Φάκελος: Η νέα Εθνική του Σκίμπε

Μία ήττα στο τελευταίο λεπτό από το Λουξεμβούργο (1-0) και μία άνετη «λευκή ισοπαλία» κόντρα στην Τουρκία (ομάδα που προκρίθηκε στο Euro του 2016) ήταν ο απολογισμός των δύο πρώτων αγώνων της Εθνικής μας ομάδας υπό τις οδηγίες του Μίκαελ Σκίμπε. Αγώνων που έμειναν εν κρυπτώ από το φίλαθλο κόσμο της χώρας μας, επειδή η ΕΠΟ κατάφερε να απαξιώσει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα όσο δεν πάει.

Μέχρι και ο πρωθυπουργός μας έδειξε την απογοήτευσή του για τη λειτουργία των θεσμών του ελληνικού ποδοσφαίρου, αγνοώντας επιδεικτικά τον πρόεδρο της ΕΠΟ, Γιώργο Γκιρτζίκη, την ώρα που κατευθυνόταν στη θέση του στην εξέδρα των επισήμων. Αυτή η συμβολική κίνηση του Αλέξη Τσίπρα δεν είχε στόχο να θίξει τον ίδιο τον Γκιρτζίκη, αλλά σύσσωμη τη διοίκηση της ΕΠΟ που διώκεται ποινικά, αλλά εξακολουθεί να αποφασίζει και να διατάζει για τις τύχες του ελληνικού ποδοσφαίρου, λόγω του τεκμηρίου της αθωότητας.

Ο τελευταίος που φταίει, φυσικά, για το ολίσθημα του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος είναι ο νέος μας προπονητής, Μίκαελ Σκίμπε. Ο Γερμανός έχει δουλειά μπροστά του και αυτό φάνηκε και στα δύο παιχνίδια, όπου στο μεν πρώτο δοκίμασε ένα φουλ επιθετικό σχήμα κόντρα σε ένα αδύναμο αντίπαλο και στο δεύτερο ένα αμυντικό κόντρα σε έναν ισχυρότερο. Για να δούμε τι κατάφερε:

Με το Λουξεμβούργο:  Έλλειψη αποτελεσματικότητας και εκνευρισμός

Ο Γερμανός κόουτς επέλεξε το 4-4-2 με τον Καρέλη και τον Μήτρογλου φορ. Αυτό ίσως είναι ένα δείγμα του τι να σκέφτεται να κάνει με τις μικρές ομάδες του προκριματικού μας ομίλου. Το σύστημα αυτό προϋποθέτει γρήγορο γκολ και προσοχή στις αντεπιθέσεις των αντιπάλων. Το γκολ δεν ήρθε, ίσως λόγω έλλειψης συντονισμού. Στην επανάληψη, ο Γερμανός μετέτρεψε το σχήμα σε 4-2-3-1, αλλά η Εθνική μας δεν πρόλαβε ποτέ να το αφομοιώσει κι έτσι όσο περνούσε η ώρα η απόδοση έπεφτε με αποτέλεσμα προς το τέλος του αγώνα και με την ισοπαλία να διαφαίνεται, οι παίκτες μας όχι μόνο να μην έχουν καθαρό μυαλό, αλλά στο τέλος να χάσουν κιόλας το ματς. Τέτοιες συμπεριφορές δεν πρέπει να επαναληφθούν…

Με την Τουρκία: Προσήλωση στην τακτική

Με τους ένθερμους Τούρκους μέσα στην Κωνσταντινούπολη ο Σκίμπε επέλεξε ένα αμυντικογενές 5-4-1, που στην επίθεση γινόταν 3-6-1 (αφού ο Φορτούνης δεν πατούσε περιοχή για να γίνει 3-5-2). Για μία ακόμη φορά αποδείχθηκε πως η Εθνική μας ομάδα όταν είναι προσηλωμένη αμυντικά είναι πραγματικά αξιόπιστη! Με τρεις παίκτες κλάσης στο κέντρο της άμυνας, Μανωλά, Παπασταθόπουλο και Κυριάκο Παπαδόπουλο και δύο ποδοσφαιριστές στα άκρα που είχαν το μυαλό τους στην άμυνα, τον Χολέμπας και τον Τοροσίδη, ο αντίπαλος δεν μπορούσε να κάνει ούτε μισή ευκαιρία. Με Σάμαρη και Τζιόλη στα χαφ, οι Τούρκοι δεν είχαν ούτε το μακρινό σουτ. Το κακό αυτής της Εθνικής είναι ότι δεν σκοράρει. Ο Ταχτσίδης και ο Φορτούνης ούτε χημεία έχουν για να συνεργαστούν, ούτε παίκτες που να αποδίδουν στα άκρα, είναι, για να ανοιχτούν και να δημιουργήσουν από τα πλάγια. Έτσι, ο Μήτρογλου (και ο Γιάννου στα τελευταία 20 λεπτά) δεν τροφοδοτήθηκαν με αποτέλεσμα το 0-0 να έρθει φυσιολογικά. Είναι, όμως, αυτή η Εθνική που θέλουμε;

