Αλαφούζος: Οι ερασιτεχνισμοί και ο στόχος του Βοτανικού

Του Νίκου Συνοδινού

 

Τέρμα τα ψέματα. Η καλύτερη περίοδος για έναν πρόεδρο κι έναν προπονητή είναι όταν η ομάδα δεν έχει αγώνες, καθώς δεν… χάνει. Ο Παναθηναϊκός είχε το «προνόμιο» να φθάσουμε στις 11 Σεπτεμβρίου για να δώσει τα πρώτα δείγματα γραφής του.

Στη Λεωφόρο το ματς με τον Απόλλωνα Σμύρνης (20:30) αποτελεί το πρώτο επίσημο τεστ για τους «πράσινους». Αν και στα φιλικά ο Παναθηναϊκός ήταν αποκαρδιωτικός, άπαντες περιμένουν τις επίσημες μάχες για να βγάλουν συμπεράσματα. Γιατί σε παιχνίδια προετοιμασίας ο προπονητής κάνει δοκιμές, πολλές αλλαγές και οι παίκτες σε αρκετές των περιπτώσεων δεν δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους.

Ο Γιάννης Αλαφούζος αποφάσισε να ενισχύσει την ομάδα στο «παρά ένα», ρισκάροντας μεγαλύτερες βαθμολογικές απώλειες στο ξεκίνημα. Οι σοβαρότερες μεταγραφές του «τριφυλλιού» έγιναν μέσα στον Σεπτέμβριο και ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς θα κληθεί να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, καθώς ήταν υποχρεωμένος σε χρόνο μηδέν να ενσωματώσει τους παίκτες που αποκτήθηκαν και στους οποίους ποντάρει πολλά προκειμένου να διαγράψει ο Παναθηναϊκός μια καλή πορεία.

Ερασιτεχνισμοί από τη διοίκηση

Φρένο στις προσπάθειες του Σέρβου τεχνικού βάζει η διοίκηση, καθώς με τους ερασιτεχνισμούς της δεν προχώρησε στην ενίσχυση της ομάδας στον χρόνο που έπρεπε. Ο Γιάννης Αλαφούζος μόνο όταν είδε να κάνουν τη μια μεταγραφή μετά την άλλη ο Βαγγέλης Μαρινάκης, ο Δημήτρης Μελισσανίδης και ο Θόδωρος Καρυπίδης αποφάσισε να βάλει το χέρι στην τσέπη. Όχι πως έκανε σπουδαία πράγματα, αλλά τουλάχιστον δεν άφησε τον Παναθηναϊκό τελείως γυμνό. Η ερασιτεχνική αυτή νοοτροπία και συμπεριφορά θα έχει ούτως ή άλλως επιπτώσεις στην ομάδα. Το ζήτημα είναι σε ποιον βαθμό.

Σαν να μην έφθαναν όλα τ’ άλλα, γι’ αυτούς τους ερασιτεχνισμούς μίλησε και ο Μίκαελ Νίλσον, που σχολίασε την περίοδο κατά την οποία είχε ρόλο σκάουτ (2013-18) στον Παναθηναϊκό. Ο Σουηδός μπακ-χαφ είχε παίξει στους «πράσινους» από το 2005-09 και γνωρίζει καλά το μέγεθος του συλλόγου. Στην ιστοσελίδα «expressen», ο Νίλσον με 64 διεθνείς συμμετοχές στην πλάτη του και παρουσία σε Αγγλία και Δανία πέρα από την πατρίδα του, αποκάλυψε αυτό που έβλεπε όλος ο κόσμος με τον πλέον επίσημο τρόπο:

