Η «ακτινογραφία» πριν από το μεγάλο τεστ

Με τον Κορδέρο και τον Τζιμπούρ να έχουν παίξει ελάχιστα, τον Άρθο και τον Ανέστη να μην έχουν πάρει λεπτά συμμετοχής, τον Μπακάκη ακόμη ανέτοιμο και τους Βασιλαντωνόπουλο, Ανδρεόπουλο, Σβάρνα να περιμένουν τις ευκαιρίες τους, οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ που έχουν σηκώσει το βάρος στα έξι πρώτα παιχνίδια του πρωταθλήματος είναι 17. Μία εβδομάδα πριν από το μεγάλο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο, επιχειρούμε μία «ακτινογραφία» της φετινής φιλόδοξης ΑΕΚ που σε αυτό το ματς θα φανερώσει –θέλει δεν θέλει – τις πραγματικές της δυνατότητες.

Μπαρόχα: Διαρκώς σε ανοδική πορεία, μετά τα 2-3 πρώτα παιχνίδια που έδειχνε αγχωμένος. Στο Φάληρο, σε παιχνίδι που μοιάζει με αυτό της Τούμπας όπου δέχθηκε μεγάλη πίεση, καλείται να επιδείξει το ίδιο ανάστημα.

Τζανετόπουλος: Δείχνει λίγο πιο βαρύς σε σχέση με πέρσι και αυτό είναι λογικό, διότι πλέον έχει να κάνει με πιο γρήγορους και επαγγελματίες αντιπάλους. Είναι αξιόπιστος με την μπάλα στα πόδια παρά το νεαρό της ηλικίας του δεν κάνει πολλά λάθη, αλλά ο τρόπος που αμύνθηκε στη Βέροια στη φάση του 1-0 τον εξέθεσε λίγο. Σταθερός παίκτης, πάντως, χωρίς ιδιαίτερες αυξομειώσεις στην απόδοσή του, χρειάζεται δουλειά στην ταχύτητα.

Λαμπρόπουλος: Πήρε τη θέση του Κολοβέτσιου και ήταν καλός στα δύο ματς που χρησιμοποιήθηκε. Είναι ο πιο γρήγορος αμυντικός της ΑΕΚ και το ότι καλύπτει την αδυναμία του Τζανετόπουλου, ίσως ωθεί τον Δέλλα στο να τους χρησιμοποιεί μαζί.

Κολοβέτσιος: Έχασε τη θέση του στο αρχικό σχήμα, όχι γιατί είναι χειρότερος από τον Λαμπρόπουλο ή τον Τζανετόπουλο, αλλά επειδή ο προπονητής του ακόμη ψάχνεται. Στα πρώτα ματς του πρωταθλήματος άγγιξε το μέσο όρο της συνηθισμένης απόδοσής του.

Γκάλο: Αρέσει ο τρόπος με τον οποίο αγωνίζεται, προσαρμόζεται είτε σε επιθετικό ρόλο είτε σε αμιγώς αμυντικό και με εξαίρεση το ματς της Τούμπας που προδόθηκε από το σύστημα και δεν έπαιρνε βοήθειες, έχει κάνει εξαιρετικά παιχνίδια. Με ένα γκολ και μία ασίστ έχει βοηθήσει την ομάδα του και επιθετικά.

Ντίντακ: Μπήκε και δεν το βλέπουμε να χάνει τη θέση του στην ενδεκάδα ξανά. Με τον Ατρόμητο ήταν πολύ καλός αμυντικά, ξέρει τι να κάνει την μπάλα και πάνω από τη μεσαία γραμμή, εξαιρετικός στο να αλλάζει παιχνίδι, εγγύηση για την ΑΕΚ η παρουσία του.

Σοϊλέδης: Έχασε τη θέση του από τον Ισπανό, ωστόσο για εφεδρεία είναι ότι πρέπει. Κάνει συχνά λάθη λόγω του θράσους του, αλλά είναι πάντα ενοχλητικός για την αντίπαλη άμυνα. Καλείται να διορθώσει τις αμυντικές του επιπολαιότητες.

Σιμόες: Ακριβώς ότι περίμενε ο κόσμος της ΑΕΚ ακούγοντας τα πορτογαλικά ρεπορτάζ κατά τη διάρκεια της περσινής σεζόν, όπου ανά δύο ή τρία ματς αναδεικνυόταν MVP. Πανέξυπνος παίκτης, αμυντικό χαφ που πατά αντίπαλη περιοχή και απειλεί, σερβίρει γκολ, κερδίζει φάουλ, βγάζει άνετα 90λεπτα και μπορεί να παίξει και ως εσωτερικό χαφ στο 4-3-3 αν χρειαστεί. Έλλειψε με τον Ατρόμητο που κάθισε στον πάγκο.

