Ανώμαλη προσγείωση για την ΑΕΚ στην Ιερουσαλήμ και συντριβή 91-51 από τη Χάποελ

Ανώμαλα προσγειώθηκε η ΑΕΚ στην Ιερουσαλήμ, καθώς σ’ ένα κλειστό-κολαστήριο, οι «κιτρινόμαυροι» διασύρθηκαν με διαφορά 40 πόντων (91-51) από τη Χάποελ, ολοκληρώνοντας την πορεία τους στο BCL.
Η «Ένωση», υπέκυψε στις ορέξεις του Ράντολφ (25 π.) και της παρέας του, αποχαιρετώντας το Final 4 με μοναδικό διασωθέντα του ναυαγίου τον Λεμάρ (21 π.).
Φανερά επηρεασμένη από την ατμόσφαιρα -και από τη σκληρή άμυνα της Χάποελ- μπήκε στο παιχνίδι η ΑΕΚ. Με μόνο ελαφρυντικό την ευκολία που σφυρίζονταν τα φάουλ υπέρ των Ισραηλινών (5 σε διάστημα μόλις 3,5 λεπτών), δεν ήταν τόσο η άμυνα που πλήγωνε την «Ένωση». Διότι μπορεί να την άφησαν νωρίς πίσω τα τρίποντα του Μέγερις, αλλά το κυρίαρχο πρόβλημά της ήταν ότι η ίδια «μάτωνε» για να σκοράρει.
Σε όλο το πρώτο δεκάλεπτο οι παίκτες του Καντζούρη δεν πέτυχαν δίποντο! Και γράφοντας πόντους μόνο με μια βολή του Μίτσελ και δυο διαδοχικά τρίποντα του Λεμάρ που έδωσαν (πρόσκαιρα) μια ανάσα, πήγαιναν συνεχώς σε «σκοτωμένες» επιθέσεις. Δεν έφτανε λοιπόν το 18-7 του δεκαλέπτου, η εικόνα χειροτέρευε αντί να βελτιώνεται.
Εξακολουθώντας στην άμυνα να παίζουν στο όριο του φάουλ και με τον Ράντολφ να εκτελεί από παντού, οι Ισραηλινοί έκαναν πάρτι. Πώς αλλιώς να χαρακτηριστεί ημίχρονο, όπου η ΑΕΚ πέτυχε μόλις δυο δίποντα (!), έβρισκε πόντους μόνο από τον Λεμάρ ή βολές και πήγε στ’ αποδυτήρια με το βαρύ 43-22…
Βέβαια όταν επέστρεψε απ’ αυτά έδειξε αποφασισμένη να παίξει καλύτερη άμυνα. Ήταν όμως πολύ αργά. Όχι μόνο επειδή η Χάποελ εξακολουθούσε να βρίσκει λύσεις στην επίθεση (με τον Ράντολφ άλυτο πρόβλημα). Αλλά κι επειδή συνεχιζόταν η επιθετική ανομβρία (με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον Μάιλς, που δοκίμαζε τις αντοχές των στεφανιών). Όσο κι αν πάλευε ο Λεμάρ ή έδινε κάποιες λύσεις ο Γιάνκοβιτς, το παιχνίδι ήταν χαμένο. Και η τέταρτη περίοδος έμοιαζε διαδικαστική με το σκορ στο 59-36.
Παρόλα αυτά οι Ισραηλινοί δεν έμοιαζαν διατεθειμένοι να τραβήξουν το πόδι από το γκάζι. Ήταν εμφανές πως ήθελαν, όχι μόνο να νικήσουν, αλλά να το κάνουν και με εμφατικό τρόπο. Από τη στιγμή λοιπόν που ο καυτός Ράντολφ βρήκε κι άλλον συμπαραστάτη στο πρόσωπο του Βένε (εκτός από τον Κάρινγκτον), η ψαλίδα άρχισε κι άλλο να μεγαλώνει φθάνοντας τελικά στο -40 (91-51).

Τα δεκάλεπτα: 18-7, 43-22, 59-36, 91-51.