«Τα τελευταία δύο χρόνια στην ομάδα, νομίζω ότι δούλεψα σωστά μόνο για δύο ή τρεις μήνες. Στη συνέχεια ήρθε ένας νέος προπονητής που ήταν καλός. Πριν από αυτόν, υπήρχε ένας προπονητής που δεν ήθελε καν να μιλήσει με τους παίκτες, άρα δεν είχα την απαίτηση να μιλήσει μαζί μου. Ήθελε να κάνει τα πάντα μόνος του, αλλά εμείς ως τμήμα scouting ήμασταν ακόμα εκεί. Ήταν τόσο απίστευτα ερασιτεχνικό. Το ερώτημα ήταν σαφές: Γιατί εξακολουθείτε να έχετε scouter εάν δεν θέλετε να τον συμβουλευτείτε ή να έχετε πληροφορίες από αυτόν; Ήμουν πέντε χρόνια στον σύλλογο και άλλαξαν 4 προπονητές και 4 τεχνικοί διευθυντές».

Κεραυνοί από τον  Μίκαελ Νίλσον

 Ο Μίκαελ Νίλσον έδειξε τον ένοχο για την ερασιτεχνική νοοτροπία στον Παναθηναϊκό:

«Θα μπορούσαν μόνο να μας ξεφορτωθούν, θα είχαν εξοικονομήσει όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα. Αλλά δεν το κάνουν γιατί ο ιδιοκτήτης γνωρίζει ότι ο προπονητής δεν θα είναι εκεί για πάντα. Ήταν τόσο χάος τελικά. Σταμάτησα να πηγαίνω στο γραφείο, δεν ήμουν καν εκεί. Τους τελευταίους έξι μήνες, δεν ήμουν στο γραφείο ούτε μια μέρα, και όμως πληρωνόμουν κάθε μήνα. Δεν έκανα τίποτα. Μετά πήραν έναν νέο αθλητικό διευθυντή το καλοκαίρι και μετά με πήρε τηλέφωνο. Ήξερα τι να περιμένω. Ανέλαβε τα καθήκοντά του τον Ιούλιο, μετά χρειάστηκε μέχρι τον Σεπτέμβριο για να με καλέσει σε μια συνάντηση».

Για όσα αποκάλυψε ο Μίκαελ Νίλσον, γίνεται εύκολα αντιληπτό πως το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Στον Παναθηναϊκό ο προπονητής και ο αθλητικός διευθυντής έχουν σύντομη ημερομηνία λήξης. Για τον απλούστατο λόγο πως πάντα πρέπει να πληρώνει τα σπασμένα. Πως είναι απαραίτητο να υπάρχει το εξιλαστήριο θύμα και η προσμονή πως ο… επόμενος θα είναι καλύτερος.

Ποιος κάνει τις επιλογές, όμως; Τις μονίμως αποτυχημένες; Ποιος δημιουργεί τις προϋποθέσεις, με το παραμικρό να οδηγούνται στην έξοδο οι επιτελείς της ομάδας; Ποιος ενεργεί τόσο ερασιτεχνικά κι έχει οδηγήσει τον Παναθηναϊκό σε πρωτοφανή παρακμή; Και δεν είναι μόνο η απουσία τίτλων, αλλά η κατάντια να μην μπορεί το «τριφύλλι», η ομάδα που έχει συνδέσει όσο καμία την Ελλάδα με την Ευρώπη, να πάρει ένα εισιτήριο έστω για τη Γ΄ Εθνική της UEFA, το European Conference League.

Αν ο στόχος εξαντλείται στη συμμετοχή στα play offs, τότε προφανώς δεν θα γινόταν αναφορά στον Παναθηναϊκό, αλλά στον Ατρόμητο ή τον Αστέρα Τρίπολης.

Ήλθε η ώρα λοιπόν να γίνουν τα αποκαλυπτήρια του Παναθηναϊκού της σεζόν 2021-22. Ο Γιάννης Αλαφούζος καίγεται να δείξει κάτι καλό η ομάδα, γιατί σύντομα τα μέλη του συλλόγου θα ψηφίσουν για τη διπλή ανάπλαση. Αυτό που τον καίει. Η μετακόμιση στον Βοτανικό και ό,τι καλό θα φέρει αυτό για το ταμείο της ΠΑΕ, άμεσα ή το κυριότερο αν πουληθεί μακροπρόθεσμα.

