«Δεν είμαστε εμείς η κεντροαριστερά»

Για τον πολιτισμό μίλησαν. Και για την δικαιοσύνη μίλησαν. Και αποτίμηση του παρελθόντως έκαναν με πλείστες αναφορές στους Ανδρέα Παπανδρέου, Μελίνα Μερκούρη, Γιώργο Γεννημάτα και όλους τους πρωτεργάτες όπως θα περίμενε κανένας από ένα σωστό μνημόσυνο.

Εκείνο που δεν έκαναν τουλάχιστον στην πρώτη μέρα είναι να θέσουν τους όρους για την επόμενη μέρα, να αναζητήσουν τους λόγους που η κομματική τους βάση τους εγκατέλειψε και να θυσιάσουν το «εγώ» υπέρ του «εμείς».

Μόνο ο Τάσος Γιαννίτσης τόλμησε να θέσει την συζήτηση σε πιο ορθή βάση. «Εχουμε επίσης υποχρέωση να εγκαταλείψουμε την ψευδαίσθηση και την αυταρέσκεια, ότι η Κεντροαριστερά ξεκινάει από εμάς τους ίδιους και ότι είμαστε πρωταγωνιστές στο έργο αυτό. Δεν είμαστε και ούτε θα έπρεπε να είμαστε. Και γι αυτό σήμερα, αν πράγματι μας ενδιαφέρει να στηρίξουμε κάτι δημιουργικό, οι προσωπικές ατζέντες κεντροαριστερού ή άλλου χαρακτήρα πρέπει να ισοπεδωθούν. Διαφορετικά, θα κάνουν πολλαπλάσια ζημιά, απ’ ότι σε συνήθεις φάσεις και για άλλα ζητήματα» είπε ο πρώην υπουργός και πιθανότατα δυσαρέστησε όλους εκείνους που περιμένουν να κληθούν ως άλλος Καραμανλής (ο πρεσβύτερος) για να σώσουν την χώρα.

Και στο ΠΑΣΟΚ, ακόμα δεν έχουν αντιληφθεί πως η κεντροαριστερά που ονειρεύονται με πρωταγωνιστή το κόμμα τους δεν μπορεί να υπάρξει. Και δεν μπορεί γιατί το ΠΑΣΟΚ όσα θετικά και αν κουβαλά στις αποσκευές του, κουβαλά αντίστοιχα αρνητικά.

Δεν έχουν αντιληφθεί πως η κεντροαριστερά μπορεί να στηθεί μόνο με πρότυπο τον ΣΥΡΙΖΑ. Ολοι μαζί κάτω από μια νέα στέγη, ένα νέο όνομα, με ξεχωριστή ο καθένας ταυτότητα, αρκετές διαφορές αλλά κοινούς στόχους. Ισότιμα μέλη άπαντες είτε πρόκειται για κόμματα είτε πρόκειται για πρόσωπα.

Αυτό όμως απαιτεί την θυσία του… εγώ.