας, το μίνι “κραχ” στο χρηματιστήριο και τα ομόλογα. Ο Σαμαράς ζήτησε από τις αγορές και τους δανειστές ένα “φύλλο συκής” προκειμένου να μπορεί να ελπίζει σε μια αξιοπρεπή εκλογική αναμέτρηση. Η απάντηση των αγορών ήταν σκληρή: να κάνει τη δουλειά μέχρι τέλους, να τηρήσει στην ουσία τους τις συμφωνίες ανεξάρτητα από τις εσωτερικές πολιτικές συνέπειες των συμφωνηθέντων. Όμως το “μήνυμα” αυτό δεν αφορά μόνο τον Σαμαρά.

»Αφορά επίσης τον ΣΥΡΙΖΑ, που υποσχόμενος ένα ριζοσπαστικό πλαίσιο ανατροπής των οικονομικών συμφωνιών, δεν δικαιούται πλέον να ελπίζει στη φιλικότητα, ούτε καν στην ουδετερότητα, των αγορών και των δανειστών. Αυτά που έγιναν στο ΧΑΑ και στα ομόλογα είναι απλώς μια πρόγευση από τον ορυμαγδό με τον οποίον θα απαντήσουν οι αγορές –ντόπιες και διεθνείς– σε μια κυβέρνηση που θα ανακοινώσει αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, για πρώτη φορά στην Ευρώπη μέσα στα τελευταία 15 χρόνια», γράφει αναλυτικά το μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στο κόμμα του που την ίδια ώρα ράβεται για την ανάληψη της εξουσίας.

Σύμφωνα με τον Αντ. Νταβανέλο, «η ριζοσπαστική Αριστερά μπορεί σε μια περίοδο σαν τη σημερινή να συμμαχήσει με όσους-ες αποδέχονται την ανάγκη ρήξης του νεοφιλελεύθερου πλαισίου με στόχο την ικανοποίηση άμεσων εργατικών-λαϊκών αναγκών. Αλλά μπορεί να συμμαχήσει μόνον με αυτούς-ές που εντάσσονται στο αντινεοφιλελεύθερο “στρατόπεδο”, έστω κι αν έχουν αυταπάτες ότι αυτό διαφέρει από έναν γενικότερο αντικαπιταλισμό», καρφώνοντας έτσι την ηγεσία του κόμματος για τη στρατηγική που έχει επιλέξει.