Αν δεν υπήρχε το κίνητρο του Βοτανικού, ο διοικητικός ηγέτης είναι πιθανό να είχε ήδη χαιρετήσει. Στην παρούσα φάση όμως, σε όσους έδειξαν ενδιαφέρον να πάρουν την ΠΑΕ, τους έκοψε τον αέρα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

Ο Ιβάν δεν είναι… Βαλβέρδε

Δεν είναι λίγοι αυτοί που ήδη ποντάρουν πως ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς δεν θα παρελάσει ως προπονητής του Παναθηναϊκού την 28η Οκτωβρίου. Όταν ο Σέρβος τεχνικός ανέλαβε την ομάδα, κανείς δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί πως είναι θαυματοποιός. Ούτε κάποιος με σούπερ περγαμηνές στην προπονητική του διαδρομή.

Δεν είναι κόουτς επιπέδου Ερνέστο Βαλβέρδε. Πόσο όμως θα μπορούσε να πάρει ο Αλαφούζος έναν Βαλβέρδε σε μια ομάδα που είχε μόνη παρακαταθήκη την ιστορία της; Όταν δεν παίζεις καν στην Ευρώπη, πώς θα πείσεις έναν προπονητή να έλθει; Και το κυριότερο, με τι εχέγγυα; Με ποιους παίκτες; Με ποιο μπάτζετ για μεταγραφές;

Ως εκ τούτου η περίπτωση Γιοβάνοβιτς αποτελούσε μια καλή λύση. Γιατί ο Σέρβος δεν είναι Πογιάτος. Γιατί τον είδαμε και αυτόν στον Παναθηναϊκό να προσλαμβάνεται για να κάνει το αγροτικό του.

Ο Ιβάν γνωρίζει την ελληνική νοοτροπία, είχε επιτυχίες στην Κύπρο, ξέρει να δουλεύει με χαμηλά μπάτζετ και παράλληλα παρουσιάζει ομάδες που παίζουν ωραίο ποδόσφαιρο. Ο Παναθηναϊκός βέβαια δεν μπορεί να μπει στην τριάδα. Δεν είναι σε θέση να μπει σφήνα σε Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ. Το θέμα είναι πώς θα περάσει τον Άρη.

Οι μπουκ τον είχαν πέμπτο. Πλέον, μετά την αφαίρεση έξι πόντων από τους «κίτρινους» της Θεσσαλονίκης, τον δίνουν τέταρτο. Αυτός είναι και ο πραγματικός στόχος του Παναθηναϊκού. Ικανοποιεί τον κόσμο του; Όχι φυσικά. Αλλά η πραγματικότητα δεν μπορεί να αγνοείται.

Οι τελευταίες μεταγραφές έδωσαν μια νότα αισιοδοξίας, αλλά μέχρι εκεί.

 

Χτυπητές ελλείψεις

Η πραγματικότητα είναι πως ο Παναθηναϊκός έχει ακόμη χτυπητές ελλείψεις. Ο Σωκράτης Διούδης είχε καλή σεζόν, αλλά απουσίαζε ο ανταγωνισμός. Ξενόπουλος και Χριστογεώργος είναι ταλέντα, αλλά δεν θα μπορούσαν ν’ αμφισβητήσουν τον διεθνή πορτιέρο. Η απόκτηση του Αλμπέρτο Μπρινιόλι, ο οποίος πέρσι αναδείχτηκε κορυφαίος τερματοφύλακας στην Serie B, ανατρέπει τα δεδομένα.

Στη θέση του τερματοφύλακα ο Παναθηναϊκός έχει πληρότητα.