Εδώ θα πρέπει να αξιολογήσουμε τις επιθυμίες μας. Προτιμούμε αυτό που ξέρουμε να κάνουμε καλά, βάση του ταλέντου των παικτών μας ή θέλουμε μία Εθνική με επιθετικό πνεύμα; Ο Σκίμπε ήρθε να οδηγήσει την Εθνική στο Μουντιάλ και απέναντί του θα έχει ομάδες επιθετικές, τη Βοσνία και το Βέλγιο. Εδώ που τα λέμε, για να περάσουμε από αυτόν τον όμιλο θα πρέπει να κρατήσουμε αυτές τις ομάδες στο μηδέν, μήπως και κλέψουμε τους βαθμούς της νίκης με τακτικές Ρεχάγκελ. Κακά τα α ψέματα, σε αυτό το ποδόσφαιρο είμαστε καλοί.

Συμπέρασμα: Δουλειά στις τακτικές και συγκεκριμένος ρόλος στους παίκτες

Μετά τα δύο αυτά 90λεπτα τα συμπεράσματα είναι συγκεκριμένα. Κατ’ αρχήν, ο Σκίμπε δούλεψε τρία διαφορετικά συστήματα. Αν θέλει να περάσει στους ποδοσφαιριστές του και τα τρία, πρέπει στις προπονήσεις να γίνει σκληρή δουλειά, όχι αστεία. Δεν είναι συνηθισμένος ο Έλληνας ποδοσφαιριστής σε τόσες διαφορετικές τακτικές.

Επίσης, κάθε παίκτης ξεχωριστά πρέπει να αποκτήσει ρόλο. Ακόμη κι αν έχει τη δυνατότητα να παίζει σε πολλές θέσεις, πρέπει να μάθει τι ρόλο έχει στο γήπεδο. Ο Χολέμπας για παράδειγμα δεν γίνεται να παίζει και αριστερό μπακ (στο 4-2-3-1), και φουλ μπακ (στο 5-4-1) και αριστερό χαφ (στο 4-4-2). Ο δε Φορτούνης που είναι παίκτης με… προσαρμοσμένο ραντάρ στον εγκέφαλο, καλό θα ήταν να ξέρει αν μπροστά του θα κινείται ο Μήτρογλου, αν δίπλα του θα κινείται ο Πέλκας ή αν πρέπει να λογίζει για συμπαραστάτη στα χαφ τον Ταχτσίδη. Είναι κρίμα να χάνεται το ταλέντο του λόγω έλλειψης ομοιογένειας, αφού φαίνεται ξεκάθαρα στον Ολυμπιακό που λειτουργεί με ένα συγκεκριμένο σύστημα, πόσο αποτελεσματικός είναι.

Προφανώς είναι νωρίς και ο Σκίμπε είναι υποχρεωμένος να κάνει δοκιμές και μακάρι αυτές να αποδώσουν. Αλλά δεν χρειάζονται πολλά παιχνίδια για να καταλάβει κανείς πως αυτή η Εθνική ομάδα χρειάζεται – για να βρει παλμό – έναν συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού. Αν θέλει να τους εμφυσήσει πολλές τακτικές έχει καλώς, αλλά τότε οι προπονήσεις θα πρέπει να είναι περισσότερες και η Εθνική να περιοριστεί σε ένα συγκεκριμένο γκρουπ παικτών. Άλλωστε, με αυτή την τακτική λειτούργησε καλά στο παρελθόν και αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Ίσως όλες αυτές οι δοκιμές του Σκίμπε σε αυτό να αποσκοπούν, στο να καταλήξει μέσω των πολλών δοκιμών στην καλύτερη δυνατή στελέχωση του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος.