«Να χτυπήσουμε αλύπητα τον ΣΥΡΙΖΑ»

Ως… τζακ ποτ για την ανάκτηση της ηγεμονίας της Κεντροαριστεράς θεωρούν στο ΚΙΝΑΛ τις αποκαλύψεις από τη μαγνητοφωνημένη συνομιλία του Νίκου Παππά με τον Σάμπυ Μιωνή.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Όλοι –εντός κι εκτός Χαριλάου Τρικούπη– βλέπουν πως η απαξίωση και του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεκινήσει, οπότε εάν και τώρα το ΚΙΝΑΛ δεν αρπάξει τον ταύρο από τα κέρατα, τότε είναι άξιοι της μοίρας τους.

Η πρώτη στόχευση της Φώφης Γεννηματά, που έβαλε στο κάδρο των ευθυνών τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, χωρίς φόβο και φιοριτούρες αποδεικνύει αν μη τι άλλο αντανακλαστικά, αλλά και αποφασιστικότητα. Κι όπως λέει η πιο νέα γενιά του ΚΙΝΑΛ, «πρέπει να τους χτυπήσουμε αλύπητα». Κι όπως διαβάζει η νέα γενιά τις εξελίξεις, ο ΣΥΡΙΖΑ εισέρχεται σε περίοδο απαξίωσης, ειδικά όταν ο Μιωνή αρχίσει να δημοσιοποιεί και τις άλλες ηχογραφημένες συνομιλίες που έχει στην κατοχή του και για τις οποίες προειδοποίησε ο δικηγόρος του. Στη σκιά της δυσώδους αυτής υπόθεσης και με τον κ. Τσίπρα να εμφανίζεται ανήμπορος να χειριστεί πολιτικά όλους όσοι με τη στάση τους συνεχίζουν να απαξιώνουν τον θεσμικό τους ρόλο, γίνεται πλέον αντιληπτό στη συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε ένα τραγικό αδιέξοδο, χωρίς να μπορεί να ασκήσει τα θεσμικά του καθήκοντα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Πλέον η κα Γεννηματά οφείλει να αντιληφθεί ότι απαγορεύονται τα λάθη. Χρειάζονται τολμηρά βήματα για να διεκδικήσει με αξιώσεις μία νέα θέση στο ρευστό πολιτικό σκηνικό της Κεντροαριστεράς. Το ΠΑΣΟΚ πλήρωσε βαρύ τίμημα εξαιτίας συγκεκριμένων στελεχών που προκάλεσαν με τη συμπεριφορά τους την κοινή γνώμη και το απαξίωσαν στα μάτια των πολιτών, αλλά και το ότι αναγκάστηκε να σηκώσει μεγαλύτερο βάρος από αυτό που άντεχαν οι ώμοι του με τη χρεοκοπία της χώρας. Όμως φαίνεται ότι η ιστορία τού φυλάει μία δικαίωση, καθώς οι κλέφτες της ιδεολογίας του ΠΑΣΟΚ δείχνουν ότι ήταν πολύ προχωρημένοι στα… κόλπα, όπως παραδέχθηκε ο Νίκος Παππάς στον Μιωνή.

Πού θα χτυπήσει

Το ΚΙΝΑΛ ετοιμάζεται να αναδείξει κάποια ζητήματα που πάνω στον πανικό έμειναν λίγο πίσω. Όπως το ότι ο αμφιλεγόμενος Μιωνή, όπως τον χαρακτήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ, είχε επαφές με το δεξί χέρι του Τσίπρα, τον Νίκο Παππά, και τον διοικητή της ΕΥΠ (Γιάννη Ρουμπάτη), αλλά κι έναν γραμματέα υπουργείου με το όνομα Γιώργος. Πληροφορίες αναφέρουν ότι υπάρχουν συνομιλίες και με τον τότε γραμματέα Διαφάνειας του υπουργείου Δικαιοσύνης Γιώργο Βασιλειάδη και μετέπειτα υφυπουργό Αθλητισμού. Όμως κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται ότι με τον Μιωνή μιλούσε κι ένας άλλος γραμματέας υπουργείου, αυτός του υπουργείου Εξωτερικών, ο εξάδελφος Γιώργος Τσίπρας. Και βέβαια ακόμη και ο πιο αδαής θα πειστεί ότι τα νταραβέρια με τον Μιωνή ήταν σε πολύ υψηλό επίπεδο με τις ευλογίες του ίδιου του πρώην πρωθυπουργού. Άρα, δεν υπάρχει το ενδεχόμενο να αγνοούσε ο Αλέξης Τσίπρας τις τηλεφωνικές συνομιλίες.

Παράλληλα στο ΚΙΝΑΛ έχουν θυμηθεί ότι την εποχή που ο Παππάς, ο Ρουμπάτης και ο μυστηριώδης Γιώργος συζητούσαν με τον Μιωνή, του έλεγαν να είναι προσεκτικός γιατί τους υποκλέπτει τις συνομιλίες είτε ο Παπαγγελόπουλος, είτε ο Καμμένος, ο διοικητής της ΕΥΠ παρέδιδε πόρισμα στον πρωθυπουργό όπου ακούγεται η σύζυγος του υπουργού Άμυνας να δίνει εντολές στους αστυνομικούς για να συλλάβουν δημοσιογράφους μετά από μήνυση που είχε καταθέσει ο Πάνος Καμμένος.