Στην άμυνα, τώρα. Η απόκτηση του Γιάννη Κώτσιρα στη θέση του δεξιού μπακ, είναι σημαντική, καθώς δημιουργεί ένα πολύ καλό δίδυμο με τον Φακούντο Σάντσες. Εκεί μπορεί να παίξει και ο Γιώργος Βαγιαννίδης που επέστρεψε στο Κορωπί.

Στην αριστερή πλευρά υπάρχει ο Χουάνκαρ. Η μεταγραφή του Φεράρι δεν έγινε και ως εκ τούτου υπάρχει κενό.

Όσον αφορά το κέντρο της άμυνας, η προσθήκη που έγινε είναι αυτή του Ζβόνιμιρ Σάρλια. Ο Κροάτης είναι ένας παίκτης της… σειράς. Το «τριφύλλι» έχει βέβαια τους Σένκεφελντ και Βέλεθ, υπάρχει ο Πούγγουρας, ο Σιδεράς, ενώ και ο Κουρμπέλης μπορεί να παίξει και εκεί. Όμως η πληρότητα λείπει.

Στα χαφ, ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν και τη μεγαλύτερη ενίσχυση. Ως ανασταλτικός μέσος, επιστρέφει ο αρχηγός Δημήτρης Κουρμπέλης, ο οποίος όμως προέρχεται από πολύμηνη απουσία. Ο Νιάς… χαιρέτησε, αλλά ο Ρούμπεν Πέρεθ αποτελεί μια αξιόπιστη λύση. Εναλλακτικά υπάρχει και ο νεαρός Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος.

Σε οργανωτικά καθήκοντα οι Αγιούμπ και Μπουζούκης ήταν πέρσι μεταξύ πάγκου και εξέδρας, ενώ ο Λούκας Βιγιαφάνιες δεν κατάφερε ποτέ να δικαιώσει τις προσδοκίες γύρω από το όνομά του. Το «τριφύλλι» ήταν ακίνδυνο δημιουργικά στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν.

Οι δανεικοί της τελευταίας στιγμής Λούντκβιστ και Βιτάλ είναι σε θέση να προσφέρουν λύσεις στον τομέα αυτό. Ο πρώτος έχει οψιόν 800.000 ευρώ, κάτι που σημαίνει πως μπορεί να συνεχίσει και του χρόνου στα πράσινα. Ο Σουηδός χαφ έχει έφεση στις ασίστ, ενώ είναι ικανός και σε εκτελέσεις στα στημένα. Ο Βραζιλιάνος Βιτάλ είναι τεχνίτης, έχει εξαιρετική ντρίμπλα, αλλά θέλει μια μπάλα μόνος του. Ο Παναθηναϊκός με οψιόν 4 εκατ. ευρώ δεν πρόκειται να τον κρατήσει, και αυτό αποτελεί αντικίνητρο για τον ίδιο. Εκτός αν ανανεώσει τον δανεισμό του… Τελικά μπορεί χρησιμότερος ν’ αποδειχτεί ο Μαουρίσιο στον νευραλγικό χώρο της μεσαίας γραμμής.

Στην εμπροσθοφυλακή, ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να πονάει. Οι Εμμανουηλίδης, Καμπετσής και Σαβιέρ αποχώρησαν, ενώ οι Μακέντα, Καρλίτος, Ιωαννίδης, Χατζηγιοβάνης, Ενγκμπακοτό και Αϊτόρ δεν έχουν δείξει πως μπορούν να δώσουν λύσεις στο γκολ.

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έψαχνε έναν εξτρέμ ικανό να κάνει τη διαφορά. Και στο τέλος του προέκυψε ο Σεμπάστιαν Παλάσιος. Ο Αργεντινός είναι καλός στις ασίστ, αλλά το γκολ δεν το έχει. Για τον λόγο αυτό εξάλλου δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να τον πάρει καμιά ευρωπαϊκή ομάδα. Έφθασε στα 30 του για να φύγει εκτός Λατινικής Αμερικής.