Δεν ξεφύτρωσε από το πουθενά η λυπητερή του ΟΟΣΑ για τα όρια συνταξιοδότησης

Την καλή χαρά από τα συχαρίκια της Γενικής Διευθύντριας του ΔΝΤ, Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα, για το ελληνικό επίτευγμα –όπως το χαρακτήρισε– της αποπληρωμής του Ταμείου, αλλά και τους ύμνους του «μικρού Σόιμπλε», Κρίστιαν Λίντνερ, που ούτε λίγο ούτε πολύ είπε ότι οι επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας αποτελεί σημείο προσανατολισμού και για τη γερμανική οικονομία, ήρθε να μας βγάλει ξινή ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ).

Και πώς να μη συμβεί αυτό, όταν έπειτα από περίπου δέκα χρόνια λιτότητας και περικοπών έρχεται να προβλέψει στην τελευταία έκδοσή του ότι τα ηλικιακά όρια για συνταξιοδότηση θα αυξηθούν έως το 2030 κατά σχεδόν ενάμιση χρόνο και κατά 2,8 έτη έως το 2050; Το… παλτό θα φάνε κατά τα φαινόμενα οι νέοι που ξεκίνησαν να εργάζονται το 2020 και θα πρέπει να έχουν ξεπεράσει τα 65 χρόνια όταν θα έρθει ώρα να βγουν στη σύνταξη. Για να λέμε όμως στον κόσμο και αυτά που είτε δεν θυμάται είτε δεν γνωρίζει, ας σημειωθεί ότι το πρόβλημα δεν έπεσε από τον ουρανό, ούτε φταίει για όλα το δημογραφικό. Για να μην ξεχνιόμαστε, και τη μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης έχουμε υπογράψει με τους προκατόχους της κας Γκεοργκίεβα και τη ρήτρα που συνδέει το προσδόκιμο ζωής με την έξοδο από την εργασία. Αμ πώς …