Επίσης, θυμούνται ότι την εποχή εκείνη είχαν δει το φως της δημοσιότητας ρεπορτάζ γερμανικής εφημερίδας ότι ο Πολ Τόμσεν είχε πέσει θύμα υποκλοπής συνομιλώντας τηλεφωνικά από την Αθήνα με την προϊσταμένη του Ντέλια Βελκουλέσκου και την τότε υπεύθυνη της τεχνικής ομάδας του Ταμείου, Ίβα Πέτροβα. Στις υποκλοπές ο κ. Τόμσεν τασσόταν ανοιχτά υπέρ της καθυστέρησης των διαπραγματεύσεων με την Ελλάδα. Στηριζόμενος στο ρεπορτάζ, ο Αλέξης Τσίπρας έστειλε επιστολή στην τότε γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ, εκφράζοντας τον προβληματισμό του για τις αποκαλύψεις. Στη δήλωσή του τότε ο κ. Ρουμπάτης δεν διέψευσε την υποκλοπή, αλλά φρόντισε με έξυπνο τρόπο να καλύψει τα νώτα του: «Αποστολή της ΕΥΠ είναι η προστασία της Εθνικής μας Ασφάλειας και της Εθνικής μας Κυριαρχίας. Η ΕΥΠ  λειτουργεί με βάση την ελληνική νομοθεσία, η οποία απαιτεί πάντα Εισαγγελική Παραγγελία για την αντιμετώπιση εγκληματικών δράσεων ή άλλων απειλών». Επίσης, την εποχή εκείνη το ΚΚΕ κατήγγειλε συνακροάσεις, ενώ με την καταγγελία του Περισσού συνηγόρησε και το Ποτάμι. Μάλιστα, υπήρξε τηλεφωνική επικοινωνία του Δημήτρη Κουτσούμπα με τον Σταύρο Θεοδωράκη, η οποία είχε δημοσιοποιηθεί και από τα δύο κόμματα.

Τα μαγαζιά και παραμάγαζα

Το μήνυμα που εστάλη από την ηγετική ομάδα του ΚΙΝΑΛ προς όλους τους ναυτιλλόμενους είναι ότι απαγορεύονται οι δημοσιοποιήσεις ιδεών περί σύγκλησης με τον ΣΥΡΙΖΑ. Και όπως είπε σε δηλώσεις του ο Χρήστος Πρωτόπαπας, εκ των στενών συνεργατών της κας Γεννηματά: «Προοδευτικό μέτωπο με παρακρατικές λογικές δεν μπορεί να γίνει. Δεν έχουμε κανένα λόγο να μπλέξουμε με μαγαζί και παραμάγαζο. Κι όταν ένας πρωθυπουργός τα ξέρει όλα αυτά, πρέπει να απολογηθεί. Δεν θα γίνουμε εμείς το πλυντήριο». Από την πλευρά του ο γραμματέας του ΚΙΝΑΛ, Μανώλης Χριστοδουλάκης, επεσήμανε ότι «η αντίληψη, για αυτούς, της αριστεράς ως μαγαζί που κάνει “business”, είναι θέμα πολιτικού συμβολισμού. Αυτοί απαξίωσαν με τον χειρότερο κυνικό τρόπο οποιεσδήποτε προοδευτικές αρχές και αξίες». Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο γραμματέας του τομέα Επικοινωνίας, Παναγιώτης Βλάχος, που υποστήριξε: «Είναι ξεκάθαρες οι πολιτικές ευθύνες: στήθηκε ένα μαγαζί στο Μαξίμου με συνέταιρο τον Καμμένο, και ένα άλλο μαγαζί με τον κ. Παπαγγελόπουλο, με στόχο την καταστροφή των πολιτικών τους αντιπάλων, τον διασυρμό των θεσμών και της Δημοκρατίας».

Ο δε εκπρόσωπος Τύπου Παύλος Χρηστίδης υπενθύμισε και το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιτέθηκε στους δημοσιογράφους με το σποτ, όπως επίσης και τις business με το προσφυγικό-μεταναστευτικό με την Παπαδημούπολη, για να καταλήξει: «Αποδεικνύεται πως δεν είχαν καμία σχέση με ένα αξιακό πολιτικό πλαίσιο, το οποίο θα έπρεπε να σηματοδοτεί η Αριστερά και η Κεντροαριστερά». Ο δε Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος έθεσε το ρητορικό ερώτημα: «Ο πρωθυπουργός παρακολουθούσε παρακρατικά τον υπουργό Άμυνας. Άραγε, υπήρχαν κι άλλοι υπουργοί τους οποίους παρακολουθούσε; Ή ακόμη και πολιτικούς του αντιπάλους;»