Γιόχανσον: Αν και μπήκε λίγο νωθρά στο πρωτάθλημα, συνεχώς ανεβαίνει και η εντυπωσιακή του παρουσία με τον Ατρόμητο τον έφερε και πάλι στα περσινά στάνταρ απόδοσης. Ο Σουηδός εκτός των άλλων δείχνει και παθιασμένος με την ομάδα, πανηγυρίζει σαν… βαλκάνιος τα γκολ, σπεύδοντας από τους πρώτους να συγχαρεί τον παίκτη που σκοράρει και φαίνεται μάλλον αναντικατάστατος.

Πλατέλλας: Αρχηγός στα πρώτα παιχνίδια, παιδί με όρεξη και διάθεση και ο μόνος με ικανότητα να παίζει κοντά στη γραμμή, είναι όμως αρκετά προβλέψιμος στο παιχνίδι του. Διαθέτει μία εκρηκτικότητα που τον βοηθά να προσφέρει πολλά περισσότερα όταν μπαίνει αλλαγή στο τέλος. Παίζει επειδή –υποτίθεται– είναι καθαρόαιμο εξτρέμ και μαρκάρει, αλλά τα στοιχεία αυτά δεν αρκούν για να αφήνει στον πάγκο τον Μπουονανότε…

Μπαρμπόσα: Χάρισε δύο βαθμούς στην ΑΕΚ με το φάουλ στη Βέροια, αλλά κατά γενική ομολογία δεν του «βγαίνουν» τα παιχνίδια. Μυστήρια περίπτωση, σαν να μην ταιριάζει με την ομάδα παρά το ότι είναι καλός παίκτης. Δείχνει σαν να μην αισθάνεται απολύτως καλά με τον εαυτό του. Αν μείνει σε κάποια ματς στον πάγκο ίσως να πέσει ακόμη περισσότερο ψυχολογία, αλλά όταν παίζει από την αρχή δεν μπορεί να γίνει ουσιαστικός.

Βάργκας: Ο καλύτερος ποδοσφαιριστής… ενός ημιχρόνου. Κορυφαία επιλογή για δωδέκατος παίκτης, ίσως και να βολεύει αυτό στη φετινή ΑΕΚ των πολλών δημιουργικών χαφ. Ωστόσο, είναι ένα πρόβλημα το ότι αντέχει μόνο ένα ημίχρονο. Με τον Ατρόμητο στο α’ μέρος ήταν εξαιρετικός, στο β’ ημίχρονο σχεδόν ανύπαρκτος.

Μπουονανότε: Στα Πηγάδια έπαιξε πέντε λεπτά και πήρε τρία φάουλ, ήταν ο πιο επικίνδυνος παίκτης. Νίκησε μόνος του τον ΠΑΣ Γιάννινα, ισοφάρισε στη Βέροια, αλλά ακόμη ο Δέλλας δεν τον έχει εμπιστευτεί για 90 λεπτά. Με τον Ατρόμητο δεν είχε τόση όρεξη, αν και πάλι ήταν δραστήριος. Αδιαμφισβήτητη η ποιότητά, παίκτης ψυχολογίας και πρώτος σκόρερ της Ένωσης με τρία γκολ! Πρέπει να βρει θέση στην ενδεκάδα και να μάθει το παιχνίδι των συμπαικτών του, καθώς αυτό θα τον απογειώσει. Δεν θα το μάθει, όμως, όσο παίζει λίγο κι όσο… αλλάζουν οι συμπαίκτες του, εκτός αν είναι πραγματικά αφοσιωμένος στις προπονήσεις.

Ανάκογλου:  Έπαιξε στην Τούμπα, αλλά δεν έκανε το κάτι παραπάνω για να βγάλει «ασπροπρόσωπο» τον προπονητή του. Ο κόσμος της ΑΕΚ περιμένει πολλά περισσότερα από αυτόν.

Μάνταλος: Επέστρεψε δυνατός, φαίνεται αυτό, αφού βγάζει πανεύκολα τα 90λεπτα. Παίκτης βαρόμετρο, δίχως δεύτερη κουβέντα. Ακόμη δεν έχει πάρει μπροστά. Με τον Ολυμπιακό θα παίξει σίγουρα «δεκάρι»!

Αραβίδης: Παίζει καλύτερα στο τέλος των αγώνων και αυτό διότι είναι καλός αθλητής, τσαμπουκάς και παθιασμένος με την ομάδα του. Του λείπει η τεχνική, αλλά δεν υπάρχει ματς που να μην τα δίνει όλα.  Προσπαθεί να αντικαταστήσει τον Τζιμπούρ, μα δεν είναι εύκολο.

Κρισάντους: Ατσούμπαλος, άτεχνος, αλλά σέντερ φορ περιοχής και  με ύψος που τουλάχιστον αναγκάζει τους αμυντικούς να μένουν πίσω. Παίζει ελάχιστα λεπτά, αλλά όταν το κάνει είναι με διαφορά ο κυριότερος εκφραστής των επιθετικών ενεργειών της ΑΕΚ. Μικρό το ποσοστό ευστοχίας του, όμως…